Morgunblaðið - 09.06.1949, Side 11

Fimmtudagur 9. júní 1949.
MORGUISBLAÐIÐ
KristensaF. Jónsson
Ninniniarcrl
í DAG verður borin til moldar
frú Kristensa Frederika Jónsson,
fædd Möller, til heimilis að
Freyjugötu 10 hjer í bæ. Var hún
ein þriggja systra, dætra Emils
Möllers lyfsala í Stvkkishólmi, er
upp komust, og hin yngsta þeirra.
Systir hennar, Dóróthea Kristín,
dó á s.l. sumri, en á lífi er frú
Emilie Lorange. Voru þær svstur
mjög samrýmdar, og er þungur
harmur að henni kveðinn, að sjá
á bak þeim báðum systrum sín-
um með svo sköpimu millibili.
Frú Kristensa var gift Magnúsi
Jónssyni lyfjafræðing, og höfðu
þau búið saman um langt skeið
bæði hjer í Reykjavík og víðar.
Ekki varð þeim barna auð'ð, en
þau tóku unga til fósturs, frænku
hennar, Kolbrúnu Hreiðars, og
helgaði hún þeim og heimili sínu
alla krafta sína, heila og óskifta.
Þar var hennar verkareitur, er
hún rækti með alúð og um-
hyggju. Er því mikill missir
þeirra, er hún er nú svo skyndi-
lega frá þeim horfin. Hún and-
aðist að heimili sínu hinn 1. þ. m.,
af heilablóðfalli, er hún fekk, þar
sem hún stóð við vinnu sína sama
morguninn. Vann hún þannig
fyrir heimili sitt óslitið til síð-
ustu stundar.
Henni var það eiginlegt. að
fórna öllu starfi sínu fyrir ást-
vini sína og aðra þá, er hennar
þurftu með. Hún var rausnarleg
og glöð heim að sækja, alúðleg
og frjálsleg, einörð og hreinskil-
in. Hún var kona tíguleg á velli
og sópaði að henni, fríð kona og
svipmikil, og bjart yfir henni. —
Líktist hún í ýmsu móður sinni,
frú Málfríði Möller, sem mörg-
um mun minnisstæð, sem heim-
sóttu Stykkishólm á áratugunum
Islenskir giimfeinar
FRÚ Unriur Ólaísdóttir heldur
þessa daganá sýningu á listiðn-
aði í Sjómannaskólanum.
Altaristöflur frúarinnar og
messukiæði eru orðin lands-
kunn, en sjón er sögu ríkari,
og mun engan iðra fararinnar,
sem ver einni kvöldstund til
þess að fara upp í Sjómanna-
skóla og skoða listaverkin
Á sýningunni getur að líta
listmuni setta íslenskum stein-
um, glerhöllum frá Glerhalla-
vík við Tindastól i Skagafirði.
Eru steinarnir ýmist saumaðir
í hökla og altaristöflur, eða hag
lega greyptir í silfurmuni.
Þetta mun vera í fyrsta sinn,
sem almenningi hjer á landi
11
Ferlaminoisigar Svsin-
bjarnar Egilssonar
VIÐ Sveinbjörn Egilsson vorum
góðir kunningjar. Oft röbbuð-
um við saman um sjóferðir og
gamlar endurminningar og bar
þá margt á góma. Fyrir mörg-
um árum komu út Ferðaminn-
ingar hans, og jeg las þær þá
með ánægju. Sveinbjörn kom þá
til dyranna eins og hann var
klæddur. Hann hafði ferðast
víða og frá mörgu var að segja.
Nú eru Ferðaminningar hans
komnar út aftur. Þær komu til
mín eins og gamlir kunningj-
ar. Og jeg las þær enn með
eefst kostur á að sjá íslenskan , . c ■ ■
A . ... J. loblandmni anæg,iu. Svembirm
gimsteinaiðnað á sýningu, og
eru línur þessar skrifaðar til
þess að hvetja menn til að
kynna sjer þessa nýung.
fyrir og eftir aldamótin síðustu.
Frú Kristensa er horfin frá oss
í fullum krafti lífs síns, þótt ald-
urinn væri kominn fram yfir ljett Fitað gler í staðinn fynr gim-
asta skeiðið, þar sem hún var I steina. Glerið er fremur stökkt
fædd hinn 23. maí 1878. Vjer vin- í sjer og þollítið. Það tapar auð cutta Hann skoðar borgina>
ir hennar og kunningjar söknum veldlega gljáa sínuim rispast gildaskálana og vændiskonurn_
svipar til frænda síns Grön-
dals. Hann svífur stundum of-
ar skýjunum. En hina stundina
þrammar hann á þrúgum flatn-
I innfluttum skartgripurn get . . „.
ö 7 |eskjunnar, yfir moa og myrar-
keldur.
Það er gaman að lesa frá-
sagnirnar um dvöl hans í Cal-
um við átt á hættu að kaupa
hennar sárt úr vorum hópi, oghjett og molnar úr því. Oftast
tjáum nánustu ástvinum hennar, nær vergur þessvegna að því
er mest missa við brottför henn-1 ktjg skraut eftir skamma notk-
ar, innilega samúð vora. Vjer
munum minnast hennar sem hinn
ar tápmikiu húsfreyju og trúfasta
un.
Náttúrusteinar eru því bet-
ar. Dömurnar eru fallegar á
skrokkinn, gljáandi og girnileg-
ar. En hann lætur sjer nægja
að líta á varninginn og fer svo
út — enda sýna þær honum
vinar, sem ætíð bar fram gott ur fallnir til skaitgiipa sem þeir enga frekju. Hann lætur þó einu
úr góðum sjóði hjarta síns. Vjer I eru harðari, því hæn a sem ljós-
vitum, að í þeim sjóði á hún brot þeirra er og því litarfeg- I lega konUj svarta á horundslit
geymda þa fjarsjoðu, manngæsku urn sem þeir þeir eru. Islensk- gogumlika á vöxt
og fórnarlundar, sem munu reyn-1 ír gimsteinar eru í flokki hinna
ast henni haldgott vegarnesti, er SVOnefndu hálfeðalsteina. Eig-
hún hefur nú nýtt líf á því sum-1 um v
er löngu búið að fara ráns-
Sveinbjörn gengur um aldin-
eins og að vakna svangur eftir
langan svefn.
Vel sagðár ferðasögur eru
heillandi lestur. ísleridingum er
útþráin í blóð borin. Hváð eru
þeir margir meðal íslendinga,
sem aldrei fá svalað útþrá og
ferðalögum, nema með lestri
ferðasagna, frásagnir urn ferð-
ir annarra til fjarlægra landa?
Alltof margir af löndum okkar
hafa látið þá skvldu undir höf-
uð leggjast, að skýra þeím sem
heima sitja frá ferðum sírmm,
enda ekki á allra færi. Svein-
björn Egilson er einn af þoim
fáu, sem gerir þetta — og gei,-
ur það.
Jeg er einn af þeim, sem hef
verið í förum. Jeg get ekkí sagt
ykkur sögu mína. En jeg vil
hvetja ykkur til að iesa Ferða-
minningar Sveinbjarnar. Hann
segir fiest af því, sem jeg gæti
sagt — og gerir það betur en
jeg gæti gert.
Jeg þakka Sveinbirni fyrir
bók hans. Hún rifjar upp marg-
ar endurminningar mínar, og
hún mun veita öllum þeim, sem
lesa hana mikinn íróðleik og
margar ánægjustundir.
Saiior.
vetrarís fá aldrei kyrkt ungan
gróður, nje kæft hann í fæðing-
unni. — Guð blessi oss minningu I ^lna j33 an
hennar, og henni ávöxtu dáðríks | skrautsteina
lífs. B. M.
ið því að þakka. að ekki Sarðinn Eden, hann skoðar undr
| andí grósku hitabeltisins, dáist
að fakírum og töfrabrögðum
hendi um fjörur okkar og fjöll,
flesta nothæfa þeirra’ hlustar á messu sem hríf
iiMtMmi**tM?mrc*8timi*»tt>f'r't'tiau«l.' i
ur hann og lyftir til hæða. En
|að kvöldi er hann lagstur fyrir
bátskrífli — dauður — og
TUTTUGU ÁRA
ENTAR HEIÐRA
STÚD-
M.A.
AKUREYRI, 3. júní: — Þannlminnst á í ræðum og rabbi
31. maí s.l. voru 20 ár liðin brautryðjendastarfs Sigurðar
síðan Sigurður Guðmundsson, Guðmundssonar, skólameistara,
skólameistari, brautskráði ann-
an árgang stúdenta frá Mennta
skólanum á Akureyri, sjö að
tölu.
Þeir voru: Gestur Ólafsson,
kennari, Gunnar Björnsson,1
framkvæmdarstjóri, Guðríður
Aðalsteinsdóttir, frú, Gústaf A.
Ágústsson, endurskoðandi, Ing-
ólfur Davíðsson, grasafræðing-
ur, Jón Sigurgeirsson, kennari,
og Pálmi Pjetursson, skrifstofu
stjóri.
Afmælisins var minnst hjer
á Akureyri s.l. þriðjudag. Geng-
ið var á fund Þórarins Björns-
sonar, skólameistara. — Færðu
stúdentarnir Menntaskólanum
að gjöf íslenskan fána á stöng
hið mesta gersemi, gerðan af
Unni Ólafsdóttur.
Gústaf A. Ágústsson ávarpaði
skólameistara og frú hans og
afhenti gjöfina sem þakklætis-
vott fyrir hið góða veganqsti, er
skólinn hefði veitt, og að end-
ingu bað hann guð að blessa
skólann og starfslið hans um ó-
komin ár. Skólameistari þakk-
aði og kvað fánann einkar til-
hlýðilega gjöf.
Sama dag sátu skólameistari
og nokkrir elstu kennarar M. A
veislu að Hótel K.E.A. í boði 20
ára stúdentanna. Var þar m. a.
erfiðleika frumbýlisáranna og
hinnar ágætu sambúðar kenn
ara og nemenda, en á árunum
1925—29 þurfti Akureyrarskól-
inn að sýna og sanna, að hann
væri fær um að búa nemendur
Hjer á landi hefur á seinustu
árum lítilsháttar verið unnið af
skrautmunum
steinum, einkum hrafntinnu.
Samt munu glerhallar, jaspis
og kvarz að mörgu leyti betur |
fallnir til þess iðnaðar en hrafn
tinnan. Þeir eru harðari, sterk-
ari og litauðgari en hún, en aft-
ur á móti erfiðari að vinna og
sjaldgæfari. Þó mun hægt að
finna glerhalla hingað og þing' ....
að um sjavarfjorur a landinu | ° __ ......
ur íslenskum |flugur og önnur iUyrmi hita-
Ibeltisins afskræma andlit hans,
svo að hann þekkir ekki sjálf-
Sveinbjörn siglir á hinum
Ifögru svönum úthafsins, virðir
fyrir sjer stjörnur himinsins og
sjer í mystri hitans strendur
fagurra eyja og landa, lítur inn
| á krár og gildaskála, dansar
og jaspis allvíða.
undir stúdentspróf. Geta má
þess, að fáir eða engir sjömenn
inganna hefðu af fjárhagslegum
ástæðum haldið til stúdenta-
um. Hann sjer lífið í öllum þess
Frú'Unnur'riotar glerhallana Imyndum' En hann varðveitir
trúna á hið góða, og leiðarljós
hans er heimanfylgjari góð
menntun og trúin á hið góða og
göfuga, ættjarðarást og sterkur
sto'fn.’ ' '
dovíður
og 4 kw. gúfuljásavieí iil -1
sölu. Uppl. í síma 80779
vttttitmttiiiifitiiiiiiiitiuiMtiKiuiMiitHf'aimittmraifmtii
wlCMMtlMIIIIIIMICItliaillSllllltlfMftlMIMMIIMIPIICAPRMBin.1
Mjög góður og vandaður |
GUITAR1
til söiu í fóðruðum kassa.
Sanngjarnt verð.- Uppl. • í A
sima 5161. •
IMttltltllttlltlttllltlllllll
1
iiiiiMmiDiimiiniNiiiiiijniuif
iiiiiiiMMaiMiMiiBMMSiinaRmu 14
eftir því sem við á, ýmist slíp
aða og gljáfægða eða lábarða
eins og þeir voru tíndir í fjör-
unni. í messuklæðum, altaris-
töflum og stórum silfurmunum
fer best á hinum mildu ljós- I F.erðasögur eru fróðlegar, en
brigðum láfægðu steinanna. ílþó aðeins að lesandinn fvlgjist
„ löðrum gripum, t. d. litlum hring með ferðamanninum. Annars
um, fer betur a að hallarmr | eru þær dauður bokstafur torf,
sjeu slipaðir og fágaðir. Sjestlsem enginn meltir. Lesandinn
þá, að ,,spilið“ (þ. e. blæbrigði fylgist með Sveinbirni, hvort
ljóss og skugga í steininum) Isem hann er á siglingu eða í
þolir vel samanburð við dýrri I hafnarborg. Við sjáum fyrir
stéina. (okkur hin glæsilegu langferða-
Spá min er sú, að mörgum j skip, svani úthafsins fleyta
sýningargestinum vakni löng- (kerlingar á úfnum öldum, eða
un til þess að láta gera sjer þegar þau lóná í lygnunni með
ættargrip — saumaðan eða
sleginn — skreyttan islenskum
steinum. Frú Unnur e.r fyrst
allra íslendinga um að skreyta
saumaða listmuni innlendum
Sfofuskápar
ari gat þess og, að sennilega
hefði einnig hann hætt námi að
loknu gagnfræðaprjfi, svo ör-
lagarík hefðu fjórðabekkjar-
rjettindin hjer nyrðra reyns't
sjer persónulega.
Brynleifur Tobíasson minnt
ist í sjerstakri ræðu frú Guð-
ríðar Aðalsteinsdóttur, hins
fyrsta kvenstúdents frá Akur
eyrarskólanum.
Á miðvikudag hafði skóla
meistari og frú hans boð inni
fyrir 20 ára stúdentana. Einn
þeirra, Gunnar Björnsson, var
íjarstaddur. Hann býr í Kaup-
mannahöfn. — H. Vald.
| úr gapon méS'skrifböí'ðs-
I plötu, fataskápar, úívgjps
| • borð- með 'rétjri(«;ríf;‘iöp.þ-''JJ
| um, blómaborð. -ný t -. ■
| und. o. m. fl.
I Verkstæðið Mjöfnishoki; 10
eftir klukkan' 5 „.dagleþ:;
llltlllllllllllllllllllllllllllllllllllMMIIMIIIIIIMVIIIIIIBIIl I I
Parlamentið í fríi.
LONDON — Breska þingið tók
sjer frí um hvítasunnuna og kem
ur ekki saman aftur fyrr en 21.
júní.
slapandi segl, þegar hásetarnir
hanga í reyðanum og berjast-
við dauðann, eða þegar þeir
liggja á fjórum fótum og fága
dekkið. Hitinn steykir þá aðra
steinum. Hún og aðrir þeir, sem vikuna, en hina vikuna blæs
hafa riðið á vaðið um notkun um þá úrsvalur stormurinn og
íslenskra steina í listiðnaði, eiga koldimmar nætur byrgja alla
mMMiiiiMiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiMmii
imiiiiiiiMM
Stór stofa
til leigu í Hlíðarhverfinu
(hentug fyrir 2), Ræst-
ing, aðgangur að síma og
baði getur fylgt. Uppi. í
síma 1217. -- .......
gt'nmiiiMMi’iinrnnnmiiiiiniiil
snmiiinmiRtMiiiiimiimRniiai i > i
þakkir skilið.
Tómas Tryggvason.
útsýn.
Menn undrast oft svall og
óstýrilæti sjómanna í höfnum
” og landlegum. En þá gleyma
iiiiiiiMiiiiiiiMiMiiiMiimiiMMiiiiiiMiiiMiiiiimiiiimimi
i P E L S A R ; þeir ef til vill langri sjóferð,
i Kristinn Knstjansson | hættum Qg tómleika _ iífinú
Lcifsgötu 30, simi 5644. = um borð j skipunum. Það er
UMIIIIIIIItl
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiimiiiiii
&
Stórt, sem nýtt
c.
viðtæki, 10 lampa með 2 •'
stórum innbyggðum.. ha:
tölurum, skemmtilegur ý
og , þaeffll&giÆ
spréad“, til söíú. tfþp). ■ í
síma 1015 fráikl.' 8—^T'7;''
iMMllliiiiiiiiMMiiiitiiliiiimilitMMimMtMMtmmi