Morgunblaðið - 29.07.1948, Qupperneq 8

8
MORGVNBLAÐIÐ
Fimtudagur 29. júlí 1948.
- Hedtoft forsætis-
in
Framh. af bls. 5.
máísins, enda er hún kunnug
og hefur ekkert breyst.
Góðvinur Islendinga.
Hedtoft forsætisráðherra, mun
halda hjeðan á föstudagskvöld.
Hann skýrði blaðamönnum frá
því, að hann hefði ekki getað
stilt sig um að koma hjer við
í þessari ferð. — Hjer ætti
hann marga vini, og það væri
sjer sjerstök ánægja, að koma
hingað til að fylgjast sem nán-
ast með þeim framförum, sem
hjer ættu sjer stað.
Hann kvað það vera sjer mik
ið gleðiefni, að hann fyndi það
greinilega að íslenska þjóðin
vildi halda góðu vinfengi við
Dani og Norðurlandaþjóðirnar
yfirleitt, enda væri ríkjandi á-
hugi meðal allra Norðurlanda-
þjóðanna, að íslenska þjóðin
yrði áfram í samfjélagi Norð-
urlanda.
Það er vitað mál að Hans
Hedtoft forsætisráðherra er Is-
lendingum mjög velviljaður í
alla staðf og hefur hug á því
að jafna allan kala og missátt,
sem kynni að koma upp á milli
Dana og íslendinga. Mun hann
því jafnan vera velkominn til
Islands sem góðvinur íslend-
inga. Enda er víst að hann mæl
ir af heilum hug, er hann bað
blaðamennina í gær að fiytja
íslensku þjóðinni sínar bestu
kveðjur og óskir um, að Is-
lendingum megi vegna sem best
um alla framtíð.
— Meðal annara orða
Framh. af bls. 6.
stefnuskrá kommúnista líta ná-
kvæmlega eins út í hverju land-
inu fyrir sig. Lokatakmarkið er
vitaskuld eitt og það sama •—
alger kommúnismi — en fjelag-
arnir komast þó t. d. ekki hjá
þeirri staðreynd, að þar sem
megineinkenni Tjekkóslóvakíu
er fjölmenn iðnaðarmannastjett,
byggist þjóðskipulag Ungverja-
lands að mestu á sæg fátækra
smábænda. Og þetta hafa komm-
únistar sjeð og þeir hafa komið
fram skv. því. En enginn þarf
að efast um, að þeir eru allir
með sama markinu brendir, og
þjóðfylkingargríman, sem þeir
fela sig á bak við, boðar aðeins
eitt lokatakmark: algert komm-
únistiskt einræði.
Libya ekki fær
um að vera sjálf-
slæð
London í gærkveldi.
FJÓRVELDANEFNDIN, sem
undanfarna mánuði hefur haft
til athugunar hvað gera beri
við nýlendur ítala í Afríku,
hefur nú skilað áliti um Libyu.
Komast fulltrúar Bandaríkj-
anna, Bretlands og Frakklands
að þeirri niðurstöðu, að ný-
lendan sje enn ekki, frá stjórn-
málalegu sjónarmiði sjeð, þess
megnug að gerast sjálfstæð.
Benda fulltrúarnir meðal ann-
ars á þá staðreynd, að nýlend-
an getur ekki sjeð sjer fyrir
sínum eigin nauðsynjum.
Ibúar nýlendunnar, segja
i fulltrúar Breta og Bandaríkja-
manna, eru því þó algerlega
andvígir, að ítalir fái á ný
stjórn mála þeirra í sínar hend
ur.
Stórveldin fjögur, sem full-
trúa eiga í ofangreindri nefnd,
samþykktu á sínum tíma að
hafa skilað áliti um nýlend-
urnar ekki seinna en einu ári
eftir friðarsamningar við Ítalíu
hefðu verið undirritaðir. Næð-
ist ekkert samkomulag, var
hinsvegar til þess ætlast, að
málið yrði lagt fyrir allsherj-
arþing Sameinuðu þjóðanna.
Verkalýðssam-
bandið breska sfyð-
ur iðnaðamefndina
London í gær.
VERKALÝÐSSAMBANDIÐ
ákvað í dag, að veita hinni
tilvonandi bresk bandarísku
iðnaðarnefnd fulla aðstoð sína.
Verður myndað sex manna iðn
aðarráð verkalýðssambandsins
og yerða þar fulltrúar sem eru
sjerfræðingar í þessum grein-
um; kolavinnslu, stáliðnaðin-
um og baðmullariðnaðinum.
Sokol
Fm Hansína Benedlktsdóttir
Framh. af bls. 7.
Maður finnur, að þárna eru
þjóðir, sem finnst leikfimi lífs-
nauðsyn. í Sokol hreyfingunni
eru líka tvær milljónir manna,
það er að segja sjötti hver
Tjekki.
1 sömu átt bendir líka að-
sóknin að fimleikunum. Fimm
daga í röð fylltust áhorfenda-
svæðin ,sem taka 250,000 manns
í sæti og engum finnst það sjer.
staklega dýrt, þó inngangurinn
kosti 400 tjekkneskar krónur
(50,00 ísl. kr.).
í DAG verður tii moldar borin
frú Hansína Benediktsdóttir, ein
af merkustu og bestu konum
þessa lands.
Frú Hansína er fædd 17. maí
1874 að Helgastöðum í Reykja-
dal. Foreldrar hennar voru
Benedikt prófastur Kristjánsson
og kona hans Regína Sívertsen.
í æsku fluttist frú Hansína með
foreldrum sínum að Grenjaðar-
stöðum og þar ólst hún upp á
landskunnu rausnarheimili föð-
ur síns Benedikts prófasts, sem
var fyrirmyndar maður sem
prestur, búhöldur og sveitarhöfð
ingi. Ung mun hún hafa mist
móður sína. Frú Hansína naut
þeirrar mentunar sem þá var í
tísku að ungar heimasætur nytu
og mentun hennar og þroski á
fyrirmyndarheimili föður henn-
ar reyndist henni örugt vegar-
nesti á æfiferli hennar.
16. septemberdag 1901, giftist
frú Hansína frær.da sínum Jón-
asi Kristjánssyni lækni og reistu
þau bú á Brekku í Fljótsdal þar
sem maður henner var hjeraðs-
læknir. Þar bjuggu þau læknis-
hjónin við mikla rausn, ung og
dugleg og alt Ijek í lyndi. Jónas
Kristjánsson varð fljótt frægur
læknir og ekki reyndist hann síð-
ur sem bóndi, en unga og fríða
læknisfrúin ljet ekki sinn hlut
eftir liggja sem húsmóðir og
hjúkrunarkona, var hún sam-
hent manni sínum og jafnoki
hans og fjelagi í öllum hans störf
um.
Árið 1911 fluttu þau hjónin til
Sauðárkróks og var Jónas Krist-
jánsson hjeraðslæknir Skagfirð-
inga til ársins 1938 að þau fluttu
til Reykjavíkur.
Rúmlega aldarfjórðungsstarf
frú Hansínu í Skagafirði, er
mikið og göfugt dagsverk. Enda
kunna Skagfirðingar að meta þau
læknishjónin á Sauðárkróki. Þau
voru elskuð og virt af öllum
sakir mannkosta þeirra og dugn-
aðar, og einhvernveginn var það
svo, að þau urðu undir eins Skag
firðingar, eins og þau væru bor-
in og barnfædd í hjeraðinu. —
Aldrei hef jeg heyrt nokkurn
mann í Skagafirði minnast á það,
að frú Hansína væri Þingeying-
ur og þó vissi jeg að hún unni
sínum fögru æskustöðvum, en
hún flíkaði ekki mikið tilfinning-
um sínum. Heilhuga og óskift
vann hún að öllum sínum mörgu
áhugamálum og sparaði hvorki
fje nje fyrirhöín. Hún vildi likna
Minningarori
og hjálpa þeim öllum sem veikir
voru og í raunir höfðu ratað,
en hina hvatti hún til starfs og
dáða sem verkfærir voru. Hún
vildi fegra og bæ.ta mannfjelagið
og hún vildi að það gengi fljótt
og vel og hún vann með eldleg'-
um áhuga að því, að það tækist
fljótt og vel. Hitt er svo annað
mál, að það 'vill altaf sannast sem
skáldið kvað:
„Að vort ferðalag, gengur svo
grátlega seint,
að gaufið og krók.ana höfum
við reynt
og framtíðarlandið svo fjarri“.
Frú Hansína forðaðist gaufið
og krókana, hún stefndi í sólar-
átt með þeim hraða sem hún
framast orkaði og framtíðarland-
ið e‘r altaf á næsta leiti og ekki
nema herslu mupur að ná því.
Við fráfall hinnar góðu konu,
munu Skagfirðingar minnast
hennar með ástúð og þökk, því
að öllum var gleði að kynnast
henni en engum ami. Hún gladdi
alla, en grætti engan.
Heimili þeirra læknishjónanna-
á Sauðárkróki var til fyrirmynd-
ar um rausn og skörungsskap.
Gestrisni þeirra var alkunn og
orðlögð, enda var þar oftast fullt
hús gesta og heimiiið alltaf mann
margt. Tóku þau öllum opnum
örmum og reyndust ætíð best,
þegar mest lá við.
Frú Hansínp var umhyggjusöm
og ástrík húsmóðir, enda var
heimili hennar á Sauðárkróki
glæsilegt hvar sem á var litið.
Hún ræktaði þar mikinn og fagr-
an garð í kringum húsið sitt og
annaðist trjáplönturnar sínar
með móðurlegri umhyggju. —
Enda var garðurinn hennar höf-
uðprýði í gráu kauptúninu, á
mölinni við sjóinn. Það reyndi oft
mikið á stjórnsemi og dugnað
frú Hansínu er maður hennar
var langdvölum í hurtu :"rá heim
ilinu, bæði í siglingum utanlands,
og með setu á Alþingi. En frú
Hansína var þeim vanda vaxin
og hjelt öllu í horfinu með dugn-
aði sínum og forsjá.
Þau læknishjónin eignuðust 5
börn: 1. Rannveigu kenslukonu,
sem altaf hefir verið hjá for-
eldrum sínum. 2. Regínu, sem dó
18 ára gömul 1923, hina efnileg-
ustu stúlku. 3. Guðbjörgu konu
Sigurðar Birkis söngmálastjóra.
4. Ástu, konu Bjarna Pálssonar,
vjelfræðings. 5. Kristján læknfr,
dáinn 1947.
Fósturbörn þeirra hjóna voru
4, þrjár stúlkur og einn piltur.
Dagsverk frú Hansínu er mik-
ið, en mjer virtist hún aldrei
vera þreytt. Flún var altaf ung í
anda og altaf áhugasöm eins og
maður hennar. Heilsa hennar bil-
aði nú á seinustu árum.
Frú Hansína átti miklu láni að
fagna um æfidaga sína. Hún var
vorsál og bjó alltaf sólskins-
megin í Langadal lífsins.
j Tvisvar dró þó fyrir sólu. —
Fyrst er hún misti Regínu dótt-
J ur sína, unga og fríða og efnilega
I stúlku, en sá var þá sárastur
harmur, er hún árið sem leið
misti einkason sinn Kristján Jón
asson lækni, er svo óvænt og
skyndilega var á burtu kippt.
En þessa harma sína bar frú
Hansína með þreki og stillingu.
Hún geymdi minninguna um sín
kæru, góðu börn sem helgan dóm
j hjarta síns, trúði, vonaði og um-
! bar allt og aftur skein. sólin en
það var þó aðeins aftanskin og
komið undir sólarlag á hinum
fagra æfidegi þessarar góðu og
[ göfugu konu.
Blessuð veri storf hennar. -—
Blessuð veri minning hennar.
Sigurður Þórðarson.
Seglskip til Bretlands.
LONDON. — Það var tignarleg sjón,
þegar fjögra mastra seglskipið Viking
sigldi inn á höfnina i Fornmouth.
Viking flutti 4000 smálestir af korni
frá Ástraliu.
l-i & á. t ti Efiir Robert Sform
.i *
n
TMATóUV'6 A PADÖE! I *
CAN 6/MfLL. MI6 CREDENTIAL6
FR0Á1 MERE! ME'6 CMECKING
TME PLATE ON THAT CAR -
I]M ÖCPAM/VIINó!
Ar THI£ /þQ/HENT, AROL'ND TME FRONT, LIVER-L!
I 1 TMlNK /Viy MUNCM WA6
KIGMT ABOUT TME CMAR/MAINE
/YIANNER6 DAAlE! 6ME A1AV COMt
OUT ANV /VlO/VIENT— NO TIME TO
CALL &1N6!
F3 TMAT
FRAIL
LOOK^
FAÁIILIAR
CH/ARMAINE?
Kalli: Þetta er löggi. Það er enginn vafi og hann er
að taka upp númerið á þessum bíl. Jeg held, að það
sje best fyrir mig, að koma mjer eitthvert burt. —
X—-ð: Já, það var eins og jeg bjóst við, með þessa
Karmen Mannérs. Hún hlýtur að fara að koma út.
Það er enginn tími til að saekja Bing. Á sama tíma
er Kalli kominn fram fyrir húsið. Kalli: Mjer
jég kannisí við þessa stúiku. -- Nei, Karmen!