Morgunblaðið - 13.12.1947, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 13. des. 1947,
MÁNADALUR
Slzdldóa^a eftir Jjíaclz cJdondo
n
80. dagur
að siá til mín þegar jeg ljet j aUstan. Það var forboði þess að
fremri hestinn aðeins stíga upp nú væri regntiminn að byrja.
í mykjuhauginn og þann aftari Um kvöldið kom Billy með
aðeins smjúga fram hjá hlöð-1 stranga af gömlu pokaefni og
unni, en hinn aftari hesturinn. bjó til úr því skýli yfir hvílu-
var við að reka sig í girðingar-| rúm þeirra. Hann kvartaði um
staur. Það var ekki hægt aö það^ að sjer væri ilt í litla fingr
Seinasta daginn sem Billy j ina og hundurinn hans nagaði
vann hjá Benson fór að draga fingurna af henni. Hann var þá
í loft og vindur kom á suð- j aleinn úti í flóunum-—
Saxon fjekk ekki að heyra
komast þarna i gegn á annan
hátt. En þetta voru afbragðs
klárar — þeir voru eins og hug-
ur manns.
„Þjer eruð ekki svo vitlaus“,
sagði Benson. „Þetta var lag-
lega gert“.
„Þetta var leikur“, segi jeg
eins og mjer standi alveg á
sama. „Leggið einhverja al-
mennilega þraut fyrir mig“.
Hann brosti því að hann
skildi undir eins.
„Yður tókst þetta prýðilega“,
sagði hann. „Jeg kæri mig ekki
um að láta hestana mína í hend
urnar á hverjum sem er, En það
er skömm að þjer skuluð vera
á flaekingi. Þjer hafið sjálfsagt
orðið fyrir einhverju óhappi.
En hvað um það — þjer getið fshvað sjer væri ilt í fingrinum.
inum. hann hefði verið sjer til
baga alla þessa daga, og hel-
aumur. Billy hjelt helst að flís
hefði rekist upp í hann, en
kvaðst hvergi geta fundið hana.
Hann fór yfir lækinn þangað
sem gömul og hálffallin hlaða
var og rændi þar nokkrum fjöl-
um til þess að hafa í rúmbotn-
inn. Ofan á þær breiddi hann
svo mikið af visnuðu laufi að
þarna var komið besta rúm. Síð
an gekk hann enn betur frá
tjaldskýlinu og styrkti það með
böndum.
Saxon hafði gaman að því
þegar fyrstu regndroparnir
fjellu á tjaldskýlið. En Billy
hafði engan áhuga fyrir því.
alla söguna um hrakföll Jack
Quiley, því að í sama bili skall
á bylur og braut niður allar þær
stoðir, sem Billy hafði sett und-
ir tialdið. Fyrst fjell tjaldið
ofan á þau, en svo svifti storm-
urinn því burtu og eitthvað út
í buskann. Þau urðu holdvot í
einu vetfangi.
„Það er ekki nema um eitt
að gera fyrir okkur“, grenjaði
hann móti veðrinu. „Við verð-
um að reyna að tína saman dót-
ið og komast inn í hlöðuskrifl-
ið“.
Þau gerðu þetta, en tvisvar
urðu þau að vaða yfir lækinn
og hann var í hnje. Hlaðan var
gisin og hriplek, en þó tókst
þeim að finna þurran blett þar.
Þarna settu þau rúmfötin sín,
en þau voru rennandi blaut.
Billy hafði ekki viðþol fyrir
kvölum. En með því að strjúka
honum um ennið gat Saxon að
Hann var altaf að tala um það lokum svæft hann og hún varð
byrjað að plægja á morgun". I
Þar skjöplaðist honum, þótt
skír sje, því að jeg hafði alls
ekki sýnt honum að jeg kynnij
að plægja“.
Baunirnar voru nú soðnar og ;
Sax:on bar á borð. Hún stóð um j
stund og horfði á það, sem hún
hafði framreitt á svefnvoðinni
— sykurdós, niðursoðna mjólk, I
nokkrar flísar af nautakjöti,
salat, tómat og franskbrauð.
„En sá munur og í gær-
kvöldi“, sagði hún. „Þetta er
alt hreinasta ævintýr eins og
þau sem rnaður les um í bók-
unum. Jeg vildi að litli sjómað-
urinn minn væri kominn
hjerna. Berðu það saman Billy ■
Þau reyndu bæði að finna á-
stæðuna til þess, en ekkert sá
á fingrinum.
„J'eg man að konan hans
Cady var einu sinni svona —
hún var einmitt veik í litla
fingrinum“, sagði Saxon. „Mig
minnir að hún setti grautar-
bakstur við hann, og svo hafði
hún einhvern áburð. Hún hafði
óþolandi verk í honum og það
endaði með því að nöglin gekk
fram af. Þá batnaði henni og
svo óx þar ný nögl. A jeg ekki
að setja grautarbakstur við
fingurinn á þjer?“
Billy tók því fjarri. Hann
hjelt að sjer mundi batna. Sax-
on leist illa á þetta og gat ekki
sofið fyrir því, og hún heyrði
að Billy lá andvaka. Hann gat
um áreiðanlega getað verið ekki sofnað fyrir kvölum. Svo
þúsund ár í Oakland án þess að blundaði hún ofurlítið, en
hitta þar aðra eins konu og frú hrökk upp litlu seinna við það
Mortimer, nje heldur dottið í að úrhellisrigning buldi á tjald-
hug að til væri jafn skemtilegt inu. Hún heyrði þá að Billy
hús og húsið hennar. Og svo er stundi. Hún reis þá upp við oln
þetta aðeins byrjunin á ævin- boga og strauk honum blítt um
týrinu“. enni og vanga. Það hafði svo
Billy vann þarna í þrjá daga. góð áhrif á hann að hann sofn-
Hann sagði að sjer gengi vel, en aði bráðlega.
samt varð hann að viðurkenna, j Litlu seinna hrökk hún upp
að það væri nokkru meiri vandi aftur. Þá var niðamyrkur, svo
að plægja, en hann hafði hald- að hún sá ekkert, en hún varð
ið. Saxon þótti vænt um að þess vör að Billy var þar á
hann skyldi þó hafa gaman að fjórum fótum og engdist sund-
— fína húsið, sem við vorum i
í gærkvöldi og góða matinn þar
og svo þetta hjerna. Við hefð-
ur og saman af kvölum.
„Jpg hefi svo mikinn verk í
fingrinum að hann er að gera
mig vitlausan“, sagði hann.
„Þetta er miklu verra en tann-
þessu.
„Ekki hefði jeg trúað því,
þótt einhver hefði sagt mjer
það, að mjer mundi þykja gam-
an að plægja“, sagði hann. „En
það er reglulega gaman. Og svo
er þetta holl vinna. Maður stæl
ist í kálfunum við hana, en þeg
ar maður ekur reynir aldrei
neitt á kálfana. Ef jeg ætti að
æfa mig undir hnefaleik, þá get
urðu verið viss um það að jeg
mundi gera það á þann hátt að
plægja. En hvað ilmurinn úr
jörðinni er dásamlegur, þegar
maður er að bylta henni um.
Manni finst næstum eins og
hægt væri að borða moldina.
Og hvað oft sem henni er bylt
um er hún jafn feit og angandi.
Og hestarnir — það eru nú
skepnur, sem vert er um að
tala. Þeir vita upp á hár hvað, þeir þannig og þó lifði hann.
þeir eiga að gera. Það má Ben- j Svo'var það Jack Quigley. Byss
son eiga — hann á aðeins úr- J an sprakk í höndunum á honum
altaf að strjúka ennið á honum
svo að hann gæti sofið. Hún
skalf af kulda og henni leið
mjög illa, en samít þótti henni
vænt um það að geta linað þján
ingar Billy.
Það var komið fram að mið-
nætti. Alt í einu birtist Ijós í
dyrunum. Þar var einhver með
vasaljós og hann ljet það leika
fram og aftur um hlöðuna,
þangað til það staðnæmdist við
þau Billy. Þá var sagt með
þrumandi rödd:
„Hana, þar náði jeg í ykkur.
Hypjið ykkur út undir eins“.
Billy vaknaði og reis upp.
Ljósið skein beint framan í
hann. Og hin grimma rödd skip
aði þeim aftur að hypja sig út.
„Hver er þar?“ sagði Billy.
„Það er jeg“, var svarið, ,,og
jeg skal láta þig vita það að
jeg er glaðvakandi“.
Maðurinn var nú kominn svo
nærri að hann var ekki meira
en skref frá þeim. En þau gátu
ekki sjeð hann, því að hann
beindi ljósinu að þeim.
„Svona, flýtið ykkur“, sagði
röddin. „Vefjið þetta dót ykkar
saman og komið með mjer“.
„Hver eruð þjer?“ spurði
Billy aftur.
„Lögregluþjónn. Komið und-
ir eins“.
„Hvaða erindi eigið þjer
hin"að?“
,,Að ná' í ykkur“.
„Hvers vegna?“
„Vegna þess að þið eruð flæk
verkúr. En það er þó ekkert, ef j ingar. Komið nú. Jeg get ekki
stormurinn rífur ekki tjaldið beðið hjer eftir ykkur alla nótt
ofan af okkur“. Hann gnísti ina“.
tönnum. „Mjer er nær að hugsaj „Það er best fyrir yður sjálf-
um það hvað forfeður okkar j an ag hypja yður burtu“, sagði
máttu þola. Pabbi var einu Billy. „Jeg er ekki flækingur.
sinni upp í fjöllum við annan Jeg er verkamaður".
mann og grábjörn rjeðist á. „Það getið þjer sagt Neus-
þennan mann og svifti stóru baumer dómara í fyrramálið".
kjötstykki úr lærinu á honum j „Farðu grenjandi — held-
svo að sá í bert beinið. Þeir urðu hundurinn þinn að þú get
voru matarlausir og urðu að ið tekið mig fastan“, þrumaði
halda áfram. Það leið yfir mann Billy. „Snúðu Ijósinu að sjálf-
inn í hvert skifti, sem faðir um bjer svo að jeg geti sjeð
minn setti hann á bak, og hann smettið á þjer. Taka mig fast-
varð að vera bundinn í söðlin- J an? Ekki nema það þó. Jeg á
um. í fimm vikur ferðuðust ekki hálfa spönn eftir að mola
í þjer hvert bein“.
Málfundafjelagið ÖSinn
Almennur dansleikur
í Sjá 1 fs tæðishúúnu í kvöld kl. 10. Húsinu lokað kl. 11. |>
Aðgöngumiðasala í anddyri hússins kl. 6—7.
NEFNDIN
Hafnfi r'Singar
Reykvíkingar
Dansað í kvöld
kl. 9—11,30.
Hótel Þröstur
t
«X$X^XJX$X$X®XÍX^^X$X$X$X$XÍXÍ^X$><$>^X$><ÍX$X^<$X^<$XS><J>^<$>^<®XSX$><$^><$X$XSX$XS>Í
Tilkynning
frá Meistarafjelagi járniðnaðarrnanna:
Vegna ríkjandi ástands sjá Vjelsmiðjurnar í Reykja-
vík sjer ekki mögulegt að halda áfram lánsviðskiptum.
Verður því hjer eftir efni og vinna aðeins selt gegn
staðgreiðslu, nema öðruvísi sje umsamið, áður en vinnan
er framkvæmd.
Reykjavík, 11. desember 1947.
Meistarafjelag járni'ðnaSarmanna, Reykjavík.
^<JxSX»<»<$X$X$X^X$X$X$X$^X«>^x$X$X$X»^X$X$xS^X$>^XÍX$X$X$X^X^>^X®x$x$xJx$X$XÍ>^X^<
Peningamenn athugið!
Höfum til sölu efri hæð og íbúðarris í húsi sem er í
smíðum í Hlíðarhverfunum. Húsið verður komið undir
þak í byrjun febrúar n.k. Grunnflötur ca- 114 ferm.
Leitið upplýsinga. Tilboð merkt: „Fokhelt“ sendist Morg
unblaðinu fyrir mánudagskvöld.
J^*$^x^x*x^xíxíxí>«xí>^xíxí>^><$x$x$x$x$>^><$x^>^<$xS>«>^>^^x$x$x$xíx^<$x$xJx»
Veitingastofur athugið!
Amerískur radíógrammofónn stór og glæsilegur er til
sölu. Ætlaður fyrir veitingastofur. Skiptir 20 plötum
og er upplýstur. Sjálfvirk plötuskipting. Þessi gerð
grammofóna er á flestum veitingastofum í Bandaríkj-
unum- Einstakt tækifæri. Nánari uppl. í shna 7130.
«®>^^4X$X$>^X$>^X®>^XÍX$X$X$X$XJX$XÍXÍXÍXÍX$X$XÍ><$>^X$XÍX$>^^^XJX$X$^>^X$>^X^<J>^X$X$>^
Áður en varir
erti jólin komin!
MuniS leikföngin á
valshesta“
„Vertu rólegur, Billy“, sagði
Saxon. ,,Ef þú ert með ofstopa
' og reif af honum hægri hönd- þá verður þú settur í fangelsi“.
mmi
iúðí#i**ue