Morgunblaðið - 09.07.1949, Síða 5

Laugardagur 9. júli 1949.
MORGVNBLAÐIÐ
Var ráðinn tii íslands í 6 mánuði
— en hefir þegar dvalið hjer « 43 ár
í,. H. MÚLLER kaupmaður
átti sjötugsafmæli s. 1. föstudag.
rAð vísu segist hann „bara vera
orðinn 35 ára í annað sinn“. —
Konan sín hefði líka sagt, að
það tæki því ekki að vera að
foalda sjerstaklega upp á þetta
Smáafmæli og lofaði að hann
Skyldi fá góðan afmælismat á
100 ára afmælinu. „En maður
þarf ekki altaf að vera sammála
konunni sinni og þessvegna
Inótmælti jeg, að bíða í 30 ár
eftir alminnilegum ,,frúkost“
Og heimtaði að fá hann strax.
„Það var látið eftir mjer“, bætti
Miiller við. brosandi. Og kunn-
Ingjar Mullers kaupmanns
þekkja hve töm honum eru
Bpaugsyrðin, hvort heldur mað
ur hittir hann á tönn á fjöllum,
í versluninni, eða vistlega heim
Ilinu við Stýrimannastíg 15,
þar sem jeg hitti hann í gær og
Bpjallaði við hann um stund.
Jí
Bjeði sig til Islands í 6 mánuði
•— hefir vcrið hjer í 43 ár
Múller er löngu landskunnur
inaður sem „faðir skíðaíþróttar
Innar“ hjer á landi. Hann kom
til íslands 1906. Hafði hann
Bjeð auglýsingu í þýsku blaði
ífrá fyrirtæki, sem auglýsti eftir
Verslunarstjóra á Islandi. — Þá
Siafði hann dvalið um hríð í
iBerlín og Hamborg við verslun-
prstörf.
„Jeg vissi ekkert um ísland
þá, annað en að höfuðborgin
þjet Reykjavík, bar var eldfjall
Eom hjet Hekla og goshver, sem
kallaður var Geysir. En mjer
idatt í hug að það gæti verið
gaman að koma til þessa fjar-
læga lands og rjeði mig hingað
til sex mánaða. Lengur ætlaði
|jeg ekki að vera. Síðan eru lið-
|n 43 ár og úr þessu fer jeg
lyarla að flytja“.
1
Bkíðin vöktu unárun
„Það var gaman hjer í Reykja
vík í þá daga“, sagði Múller.
Ibúar bæjarins voru um 7000 og
maður þekkti hvert og eitt ein-
ásta andlit í bænum. En skíða-
Sþróttin átti ekki marga áhang-
endur. Bæði var það, að fólk
Var alment fátækt og hafði ekki
6fni á að kaupa s]er skíði til að
leika sjer á. Jeg man eftir því,
Bð jeg reyndi að tala við for-
Bldra Mentaskólapilta og fá þá
!til að leyfa piltunum að eign-
Bst skíði. En fjekk enga áheyrn.
Piltar hefðu engan tíma frá
SDámi til að sprella á skíðum
jUpp um öll fjöll og auk þess
Væri það stórhættulegt, sögðu
Bðstandendur þeirra.
Seinna, þegar konan mín og
Jeg gengum á skíðum um bæ-
Inn, stóðu strákarnir undrandi,
Um leið og við rendum okkur
íram hjá, og hrópuðum:
,-Nei, sko, manninn og kon-
Dna á skíðunum“
i Kunningi minn sagði mjer
6inu sinni, að hann hefði lesið
Um það í fornum ritum, að Dana
konungur nokkur hafi lagt bann
Við því, að Islendingar færu á
Bkíðum, vegna þess, hve hættu
legt það væri lífi manna og lim-
Um. Jeg spurði Ólaf Lárusson
prófessor að þvi, hvort hann
Vissi til, að þetta væri rjett eft-
L.H. Miiller kaupmaður sjötugur
stíg og hefir einnig ræktað fal-
legan blett við sumarbústaSI
sinn í Falkheim við Selvatn.
Talið barst að trjárækt og von-
um, en snjófló&ð hafði farið brigðum manna i þeim efnnm
yfir peningshús. Flvttum við hJer a iandi- Fyrstu < árin, < m
okkur að hjálpa til og gátum.Múl]er fjekst við tr-iárækt *
grafið upp nokkrar kindur úr . Sarði sínum drápust ÖIl irjen,
fjárhúsum og bjargað hestun- | sem hann gróðursetti. Thorar-
um. Síðar um daginn barst svo ensen aPÓtekari á Akureyrí
hjálp frá næstu bæjum.
I fjelagsskap Norðmanna
Lorentz H. Muller er ættaður
úr Þrændalögum. í vor tók hann
sjer ferð á hendur til Noreg's og
ætlaði m. a. að skoða kirkjubæk
L. H. Muller og T. Anderssen-Rysst sendiherra Norðmanna,
sem sæmdi afmælisbarnið riddarakrossi St. Olavsorðunnar. —
(Ljósm. Mbl. Ólafur K. Magnússon.)
ir hermt, en hann kvaðst hvergi
hafa rekist á það. En ef það er
rjett að slík skipun hafi verið
gefin út, þá er jeg víst stóraf-
brotamaður við konungsins fyr-
irmæli“.
Skíðafjelagið stofnað
Smám saman tókst Miiller
að vekja áhuga Reykvíkinga
fyrir skíðaíþróttinni og 1914
varð hann upphafsmaður að
stofnun Skíðafjelags Reykjavík
ur. Um 30—40 manns gengu í
fjelagið og meðlimatalan jókst
næstu árin. En svo dofnaði yf-
ir á ný og 1923 voru engir í fje-
laginu nema stjórn þess. Múller
var formaður fjelagsins í 26 ár,
eða þar til hann baðst eindregið
undan endurkosningu. En þá
var fjelagstálan komin upp í
800 og fjelagið hafði reist skíða
skálann í Hveradölum, sem
varð lyftistöng undir skíða-
íþróttina hjer sunnanlands og
ómetanlegur styrkur unnend-
um skíðaíþróttarinnar.
Eftir Sprengisandsförina
vaknaði áhugi almennings
I marsmánuði 1925 lagði
Múller í skíðaferð yfir þvert
Island, ásamt þremur fjelögum.
Sú ferð vakti óskipta athygli
og varð til þess, að áhugi fyrir
skíðaferðum vaknaði fyrir al-
vöru í landinu og hefir ekki
dofnað síðan. Þetta var og þótti
frægðarför hin mesta, þótt á
síðari árum hafi hún verið leik-
in eftir og fjöldi bæjarbúa
leggi nú árlega leið sína með
skíði upp í óbyggðir og gisti í
tjöldum á jöklum og fjallaöræf-
um.
Jeg bað Múller að ryfja upp
það helsta úr Sprengisandsför-
inni.
Bændur neituðu að lána hesta
til glæfrafarar
„Við vorum fjórir í þessari
skíðaför: Tryggvi Einarsson frá
Miðdal, Axel Grimsson, sem nú
er í Slökkvistöðinni, Reidar
Sörensen, norskur íþróttamaður
og jeg. Við lögðum upp frá
Tjörnum í Eyjafirði og gengum
suður yfir Sprengisand og suð-
ur í Hreppa. Komum að Laxá.
Þar varð fólkið hrætt er við
birtumst og hjelt að við værum
útilegumenn. Jafnvel hænsnin
tvístruðust í allar áttir og hund
arnir hörfuðu undan okkur með
skottið milli afturlappanna. —
Enda vorum við víst ekki frýni-
legir, skeggjaðir og freðnir eftir
8V2 dags ferðalag á fjöllum.
Og' ekki ætlaði að ganga vel
að komast af stað fyrir norðan.
Það var snjólaust í bygð og við
þurftum að fá lánaða hesta til
að flytja farangur okkar upp í
snjó.
Bændur í Eyjafirði þverneit-
uðu, að lána okkur hesta. Þeir
sögðust ekki vilja eiga neinn
þátt í þessu feigðarflani, eða að-
stoða okkur við sjálfsmorðið.
Það var síra Gunnar Benedikts
son, sem gekk á ábyrgð fyrir
okkur eftir að hann hafði skoð-
að útbúnað okkar og sannfærði
bændur um, að það váeri óhætt
að hleypa okkur upp í óbyggðir.
Hann lýsti því meira að segja yf
ir, að hann gæti hugsað sjer að
slást í föinna, ef hann hefði
tíma.
Snjóflóðið að Úlfsá
„Jeg hafði gert ráð fyrir að
ferðin myndi taka fimm daga,
en hún stóð yfir í 8V2. Við
hrepptum versta hríðarveður á
leiðinni og urðum að liggja um
kyrrt í tjaldinu, undir Hofs-
jökli, í 42 tíma. Þá urðum við
að sitja á sitt hvoru tjaldshorn-
inu til þess að það fyki ekki
ofan af okkur. En við lentum
líka í ævintýri í byggð. Á með-
an við vorum á Tjörnum að
þjarka um hestalánið, vorum
við vaktir einn morguninn og
kom honum uppá lagið að
rækta trje. En það er önnur
saga, því þótt Múller sje áhuga-
maður um trjárækt er sktða-
íþróttin efst í huga hans o’g áð-
ur en jeg vissi af var hann
farihn að segja mjer frá hve
, s s , . . . ... |yndislegt hefði verið að vera á
urnar 1 Stiklaðastaðakirkiu, til! . .Y , , ,, , , . ,
, „ . . ’ 1 sktðum a hvitasunnudag siðast.
þess að sannfæra sig um, „að ’ . .... *
,, . ..... i Það hefði venð svo heút, að
aldunnn væn rjettur", ems og!,,,. .. .
, , , , . , , , . | folkið hefði velt sjer j snionum.
hann orðar það. ..Þvi ekki man !. , ,
„ ,, _ Það hefði ekki venð oðru ltKar,
jeg hvenær jeg er fæddur“. En < , , , . , , , . ’
er til Oslo kom gekk illa að fá f f ?
. , , „, , , . : solmm a baðstrond suður 1 lond
far norður svo hann for aldrei „ , , . , . „ .
, , , . um. Enda ma segja, að snmnnn
lengra 1 þetta smn. t _
„ , , „ . , , og solskmið a vonn komj t tað
Muller hefir aldrei gleymt „ , . , . ..
, .... „ í baðstrandanna erlendis.
foðurlandi smu, þott hann hafi
gerst nýtur borgari í kjörland- 13061 ánægjustundir. <'m
inu og dvalið fjarri átthögunum 1 Reykvíkingar áttu þá á íiölJum,
í meira en helming ævinnar. hafa att undanfarin ár og ♦ iga
Hann hefir verið virkur fjelagi eítjr að ni<3ta a skiðum 1 fram-
í samtökum Norðmanna hjer á tiðinni< §eta Þeir a^ miklu Jeyti
landi og greitt götu margra þakkað áhuSa- og brautryðj-
landa sinna, sem hingað hafa en<fastarfi L. H. Múllers fyrir
skíðaíþróttina hjer á iandi.
Hefði hans ekki notið við t þeim
efnum er víst, að þróun skjða-
leitað. Hann var formaður í
Nordmannslaget í tvö kjörtíma
bil og er fulltrúi Nordmannsfor
bundet, sem er fjelagsskapur
Norðmanna um allan heim, sem
dvelja erlendis. Kona hans, frú
Marie, fædd Bertelsen og syst-
ir A. J. Bertelsen stórkaup-
manns, hefir verið einkar sam-
hent manni sínum í því starfi
sem öðru. Þau hafa eignast þrjú
börn: Gerd, sem gift er Sigur-
jóni Hallvarðssyni fulltrúa hjá
lögreglustjóra, Tonny sem er
gift Kristni Guðjónssyni for-
stjóra Dvergs í Hafnarfirði og
Leif verslunarmann, sem Þpóð-
verjar hnepptu í fangabúðir í
stríðinu.
Sæmdur St. Olavs
riddarakrossi.
Á afmælisdaginn var gest-
kvæmt hjá Múller hjónunum.
Sendiherra Norðmanna, T.
Anderssen-Rysst sæmdi hann
riddarakrossi St. Olavs-orðunn-
ar fyrir hönd Noregskonungs,
sem viðurkenningu fyrir störf
hans. Áður hafði Múller verið
sæmdur riddarakrossi Fálka-
orðunnar. Stjórn Skíðafjelags
Reykjavíkur heimsótti Múller
og stjórn Skíðasambands Is-
lands gerði hann að fyrsta heið-
ursfjelaga sambandsins. Það j isiiafi
iþróttannnar hefði orðið taf-
samari hjá okkur, en raun hef-
ir orðið á.
Þessvegna hugsa allir þeir,
sem ánægju hafa af þessari
skemtilegu i'þrótt hlýlega ftl
Múllers á þessum tímamótum
ævi hans — „er hann nú er orð-
inn 35 ára í annað sin:n“. Og
Múller kann vel við sig h.jer.
Það sjest m. a. á svari því, sem
hann gaf blaðamanni við Aften-
posten, sem átti viðtal við hnrin
í vor er hann kom til Oslo:
Blaðamaðurinn spurði, hvort
ekki væri stormasamt á íslandi.
„O, jú. Ekki gat Muller neit-
að því, að hjer væri blástur é
stundum. En ekki sem verst þó.
í vetur sem leið hefði t d, ekki
komið nema einn stormur. sem
hefði byrjað 1. janúar og hald-
ist til 6. maí“.
í. G.
Öruggari vöruflufn-
ingar til stranda
INGVI Guðmundsson, sjerleyf-
á leiðinni Reykjavík—
þótti honum vænt um. Auk þess j Hólmavík, hefur ákveðið að
komu margir fleiri til að óska j fíeiSa ferðum á leiðinni ttm.
honum til hamingju, þar á
meðal forseti I.S.I., Ben G.
Waage. En „frúkostinn“ sem
hann neitaði að bíða eftir í 30
ár borðaði Múller með fjöl-
skyldu sinni, enda varð dagur-
inn tvöfaldur hátíðisdagur, því
þenna dag opinberuðu Leif son-
ur hans og ungfrú Birna Sveins
dóttir (póstfulltrúa Björnsson-
ar) trúlofun sína
helming og nota hjeðan i frá
hálfkassabíl til vöruflutninga..
Fram að þessu hfefur vetið
erfitt með vörUflutninga A
Strandir nema með skipum. —
Hefur það oft valdið erfiðleik-
um, einkum ef mikið hefur
legið á hlutunum, svo sem þeg
ar vantar stykki í báta, þegar
vjelar bila o s.frv. Sjerleyfis-
hafinn flytur hjeðan i fr&
sagt að snjóflóð hefði fallið á margskonar þungavoru til
bæinn Úlfsá, sem er T.ágranna Skíðaíþróttin aðal áhugsraáliíí. Hólmavíkúr og áleiíit: til
bær við Tjarnir. Fórum við að | L. H. Múller á einn snotrasta Drangsness og Djúpuvíkur. —
hjálpa til við björgunarstarfið. og best hirta skrautgarð bæjar- Verður mikil samgöngubét aS
Ekkert tjón hafði orðið á mönn ins við hús sitt við Stýrimahna- þessarri nýbreytni.