Morgunblaðið - 28.06.1949, Side 9

Þriðjudagur 28. iúní 1949-
MORGUmíLA&tÐ
9
SKÓGRÆKTARKYMIMiSFÖRIIMIMI ER LOKI
Hið skóglausa land.
Hinn norski fararstjóri, Erl-
ing Messelt, þakkaði fyrir hönd
Norðmannanna ágætar viðtök-
ur hjer á landi, hvar sem þeir
fóru. Hann lýsti því síðan meðal
annars, hvernig Norðmönnun-
um leist á ísland.
Þegar þeir nálguðust landið
úr lofti og sáu fyrst hinar hvítu
fannbreiður jöklanna, kvaðst
hann hafa hugsað með sjer, að
þetta land mundi þá bera nafn
með rentu.
En við nánari kynni, komst
hann að allt annarri niðurstöðu.
Hann kvaðst hafa furðað sig á,
og glaðst yfir því, hve mikið
væri hjer af góðum jarðvegi af
auðræktuðum víðáttum. En hön
um og fjelögum hans hefði
brugðið í brún, er þeir kynntust
þvi, hve landið er ömurlega
skóglaust.
Hann sagði, að nokkuð hefði
borið á landsspjöllum af ágangi
búfjár í heimahjeraði þeirra í
Noregi. En þegar Norðmenn
kynntust landeyðingunni hjer,
þá myndi þeir skilja betur, hve
mikið væri í húfi, ef þess væri
ekki gætt, að forða landinu frá
slíkum spjöllum.
Sendiherra Norðmanna Tor-
ger Andersen-Rysst, þakkaði
fyrir hönd landa sinna.
Hákon Bjarnason skógrækt-
arstjóri bauð Norðmönnunum á
heimili sitt seinna um daginn.
Norsku gestirnir ánægðir.
Það yrði of langt mál að lýsa
því hjer, hvað Norðmennirnir
höfðu um þessa heimsókn sína
að segja, en óhætt er að full-
yrða, að þeir hafi verið hinir
ánægðustu, er þeir fóru, enda
luku þeir upp einum munni um
það, að þessi ferð mundi verða
þeim ógleymanleg alla æfi.
Margir höfðu það við orð, að
þeir mundu leitast við að koma
hingað aftur, til frekari kynna
. af landi og þjóð.
Á Akureyri.
Einna hrifnastir voru þeir af
verunni á Akureyri. En þar
voru þeir einn dag á vegum
Skógræktarfjelags Eyjafjarðar.
Er þeir komu í Yaglaskóg, en
þar voru þeir í nokkra daga,
sögðust þeir fyrst að vissu leyti
hafa fengið þá tilfinningu, að
þeir væru heima hjá sjer, þeg-
ar þeir hittu skóginn. Um leið
gátu þeir þá líka betur sjeð þar
Anderssen-Rysst sendiherra Norðmanna og Reidar Bathen
fylkisskógarmeistari. Myndin er tekin á Flugvallarhótelinu á
sunnudaginn (Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.).
en annarsstaðar, eða fengið hug
mynd um, hvernig umhorfs yrði
á skógi vöxnu Islandi.
íslendingarnir koma
frá Tromsö.
A áttunda tímanum á sunnu-
dagsmorgun kom hinn norski
ílugbátur hingað og settist á
Skerjafjörð. Þetta var Sandr-
inghambátur, er Norðmenn hafa
nýlega keypt frá Englandi.
Hann flaug hingað frá Tromsö
á átta klukkutímum.
Farþegar bátsins voru komn-
ir í land kl. rúmlega níu. Er
norsku gestirnir höfðu tekið á
móti þeim, sem frá Noregi komu
fóru þeir suður i Fossvogs-
kirkjugarð. Þar var norski sendi
herrann, norsku stúdentarnir,
sem hingað komu á norræna
stúdentamótið, formaður í Norð
mannafjelaginu, Einar Farest-
veit o. fl. Norski sendiherrann
' sagði nokkur velvalin orð við
minnisvarða hinna föllnu Norð-
manna í garðinum. En gestirn-
ir lögðu blóm við minnisvarð-
ann og sungu sálmavers. Var
þetta hátíðleg stund.
Hádegisverður
, Norftmannafjelagsins
I Nordmanslaget hjer í bæn-
um bauð hinum norsku skóg-
ræktargestum og íslensku Nor-
egsförum til hádegisverðar á
Flugvállarhótelinu. Auk þess
var þangað boðið nokkrum öðr-
um gestum. Þar var Bjarni
Benediktsson utanríkisráðherra,
Anderson-Rysst sendiherra, Há
.kon Bjarnason skógræktarstjóri
og þar var kominn Reidar
Bathen fylkisskógarmeistari og
frú hans. Þau höfðu tekið sjer
far með íslendingunum frá
Tromsö kvöldið áður, til að að
„fylgja þeim úr hlaði“, en
sneru aftur heimleiðis með flug
bátnum. Með þeim var líka einn
af fremstu starfsmönnum Bath-
ens, er hafði unnið með Islend-
ingunum í Noregi, Elverum
skógarvörður.
Þegar settst var að borðum
í Flugvallarhótelinu klukkan
að ganga eitt, var búist við, að
flugbáturinn mundi snúa heim-
leiðis klukkan tvö. En á því varð
nokkur bið.
Einar Farestveit bauð gestina
velkomna og lýsti ánægju sinni
yfir, að þessi kynnisför hefði
komist á og tekist eins vel og
raun var á. Þvínæst talaði
Valtýr Stefánsson nokkur orð
og tók í sama streng. Þakkaði
upphafsmönnum hugmyndar-
innar, Anderson-Rj^st og Reidar
Bathen, fyrir forgöngu þeirra í
málinu. Bathen fyrir áhuga
hans á framfaramálum ísl.
skógræktar, og fyrir þann ómet
anlega fróðleik og leiðbeining-
ar, sem hann þegar hefur látið
íslendingum í tje í þessum mál-
um.
Hákon Bjarnason skógræktar
stjóri tók þá til máls og lýsti
því, hve ánægjulegt það hefði
verið að vera leiðsögumaður
Norðmannanna á ferð þeirra
hingað, og kvaðst vona, að sú
jsamvinna, sem hjer er tekin
.upp, mætti halda áfram.
I Svo hafði verið ráð fyrir gert,
Norsku gestirnir hjer.
SEINT á föstudagskvöldið var
komu norsku skógræktargest-
irnir hingað frá Akureyri Þeir
voru hjer um kyrrt á laugardag,
en fóru kl. 6 á sunnudagskvöld.
Hákon Bjarnason skógræktar-
stjóri var leiðtogi á ferðum
þeirra hjer, og voru þeir í hans
umsjá allan tímann.
Fyrri partinn á laugardag
skoðuðu þeir sig um hjer í bæn
um, en um hádegi voru þeir í
boði bæjarstjórnarinnar, er
haldið var í Tjarnarcafe uppi.
Gunnar Thoroddsen borgar-
stjóri flutti þar ræðu, þakkaði
þeim komuna hingað og lýsti
því, hve slík gagnkvæm kynnis-
för gæti bæði orðið til þess að
auka þekkingu og áhuga íslend-
inga almennt á skógrækt, og
orðið til þess að almenn kynni
og vinátta ykist milli þjóðanna.
imenn ánægjn yfir
íslendlngarnir kemu á sunnudagsmorgun —
HorSmennirnir féru m kvöidið
rangrinum
að næstur tæki sendiherrann til
máls. Hann sagði, að þar sem
stuttur tími væri til stefnu, ósk
aði hann heldur eftir að Bat-
hen segði nokku, orð.
Trúin grundvöllur framfara.
Bathen tók til orða á þessa
leið:
Heimsókn íslendinganna í
Tromsfylki, hefur orðið mjer
mikið ánægjuefni, og að hafa
getað átt þátt í því, að hún yrði
gagnkvæm. Hjer er gerð byrj-
un til þess að íslendingar kynn-
ist því, bvernig við Norðmenn
ræktum skóg.
Það er mikils virði fyrir ís-
lenskan almenning að fá að sjá,
hvernig skógur getur vaxið und
ir svipuðum skilyrðum og hjer
eru, og komast að raun um. að
hægt er að koma upp nýskóg-
um á skóglausu landi.
Undirstöðuatriðið er, að
menn hafi trú á, að slík verk I
geti blessast. Hafi menn ekki
þá trú, er tæpast á góðu von.
En sje sú trú staðföst og byggð
á staðreyndum, þá fer allt vel.
Jeg vonast tiL að árangur-
inn af ferð ykkar til Noregs sje
sá, að þið hafið öðlast þessa trú.
Jeg hef það á tilfinningunni að
enn sjeu nokkrir menn á ís-
landi, sem trúa því tæplega að
hjer sje hægt að rækta skóg í
stórum stíl. En þegar almenn-
ingur veit, hvað hjer er hægt að
gera, þá lifa ekki margar kyn-
slóðir á Islandi, uns miklir skóg
ar verða komnir upp, bæði á
Suður og Norðurlandi. En það
kvaðst Bathen vilja segja strax
í upphafi, að við mættum bu-
ast við að verða fyrir nokkrum
óhöppum og vonbrigðum í skóg
rækt okkar Islendinga, áður en
það mál væri komið í örugga
höfn.
Næstur talaði Árni Eylands
stjórnarráðsfulltrúi. Rakti
gömul kynni þjóðanna frá
fyrstu tíð, samband þeirra gegn
um aldirnar og hvernig ýms
n^’tsöm málefni hjer á landi á
sviði menningar og atvinnu-
vega, hafa átt rót sína að rekja
til Norðmanna.
Þá báru þeir fram þakkir fyr-
ir sig og fjelaga sína, farar-
stjórarnir Erling Messelt og
Garðar Jónsson skógarvörður' á
Tumastöðum, en hann var far-
arstjóri Islendinganna í Noregi.
Sveinbjörn Jónsson sagði nokk
ur orð um skógræktarmál frá
sjónarmiði iðnaðarmanna, og
kvaðst gleðjast yfir því, að hann
hefði nú fengið vissu um, að
skógræktin væri eitt af mestu
framtíðarmálum íslands. Þá
flutti Hvammen kennari þeim
Islendingum þakkir, sem staðið
hafa fyrir þessari heimsókn, en
einkum Hákoni Bjarnasyni skóg
ræktarstjóra fyrir framúrskar-
andi stjórn og leiðsögn á ferð
Norðmanna hjer um landið.
Frændþjóðirnar eiga aft efla
kynni sín.
Að lokum flutti Bjarni Bene-
diktsson utanríkisráðherra ræðú
,þar sem hann þakkaði Norð-
mönnunum fyrir komuna, fyrir
þá vinnu, sem þeir hefðu fram
kvæmt hjer í þágu skógrækt-
arinnar. Hann. sagði, að fram
til þessa hefðu menn hjer k
landi haft misjafnlega mikla
trú á skógrækt. Þessi kynnis-
ferð mundi óefað marka mikil-
væg spor í þá átt, að tryggja
framtíð þessa máls. Verk Norð-
mannanna hjer við skóggræðshi
myndi verða til þess að heinv
sókn þeirra yrði minnst um
langa framtíð.
En þessi kynnisför væri jafn-
framt því, sem hún gerði skóg-
ræktarmálunum gagn, mikiT-
vægur þáttur í auknum kynn-
um almennt milli Norðmanna
og Islendinga.
Hann kvaðst telja, að þegar
norski sendiherrann hafði tekið
frumkvæðið að þessari ferð, þn
hefði hann hugsað um 'þetta
líka, jafnframt skógræktinni,
því það væri áhugamál hans,
eins og annarra góðra manna,
að Norðmenn og íslendingar
mættu í framtíðinni tengjast
sterkustu vináttuböndum. Eng-
um tveim þjóðum í heimi vætú
það eins eðlilegt og Norðmönn-
um og Islendingum, að auka og
styrkja kynni sín. Hjer vseru
frændþjóðir af sama ættstofni.
Ekkert, sem væri á móti því,
allt, sem væri með því, að þær
ynnu saman. Og allt, sem gert
er til þess að auka þessi. kynni,
er til góðs. .
Anderson-Rysst bað nú Norð
mennina að rísa úr sætum og
fagna íslendingum með húrra-
hrópum, sem og var gert, og
Bjarni Benediktsson stóð síðan
fyrir því, að hinir íslensku gest
ir fögnuðu Noregi á sama hátt.
Heklumynd.
Var nú klukkan orðin tvö, og
búist við að hinir norsku gestir
þyrftu að fara beina leið útd
flugbátinn. En vegna öldu á
Skerjafirði, hafði ekki tekíst að
koma bensíni út í bátinn. Tími
varð því til að sýna gestunum
Heklukvikmynd. Dr. Sigurður
Þórarinsson annaðist þá mynda
sýningu, lýsti síðasta Heklugosi
með fáum orðum og úts'kýrði
myndina jafnóðum.
Þvínæst fóru Norðmennirnir
að búa sig til ferðar og fóru út í
flugbát sinn klukkan að ganga
sex. Um sex leytið flaug bátur-
inn af stað og var eftir átta
tima flug kominn til Tromsö.
VMI hæfta barátlunni
HONKONG 27. júní — Chang
Chim Chang, hershöfðingi, for
maður friðarnefndar þeirrar, er
þjóðernissinnar sendu til Peip-
ing, fór þess í dag á leit við lei3
toga Kuomintang-flokksins, aíf
þeir „hættu hinni vonlausu bar
áttu gegn kommúnistum“.
Kommúnistar lýstu yfir í dag,
að þeir hefðu tekið Kutien, er\
þaðan geta þeir hafið árás á
Foochow, andspænis Formosa,
þar sem Chiang Kai-shek dvel
ur nú. — Reuter,-
Nýtt verkfal! í London
LONDON 27. júní ÁÍ xjm þa(J
bil 6000 hafnarverkamr nn i
London hófu verkfall að nýju i
dag, og er allt útlit fyrir, a(S
verkfallið kunni að breiðist út.
— Reuter.