Morgunblaðið - 10.08.1947, Qupperneq 10

MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 10. ágúst 19471
1«
30. dagur
Strax og brúðhjónin voru lögð
af stað til járnbrautarstöðvar-
innar til þess að ná lestinni til
London og fara þaðan til Róm,
þá læddist Lucy til herbergis
síns og forðaðist Evu, þar sem
hún stóð undir pálmatrjenu og
var að segja George frá öllu því,
sem hann langaði ekki að heyra
um Morris dansa; forðaðist frú
Winstanley sem var að veifa
litla bláa vasaklútnum sínum,
sem hún haíði ætlað Celiu að
bera við giítinguna; og umfram
alt íorðaðist biskupinn og hug-
myndir hans um hreinkilni. Þau
höfðu beðið hana að vera um
kyrt yfir helgina en hún hafði
afþakkað. Hún varð, sagði hún
þeim, að fara heim; hún hafði
skilið litla hundinn sinn eftir
hjá garðyrkjumanninum og
vissi ekki livernig farið væri
með hann, sem voru mestu meiö
yrði um vingjarnlega manninn,
sem kom hálf an dag í viku til í
þess að laga til í garðinum og ef (
til vill enn meiri meiðyrði um
hana sjálía því að það brenni-1
merkti hana sem eina af þessum
dæmalausu hundavinum, sem
ekki gátu sjeð af uppáhaldinu i
meira en sólarhring.
Það átti að keyra hana að
stöðinni svo hún gæti náð í
lestina til Whitecliff klukkan
kortjer í sex og hún var yfir
fimm þegar Lucy hafði farið
í ferðafötin og lokað ferðatösk
unni. En ef hún hjelt að hún
gæti komist undan skyldu-
rækni biskupsins, þá hafði hún
á röngu að standa og bráðlega
var bankað og herbergisþern-
an sagði henni að biskupinn
biði í bókaherbergi sínu og
væri ánægja ef hún vildi tefja
augnablik og tala við hann. |
Það hafði verið í flýti gert
hreint í bókaherberginu, en
eins og vortíminn skilur eftir
vogrek fyrir ofan venjulegu
háflæðilínuna, þannig hafði
giftingin skilið eftir sig merki
á hinum furðulegustu stöðum
í herberginu, kampavínsglas
stóð á fótstallinum undir j
bronsstyttuni af Milton, silfur-
band skreytti látúnskertastjak
ann á arinhillunni, gardeniu-
blóm, brotið og fölnað lá á eld-
stæðinu og ilmur þess bland- !
aðist legilm bókanna, og rusla
karfan var full af hvítum
silkipappír.
Biskupinn heilsaði henni,
um leið og hann stóð upp úr
stóra stólnum sínum bak við
stóra skrifborðið, sem á voru
pappír og skriffæri tilbúin fyr
ir ræðuna daginn eftir, benti
henni á hægindastól og settist
síðan sjálfur eftir að hún hafði
sest og byrjaði þegar að tala
um hugmyndir Celiu um fram-
tíðina. Ef aðeins, hugsaði Lucy
þar sem hún sat auðmjúk með
krosslagðar hendurnar í rauða
leðurstólnum,, ef aðeins bisk-
upar væru altaf klæddir hinni
fjarlægu dýrð dómkirkna í
stað hversdagsleik heimilanna,
þá vektu þeir miklu meiri anda
gift. Og þetta var líka svo
mikil tímaeyðsla fyrir vesa-
lings manninn, þar sem ræðan
hans beið þess að vera skrifuð
áííóskrifuð blöðin fyrir framan
hfen. Ef hann aðeins. vildi
h^gsa um' sín eigin: málefni,
en láta hana í friði um sín. En
auðsýnilega fanst honum, að
ráði Celiu og efalaust Evu, að
besta‘‘, sagði biskupinn í ein-
lægni, ,en einbirni standa ver
að vígi í hjónabandi því þau
Lucy, ef hún væri ekki sál sem hafa aldrei haft tækifæri til
bjarga ætti frá helvíti, þá var
hún að minsta kosti ekkja, sem
bjarga átti frá flækingi — og
brúkaði hann hnappakróka í
hvert skifti, sem hann fór í
þessar legghlífar eða festi frú
Winstanley þá á með fingrun-
um? Og hversvegna brúkuðu
biskupar legghlífar? Var það
einhver minjagripur frá forn-
um fornum tímum, þegar þeir
voru tilbúnir að brjótast gegn-
um storm og flóð til þess að
bjarga einhverjum týnda sauðn
um sem hafði lent utan rjet.t-
ar? Hún reyndi að ímynda sjer
biskupinn í slíkum kringum-
stæðum og fann að það var ekk
ert erfitt að ímynda sjer hann
brjótast í gegnum hvaða storm
sem sannfæring hans leiddi
hann í.
þess að hafa náinn kunnings-
skap við jafnaldra sína, og
slíks er ekki auðveldlega aflað
þegar af æskuskeiði kemur“.
Guð hjalpi mjer, hugsaði
Lucy, þetta er verulega góður
maður, hann lætur mig skamm
ast mín svo mikið, því efalaust
er jeg að hugsa fyrst og fremst
um sjálfa mig í þessum efn-
um. Ef jeg ekki fer í burtu
sem fyrst, þá verð jeg honum
sammála í öllu sem hann segir,
hvort sem jeg er eigingjörn
eða ekki, jeg veit að það mundi
aldrei lukkast og við mundum
öll saman vera óhamingusöm.
Vandræðin eru þessir tímaút-
reikningar mannsins, honum
finst jeg vera gömul, þegar jeg
í raun og veru er miklu yngri
en Celia að mörgu leyti og
„— og jeg er viss um. frú' ætti ekki að hafa nein áhrif á
Muir, að ef svona er litið á
málið, þá ertu sammála mjer“,
endaði biskupinn. ,,Þau meta j
velferð þína framar öllu, þau
hana en gömul úrelt grammó-
fónsplata.
„Ekki ákveða þig of fljótt“,
sagði biskupinn góðmannlega,
eru alls ekki að hugsa um sjálf „hugsaðu þig um meðan þú ert
sig“. i í burtu“.
Lucy. sem nú fór að hugsa! „Ó, jeg geri það“, sagði
um málið, var alls ekki viss Lucy áköf, „jeg skal hugsa um
um það. I það mjög nákvæmlega og mig
Það hafði verið talað um að langar að segja þjer — ____“.
börn yrðu skilin eftir hjá iún hætti. Það var ómögu-
henni meðan Cyril og Celia legt að segja honum að henni
skryppu í ferðalög og þar sem, leiddist að hafa hugsað til hans
hún auðvitað hefði verið mjög eins og úlfalda. þar að auki
montin af að vera amma, þá raupsömum úlfalda, „Mig lang
hafði hún engan hug á að vera ! ar segja þjer“, endaði hún,
barnsfóstra. En gat hún talað „hve mikils jeg met alt það,
um þessi ennþá ófæddu börn sem þú hefir sagt, og hve
við þetta tengdaforeldri sitt án ánægjulegt hefir verið að kynn
þess að hreintrúarkenning hans ast þjer betur“.
biði áfall? Þó svo hann hefði Hún ætlaði að fara að tala
án þess að roðna flutt ræðu um Önnu, þegar þjónninn kom
fyrir fjölda manns í dómkirkj- og sagði henni að bíllinn biði
unni um miðaldarhugmyndir' við dymar til þess að fara með
kirkjunnar, giftingar og fæð- hana á stöðina.
ingar barna, þá efaðist hún um 1 Það var ef til vill eins gott
að þeim orðum yrði eins vel að þjónninn hafði truflað þau,
tekið í bókaherberginu. ! hugsaði Lucy á leiðinni á járn-
„Celia og Cyril eru mjög góð brautarstöðina, því Sankti Páll
og nærgætin“, sagði hún hljóð- hafði engin huggandi umræðu
lega, „en jeg ætla mjer ekki að efni fyrir dansara og að mörgu
verða þeim að byrði“. leyti var biskupinn mjög líkur
„En þú verður þeim ekki til Sankti Páli.
byrði, frú Muir“. sagði bisk
GULLNI SPORINN
Eftir Quiller Couch. f
60
„Ekki af því“.
„Vegna hvers þá?“
„Vegna þín. Hvernig á jeg að geta skýrt þjer frá þessu?*4
Þeir ætla að. .. . að. .. .“ Hún settist á stólinn og hágrjeí
með svuntuna fyrir augunum. ,
„Hvað ætla þeir að gera?“
„Þeir ætla að hengja þig“.
„Skoliinn sjálfur. — Hvenær“.
„Snemma í fyrramálið“, grjet hún.
Það fór hrollur um mig. Við sátum þögul nokkra stund
svo heyrði.jeg einhvern hávaða niðri í hallargarðinum,
einna áþekkastan því, sem verið væri að negla samari
trjeplanka.
„Hvað var þetta?“
„Þeir eru að . . . að smíða . . .“
„Gálgann?“
Hún kinkaði kolli.
„Jeg gæti reyndar komist út hjeðan núna, því ekki
munaði mig mikið um að yfirbuga þig“, sagði jeg hugsi.
„Já, en að minnsta kosti tólf hermenn gæta hurðarinnap
þarna niðri“.
„Jæja, þá er víst ekkert að gera, þú verður sjálfsagli
að loka mig inni aftur“, sagði jeg þungbúinn og sneri
mjer að glugganum.
Svo gckk stúlkan grátandi út og læsti dyrunum á eftirj
sjer.
Jeg stóð örvæntingarfullur kyrr á miðju klefagólfinu.
Mjer fannst jeg ennþá vera allt of ungur til að verða!
hengdur. En hamarshöggin niðri í hallargarðinum bundu
bráðan enda á hugsanir mínar. „Nú“, hugsaði jeg, „jeg
skal þó reyna að sjá, hvað þessir þorparar hafa fyris
stafni“, og eftir að hafa tekið þjölina upp úr vasa mínum,
byrjaði jeg að sverfa járnstöngina á ný. Engin hætta var,
á, að til mín heyrðist, til þess var glugginn allt of hátt
frá jörðu.
Orðið var því nær aldimmt, þegar jeg hafði lokið verkf'
og rak höfuðið út um gluggann.
Beint neðan undir mjer, um tuttugu fet frá jörðu, vaE
bjálki, sex feta langur, sem stóð út úr veggnum.
ERU ÞETTA GALDRAR?
3.
„Jeg ætla að hafa það rólegt
upinn, „miklu minna einmitt
en ef þú byggir í þessu af-
skekkta húsi, hjartveik og —“.' fram að hádegi“, hugsaði Lucy
„Jeg hefi ágætt hjarta“, morguninn eftir, meðan hún lá
sagði Lucy hvasslega, og bætti í rúminu og Ijet Ming verma
við „þakka þjer fyrir“, því ef á sjer fæturna, „nú er enginn
á alt var litið var manngreyið til þess að trufla mig“.
að gera sitt besta.
„Og vissulega, langt frá því'
að vera byrði“, hjelt biskupinn
inn áfram, „þú gætir verið
ungu hjónunum mjög hjálp-1
En ‘hún hafði á röngu að
standa, því rjett í því hún var
að sofna. stoppaði bíll á veg-
inum fyrir utan hliðið hennar
og hún heyrði rödd Önnu gegn
leg, því eins og Páll postuli um opinn gluggann.
segir í öðrum kapitula í brjefi| „Alt í lagi, elskan“, sagði
til Titusar. „svo eiga og aldr- hún, „komdu aftur klukkan
aðar kcnur að vera virðulegar
í háttalagi sínu, ekki rógberar
og ekki heldur í ánauð of-
drykkjunnar, heldur kenni gott
frá sjer, til þess að þær laði
hinar ungu til að elska menn
sína, vera hóglífar, skírlífar, ’
heimilisræknar, góðlátar, eig-!
inmönnum sínum undirgefnar,
til þess að orði Guðs verði ekki!
lastmælt“.
„Ó, en jeg gæti ekki kent!
Celiu neitt af þessu“ sagði.
cy, „jeg gæti ekki kent Celiu
neitt — jeg meina þú hefir
kent henni ,svo vel sjálfur“.
„Við höfum gert okkarj
tólf og bjóddu okkur í mið-
degisverð“.
■mmni.iiim»mii<iiiininM»unnamiiiBWDm.mi.n«m
s -
IHyndavjelar I
til sölu 6X6 „Icoflex", 1
„Speed Graphit“ 6X9, =
_Tessar“-linsa 4,5, ásamt I
film-pökkum. — Uppl. §
gefnar í síma 4178.
IIIIIIIIIIMIMItlMIMMIIIIflllinillllllllllllMHIItlMIIIIIMilM
Ef Loftur ffetur það ekki
— bá hver?
rfiU*** • 7
’ll
Hvernig í fjandanum skyldi
þetta vera gert?
★
Slökkvilið New York borgar
hefur gert mikið til að reyna
að koma í veg fyrir að slökkvi
liðið sje gabbað út. Eitt ráðið
er að þegar glerið í brunaboða
. brotnar er sírena fyrir innan
1 sem byrjar að væla og dregur
að sjer athygli vegfaranda, svo
! að sökudólgurinn hlýtur nærri
alltaf að finnast.
★
Tvær borgir hafa verið
nefndar eftir Tarsan. Þær eru
Tarsan í Texas og Tarsana í
Kaliforníu. j
★
Þegar fólk er að illskast yfir
því, að verðið sje of hátt á
eggjum, ætti það að minnast
þess, að það er heil dagsvinna
fyrir hænuna.
★
Kona með fallegar tennur
hlær meira að segja að lang-
bjánalegustu bröndurunum.
★
— Jeg hefi ekki sofið eina
einustu nótt í fjórtán ár.
— Það er ekki hægt.
— Ojú, ojú, jeg er nætur-
vörður.
★
— Hvernig gengur það síðaií
konan þín fór í sumarfrí?
— O, ágætlega, ágætlega, nú
get jeg farið í sokkana frá hvor-
um endanfim sem er.
★
Konurnar, sem taka sjer sól-
bað uppi á þakinu á sundhöll-
mni í Ternaco í Kaliforníu hafa
kært yfir Helikopter vjelunum,
sem altaf eru að sveima þar yíir,
'k
— Hvað lengi hefir fjöl-
skylda þín verið í sumarbú-
staðnum?
— O, ekki svo lengi, eina og'
hálfa ávísanabók.