Morgunblaðið - 13.07.1947, Blaðsíða 7

Sunnudagur 13. júlí 1947.
R E Y K
Snorri.
NÚ ER Snorra styttan kom-
jn heim, eftir ferðina til Noregs.
Er almenningi það mikið gleði-
efni, að takast mátti, að firra
þjóðina þeirri skömm, sem af
því hefði hlotist, ef aflýsa hefði
þurft vinaheimsókn Norðmanna
hingað til lands, fyrir hið hvat-
víslega ofstopaverk kommún-
ista.
Um það hefir verið rætt í
norskum blöðum, hvort neitun
verkfallsmanna um landflutn-
xng styttunnar hið fyrra sinni
er hún kom, hafi stafað af því,
að hjer í landi sje einhver hóp-
ur manna, sem vilji spilla vin-
áttu Norðmanna og Islendinga,
og hafi óskað þess að styttan
hefði aldrei hingað komist. Því
hver maður hlýtur að sjá, að
hjer var verkfall við Reykja-
víkurhöfn alt fyrir það, þó vina
sending þessi frá Noregi fengi
að koma á land.
Vonandi verður þessi auka-
ferð Snorra til Noregs ekki til
þess að varpa neinum skugga
á hátíðahöld þau er Noíðmenn
. og Islendingar efna til hjer um
næstu helgi. Því hversu leið-
inlega til tókst með styttuna
og flutning hennar verður að
skrifa á reikning þess afglapa-
skapar, sem einkennir margar
aðgerðir kommúnista og fer
heldur í vöxt, sem kúnnugt er.
í Finnlandi.
HINGAÐ hafa nú borist
greinilegar fregnir af íþrótta-
mótinu mikla í Helsingfors.
Þar var íþróttaflokkur karla og
kvenna frá glímufjelaginu Ár-
manni, sem kunnugt er. Mjög
er það ánægjulegt, að heyra hve
vel hefir tekist með íþróttasýn-
ingar íslendinganna, og hve vel
þeim hefir verið fagnað.
Frá því Finnar áttu við of-
urefli að etja veturinn 1939—
1940, hefir hjer á landi verið
hin innilegasta samúð með
hinni austlægustu Norðurlanda
þjóð. En það vinarþel, sem Finn
ar mæta meðal íslendinga hefir
áreiðanlega ekki fallið í grýtta
;jörð. Allir íslendingar; sem
homa til Finnlands, eða hitta
Finna, komast að rauií um, að
meðal finsku þjóðarinnar er nú
samúð í okkar garð og áhugi
fyrir því, að kynnast íslenskum
þjóðarhögum.
Glímusýning Ármenninganna
vaktl í Helsingfors mikla at-
hygli. Skyldi ekki vera hægt
að koma því til leiðar, að þessi
sjérkennilega þjóðaríþrótt ís-
lendinga, yrði sýnd víða um
heim, og með því yrði vakin at-
hygli á íslensku íþróttalífi víð-
ar en hingað til hefur tekist ? En
svo mikil hluti hverrar þjóð-
ar hefir nú áhuga fyrir íþrótt-
um að vart nær þjóðkynning
til fleiri rfianna, en sú sem
snertir íþróttalífið.
Kipt til baka.
ÞEGAR sú fregn flaug út um
heiminn fyrir fáum dögum, að
Tjekkar myndu ætla að senda
fulltrúa á hina mjög umtöluðu
ráðstefnu í París, komst sendi-
herra Tjekka í Bandaríkjun-
um að orði á þá leið, að nú væri
ekki lengur hægt að tala um
„Járntjaldið“. Þarna hefði það
KöKGDNBLAÐIÐ
7
JAVÍKURBRJEF
Laugardagur
12. júlí
komið á daginn, að ein af þjóð-
um þeim, sem ættu heima aust-
anvið „tjaldið“ gætu sent full-
trúa á fund einn, sem Moskva-
stjórninni væri ógeðfeldur.
En viti menn! Adam var ekki
lengi í Paradís, og Tjekkar ekki
lengi vestanvið tjaldið. Því ráðs
menn þjóðarinnar voru kallað-
ir í skyndi austur í Moskva, og
þeim tilkynnt, hvernig þeir
ættu að haga sjer. Þeir ættu að
biðjast afsökunar á því, að
þeim nokkurntíma hefði dottið
í hug, að ætla sjer að senda
fulltrúa til Parísar, án þess að
„spyrja pabba“. Og hinn aust-
ræni einvaldspabbi vildi ekki
að þeir sendu fulltrúa. En hann
sem hefði sagt Molotov fyrir
nokkrtum dögum, að segja í
París, að Moskvamenn blönd-
uðu sjer ekki í málefni annara
þjóða, sagði nú Tjekkum, ná-
grönnum sínum fyrir verkum,
einsog hann hefir gert að und-
anförnu, og einsog hann í fram-
tíðinni ætlar sjer að gera.
Taugaóstyrkur
kommúnisla.
MARGT er það sem fer í taug
arnar á hinum reykvísku
kommúnistum á síðustu tím-
um, en fátt einsog utanríkis-
ráðherrann Bjarni Benedikts-
son.
Þegar kommúnistar verða
sjer til minkunar, einsog þegar
þeir gerðu Snorra afturreka, þá
segir Þjóðviljinn, að þetta sje
alt ríkisstjórninni að kenna. Þá
er það ríkisstjórnin, sem er orð-
in stjðrnandi verkfalls er gert
var til höfuðs ríkisstjórninni(!)
Það er gott að vera rökvís!
Þegar kommúnistar verða að
gjalti, vegna afglapaskapar á
ýmsum sviðum, þá reyna þeir
í lengstu lög að kenna Bjarna
Renediktssyni um, það sje hann
sem reki Þjóðviljann á stamp-
inn, og leiði almenningi fyrir
sjónir, hvílíkar mannleysur
kommúnistarnir eru.
Þó Þjóðviljamenn hefðu gert
sitt ítrasta öíl þau ár sem Bjarni
Benediktsson var borgarstjóri,
tjl að níða hann í starfi og færa
alt út á versta veg serri hann
gerði fyri^ bæinn, sagði Þjóð-
vijlinn í vetur, er Bjarni tók
við embætti utanríkisráðherra,
að hann væri með því að svíkja
Reykjavíkurbæ um það, að
helga honum krafta sína, eins
og hann hefði gert undanfarin
ár.
Ohróður Þjóðviljans um
Bjarna Benediktsson í stöðu
borgarstjóra, var alla tíð mátt-
laus og kom kommúnistum, eða
fylgi þeirra, að engu gagni. En
það var auðsjeð, er Bjarni Bene
diktsson tók við ráðherraem-
bættinu, að kommúnistUm var
verr við, að hann yrði þar ,en
að hann hjeldi áfram að vera
í þjónustu bæjarins. Því utan-
ríkismálin eru sá vettvangur,
sem er kommúnistum hjart-
fólgnastur. Það er þar sem .þeim
fyrst og fremst er ætlað að
vinna samkvæmt fyrirskipun-
um austanað.
Með einbeittri andstöðu sinni
gegn kommúnistum. og öllu at-
hæfi þeirra, hefir Bjarni Bene-
diktsson aflað sjer aukins fylgis
með þjóðinni. Komúnistar sjá
sem er að hann er allra manna an og fangabúðirnar taka við
líklegastur til að reisa þá and-
úðaröldu gagnvart hinni aust-
rænu stefnu, sem á tiltölulega
skömmum tíma gerir kommún-
istana ánrifalausa með öllu í
íslenskum stjórnmálum.
Svalbarð.
þeim sem mögla.
Svikin.
í upphafi báru kommúnistar
fram stefnuskrá, sem átti að
tryggja mönnum frelsi og jafn-
rjetti. En hvað er orðið úr frelsi
í höndum þeirra manna, sem nú
Sjaldan hafa komrriúnistar á um þrjá áratugi hafa stjórnað
Norðurlöndum markað sjer- ! kommúnismanum í fj"am-
stefnu sína greinijegar, en þeg- |kvæmd? Þar er ekki annað en
ar þeir í norska Stórþinginu J harðstjórnin. Lítið stoðar að
greiddu því atkvæði allir sem J halda því fram að hún sje ekki
einn, að Rússar fengju að víg-
girða Svalbarða fyrir sig.
nema til bráðabirgða. Hún er
orðin svo gömul í hettunni, að
Norðmenn mótmæUu því, að . hún er orðin kjarninn og aðal-
undanteknum kommúnistum, atriðið í kommúnismanum, mcð
enda var allur málatilbúning'- fyrirskipunum, að allir hafi
ur á þá lund að allir norskir sömu PÓlitísku trúarjátningu,
Norðmenn hlutu að vera slíkri ■ alllr kjósi lista einræðisstjórn-
innrás á norskt land andvigir. j a"innar, þegar gerfikosningar
Síðustu fregnir herma að nú j eru latnar fara fram. Allir hlýði
hafi hinir austrænu farið sínu möglunarlaust, sætti sig m. a.
fram á eylöndum þessum. Þeir | við Það kauP °S Þau kjör, sem
hafi tekið sig til, og útilokað Jvaldhafarnir bJóða’ sætti si§
alla Norðmenn frá hluta lands- 1 við húsnæðisleysið, hungrið,
ins, og bannað að þar komi klæðleysið- dýrtíðina, sætti sig
nokkur sál, nema þeirra eigin 'við alt- af Þvi að einu sinni var
menn. Og enginn viti síðan hvað Það áformið, að sú stjórn, sem
þeir hafast þar að. En getgát-
urnar um það fara að sjálfsögðu
í eina átt.
Tvær’stefnur eða
ein.
Kommúnistarnir hjer á landi
juku fylgi sitt á þeim árum er
Rússar börðust með Vesturveld
unum gegn Nasismanum. Þá
leiddust ýmsir menn til að trúa
því, að kommúnistar hjeldu
uppi frjálslegu stjórnarfari, sem
væri með öllu óskylt eða and-
stætt, hinum nasistisku aðferð-
um. En síðan hefir alt annað
komið á daginn, og það svo
greinilega að ekki verður um
vilst.
í reyndinni eru þessar tvær
stefnur orðnar svo líkar í fram
kvæmd, nasismin sem var og
kommúnisminn sem er, að ekki
má á milli.sjá. Bæði nasistar
og kommúnistar nota hið skefja
lausa einræði í þjónustu sína,
með þarafleiðandi fullkominni
kúgun borgaranna. Með öfbeldi
er hver einstaklingur og fjöld-
inn kúgaður til algerar
hlýðni, hvort sem mönnúm lík-
ar betur eða verr. Vilji hinna
ráðandi manna sem eru ör-
fáir er gerður að lögum í lönd-
unum. En hver sá, sem sýnir,
til orðs eða æðis, að hahn sje
á annari skoðun en valdhaf-
arnir, er hann orðinn brotleg-
ur við landslög, og tekinn fast-
ur, varpað í fangabúðir og fær
að dvisa þar eins lengi og hinum
miskunarlausu valdhöfum býð-
ur við að horfa.
Aðferðir beggja, nasistanna
og kommúnistanna, til þess að
ná stundarfylgi, eru mjög svip-
aðar. Gripin eru öll hugsanleg
tækifæri til að blása að allri ó-
ánægju meðal almennings, og
til orðs og æðis er hin sama, og
sú nasistiska, ætti að leiða þjóð-
ir til jafnrjettis, frelsis og vel-
sældar.
landsmanna og stofna myndi
þjóðarfrelsinu í voða.
Kommúnistar þykjast vilja
bæta kjör almennings. Gera ro,
a. það með því, að róa að því
öllum árum að tíýrtíðin í land-
inu fari vaxandi. En það er
þeim sem öðrum ljóst að með
því að auka dýrtíðina, er fundin
örugg leið til að stöðva fram-
leiðsluna, gera atvinnu manna
að engu, en koma nýfengnu
sjálfstæoi landsins á „heljar-
þröm.
Svona mætti lengi telja, hvern
ig kommúnistar snúa hluíunum
við, telja það frelsi, sem er kúg-
un og skerðing rjettinda, telja
það kjarabætu'r, sem er atvinnu-
svifting og launamissir, en þykj
ast vera að vinna fyrir sjálf-
stæði þjóðarinnar, þegar" þeir
eru ao grafa undan því sjálf-
stæöi, sem þjóðin hefur með
striti sínu og þrautseigju ver.ið
að berjast fyrir Öldum saman.
Verkfæri.
Auðvirðilegustu verkfærin
í undanhaldsbaráttu og pólitísk
um skollaleik kommúnista hjer
á landi, eru nokkur skáld og rit-
ifífl, sem rekja slóð skáldanna.
Er nú kominn annar svipur á
Þessu átti að koma í fram- skáldakyn íslendinga, en áður
kvæmd, að sögn, með því að inn- j var, þegar skáldin stóðu sem
leiða einræði og harðstjórn rjett einn maður í fylkingarbrjósti
sem snöggvast. En þetta bráða-
birgða ástand sem átti að verða,
er fyrir löngu orðið aðalatriðið.
Jafnrjettið er rokið út í veður
og vind. Velsældih orðin að
vesæld, og armóði. Frelsið dautt
í lögregluofsóknum* og fanga-
búðum. En draumurinn um að
varðveita skuli sjálfstæði og
sjálfsákvörðunarrjett þjóða, er
orðin að hugsjón um það, að
hin fámenna klíka, sem með
völdin fer, geti með tíð og tíma
þanið veldi sitt um heim allan,
og lagt undir sig hverja þjóð af
annar^ rænt frelsi þeirra, og
sjálfsforræði, og gert þær að á-
nauðugum þfælum. Alveg eins
og tilætlun nasistanna var.
Þó upphafið og þær hugmynd
ir, sem lagt var með af s'tað út
í baráttu kommúnismans og
nasismans, hafi verið nokkuð ó-
líkar, þá er víst, að aðferðirnar
eru svo nauðalíkar að í dag er
kommúnisminn orðinn að rauö-
um nasisrná um allan lieim.
Blckkingar
kommúnista.
Barátta Þjóðviljans, þessa
anga hins austræna valds, er
ekki sú 'að kynna fyrir alþjóð
þær hugsjónir, eða þær starfs-
aðferðir, sem notaðar eru í landi
kommúnismans. Barátta hans
snýst nú mest um það, að dylja
fyrir þjóðinni, hvernig komm-
únisminn er í reyndinni. Það er
barátta manna, sem lagðir eru
á flótta, og reyna í lenggtu lög
að verja sig á undanhaldinu.
Vopn eða varnarmeðul þess-
lofað, að bæta úr hverskonar ara flóttamanna eru af margs-
vandræðum eða erfiðleikum. —
Þetta geta kommúnistar gert,
öllum mönnum fremur. Því
þeir hugsa sem svo. Nái þeir
völdunum, þá fyrirskipa þeir að
allur landslýður verði að hlýða
þeim, þá uppfylla þeir engin
loforð sín nema þau, sem þeim
sjálfum sýnist, og eru samræm-
anleg við stefnu þeirra. Lögregl-
konar gerð. Þeir þykjast t. d.
vera ákaflega þjóðlegir menn.
Sýna það m. a. með því, að þeir
hlýða fyrirskipunum frá útlönd
um í blindni, hafa snúist gegn
þjóð sinni í handritamálinu (sbr.
Laxness) og vilja fyrir hvern
mun að hjer komist á hið aust-
ræna einræði, er drepur ein-
,staklingsfrelsi og skoðanafrelsi
þeirra framherja, er' best og
mest börðust fyrir frelsi voru.
Þykir sú úrkynjun bera vott
um ískyggilega veilu í skapgerð
okkar að starfandi skuli vera
hjer skáld ög rithöfundar, er
svarið hafa það við hár sitt og
skegg að nota bæði hæfileika
sína og kjaftavit til hins ítrasta,
til þess að stela af þjóðinni dóm-
greind hennar, urn fi’elsi, og
mannrjettindi, og telja henni
trú um, að þá sje henni best
borgið, ef hún segði sig í sveit
með hinum rauða masisma, sem
nú ógnar heimsfriði, og allri
velsæld og framtíð mannkyns.
Það er von allra góðra ís-
lendinga, að íslenskur þjóðar- .
andi rísi, þróttmikill, til varð-
veislu þjóðarinnar í framtiðinni,
andi frelsishugsjóna, andi hins
alþýðlega jafnrjettis, senri er ís-
lendingum í eðli runnið, andi
víðsýnis og stórhugar, er mæli
svo um, og leggi á, að hver sá
maður, sem stendur 1 flokki ný-
nasistanna rauðu, missi áður en
langt líður íungu c.g mál, en
pennar faíli úr hendi þeirra sem
visin strá.
Því það mun sanhast, svo eng-
inn geti efast um, að hvert það
*skáld, sem ísler.skt er, geíur því
aðeins verið kommúmsti af hfi
og sál, að hann annaðhvort sje
blindur ofstækismaður, eða sið-
ferðislegur ræfill.
En þeim mun lengur sem not-
aðir verða islenskir pennar, til
að vegsama kommúnismann,
þeim mun auðveldara verður að
vinr.a gegn honum. Því í ísltnsk-
um jarðvegi fer fyrir kommún-
istum eins og vissum tegundum
af bakteríum, er verða aldauða
af því, sem þær sjálfar láta frá
sjer fara.
Hættir viö heimsóknina.
RÓM: — Kona Perons Argentinu-
forseta ,sem stödd er í Róm, heíur
hætt við hina fyrirhuguðu heim-
sókn sína til Rretlands.