Morgunblaðið - 21.07.1948, Blaðsíða 8

' GUES5 I'UI €-ÉLU
MS CAR-.-IT’e- /
ONLN A FÉW /
/WONTH£ «r-/
OLO— )
/I CCULDNl'T N,
HEIP l.«VB.MINð
iNi.'/:^! x'.vi
$0RNV A50UT ■'
'ÍOUR S3S?OTHER,
BUT X 00 NEEP
A CAR — >
NO( TH*THANK^Í
I NÉEO TWO
TH0U£AND f
D0LLAR6! )
BV THE WAV, r/M
BIUU MORGAN-
VOU’RF —? ’
Copr. 1947. Kinj; Featurcs Syndicaic, Inc., WotlU nfflits rcsoygcd.
MM
r LET’$ SéT a TABLE! if word ”
5EEF5 THR0U6H THlð HAZV HUBBUB
THAT VOU HAVB A CAR TO $EUL,
THEV’LL TEAR VOU UM& FROM Jj
UM&, LAMÞl __
^====3<Bí=
charmaine
MANNER6.
„„,/-/- i
BROTHER
?s&kDZOPE RATtON-?
V5TOO BAD...THIZZ
k HELF?
Róninn: Þarí bróðir i/inn svo nauosynlegaT ueturou
þá Haft nokkiið gágn af þessum dollurum ? Karmen:
Nei, takk, jeg þarf að fá tvö þúsund dollara. — Býst
við, að jeg verði að selja bílinn minn. Hann er næst-
um i/-,. CO.V-.U >r, "X7 Jeg heyrði, hvað þjér voruð
að segja, u, ', það er leitt með hann bróður yðar,
en jeg þarf aö á nýjan bíl. — Við skulum fá okkur
sæti við borð óg' tala saman um þetta, en ekki hafa
hátt því aö ef þessir kauar niexna neyra, að þú viljir
selja bíl, verða þeir bvjálaðir. Við borðið. X—9: Jæja
þá, jeg er Villi Morgan. Hvað heitið þjer? Karmen:
Jeg heiti Karmen Manners.
MaRGUNBLAÐJÐ
Míðvikudagúr ;21. fúlí 1048.

Efiir Roberi Sform
Herra og drengjavesti.
ULLARVÖRUBÚÐIN
Laugaveg 118.
iiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiimiiiiiiiumiimimiiii
| Herbergi
I Stúlka getur fengið sjer
í herbergi, endurgjaldslaust,
| með ljósi og hita, í stað
i bess að líta eftir börnum
i á kvöldin. Uppl. Grettisg.
| 71, III. hæð, eftir kl. 7.
TeiknistofðJEK‘1
verður lokuð vegna sum- ;
arleyfa frá 21. júlí til 1. ;
ágúst. —
Jörundur Pálsson.
Húsnæði
Eitt herbergi og eldhús
eða eldunarpláss einhvers
staðar ekki allfjarri há-
skólanum, óskast 1. okt.
Kennsla og húshjálp get-
ur komið til greina. Til-
boð sendist á afgr. Mbl.
merkt: „1. okt. — 267“.
Esja
fer hjeðan mánudaginn 26. þ.
m. til Glasgow. Getur tekið
nokkra farþega til viðbótar og
einnig vörur.
Súðin
fer hjeðan kl. 8 i kvöld til
Vestfjarða og Strandahafna.
iinmngaro
Árnn Andr
í DAG er til moldar borinn öol-
ingsmaðurinn Árni Andrjesson,
Njálsgötu 41. Árni var Rang-
æingur að ætt, fæddur og að
nokkru leyti uppalinn undir
Eyjafjöllum, en að nokkru leyti
í Hemlu í Landeyjum og sem
fulltíða maður heimilismaður
þar nálægt fimtán ár og var þvi
oftast kendur undir nafninu
Árni frá Hemlu. Var hann ná-
frændi Andrjesar bónda þar.
Andrjes faðir Árna og Andrjes
í Hemlu voru bræðrasynir, en
faðir Árna var sonur Sighvatar,
sem kendur var við Hól undir
Eyjafjöllum, þjóðkunnan fróð-
leiksmann, vel lesinn og ment-
aður á þeirra tíma vísu. Föður
sinn misti Árni á unga aldri.
Jeg ætla mjer ekki að rekja æfi-
sögu Árna frænda og vinar
míns, til þess var hann mjer of
kær og nákominn, en það eitt
af mörgu, sem verðugt er í
minni áð hafa um líf og starf
hans, var trúmenskan og mann-
göfgin, sem lýsti sjér í öllum
hans athöfnum, kunni hann líka
glögg skil á rjettu og röngu í
daglegu lífi. Árni var prýðilega1
vel að sjer af óskólagengnum
manni að dæma, las og talaði
mörg erlend tungumál, sem
hann lærði mest af lestri bóka
á eigin spýtur. Fróðleiksfýsn og
bókhneigð tók frítíma hans, frá
annari vinnu og gerði hann hæf-
an til að þýða brjef og bækur
af erlendum málum.
Um nokkurt skeið vann hann
við skrifstofustarf hjer í bæ, en
hvarf frá því og stundaði múr-
vinnu allmörg ár. Árni var ó-
venju grandvar maður, og undr-
aðist mjög er menn ljeku sjer að
ósannsögli í orðum og athöfnum
og fylgdist hann lítt með í þess-
um daglega flaumi, þó hann
hinsvegar hefði góða greind og
gáfur til að verja þann mál-
stað er samviska hans taldi rjett
vera.
Síðustu ár æfi sinnar vann
hann sem inn'neimtumaður og
að nokkru við bókhald hjá
klæðaverslun Andrjesar Andrjes
sonar. Ávann hann sjer traust
ekki aðeins húsbænda sinna,
heldur líka þeirra, er hann skifti
við. Af hverju? Af því hann
hafði alt í lagi, af því hann starf
aði í kærleika og sannleikurinn
Ci
tlHt

var aðalsmerki hans. — Slíkir
menn eru alltaf til fyrirmyndar
þeim, sem kunna að meta rjett
írá röngu.
í apríl 1919 kvongaðist Árni
eftirlifandi konu sinni Sigríði
Tómasdóttur,. sem hefur verið
honúm sannur vinur og lifsföru-
nautur 'þau 29 ár, er þau lifðu
saman. I gegnum veikindi og
erfiðleika stóðu þau sem einn
maður og nú síðast hefur hin
góða kona sýnt manni sínum
með hjúkruri smni ást og þakk-
íæti íyrir ' samverustundirnar,
sem voru bjartar og fagrar.
Nú eru hendur og fætur stirðn
aðar, lífinu lokið hjer í heimi
og hið blíðá bros horfið, aðeins
glampandi minning hjá þeim,
sem nutu samveru hans. Við
frændur og vinir kvéðjum trygg
an vin og fjelaga, þökkum
marga samverustund fyrst frá
æskuárum og nú síðar á full-
orðinsárunum.
Við vitum að á landinu eilífa
verður sál hans umvafin þeim
kærleika er hann sjálfur um-
vafði aði’a með hjer í heimi. —
Þessvegna syrgjum ekki, en ósk-
um honum fararheilla í hinum
nýju heimkynnum.
A. A.
„Noregur í lifum
FRU GUÐRUN BRUNBORG
hefir tvö undanfarin sumur
komið til íslands frá Noregi í
sjerstökum tilgangi. Hún hefir
ferðast um landið og flutt fyr-
irlestra og sýnt kvikmyndir til
þess að safna peningum í sjóði
til styrktar háskólastúdentum í
Noregi og á íslandi. en til sjóð-
anna er stofnað til minningar
um son hennar Olav Brunborg,
sem ljet lífið í þýskum fanga-
búðum.
Frú Brunborg er nýkomin
hingað í þriðja sinn og að þessu
sinni hefir hún meðfei’ðis fall-
egar landlagsmyndir frá Nor-
egi Eru það nokkrar stuttar
myndir teknar á mjófilmu í
eðlilegum litum. Kvikmynda-
mönnunum hefir tekist að festa
á filmuna hina einstöku og
undursamlegu náttúrufegurð
Noregs, en fleira kemur til
greina, því áhorfendur fá tæki-
færi til að sjá atvinnuhætti,
menningarlíf og lífsbaráttu. —
Myndin frá fiskveiðunum við
Lófóten er fróðleg og skemt-
un vekur, að sjá virðulega sendi
herra og ráðherra að þoi’sk-
veiðum.
I stuttu erindi, sem fi’ú Brun-
borg flytur á undan sýningum
getur hún þess, að það hafi oft
sært hana í þau 30 ár, sem hún
hefir dvalið í Noregi, hve fá-
kunnáttan er mikil um Islend-
inga. SegisJ hún með þessum
myndasýningum vilja leggja
fram sinn skerf til að auka þekk
ingu íslendinga á Norðmönnum
og væntir þess, að það geti orð-
ið til þess, að eitthvað verði
gert til að kynna ísland í Nor-
egi.
Á föstudaginn kemur byrjar
frú Brunborg sýningar á kvik-
myndunum í Listamannaskál-
anum. Aðsókn hefit verið góð
að sýningunum, enda eru þær
þess virði að siá bær.
Veifíngarnar á Esju
samkvæmf áfengis-
Frá dómsmálaráðuneytinu
hefir Mbl. boi’ist eftirfarandi:
í TILEFNI af blaðaummæl-
um um vínveitingar um borð
í m.s. Esu, vill dómsnlálaráðu-
neytið vekja athygli á því. að
í niðurlagi 3. gr. áfengislaga
nr. 33/1935 segir berum orð-
um, að fyrirmæli greinarinnar
nái ekki til herskipa eða
skemmtiferðaskipa.
Þar sem m.s. Esja siglir nú
sem skemmtiferðaskio með
skemmtiferðamenn frá Bret-
landi til íslands, og menn þess
ir dvelja í skipinu meðan það
dvelur hjer, og þar sem eng-
in heimild finnst í áfengislög-
unum, til að telja, að aðeins
útlend skemmtiferðaskip falli
undir niðurlagsákvæði 3. gr.
áfengislaganna, taldi ráðuneyt-
ið sjer ekki fært að neita að
verða við kröfu Skipaútgerðar
ríkisins, um að beita þessu fyr-
irmæli áfengislaganna um m._s.
Esju. Það er því alger mis-
skilningur, að ráðuneytið hafi
veitt hjer undanþágu eða sett
ný fvrirmæli, heldur hefur ein
ungis verið farið eftir gildandi
landslögum, sera ráðuneytið hef
ur enga heimild til að víkja
frá um þetta.
— Mefíaf mna?a orða
Framh. af bls. 6.
borun á dýpstu holu, sem gerð
hefir verið í Ðánmörku. Er ver-
ið að gera hana skamt norður af
Randers á Jótlandi og mun hún
verða hjerumbil 4000 m. djúp.
Sýknaður af öffum ákær-
um um að hafa misþyrmf
föngum
BRESKUR höfuðsmaður að
nafni Stephens var í dag sýkn-
aður af öllum ákærum, sem á
hann voíu bornar fyrir herrjetti
í London. Hann var sakaður um
að hafa farið ilia með þýska
fanga í Bad Nenndorf fangels-
inu, en þar hafa ýmsir stríðs-
glæpamenn verið hafðir í haldi.
Framh. af bls. 5
menn komi færri af þeim sök-
um.
Finnar tala ekki
um stjórnniól við
útlendinga.
Um ísland vissu Finnar fátt
og þótti nýstárlegt og ótrúlegt
að heyra um veðráttufar á vetr-
um, hitaVeituna — og gamlar
skólapiltafer-ðir á íslandi. Um
stjórnmál sín tala Finnar ekki
við erlenda gesti að jafnaði,
sagði si'. Sigurbjörn. — Erlendir
blaðamenn kvarta stundum yf-
ir þeirri þögn. Þó heyrði hann
stundum óttablandinn sársauka
í sambandi við þau mál.
Að lokum bætti sr. Sigur-
björn þessu við: „Jeg vissi ekki
fyrr en síðtxstu dagana í Svíþjóð
að mjer mundi lánast vegna
gjaldeyrisins að komast til Hels
ingfoi’s, og gerði því engum boð
á undan mjer. En auðnist mjer
heilsa — og gjaldeyrir, fer jeg
þangað aftur og heimsæki „ís-
landsbörnin“. Jeg veit nú hvern
ig mjer verður tekið.“