Alþýðublaðið - 18.06.1920, Blaðsíða 1

öefið úfc af Alþýðuflokknuini
1920
Föstudagúm 18. júní
136. tölubl.
€rlni simskeyti.
Khöfn 16. júnf.
Álandsmilin.
Símfregn frá Stokkhólmi herm-
•ir, að ssenska stjórnin hafi farið
|>ess á leit við stórveldin, að ræða
Álandsmálin.
Nýtt ríki.
Símað frá London, að Austur-
Þrakía [áður Tyrkland] hafi komið
á hjá sér sjálfstjórn.
Norska stjórnin segir af sér.
Kristjaníufregn hermir, að norska
stjórnin [Gunnar Knudsen] hafi
beiðsTlausnar, vegna vegafjárlaga-
'frumvarpsins.
Hin nýjn landamæri Dan-
merkur.
Sendiherraráðið í París hefir í
gær ákveðið endanlega hin nýju
landamæri Danmerkur.
Hafnarverkamenn
hófu aftur vinnu f gær [þriðjudag].
Khöfn 17. júní.
Stjórnarþanfið í Pýzkalandi.
BerlínarfrétS hermir, að Trim-
born, foringi kaþólska flokksins,
hafi ekki getað myndað ráðuneyti
og að sendiherran í París hafi neit-
að að reyna að mynda það.
Griolitti
hefir myndað ráðuneyti í ítaliu.
Utaríkisráðherran heitir Storza.
Uppreist
er í Messopótamíu, segir fregn frá
París.
Nýtt stríð.
FráJLondon er símað, að stríð
sé hafið milli Norður- og Suður-
Kína.
Hörmulegt Tslys. fl
-----38
Maður druknar í Elliðaánum.
í gærdag fengu tveir menn,
sem voru í vinnu við r&fstöðina
við Elliðaárnar ieyfi til þess að
baða sig í hyl, sem myndast hefir
ofan við stíflu, er gerð hefir verið
í ána. Óð annar maðurinn, er var
ósyndur út f hylinn, en mun hafa
hrasað og hvarf í hann. Var þeg-
ar reynt að ná honum og tókst
það eftir nokkra stund, en þá var
hann druknaður. Urðu allar lífg-
unartilraunir árangurslausar. Mað-
urinn hét Guðmundur Guðmunds-
son. Hann var ungur maður, ó-
kvæntur.
19. jtuií.
I^anösspííalasjóðs-
dagurinn.
Hátiðisdagur kvenna.
Svo má segja, að konan hafi
frá upphafi vega verið ,mannin-
um undirgefin”, og til skamms
tfma hefir það gengið guðlasti
næst, ef miast hefir verið á það,
hve hróplegt ranglæti konum
væri sýnt með því, að láta þær
ekki í öllu njóta jafnréttis við
karlmenn,
En svo fór að lokum, eins og
hlaut að fara, að ýmsir risu upp,
bæði meðal kvenna og karla, sem
þorðu að segja beran sannleikann
í þessu máli. Fyrst framan af ^ar
þeim lítill gaumur gefinn, og orð
þeirra voru misskilin at ýmsum.
Jafnvel konurnar sjálfar lögðust . á
rnóti frelsi sínu; svo rótgróin var
orðin í huga þeirra sú setning,
að konan eigi að vera manninum
undírgefin, að augu þeirra sjálfra
voru blinduð.
Fyrir óþreytandi elju ogjtrú á
sigur hins rétta málstaðar hélda
samt brautryðjendurnir áfram, og
smátt og smátt fengu þeir fleiri
og fleiri á sitt mál. Sálarsýn fjöld-
ans varð skarpari, og nú er svo
komið, að konur hafa öðlast póli-
tiskt jafnrétti við karimenn víða
um Iönd.
Baráttan hér á landi hefir verið
allsnörp, en tiltölulega styttri en
í öðrum löndum. Konurnar hafa
fylgt fram málstað sínum með
festu og einbeitni. Og þær hafa
sigrað.
Það er því engin furða, þó þær
haldi hátíðlegan 19. júní, þann
daginn, er þær fengu lagalega
staðfestingu fyrir þessu frelsi sfnu,
eftir margra alda undirokun. En
gleði þeirra yfir fengnu frelsi lýsir
sér ekki í glaum og gamni einu
saman. Þær hafa helgað daginn
fögru málefni og göfugri hugsjón,
þeirri, að þeim meðbræðrum og
systrum þeirra. sem verða fyrir
því óláni að verða sjúk, geti liðið
sem bezt, Þær hafa helgað daginn
Landsspítalasjóðnum. Getur nokk-
urt göfugra starf, en að létta byrð-
ina hins bágstadda og sjúka?
Vafalaust ekki.
Það þarf ekki að hvetja kon•
urnar til þess að muna eftir deg-
inum þeirra. Þær taka allar þátt
í honum, hvort sem þær starfa
líkamlega eða andlega vinnu.
Hvort sem þær eru ríkar eða fá-
tækar. Þær taka ailar með lífi og
sál þátt í hátíðahöldunum, sem
haldin eru til minningar um það,
að þær hafa öðlast jafnrétti við
margra alda kúgara sína, karl-
mennina.
En það þarf að minna karl-
■mennina á það, að draga nú ekki
úr ánægju kvennanna. Þeir, sern
hafa konur í vinau hjá sér, hverju
nafni sem nefnast, eiga allir að
veita þeim tækifæri til að minn-
ast dagsins, og þeir eiga að
styrkja áhugamál þeirra, með því
að sækja samkomur þeirra.