Morgunblaðið - 18.08.1948, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 18. ágúst 1948.
■irmnnmmn ■■• ■ ■■■■■■■■ ■■■■■■■■■ ■■ ■■■■ c ■■■•■•■•■■■■ ■ • ■ nnr■ ■■■■■■■■■■■■
M E L I S S A
éJj^tit' JJaylor' (Jaíclweíí
Amanda brá ekki og hún
hreyfði sig ekki. Þetta er lygi,
hugsaði hún, og jeg veit hvað
henni gengur til. Jeg verð þess
vegna að vera mjög varkár.
„Þetta eru gleðilegar frjettir",
mælti hún lágt.
Arabella ljetti. Ótti hennar
hafði þá verið ástæðulaus. Það
var auðsjeð að Geoffrey hafði
aldrei minnst á það við Am-
anda að hann vildi giftast Mel-
issa.
Amanda helt áfram: „Jeg
hefi frjettir að færa Geoffrey.
Við höfum uppgötvað óvænta
peningaeign, og mig langar til
þess að koma peningunum .í
hans hendur, vegna þess að
hann er fjárhaldsmaður barn-
anna minna. Jeg ætla þess
vegna að biðja þig að síma
nú þegar til Geoffrey og biðja
hann að koma heim undir eins,
því að jeg þurfi endilega að
finna hann“. •
„En góða Amanda, hann kem
ur heim á fimmtudaginn og nú
er mánudagur. Það getur sjálf-
sagt beðið þangað til“.
„Mjer þykir fyrir því að hafa
gert þjer ómak“, sagði Amada.
,,Jeg get sent Melissa eða Hiram
til Midfield til að senda skeyti
11. dagur
inn Hún ætlaði að fara að skrifa
strax — ganga frá handritum
föðursins. Hún varð að gera það
vegna þeirra Andrew og Phoebe
★
Skógurinn seiddi hana lengra
og lengra. Þarna stóðu rauðfur
ur, fjalla furur og greni 'i þyrp
ingum, með hvíta fannhatta.
Lengra og lengra gekk hún inn
í kyrð skógarins og mjallarinn
ar.
„Jeg verð að skilja“, sagði
hún við sjálfa sig. „Jeg verð
að skilja, annars get jeg ekki
lifað“.
Hún sá fyrir sjer dagbók föð
ur síns eins og hún hefði legið
opin á borði fyrir framan hana.
Hvað eftir annað las hún það
sem þar stóð. Orðin voru eins
og eldur brennandi. En hún
sagði við sjálfa sig. Jeg má ekki
gera pabba rangt til.
Um leið fanst henni sem hún
sæi hann fyrir framan sig og
henni heyrðist hann segja með
sinni mjúku og hljómþýðu rödd:
„Við skulum lesa þetta aftur
í fjelagi, Melissa: En hvað þetta
er líkt henni Amanda minni.
Og ef jeg fæ ekki svar á morgun. Hvað hún er orðin auðsveip síð
um það að hann sje á heimleið an hún fann hver það er sem
þá sendi jeg annað skeyti“. ræður. — Hver ræður, Melissa.
Mún er vís til þess, hugsaði Fegurðarguðinn og sannleiksguð
Arabella gröm. Og þegar hann
kemur heim mun hann verða
reiður við mig út af því að jeg
hefi ekki sagt honum eins og
var.
„Hvaða vitleysa, Amanda“,
sagði hún svo. „Jeg skal senda
honum skeyti undir eins“. Hún
reis á fætur. „Aumingja Geof-
frey hefir í nógu að snúast
núna, með alla þessá jólagesti
,og trúlofunarveisluna í aðsigi.
En blessuð segðu honum ekki
frá þvi að jeg hefi sagt þjer
þjer þetta. Plann getur orðið
reiður við mig út af því að
fleipra með það áður en trú-
lofunin er birt“.
Amanda kinkaði kolli og
brosti ofurlítið. Svo lokaði hún
augunum og sofnaði þegar. Ara
bella horfði á hana um stund og
óskaði að hún dæi áður en
Geoffrey kæmi heim.
*
Melissa brá úm morguninn eft
ir þegar læknirinn kom, því að
kvenmaður var í fylgd með hon
um. Læknirinn sagði: „Þetta er
ungfrú Matilda Pratt, ágæt
hjúkrunarkona.“
„Við þurfum ekki á neinni
hjúkrunarkonu að halda“, svar
aði Melissa.
„Hvaða vitleysa, Melissa. Hún
móðir þín bað mig að útvega
sjer hjúkrunarkonu. Þjer eruð
búin að fá nóg af því að vaka *’au voru ^vo ein> ÞV1" a® ^un
dag og nótt“ ' hafði beðið hjúkrunarkonuna að
Melissa var kyr niðri í and>a"gaKút JL meðan‘ G*°iíre?
_ . , , hafði brugðið mjog er hann sa
dynnu a meðan Þauforu upp a hya3 Amanda var la ngt leidd
loft. Hun var reið. Það var eng , , , , , ,
_ ,.v. , og hafði spurt hvers vegna hun
mn efi a þvi að moðir hennar hefði ekki sjer boð f að
yar a batavegi. Og þa atti að.koma_ Hann kvaðst eky hafa
fara að eyða peningum föður|haft hugmynd um að hún væri
hennar taka þá frá þeim | hættulega veik, því að Arabella
Andrew og Phoebe, handa hjúkr hefði sagt í brjefum sínum að
unarkonu. Þetta gerir mamma j þetta væri ekkert.
aðeins af því að henni er illa Amanda gerði ráð fyrir þv'i að
við pabba og illa við mig. Hún > Melissa yrði brátt húfreyja á
cneri hendur sínar og beit á j heimili Geoffreys og henni var
jaxlinn. Nei, Amanda skyldi, í mun að hún ætti þar ekki óvin
ekki sigra Charles. Nú var tími um að mæta, því að hún var svo
til þess að Melissa skærist í leik óreynd og lítilsigld að hún kunni
inn, Þegar jeg skrifaði þetta var
jeg svo heimskur að jeg hjelt
að móðir þín hefði að lokum skil
ið alt og nú mundi verða friður
á milli okkar. En þótt hún virt
ist vita hið sanna, þá barðist
hún á móti því. En hún varð
rugluð í ríminu, því að enginn
getur algerlega afneitað sann-
leika óg fegurð. Hún barðist á
móti sönnum skilningi“.
Það var eins og hlýr straumur
færi um Melissa.
„Ó, pabbi, geturðu fyrirgefið
mjer það að jeg skyldi hugsa
illa um þig? Jeg er svo ístöðu
laus, hvernig á jeg nú að fara
að þv'i að fullgera verk þín? Og
ef mjer tekst það ekki, hvernig
á jeg þá að fara að því að bjarga
þeim Andrew og Phoebe?“
Þetta varð henni nú ríkast í
huga er hún hafði kastað fyrir
borð þeim sannleik, er hún hafði
sjeð í svip. Hún hraðaði göng-
unni. Svo fann hún lítið trje,
sem henni leist vel á. Hún fór
að höggva það niður við snjóinn
og eftir dálitla stund tók það að
riða og svo fjell það.
' Hún þreif í trjeð og dró það
á eftir sjer. Hún hafði farið inn
í skóginn til þess að heyja harða
baráttu, og hún hafði sigrað og
helt nú heim glöð í skapi.
★
Geoffréy sat hjá Amanda.
alls ekki að varast óvini. Hún
svaraði: „Það er mjer að kenna
að þjer voruð ekki látinn vita
um þetta. Jeg bað Arabella að
segja yður ekki frá því hve veik
jeg væri. En þegar jeg vissi það
að jeg átti skamt ólifað, þá varð
jeg að gera yður orð“.
Hún brosti ofurlítið og leit til
hans og dáðist að því með sjáfri
sjer_hvað hann var kjarklegur
og hraustur.
„Þetta er ekki annað en fá-
sinna, að þjer eigið skammt ó-
lifað“, sagði hann.
Hún brosti enn: „Jeg var að
deyja, en jeg vissi það að jeg
mátti ekki deyja fyr en jeg hefði
talað við yður. Þjer verðið að
vera rólegur og hlusta á mig,
því að mjer veitir erfitt að tala.
Melissa er svo barnaleg að hún
heldur að hún eigi að ráða fyrlr
þeim systkinum sínum. Jeg býst
við að þau taki það ekki í mjtl
það verða mikil vonbrigði fyrir
hana. Hún á þá engan að neraa
yður Geoffrey“.
Hann samsinti vingjarnlega.
„Jeg sagði Melissa frá bóm
orði yðar, en hún tók' það sem
móðgim við sig“.
Hann brosti: „Jeg bjóst við
því“, sagði hann.
Amanda varð áhyggjufull
á svip.
„Geoffrey, viljið þjer enn eiga
Melissa? Þjer ætlið ekki að yfir
gefa hana? Þetta verð jeg að
vita áður en jeg dey“.
Hann komst við og greip
hönd hennar, Það var eins og að
taka í iskaldar kjúkur. En hann
þrýsti höndina og sagði: „Verið
þjer alveg örugg. Jeg elska
Melissa“
Það komu tár í augun á Am
,anda og runnu svo niður báðar
kinnar án þess að hún skeytti
því. „Jeg hefi verið heimsk
kona“, sagði hún. „Þegar þjer
báðuð mig um hönd Melissa þá
sagði jeg ýmislegt ósæmilegt
um hana. Jeg vissi ekki betur
þá, en nú veit jeg að það var
ósæmilegt. En jeg hefi nú ekki
þrek til að segja yður frá öllu,
svo að þjer skiljið það....“.
„Þjer þurfið ekki að segja
mjer neitt“, sagði Geoffrey.
„Jeg veit alt, sem þjer munduð
segja“.
Hún horfði þegjandi á hann
um stund og hvíslaði svo: „Vít
ið þjer alt um Charles?"
„Já, jeg veit alt um Charles",
sagði hann. „En þjer skuluð
vera óhrædd, jeg mun ekki
bregðast Melissa. Jeg mun gift
ast henni eins fljótt og hægt er.
Hún mun ekki standast mig til
lengdar“. Hann brosti.
Amanda andvarpaði og leit
blíðlega til hans. Þarna sat
hann hjá henni stór og sterkur,
og enn á besta skeiði, þótt hár
hans væri ofurlítið farið að
grána í vöngum. Og augu hams
sem venjulega voru hörð og köld
voru nú blíð.
„Melissa er ekki lambið að
leika við“, sagði hún.
„Verið þjer alveg róleg út af
því“, sagði hann. „Hún er ekki
j líkt því jafn hlýflótt eins og þjer
jhaldið. Hún er aðeins lík yður.
[þíÖ eruð báðar sjálfstæðar og
einþykkar“.
Svo kysti hann hana á kalt
ennið og fór. Hún horfði bros-
andi á eftir honum.
BEST AÐ AUGLÝSA
l MORGUmLAÐlNU
Ungverskt ævintýri
4.
Hvað viltu fá að launum fyrir alla þá armæðu, sem þú
hefur haft út af syni mínum? spurði drekinn.
Ekkert, já ef það ætti að vera nokkuð, þá væri það helst
hringurinn, sem þú berð á einni kló þinni.
En það er það eina, sem jeg tími ekki að gefa þjer, svar-
aði drekinn. Nefndu eitthvað annað.
Mig langar aðeins 1 hringinn, svaraði drengurinn ákveðið,
þvi snákurinn hafði hvíslað að honum að hann skyldi ekki
gefast upp. Drekinn leitaði undanbragða, en þá tók sonut
hans fram í fyrir honum og sagði, að hann gæti ekki verið
þekktur fyrir annað en að gefa drengnum hringinn. Þannig
jókst það orð af orði og brátt voru þeir komnir í áköf slags-
mál. Drekinn var sterkur, en það kom brátt í ljós, að snák-
urinn var enn sterkari. Hann var líka svo ungur og liðugur,
og að lokum varð gamli drekinn að biðjast vægðar og láta
af hendi hringinn.
Snákurinn rjetti unga húsbónda sínum hringinn og sagðii
Ef þú ert í nauðum staddur, þá þarftu aðeins að snúa
honum þrisvar á fingri þjer, og þá munu risar koma í Ijós
og uppfylla hverja ósk þína.
. Drengurinn kvaddi nú snákinn sinn, stakk hringnum í.
vasann og hjelt af stað heimleiðis.
Þegar hann hafði gengið spölkorn, langaði hann til að
reyna, hvort það væri satt, sem snákurinn hafði sagt hon-
um. Hann setti hringinn á fingur sjer og sneri honum þrjá
hringi og beið svo eftir því, sem yfir kæmi.
Skyndilega stóðu þrír voldugir risar fyrir framar lann,
Þeir hneigðu sig djúpt og sögðu: Hvað skipið þjer yða>: iign?
Karl var ekki lengi að hugsa sig um. Tveir ykkar, sagði.
hann skulu fara að myllu föður míns og umbreyta henni í.
veglega höll, sá þriðji skal vera kyrr hjá mjer.
Og þannig varð þetta. Einn risanna varð samferða hon-
um, en hinir tveir þutu á undan og breyttu gömlu hrö Jegu
myllunni í skrautlega höll. Malarinn gamli og konan l ans
sátu allt í einu í dýrðlegum sölum hallarinnar og vissu hvorki
upp nje niður í öllum þessum ósköpum.
En svo kom sonur þeirra heim, og sagði þeim, hvernig
allt hefði gengið til. Þau báðu hanrTþá um að fyrirgefa þeim,
þetta með slönguna og hann tók þau í sátt og varð kyrr í
höllinni hjá þeim.
■ ■■■■!)■■■■■■■ ■■■■■■ ■■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■■ ■ ■■ ■■ ■ .■■ ■■■ ■■ ■■XC«Jiji;í>"« ■ ■ ■ ■■■_■■■ .CQjUODZÐl
Fjelagið til fegrunar bæjarins
Krakkar, unglingar og fullorðnir óskast
til að selja merki og stofnskírteini.
Há sölulaun.
Mæti kl. 9 í dag í Menntaskólanum.
Bifreið model 1946 til 1948
óskast til kaups nú þegar. Skipti á nýlegri 4 manna bif-
reið koma til greina. Tilboðum merkt: „Hentug við-
skipti—663“, sje skilað á afgreiðslu blaðsins fyrir 20.
þe'ssa mánaðar.

■•>
Fokheld hæð
á skemmtilegum stað í Hlíðunum til sölu. Tilboð sendist
Mbl. fyrir föstudag merkt: „Fokheld hæð — 661“.