Morgunblaðið - 18.10.1949, Qupperneq 14

14
MORCUNBLAÍ*l&
Þriðjudagur 18. október 1949.
Framhaldssapn 116
w®
OíiiiiiiinitiiiiiimiiKiKiintutcia
Arminova
Eítir Ayn Rand
hugsað minnstu vitund um
j^afn á barnið“.
,,Mjer finnst vera nógur tími
til þess“.
„Þú hefir er.gan áhuga á
því, Pavel. Þú fabbar mig
ekki. Láttu þjer ekki detta í
hug, að .ieg elevmi því“.
„Nei. heyrðu, Sonja, þú ert
ósanngjörn. .Teg get ekki betur
gert, en að láta big um að velja
nafnið. Þú hefir miklu meira
vit á því en jeg“. |
„Já, á því, eins og á öllu
öðru. Ninel er nafn hins mikla'
leiðtoga okkar, Lenins, lesið
aftur á bak. Finnst bjer þaðj
ekki góð hugmvnd. Við getnm
auðvitað líka kallað hann Vil.
Það er myndað af u.pphafsstöf-
(tm hins mikla leiðtoga okkar
; . . . Vladimir Ilyitch Lenin“.
„Mjer er alveg sama, hvort
þeldur það verður“.
* „Og ef það verður stúlka ..
óg jeg vona það nú reyndar.
Því að jeg get sagt þjer það,
að hin nýja kona fæ" sín fullu
rjettindi, og framtíðina eiga
konur öreigaríkisins, miklu
fremur, en ykkur menninai
grunar .... já, en ef það verð-
ur stúlka, þá eru hjer nokkur^
ágæt nöfn . . og mjer finnstj
Oktabrina náttúrlega það langj
besta, því að með því mundi j
hún verða lifandi minnisvarði
um hina miklu októberbylt-
ingu“.
..Það er — bað er dálítið ó-
þjált .... finnst þjer ekki“?
„Hvað eerir það til? Það er
ágætt nafn og mjög vinsælt.
Fimka Popova, þú manst eftir
henni, hún hjelt rauða skírnar-
veislu um daginn og hún kall-
aði krakkann Oktabrinu. Og (
bað var meira að seeja sagt frá
því í blöðunum. Maðurinn henn
ár var að rifna af stolti ....
bölvaður fábíáninn sá arna“.
„Sonia, þú ættir ekki að gefa
það í skvn, að . . “ |
„Nei. hevr á endemi. Þvkist
þú vera orðinn siðanostuli. Að
fara að 'bera í bætifláka fyrir
aðra eins drós og hana Fimku 1
. . Jæia. fiandinn hirði hana.
Hún hnldur kannske að húnl
sie sú eina. “m faer barnið sitt
í blöðin . . Annars hef jeg skrif
að nokkur fleiri nöfn hjerna
niður. Góð nvtísku nöfn. Til
dæmis Marxína eftir Karli
Marx. Eða Kommúnara. Eða j
j
Eitthvað datt á gólfið undir
borðinu. j
,,Æ, hver fiárinn, þarnaj
missti jeg ótætis morgunskó-
inn“.
Hún snieri sier til á stóln-
um leitaði með fótunum und-
ir borðinu, fann skóinn og
bevgði sig með erfiðismunum
niðnr til að koma honum upp
á fótinn.
„Siáðu nú be^sar druslur,
sem jeg ne.yðist til að ganga í“.
sagði hún. ,.0“ bað er svo margt
annað, sem mig vantar og barn- j
ið, sem von er á. . . .Tea verð
nú að segja, að þú valdir ekki
beinlínis henoilegan tíma til
vissra ritstarfa. Vægast sagt
ertu líka bölvuð bulla við vín“. •
X „Við tölum ekki meira um
það mál, Sonja. Þú veist vel, að,
jeg var heppinn að sleppa eins
vcl oghauh varð á“.
„Já, og jeg vona að þessi
Kovalensky þinn verði skotinn
eins og rakki en þó ekki fyrr
en málaferlin hafa vakið nógu
mikla eftirtekt. Jeg skal ábyggi
lega sjá um að konurnar í Zhen
otdel gangi kröfugöngu í mót-
mælaskyni við braskara og yf-
irstjettarmenn".
Hún opnaði almankið aftur.
„Hjerna er prýðilegt stúlku-
nafn: Tribuna. Eða Barrikada.
Eða þá Universiteta. Það er
ágætt tákn hinnar nýju mennt
uðu kynslóðar".
„Það er alltof langt“, sagði
Syerov.
„Já, mjer finnst líka Okta-
brina betra. Það er táknrænna.
Jeg vona að það verði stúlka.
Oktabrina Syerov — foringi
framtíðarinnar. Hvort vildir þú
heldur Pavel, drerg eða
stúlku?“
„Mjer er alveg sama“, sagði
Syerðv. „Jeg vil bára ekki tví-
bura“.
..Nei, heyrðu mig. Þetta var
athugasemd, sem mjer hreint
ekki líkar. Hún ber vott um
a
Það var barið að dyrum. Það
var barið nokkuð harkalega.
Sverov leit upp fleygði blaðinu
frá sjer og sagði:
„Kom inn“.
Andrei Taganov gekk inn og
lokaði á eftir sjer. Fjelagi Sonja
missti almanakið úr höndum
sjer. Pavel Syerov reis hægt á
fætur.
„Gott kvöld“, sagði Andrei.
„Gott kvöld“, sagði Sverov
og starði með gremjublandinni
undrun á Andrei.
..Hvað er þier á höndum,
Taganov?" spurði fjelagi Sonja.
Hún talaði lágt, og röddin var
ógnandi.
Andrei virtist ekki heyra til
hennar.
„Mig langar til að tala við
þig, Syerov“, sagði hann.
„Já, gerðu svo vel“, sagði
Syerov en stóð kvrr.
„Mig langar til að tala við
þig einan“.
„Jeg sagði gerðu svo vel“,
sagði Syerov.
„Segðu konunni þinni að fara
út“.
„Maðurinn minn og jeg“,
sagði fjelagi Sonja, „eigum eng
in leyndarmál hvort fyrir
öðru“.
..Komdu þjer út“, sagði And-
rei án bess að hækka róminn.
..Þú eetur beðið frammi á gang
inum“.
„Pavel. Ef hann ....“.
„Það er víst best að þú far-
ir, Sonja“. sagði Sverov, án
þess hó að líta af Andrei.
Fjelagi Sonja hnykkti til höfð
inu.
...Tæia, fielaffi Taganov er bá
að revna að derra sig ennbá“,
hvæsti hún á milli .samanhit-
inna varanna „En það verður
nú víst einhver breyting á því
í nánustu framtíð".
Hún dró blússuna að sjer ein.3
og hún gat, stakk vindling upp
í sig, gekk út og dró á eftir
sjer inniskóna.
„Jeg hjelt sannast að segja“,
sagði Syerov, „að þú hefðir lært
hitt og þetta síðustu dagana“.
„Það hef jeg lika“, sagðí
Andrei.
„Hvað viltu mjer þá?“
„Þú ættir að fara í skóna, á
meðan við tölum saman. Þú átt
að fara út og við megum engan
tíma missa“.
J „Nú já. Svo jeg á að fara
út. Það var gaman að þú skyld-
ir trúa mjer fvrir því, því að
annars gætir þú átt það á hættu
að jeg segði, að það væri hreint
ekki æthin mín. Off bað getur
verið að ieg seffi það samt. Og
hvert hefur fjelaffi Mussolini
Taffanov hugsað sjer að jeg
færi?“
„Ut til þess að leysa Leo
Knvalenski’- úr fanfffflsinu“.
Pavel Sverov settist. Hann
tók ekki eftÍT hví að um leið
sparkaði hann í blaðið svo að
sóisikkuhismið fór út um allt
gólf.
„Hvað genffur að þier, Taffa-
nov Ertu genginn af göflun-
um?“
„Það er b"st fvrir big að vera
rólegur og hhista á mig. Jeff
skal skýra það fyrir þjer, hvað
þú átt að gera“.
„Nei, þú ætlar að segja mjer,
hvað jeg á að gera? Og hvers
vegna, ef jeg mætti spyrja?“
i „Og á eftir skal jeg segja þjer,
hvers vegna þú munt gera það.
,Nú ferð þú í skó og frakka og
leitar uppi vin þinn . . þú veist
hvaða vin jeg á við. Þcnnan í
G.P JJ“.
,,A þessum tíma sólarhrings-
ins?“
„Já. Taktu hann upp úr rúm-
inu, ef þess gerist þörf. Hvað
þú segir við hann og hvernig
þú segir það, skiptir mig engu.
Aðalatriðið fyrir mjer, er að
Leo Kovalensky verði látinn
laus innan fjörutíu og átta
stunda".
„Og viltu gera svo vel að
benda mjer á þann töfrasprota
sem fær mig til þess að gera
þetta?“
„Það er lítill brjefmiði. Sve-
rov. Eða öllu heldur tveir brjef-
miðar“.
„Off hver hefur skrifað þá?“
„Þú“.
„Einmitt“.
„Eða ef ieg á sð vera ná-
kvæmur, þá eru hetta mvndk
|af brjefi, sem þú hefur skrif-
að“.
IPavel Syerov stóð á fætur
og studdi báðar hendur við borð
.plötuna.
„Taganov! Bölvaður þoroar-
inn þinn“, hvæsti hann. „Mjer
jfinnst þetta illa valdin stund til
þess að gera að gamni sínu“.
„Það er skemmtilefft að þú
skulir geta litið á þetta sem
gaman. Skemmtilegt . . en ekki
viturlegt11.
„Finnst þjer?“
„Já, jeg skal með glöðu geði
fara og tala við vin minn, og
þú skalt fá að siá Kovaipnsky
innan fjörutíu og átta klukku-
stnnda. Jeg skal siá um að þú
fáir klefann við hliðina á hon-
um. Og bá get"m við fliótlega
komist að bví, hva^a b>-ief . . “
„Eins og ipff saffði áðan, eru
til tvær myndir af hví, en hað
vill svo til, áð jeg hef hvoruga“.
„Flvað hefurðu gert af
þeim?“
„Þær eru hiá tveim vinum
•mínum, sem jeg trevsti. Þjer
býðir ekki að revna að fá upp
úr mior nöfn beiT-ra. Þú bekkir
■mig nógú vel til þess að vita,
að pyntingaklefinn er óbarfur,
ef ske kynni, að þjer hefði dott-
Bjarturog bolinn hans
ÍRSKT ÆVINTÝRI
9.
— Við skulum reyna að glíma, segir Bjartur.
— Já, við skulum reyna að glíma, segir risinn og skelli-
hlær, hahaha.
Þá takast þeir fangbrögðum, en vegna þess, að Bjartur er
með sverðið góða er hann eins sterkur og þúsund manns.
Hann lyftir risanum hátt yfir höfði sjer og hnykkir honum
eftir það niður og.svo snöggt og hratt, að risinn sekkur í
jörðina upp að mitti. •
—• Ó, ó, hrópar risinn, vægðu mjer. Lofaðu mjer að lifa
svolítið lengur.
En Bjartur er ekki aldeilis að hugsa um að vægja honum.
Úr því hann drap fyrri risann, þá var ekki til neins að vera
að vægja þessum, sem var helmingi meira flagð en hinn
— Nei, mjer dettur ekki í hug að vægja þjer, vondi risi.
Þú sem hefur jetið svo marga litla og góða drengi.
Og svo hjó hann alla sex hausana af risanum vonda,
Það var komið fram á kvöld, þegar hann hafði lokio þessu
og þá rak Bjartur heim geiturnar þrjár, kýrnar þrjár og
hestana þrjá. Þetta kvöld mjólkuðu kýrnar og geiturnar svo
mikið, að öll ílát á bænum yfirfylltust og mjólkin rann frá
bænum niður í gamlan lækjarfarveg. Og svo var straumur-
inn mikill, að gömul vatnsmylla, sem stóð þar við farveginn
og hafði ekki verið notuð í þrjátíu ár, fór að snúast.
Húsbóndinn hafði verið mjög hissa að sjá Bjart koma
heilan á húfi heim fyrsta daginn. Og þá var hann ekki síður
hissa núna.
— Þú hefur víst ekki orðið var við neitt óvenjulegt, þarna
úti í haganum, Bjartur? spurði hann.
— Nei, ekkert sem var verra en jeg sjálfur, svaraði Bjart-
ur, en húsbóndi góður, hjelt hann áfram, hvernig er það
annars með kaupið mitt? Eigum við ekki að reyna að komast
að samkomulagi um það, hvað mikið jeg á að fá goldið
fyrir verk mín hjerna á búgarðinum?
— Ekkert liggur nú á, sagði bóndinn. Er ekki rjett að við
bíðum þangað til næsta dag, svo við sjáum, hvort þú sleppur
líka heill á húfi heim næstu nótt, og ótrúlegt finnst mjer
að svo verði, þessvegna er það ekki til neins, að jeg fari
strax að borga þjer kaup.
‘IflfhJcy 'mx^qgynkculíi
Asnu.
„I.íst her vel á Bitu Hayworth?"
— „Hefir luin sagt það?“.
„Skotland er fínn staður til .að
skemmta sier i“, sagði maður riokkur.
,.En þú verður að passa þig að verða
ekki of fullur“, „Nú“, sagði viriur
hans, „hefir þú einhverntima orðið
'cf fullur þar?“ „Nei“, var svarið.
I „en fcg var þar einu sinni með
manni, som varð svo fullur, að jeg
sá hann ekki“.
★
I Kúreki bafði verið beðinn að sækja
unga stúlku á fjarlæga járnbrautar-
stöð, og koma henni á tiltekinn stað.
i Kúrekinn kom, þegar búist var
við honum, en einsamall. , Hvar er
stúlk.an“, var spurt. Hann svaraði.
, Þegar við voru !,omin hálfa leið,
snerist húr um öklann, og við gátum
ekki komist lengra'*.
| „Og hvað gerðirðu?“ „Hvað jeg
gerði“, sr.gði maðíninn, sem hafði
hugsað um he.sta allt sitt lif, „Nú,
jeg skaut hana“.
★
Kelmarinn: Fyrir hvað voru Forn-
Pómverjar merkilegir?
Gáfaðut skóladrengur: Þeir skiidu
latinu.
j Brúðurin (hreykin): „Ó, jeg tólc
Harry ekki í fyrsta skipti, sem hann
tað min“.
Keppinnutur: „Nei, elskan, þú
varst ekki viðstödd“.
★
Gamall maður (við lítinn óánægju
legan dreng): „Hvað vilt þú verða,
þegar þú ert orðinn stór, litli minn?“
Drengurinn, (sem hefir átt í mikl-
um brösum við fjölskyldu sina fyrir
litilli strndu): „Munaðarleysingi".
Vitrasti maðurinn er sá, sem hefir
vit á þvi, að segja ekkert á rjettum
tima.
Góð gleraugu eru fyrir öllu.
; Afgreiðum flest gleraugnarecept =
og gerum við gleraugu.
I Augun þjer hvílið með gler- z
: augu frá
| TÝLI H. F.
Austurstræti 20..
I S
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiimtiiii*