Morgunblaðið - 24.06.1948, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 24. júní .1948.

KENJA KONA
€flir Ben -A
* SiLÍÍMUYló

110. dagur
„Jæja, og hvað ætlar þú aO
vera lengi í bindindi núna?“,
spurði Will. Hann hækkaði róm
inn og reyndi að láta heyra til
sín yfir hlátursköllin.
„Jæja, þú segir að bólgan
hjaðni, ef jeg íer að drekka aft
ur“, spurði Dan.
„Já, hún verður ábyggilega
horfin eftir eina viku“.
„Þá er jeg alveg ákveðinn í
því að bragða aldrei áfengi
framar. Jeg skal nefnilega sýna
þjer, hvernig stendur á þessari
bólgu“. Hann dró seðlabúnka
upp úr vasanum, sem Jenny
hafði lánað honum, og veifaði
honum sigri hrósandi. „Þetta
eru hundrað dollarar". Þetta
var brennipunkturinn í leikrit-
inu og Dan var sjálfur svo hrif
inn að hann bætti við setning-
una: „Og þú segir að jeg fái
fleiri bólgur, ef jeg hætti að
drekka, en jeg vil endilega
bólgna allur út“.
Tjaldið var dregið fyrir og
ungfrú Merrill kom til að þakka
þeim fyrir skemmtunina, og þó
sjerstaklega Dan. Lófatakið
glumdi úr salnum, og Dan var
mjög ánægður með frammistöð-
una. Honum fannst þeir iiafa
gert vel.
VIII.
John Evered kom heim um
jólin. En bræournir söknuðu
hans enn sárai þegar hann yf-
irgaf þá aftur strax eftir nýár-
ið. Linc heirasótti þá sjaldan,
og þau fáu skipti, sem hann
kom, fannst þeim hann breytt-
ur. Þeim fanmt hann nærri því
vera feiminn við þá.
Um vorið fjekk Will misling-
ana, og litlu seinna smituðust
Tommy, Mat og Dan einnig.
Dan var enn í rúminu, þegar
hinir bræður hans fóru til Sear-
spoart til að heimsækja Meg.
Honum var farið að skána, þeg-
ar móðir hans kom til hans dag
nokkurn og sagði að hann væri
orðinn alveg r.ógu frískur til að
fara líka til Searsport. Hún var
nýkomin úr bænum, og það lá
sjerstaklega vel á henni. Dan
tók eftir því að augu hennar
Ijómuðu af kæti. Svo var hon-
um troðið upp í vagninn með
Pat og Ruth og börnunum
þeirra. Dan var enn veikburða
og fór að skæla af gleði yfir
því að fá að fara að heimsækja
Meg. Pat yngri gerði gys að hon
um, að hann skyldi skæla eins
og smábarn, en Dan var alveg
sama.
Hann skemmti sier ágætlega
hjá Meg. Pav/l skipstjóri var
heima og hann og Meg leigðu
skútu í tvo daga og fóru með
drengina í skemmtiferð út á fló
ann, kring um Isle au Haut og
gegnum Eggemoggin Reach.
Bræðrunum var stundum leyft
að stýra og hjálpa til við að
vinda upp stórseglið Á næturna
sigldu þau«pP að landi og gistu
í hellum við ströndina. Will
varð ákveðinn í því að verða
sjómaður, þegar hann vrði stór.
En Dan hugsaði til föður síns.
Hann vildi verða timburkaup-
maður eins og hann.
Faðir ha.ns var á eilífu ferða-
lagi allt sumarið. En þegar hann
var heima, reyndi hann alltaf
að gera eitthvað sonum sínum
til skemmtunar. I október kom
leiðinlegt fyrir. Dan vissi ekki,
hvað það var, fyrr en Pat Tiern
ey sagði honum það.
Dan vissi, að Mattie Hansson,
sem hafði þvegið þvotta fyrir
þau um tíma, átti einhvern þátt
í þessum leiðindum. En Pat
sagði honum að faðir hans væri
að eltast við svertingjastelpur.
Dan varð svo reiður að hann
rjeðist á Pat og lamdi hann,
þangað til hann lá kylliflatur
á jörðinni, og æpti hástöfum á
hjálp. En Dan vissi, að þó að
Pat hefði skrökvað að sjer, var
eitthvað á seyði. Faðir hans var
alltaf svo áhyggjufullur og hugs
andi Svo hanrt fór aftur til Pat
og bað um frekari upplýsingar.
Þær fjekk hann, og það svo
skilmerkilega, að honum fannst
hann geta kastað upp.
„Pabbi minn mundi aldrei
geta gert slíkt“, sagði hann.
Pat gaut til hans augunum
og glotti. ,Jeg gæti vel trúað
honum til þess. Auk þess gera
þetta víst allir“.
„Ekki pabbi minn“.
.,Bæði pabbi þinn og mamma
þín“.
Dan var orðinn svo reiður,
að hann náði varla andanum.
„Þú ert óþokki og lygari“,
æpti hann íiaman í Pat.
,,Þú ert eins og hver annar
hvítvoðungur. Eða hálfviti. Þau
gerðu það bæði, þegar þú fædd-
ist og þegar Will fæddist, og
Tom og Mat, fjórum sinnurn".
Dan var alveg varnarlaus. En
traust hans á föður sínum og
móður var óbilandi, svo hann
sló Pat yngra aftur kylliflatan.
Pat eldri kom að og vildi fá að
vita, um hvað þeir deildu. Sagði
Dan honum snöktandi frá því,
sem Pat hafði logið upp á föður
hans og móður. Pat eldri tók
í eyrað á syni sínum og dró
hann með sjer inn. Lengi á eft-
ir heyrði Dan ópin og hljóðin
innan úr húsinu í Pat yngra.
Þá dagana, sem rannsókn
málsins stóð, fóru bræðurnir
ekki í skólann. Þá daga tók Dan
út þjáningai af hræðslu —
hræðslu við citthvað óþekkt. En
þegar hann sá. að faðir hans og'
Meg og Saladine dómari voru
ánægð á eftir, varð hann rólegri.
En honum fannst alltaf hálf-
partinn að móðir hans tæki ekki
þátt í þessari gleði, og hann
hafði einhvern Veikan grun um
að Linc hefði gert eitthvað, sem
honum mundi aldrei vera fyr-
irgefið. Linc kom aldrei að heim
sækja þau um sumarið og þeg-
ar Dan spurði hvar hann væri,
sagði faðir hans aðeins:
,Jeg veit það ekki. Hann er
farinn hjeðan“.
IX.
Þegar flóðið kom, var faðir
Dans á ferðalagi. Þegar hættan
á flóði var orðin öllum Ijós.
bað Dan móður sína um að lofa
sjer að fara að sjá ísinn sem
var að stífla ána hjá Old Town.
En hún vildi ekki leyfa honum
það og hún bannaði honum, að
koma nálægt ánni. Vikuna á
undan flóðinu, var hún næstum
altaf inni í sínu herbergi. Hún
kom niður aðeins til að borða.
Á laugardagsmorguninn fór
frú McGaw til Brewer til að
heimsækja dóttur sína, eins og
hún var vön. En þegar Pat kom
heim, sagði hann að flóðhættan
væri orðin svo mikil, að það
mundi ekki vera óhætt að sækja
hana. ,,Það er ekki öruggt, að
fara yfir brúna“, sagði hann við
Jenny, „hún getur brotnað, með
an jeg er hinum megin“.
„Þá skaltu ekki hætta á það“,
sagði hún. „Hún getur verið
kyrr hjá dóttur sinni, þangað
til hættan er liðin hjá“.
„Megum við fara og sjá, hvað
skeður“, spurði Dan. „Mamma,
gerðu það, lofaðu okkur að fara.
Pat getur komið með okkur“.
Móðir hans hikaði. Hún var
föl. Varir hennar voru drifhvít-
ar. Það var auðsjeð, að henni
eið illa. Loksins lofaði hún þeim
að fara með Pat, gegn því, að
hann gætti þeirra vel.
„Jeg skal sjá um drengina,
frú“, sagði Pat. „Það er sjálf-
sagt, að lofa þeim að fara. Það
er ekki víst að þeir fái tæki-
færi til að sjá annað eins aftur
um æfina“.
,,En þið verðið að vera komn-
ir heim aftur áður en dimmir“,
sagði hún og Pat lofaði því. Svo
lögðu þeir af stað, inn til bæj-
arins. Þeir sáu, hvar fólk var
á þönum við að flytja búslóð
sína úr húsunum á hættusvæð-
inu, og fjöldi verkamanna var
að rífa niður timburhlaða, og
flytja hann á öruggari stað. Pat
leiddi Will og Tomrny og Dan
leiddi Mat. Þeir gengu um bæ-
inn allan daginn og horfðu stór-
um augum á allar hamfarirn-
ar. Þegar þeir komu heim um
kvöldið, voru þeir svo þreytt-
ir, að jafnvel Dan gat vel hugs-
að sjer að fara beina leið í rúm-
ið eftir kvöldverðinn.
Um nóttina skall flóðbylgjan
yfir bæinn. En bræðurnir sváfu
svo fast, að þeir vöknuðu ekki
einu sinni við klukknahringing-
arnar. Jenny kom ekki niður
til morgunverðar næsta dag og
Ruth sagði að hún hefði þau
skilaboð frá henni, að hún ætl-
aði að sofa lengi. Hún mundi
ef til vill vera í rúminu allan
daginn og vildi ekki að neinn
ónáðaði sig. Um daginn fóru
bræðurnir aftur með Pat til bæj
arins til að sjá eyðileggingarn-
ar. Þeir hrópuðu upp yfir sig,
þegar þeir sáu, að vatnið hafði
verið sjö fet á vestra markaðs-
torginu. Dan varð yfir sig hrif-
inn af sögunni, sem sögð var
úr pósthúsinu Vatnið hafði
flætt inn í afgreiðslusalinn og
Miller, skrifstcfustjórinn, hafði
skipað skrifstofumönnunum að
flýta sjer upp á efri hæð húss-
ins. En einn skrifstofumaðurinn
varð eftir. Miller kallaði þá til
hans úr stigagatinu og spurði,
hvað hann væri eiginlega að
gera.
„Jeg er alveg að koma“, svar-
aði hann, „jeg er bara að ljúka
við að frímerkja brjefin, sem
búið er að borga“.
Sums staðar á götunum voru
stórir ísklumpar, sem áin hafði
skilið eftir. Þar lágu þeir og
hindruðu alla umferð, þangað
til þeir bráðnuðu. Þegar þeir
komu heim um kvöldið, höfðu
þeir frá mörgu að segja, en Ruth
sagði þeim, að móðir ~þeirra
svæfi enn.
„Hún hefur að minnsta kosti
ekki hringt á mig, og þið meg-
ið ekki ónáða hana. Þið verðið
að ganga hljóðlega um, og lofa
henni að hvíla sig. Jeg held jeg
viti, hvernig það er að hafa höf-
uðverk“.
BEST AÐ AUGLtSA
/ MORGUNBLAÐINU

GÆFAN
8.
Morguninn eftir vaknaði hann snemma og fullur ákafa og
eftirlöngunar skundaði hann fram veginn. Nú gat hann
ekki verið langt frá ákvörðunarstaðnum. Hann leit við og
við á töfluna og sá, að talan hækkaði, — það varð 349 < og
•— 8 og — 9 og svo birtist honum talan, sem hann hafði jafu-
an beðið eftir, þarna stóð hún á töflunni, skýrum stöfum
— 3500.
Hann leit í kringum sig. — Hvað var þetta? Honum
fannst hann kannast við sig, fannst hann hafa verið þarna
áður. Var hann að dreyma, eða var hann vakandi? Sólin
skein skært og geislar hennar flæddu yfir fagurt íand —
Fyrir framan hann lá lítið þorp umvafið yndislegum blóm-
um og ávaxtatrjám og í miðju þorpinu kúrði gömul, grá
kirkja. Hún var undarlega útlits, eins og vansköpuð, likast
því að turninn hefði ekki verið gerður eins hár og hann
átti að vera, svo að spíran bar hann ofurliði. Það var eins
og bam, sem er með hatt af fullorðnum manni á höfðinu.
Jakob stóð grafkyrr á miðjum veginum og nú rann upp -
ljós fyrir honum. Hann stóð á nákvæmlega sama stað. og
hann hafði mætt ókunnu konunni forðum. Hafði hún þá
leikið á hann? Hann gat varla trúað þessu og leit enn einu
sinni á töfluna. Nei, það var enginn vafi, þar stóð greini-
legum stöfum 3500. Hafði hún þá logið að honum. Var eng-
inn bústaður gæfunnar þarna?
Hann tók eftir, að skammt frá veginum stóð snotur
bóndabær. Jæja, hún hafði svikið hann og logið að honum.
Það var best að ganga yfir að bænum, og gleyma öllum
vonbrigðunum. Hann kom inn í húsagarðinn. Fjögur fcörn
voru að leika sjer þar.
Jakob hrökk við, þegar hann leit á þau. Elsti drengur-
inn var lifandi eftirmynd hans Frits. Jakob hafði ekki hugs-
að til bróður síns í langan tíma.
Á bekknum fyrir framan húsið sátu tveir gamlir menn
og reyktu pípur sínar í ró og næði.
Aftur hrökk Jakob við og strauk hönd um enni sjer. —
Annar gamli maðurinn var faðir hans, heldur gráhærðari,
en þegar hann sá hann síðast og aðeins bognari í oaki, en
mikið glaðlegri.
bsmm.¥ ■ ■ uii * xuuhhum • ■»»■■ »innfar«» «■ ■ ■■ ■ ■ ■»»
■
Hnefaleikanámskeið \
s
heldur Glímufjelagið Ármann í fimleikasal Mclaskólans 5
sem liefjast n.k. mánudag og standa út júli. Kennari ■
verður: t
Ofto von Poraf
Þátttaka er heimil öllum, bæði fjelagsmönnum og ut
an fjelags. Ennfremur verða hópar teknir í einkatíma á
daginn, fyrir og eftir hádegi- Nánari upplýsingar gefnar
í Bókabúð Lárusar Blöndal, Skólavörðustíg, þar sem
innritun í námskeiðin fer fram.
Clímufjelagi'ð Ármann.
■Mirtnas b btbítss ■
Síldorsaltendur
Fogel’s Houtagentuur ebij. „Foham“ Rotterdam,
eru eigendur stærstu verksmiðju Evrópu, sem fram-
leiðir síldartunnur. Þeir geta nú þegar boðið fram-
leiðslu sína til íslands, með hagkvæmu verði. Ennfrem
ur tunnustafi, gjarðir, lok, botna og sponsa.
Nánari uppl. gefur umboðsmaður verksmiðjunnar,
ó Ótaf*
Sími 6351.
acýHtAó VJ. K-yiafóóon
Símnefni: Link, Reykjavík.
Bátsmann og netamann
vantar á togara. Upplýsingar í sima 4596.
s
Bt
9