Morgunblaðið - 15.11.1947, Blaðsíða 7

JLaugardagur 15? rxóv. 1947
MORGUNBLAÐIÐ
7
Furiuleg ráðstöfun íþrótta-
kennarufjeluns íslands
TILEFNI þessarar greinar er
það. að íþróttakennarafjelag ís-
lands hefur neitað fjelögunum
ÍR, Fram og Víking um leyfi
til að hafa hjer erlendan hand-
knattleiksþjálfara.
Eins og flestum íþróttaunn-
endum er kunnugt hafa um-
rædd fjelög haft danskan hand-
knattleikskennara í sumar og
haust, að nafni Henning Isach-
sen. Hann hefur notið mikilla
vinsælda hjá fjelögunum í starfi
sínu, enda mundu þau ekki sækj
ast eftir honum, ef svo væri
ekki. En nú þegar þessi fjelög
og einnig hanknattleikurinn í
heild ætla að njóta góðs af þekk
ingu og kunnáttu þessa manns,
þá segja ráðamenn þessara mála
(þ.e. íþróttakennarafjelag ís-
lands) stopp.
Skal nú vikið að þeim rökum
(sem eru í raun og veru er.gin
rök) er íþróttakennarafjelagií
ber fram.
1. ) Henning Isachsen hefur
enga sjer menntun nje rjetíindi
sem íþróttakennari. — Þetta er
rjett það sem það nær. Hann
hefur ekkert kennarapróf og
hefur ekki heldur verið á nein-
um skóla sem líkist t.d. íþrótta-
kennaraskólanum að Laugar-
vatni. En hann hefur sjálfur
leikið handknattleik frá unga
aldri, og nú eítir stríð hefur
hann'kennt bæði í Danmörku
og Noregi og hefur þjálfun hans
hvarvetna borið hinn besta ár-
angur. En þessir háttvirtu ráða-
menn, sem fara með þessi mál
hjer, virðast álíta að með því að
lærðar sjeu reglurnar utan að,
sje fenginn þjálfari.
En eins og allir hanknattleiks
íðkendur vita, þá er það eitt
aðal atriðið í handknattleiknum,
að kennarinn geti sjálfur sýnt
hvernig á að gera hlutina, alveg
eins og leikfimiskennari verður
að vera nemendum sínum til
fyrirmyndar í sjálfum æfingun-
um. En Henning Isavhsen er
einmitt sjálfur það mikill leik-
maður, að hann á svo auðvelt
með að sýna hvernig á að leika.
2. ) Umsækjandi (þ.e. H. I.)
Iaefur verið hjer síðastliðið
sumar án leyfis og þar með brot-
ið íþróttalögin. — Þetta er rjett
að litlu leyti, þ.e.a.s. að mestan
hluta sumarsins hefur hann ver-
ið sem gestur okkar, en nú síð-
ustu tvo mánuði hefur hann
fengið laun fyrir að kenna, en
þetta er atriði, sem ekki ætti að
vera til fyrirstöou, ef íþrótta-
kennarafjeiagio á annað borð
vildi leyfa okkur að hafa þann
þjálíara, sem bestur er og okkur
sjálfum líkar best við.
3. ). íþróttakennarafjel. segir
að umrædd fjelög hafi auglýst
hann sem kennara í vetur, áður
en þessi umsókn var send, og sje
það því einnig brot á íþrótta-
lögunum.
Þetta eru hrein ósannindi,
vegna þess, að við höfum aðeins
sett undir auglýsingar okkar' í
,,Fjelagslífi“ dagblaðanna, að
Her.ning Isachsen væri þjálfari,
en það gerðum við vegna þess
að við höfum ekki fyrr en nú
íengið skriflega neytun íþrótta-
kennarafjelagsins, en meðan
svo er teljum við okkur í fullum
rjetti.
4.) Sjel öglega að farið, segir
íþróttakennárafjelagið, munum
við ekki neita neinni umsókn
um erlenda þjálfara, nema að
hjer sjeu fyrir hendi íslenskir
íþróttakennarar með fullnægj-
andi menntun og þekkingu á við
komandi íþróttagrein, en þetta
síðastnefnda er einmitt fyrir
hendi hjá okkur.
Hjer virðist rökleysa íþrótta-
kennarafjelagsins ná hámarki
sínu, og hygg jeg að um það
sjeu allir rjettsýnir menn sam-
mála.
Mönnum er í fersku minni
koma sænska handknattleiks-
flokksins frá Kristianstad, og all
ir þeir yfirburðir, sem þeir
sýndu og hið ólíka spilala^
(teknik), sem þeir notuðu. Þá
var mikið talað um það, hvað
við værum langt á eftir tíman-
um í þessari íþróttagrein, sem
og er alveg rjett.
En nú þegar við ætlum að
færa okkur í nyt þekkingu og
kunnáttu Henning Isachsen í
samskonar handknattleik og Sví
arnir ljeku, því að Henning hef-
ur keppt mikið bæði í Danmörku
og Svíþjóð, þá segir íþrótta-
kennarafjelagið afdráttarlaust
nei. Þeir halda því fram, að við
höfum á að skipa lærðum og
fullkomnum kennurum í hand-
knattleik, ‘sem hafa verið á
Laugarvatni. En þetta er gvo
mikil fjarstæða, að furðu gegn-
ir að nokkur heilvita maður
skuli halda slíku fram.
Með fullri virðingu vfyrir í-
þróttaskólanum að Laugarvatni
og þeim, sem þaðan koma, þá er
það staðreynd, sem ekki er hægt
að bera til baka, að íþrótta-
ker.narar þaðan eru alls ekki
færi'r um að kenna handknatt-
leik, eins og hann er leikinn
meðal annara þjóða (Internat-
ionalt). Það er ofur auðskilið,
að svo skuli vera þar eð við er-
um svo langt á eftir tímanum í
handknattleik, höfum ekki
fylgst með nýjungunum.
5.) Að siðustu segist svo 1-
þróttakennarafjel. íslands hafa
leitað álits eftirtaldra manna og
hafi þeir allir verið sammála
um að neita þessari umsókn:
Jón Þorsteinss., Vignir Andrjes-
son, Valdimar Sveinbjörnsson,
Benedikt Jakobsson, Hallsteinn
Hinriksson og Þorsteinn Einars-
son, íþróttafulltrúi.
Þarna ,,klikkir“ svo út hjá
íþróttakennarafjelaginu. Allir
þessir menn eru mjög þekktir
íþróttakennarar og í miklum
metum, sem þeir og eiga skilið
og þess vegna e.t.v. sterkur leik-
ur hjá íþróttakennarafjelaginu,
að birta nöfn þeirra í þessu sam
bandi. En enginn þeirra, að
undanskilaum þeim Hallsteini
og Valdimar, sem báðir eru orðn
ir á eftir tímanum í þessari í-
þróttagrein, er handknattleiks-
kennari. Væri ekki rjett.ara
fyrir íþróttakennarafjelagið að
leita ráða þeirra, sem hafa
kennt handknattleik að undan-
förnu, og spyrja þá hversu
mikla þörf við höfum á slíkum
kennara, sem þeim, sem hjer er
um að ræða, eða þá í öðru lagi
að ráðgast um við Handknatt-
leikráð Reykjavíkur, sem er
æðsti aðili handknattleiksmála
hjer í bænum.
Slíkar synjanir sem þessar
eru varla þess virði að þeirra
sje getið í blöðum, en nauðsyn-
legt er að allir unnendur íþrótta
hjer á landi viti hvernig þessum
málum er komið og sjái með
eigin augum hversu órjettlæti
íþróttæfjelögin eru beitt.
En við munum ekki nema
staðar við þessa synjun, munum
heldur fara aðrar leiðir, en ó-
neitandi virðist það öfugstreymi
að best menr.tuðu íþróttamenn
landsins, þ.e. íþróttakennaraxn-
ir, skuli vísvitandi vinna á móti
viðgangi íþróttanna.
Þess skal getið hjer, að þetta
er ekki fyrsta tilraun íþrótJa-
kennarafjelagsins til að útdoka
okkur frá því að hafa sem hæf-
asta þjálfara. T.d. mátti ekki
miklu muna að þeir útilokuðu
ÍR frá því að hafa sænska frjáls
íþróttakennarann Bergfors, en
öllum landsmönnum er nú kunn
ur árangurinn af starfi hans.
Að lokum vil jeg svo benda
íþróttakennarafjelaginu á eítir-
farandi:
1. ) Það er engin minnkun fyr
ir íslenska íþróttakennara að
játa, að þeir standa erlendum
kennurum að baki í sumum
greinum, slíkt er eðlilegt og s]er
stalilega í handknattleik, sem
er hjer á lægra stigi en annars-
staðar.
2. ) Með því að vinna á móti
því að við fylgjumst með öðrum
þjóðum í handknattleik, vinnið
þið meira ógagn en þið gerið
ykkur grein fyrir.
Sig. Magnússon
Murdo MacDougall
á fðrum hjeðan
reykfíikum kuaifspymu-
gagn
HINN skotski knattspyrnu-
þjólfari Murdo Mác Dougall, er
nú í eitt og hálft ár, hefir starf-
að að knattspyrnukennslu hjer
í Reykjavík, fram að nýári hjá
Knatbspyrnufjelaginu Valur og
síðan hjá Fram, er nú á förum
til Skotlands. Fer hann hjeðan
með nýsköpunartogaranum
Agli Skallagrímssyni, er hann
siglir næstu Englandsferð sína.
Albert Guðmundsson
og Murdo.
Murdo Mac Dougall kom
fyrst'hingað til lands sumarið
1937. Starfaði hann það sum-
ar og einnig sumarið 1938 hjá
Knattspyrnufjelaginu Valur.
Endurspegluðust hinir góðu
eiginleikar hans, sem knatt-
spyrnuþjálfara í vexti og gengi
Vals þessi ár, og þó fannst
mönnum sjerlega áberandi hve
míkla rækt hann sýndi hinum
yngri meðlimum fjelagsins.
Starfaði hann þar að hinni ó-
rjúfanlegu reglu knattspyrn-
unnar — Framtíð knattspyrnu-
fjelags er uppbygging yngri
flokkanna. — Eitt gleggsta dæm
ið um gælsilegan árangur
Mudros, frá þessum árum að
undanskildu gengi og vexti
fjelágsins, er hinn frægi knatt-
spyrnumaður Albert Guðmunds
son, en hann var þá i þriðja
4UGLYSING
ER GULLS ÍGILUI
Albert ouoinunasson, er íræg-
asti knattspyrnumaður sem Is-
lendingar hafa nokkru sinni
átt. Hann leikur nú með
franska atvinnuliðinu Nancy,
hefir hann staðið sig það vel að
hann hefir nokkrum sinnum
verið valinn í frönsk úrvalslið
tii kcppni við aðrar þjóðir.
Murdo Mac Dougall.
aldurflokki Vals. — Albert seg-
ir sjálfur að mest eigi hann
Murdo að þakka gengi sitt, sem
knattspyrnumaður, því hjá hon
um hafi hann fengið hina rjettu
undirstöðu til að leika knatt-
spyrnu og skilja hana.
Knattspyman lakari nú
en 1938.
Er jeg frjetti að Murdo væri
á förum hjeðan af landi, náði
jeg tali af honum og rabbaði
við hann um knattspyrnuna
hjer í Reykjavík, svona yfir-
leitt. Aleit hann að knattspyrn-
an sje nú á mun lakara stigi,
hjer í Reykjavík, en hún var
1938. Áberandi stærstu gallar
eldri flokkanna, telur hann
vera, vöntun á samleik og stað
setningum, auk þess sem liðin
hjer eru algerlega snauð af
skotmönnum.
Orsök þess, telur hann að
fjelögin eigi öll sameiginlega,
þar sem þau hafa eigi lagt nógu
mikla rækt við yngri flokkana.
„Knattspyrnumenn eiga að vera
búnir að læra allt, sem að knatt
spyrnu lítur. þegar þeir eru 18
ára“, sagði Murdo, „þá eiga
þeir aðeins að eiga eftir að auka
keppnisreynslu sína, og halda
sjer í æfingu.“
Góð knattspymuefni. —
Vöntun á grasvöllum.
Það er sannfæring Murdu
Mac Dougalls, að hjer megi
byggja upp knattspyrnulið,
sem væri keppnisfær, hvar
sem væri í heiminum, því góð
knattspymumannaefni væri að
finna á hverju strái, (ef svo
mætti að orði kveða) hjer í
Reykjavík. , Drengir eru hjer
yfirleitt tápmiklir, stórir, sterk
ir og heilsugóðir, auk þess sena
þeir hafa kjarngótt mataræði“,
Framh. á bls. 11.