Morgunblaðið - 27.08.1949, Side 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
.augardagur 27. ágúst 1949.
María Markan -Östlund
FRÚ MARÍA MARKAN-ÖST-
LUND gaf okkur aðeins eitt
tækifæri til að hlsuta á sig nú,
er hún dvaldi hjer um stund-
arsakir með manni sínum og
ungum syni. Það var synd. Því
sjaldan eða aldrei finnst mjer
sönglist hennar hafa notið sín
betur en einmitt í fyrrakvöld
í Gamla Bíó.
Þeir sem heyrðu söng frúar-
innar, síðast er hún dvaldi hjer,
voru sumir uggandi um fram-
tíð hennar sem söngkonu. En
mönnum hættir oft við að
gleyma því, að jafnvel bestu
listamenn geta verið misjafn-
lega fyrir kallaðir. Geysir er
Geysir hvort sem hann gýs
metranum hærra eða lægra í
það og það skiptið!
Þeir sem nú hlustuðu á frú
Markan-Östlund munu lúka
upp einum munni um það að
ekki verði efast um mikilhæfni
Pólland
Frh. af bls. 7.
unni því máttur, svo að hún
verður berskjaldaðri fyrir árás-
um kommúnistanna.
En líkindin eru ekki mikil
til, að pólska stjórnin sje fús
eða fær til að bíða þess tíma,
er svo er komið fyrir andstæð-
ingi hennar í trúarefnum.
Áætlun kommúnista verður að
fylgja og sú áætlun krefst þess,
að viðureignin við kirkjuna
verði á enda kljáð þegar í stað.
Sjöfugsafmæfi
-iStaksfeinar
Frh. af bls. 2.
gð geta keypt ódýrt inn og
útvegað ríkisstofnunum vör-
ur með hagkvæmum kjörum.
Það eru nú meiri hugsjónirn-
aú Að vísu getur það hent að
sýo sem einn milliliður og
plnulítil auka-provision bæt-
ist við vöruverðið En „hug-
sjónin“ er jafn háleit fyrir
því. Það liggur í augum uppi.
Pínulítill flokkur — pínulítil
aukaprovision. Húrra, áætl-
unarbúskapur!!
þessarar stórbrotnu söngkonu.
Því stórbrotin er hún. Það sýndi
sig best þegar í byrjun tónleik-
anna, í aríunum eftir Verdi og
Puccini, sem voru mjög glæsi-
lega sungnar. Menn hugsi sjer
leiksviðið og stóra hljómsveit
með slíkum söng!
Það hefur stundum verið að
því fundið, að söngvarar okk-
ar legðu ekki nægilega rækt
við íslensku lögin. Og þetta
hefur oft átt sjer stað. En
1* eru til heiðarlegar undan-
tekningar. Frú Markan-Öst-
lund vandaði mjög til þeirra nú,
°g úygg jeg að draga megi í
efa, að sum hinna mörgu ísl.
laga, sem á söngskránni voru,
hafi áður verið sungin eins vel
og nú. Sjerstaklega vil jeg þó
undirstrika píanó-söng frúarinn
ar, sem var oft svo innilegur
og þýður og í góðu samræmi
við textana og lögin. Og yfir-
leitt var hinni miklu rödd vel
og smekklega í hóf stillt í þess-
um lyrisku lögum.
María Markan-Östlund er
mesta söngkona íslands fram
að þessu. Og jeg fæ ekki bet-
ur sjeð, en að henni sjeu allir
vegir færir til frægðar og frarna
ef hún aðeins vill. Hitt er aft- I
ur annað mál, hvort hún kýs
heldur háreysti heimsins eða
arinylinn. Slíkar söngkonur
eru ekki á hverju strái, og hvar
sem hún fer og lætur til sín
heyra, mun þessi íslenska söng-
kona hafa í fullu trje við söngv
ara hinna stærri þjóða, sem
betur er þó að búið í þeim efn-
um. —
Fritz Weisshappel ljek und-
ir af öryggi og smekkvísi. —
Húsið var troðfullt og viðtök-
ur mjög góðar, og varð frúin
að syngja mörg aukalög.
P. í.
TVEIR DAiViBR
- Meðal annara orða
Frh. af bls. 6
Þegar flugmaðurinn spurði:
„Til hvers ertu að þessu?“ á
D’Attolico að hafa svarað:
„Jeg er hálf hræddur".
IMYBYGGT HIJS,
Karfavogur 15, timburhús, tvær ibúðir, tilbúnar til
ibúðar, er til sölu nú þegar, með sanngjarnri útborgun
og föstu láni. Fre'kari upplýsingar gefnar á staðnum í
dag kl. 2 til 7 og á sunnudag kl. 2—4.
í DAG verður Klemens Samúels
son í Gröf í Sökkólfsdal sjötug
ur. Hann er Dalamaður að ætt
og uppruna og hefur jafnan átt
heima í Dölum vestur. Byrjaði
búskap í Bæ í Miðdölum en flutt-
ist að eignajörð sinni Gröf 1915
og hefir búið þar síðan. Hefur
hann bætt mjög og húsað hana.
Kona hans er Sesselja Daða
dóttir hin ágætasta kona, systur-
dóttir þeirra kunnu skálda Her-
dísar og Ólínu Andrjesdætra.
Þau hjón eru barnlaus, en hafa
alið upp nokkur vandalaus börn,
með sömu ástúð og umhyggju
eins og þau væru þeirra eigin
dætur og synir. Jeg er ekki vel
kunnugur heimilisháttum í Gröf
en veit þó, að á því heimili ríkir
eining og friður, enda hjónin
jafnan glöð og reif, gestrisin og
veitul. Þrjú systkini Klemensar
eru þar heimafólk og stunduðu
bræður hans tveir búið á vetr-
um er hann sjálfur var að heim-
an við barnakennslu.
Klemens hefir gengt ýmsum
opinberum störfum og stundum
all vandasömum. Þegar alt var
í báli og brandi í sveit hans: út
af kirkjuflutning frá Sauðafelli
að Kvennabrekku, var hann kos-
inn formaður sóknarnefndar og
sparaði hann þá hvorki fjárfram-
lög frá sjálfum sjer nje tíma til
þess að miðla þar málum, og
sýndi þá hver mannasættir hann
er.
Klemens er greindur vel og
fróður. Ávalt er hann ljettur í
lund og ræðinn. Hann var barna-
kennari um allmörg ár og stund-
aði það starf með prýði. Hann
er manna vinsælastur og hjálp-
fúsastur. Má heita að hann hafi
byggt um þjóðbraut þvera, því
að Vesturlandsvegurinn liggur
um hlaðið í Gröf.
Klemens ber aldur sinn vel,
hann er ungur og ern í anda og
útliti. Óska jeg að svo megi vera
enn um langt skeið-
Veit jeg að sveitungar hans og
aðrir hans mörgu vinir senda
honum hughlýjar hamingjuóskir
á þessum tímamótum æfinnar.
Þorst. Þorsteinsson.
Frh. af bls 2. ^
Ekki skorti elskulegheitin
Hinir glensfullu valdhafar I
ræddu síðan um afstöðu þýsku
þjóðarinnar til þýsk- rússneska
griðasáttmálans og var það 7.)
liður umræðuefnisins.
Sú frásögn hljóðar orðrjett
á þessa leið:
„Utanríkisráðherra Ríkisins
gat þess, að hann hefði getað
fullvissað sig um, að allar
stjettir í Þýskalandi, og sjer-
staklega óbreyttir borgarar,
fögnuðu af ákefð samkomulag-
inu við Sovjetríkin. Fólkið
fyndi ósjálfrátt, að milli Þýska
lands og Sovjetríkjanna væri
enginn eðlilegur hagsmuna-
ágreiningur og að efling góðs
samstarfs hefði hingað til ver-
ið truflað aðeins með erlendum
hrekkjum og sjerstaklega af
hálfu Englands.
Hr. Stalin svaraði, að hann
tryði þessu fúslega. Þjóðverjar
óskuðu eftir friði og fögnuðu
þessvegna vinsamlegu samstarfi
milli Þýskalands og Sovjetríkj-
anna.
Utanríkisráðherra Ríkisins
greip hjer fram í til að segja,
að það væri vissulega satt, að
þýska þjóðin óskaði friðar, en
á hinn bóginn væri reiðin gegn
Póllandi svo mikil, að hver ein-
stakur maður væri reiðubúinn
til að berjast. Þýska þjóðin
mundi ekki lengur þola ögran-
ir Pólverja11.
„Mælt fyrir minnum“
Þessu næst er í skýrslunni,
sagt á þessa leið, undir 8. lið:
„Meðan á samtalinu stóð,
stakk hr. Stalin af sjálfsdáðum
upp á því, að skál foringjans
væri drukkinn, með þessum orð-
um:
„Jeg veit hversu mjög þýska
þjóðin elskar foringja sinn. —
Mig langar þessvegna að drekka
honum til heilla“.
Hr. Molotov drakk til heilla
utanríkisráðherra Rikisins og
sencSiherrans, greifa von der
Schulenburg.
Hr. Molotov hóf glas sitt fyr-
ir Stalin og gat þess, að það
hefði verið Stalin, sem með
ræðu sinni í mars á þessu ári
(þ. e. 1939), er hefði verið
mjög vel skilin í Þýskalandi,
hefði áorkað breytingunni í
stjórnmálaskiftum landanna.
Þeir herrar Molotov og Stal-
in skáluðu hvað eftir annað fyr-
■MIIIIIIMIMilMIMII ••••II
IMIIIIIIIIMM
Mtrkús
7|lllllMIMIIIIIIIIIIIIIMIIHIIIIHHMIIIIIIIMIMMIMIIIIIMIII
I^t-‘NNY AAALOTTE, THIS
■A DAVE 80WEN /'
Eftif Ed Dodé
OLD FRIENDS,
HOWARE THINGS/
JOHNNyf
ir griðasáttmálanum, f.yrir hinu
nýja tímabili í þýsk-rússnesk-
um samskiftum og fyrir þýsku
þjóðinni.
Utanríkisráðherra Ríkisins
mælti aftur á móti fyrir minni
hr. Stalins og Sovjetstjórnar-
innar og fyrir farsælum sam-
skiftum milli Þýskalands og
Sovjetríkjanna.
9.) liður: Þegar þeir fóru,
mælti hr. Stalin við utanríkis-
ráðherra Ríkisins á þessa leið:
„Sovjetstjórnin tekur hinn
nýja sáttmála mjög alvarlega.
Hann gæti ábyrgst að viðlögð-
um heiðri sínum, að Sovjet-
ríkin mundu ekki svíkja samn-
ingsaðila sinn ““
Með þessu lýkur skýrsluhni,
sem samin var í Moskva 24.
ágúst 1939.
Gleymdu ekki alvörunni
þótt þeir sæti að sumbli
Menn sjá, að hinir göfugu
viðsemjendur hafa blandað
gamni og alvöru. En Ribben-
trop skildi jafnt gaman og al-
vöru hr. Stalins. Hann vissi of-
urvel, að með síðustu alvöruorð-
unum var Stalin að hvetja Þjóð
verja til að ráðast á Pólverja.
Þjóðverjar mættu vera vissir
um, að Rússar skyldu ekki
svíkja þá „í tryggðum“ á með-
an þetta frægðarverk væri unn-
ið.
Hitler treysti á þetta loforð
Stalins þegar síðari heimsstyrj-
öldin hófst örfáum dögum síð-
ar, enda rjeðist Sovjetherinn að
baki PóJandi með morðkuta sín-
urri, þegar það var komið á heljar
þröm nokkrum vikum þar á
eftir. Þá kom röðin að Eist-
landi, Lettlandi og Lithauen því
næst Finnlandi og loksins Rúm-
eníu.
Dýrar veigar
Um allar þessar aðfarir Rússa
var samið í Moskva 23. ágúst
1939. Um hitt var elrki samið,
að Þýskaland skyldi að öllu
þessu loknu ráðast á Rússland,
drepa ótaldar miljónir rúss-
neskra borgara og eyðileggja
fögur hjeruð og mannvirki.
En við hverju gat sá búist,
sem sjálfur sveik nágranna
J sína í trygðum, öðru en að
verða sjálfur svikinn af svil-ca-
i bróður sínum? Og úr því að Stal-
in hafði geð í sjer til að tala um
,,friðaróskir“ Þjóðverja, þegar
hann var sjálfur að semja um,
að þeir skyldu hefja morð-árás
á Pólverja eftir örfáa daga,
hvernig gat hann þá búist við, að
„friðaróskir" þeirra gegn Rúss-
um birtust í annari mynd?
Það var vissulega glatt á
hjalla í Kreml nóttina 23. og
24. ágúst 1939. Dýrari veigar
hafa aldrei verið drukknar en
þeir skáluðu þá í, Ribbentrop,
Stalin og Molotov
s
— Má jeg kynna ykkur? —
Þetta er Jóhann Malotte og
þetta er Davíð Bowen.
:— Við Jói erum gamlir kunn-
ingjar. Hvað segirðu annars
gott, Jói.
— Ekkert gott, allt ómögu-
legt. Þessi skollans hundur
þinn, fældi burt fjallaúlfinn,
sem var búinn að rífa og eyði-
leggja allt úr snörunum og gildr
unum mínum.
— Jeg og hún Jóhanna mín
' .■■- r-'s- .c.r
litla erum alveg að verða mat-
arlaus. Hún er inni í kofa. Jeg
verð að fara að flytja mig burt
og finna mjer atvinnu einhvers
staðar annars staðar.
Slijkhus á 3,43,8
mín. í 1500 m hl.
HOLLENDINGURINN Slijk
huis, sem varð þriðji í 500 rr
á síðustu Olympíuleikum, heJ
ir nú híaupið þá vegalengd
3 43,8 mín., og hafa aðeins tvei
menn hlaupið á skemmri tímj
methafarnir Gunder Hágg o
Lennart Strand. Tímj þeirra e
4.43,0 mín.