Morgunblaðið - 06.04.1950, Blaðsíða 12

12
MORí.ft iVBí. 4ÐIB
Fimmtudagur 6. apríl 1950
— Heðal annara orða
Frh. af bls. 6
- Nauðungarvinna
Fyrstu tilraunrr borgarbúa
til að lýsá þjánmgu Krists voru
meira af vi.lja en mætti gerð
-ar. En með hverju árinu hafa
villur verið leiðrjettar og gall-
ar lagfærðir. Áhuginn vex, og
bændumir spá því, að nú verði
pislarsagan sýnd með meiri á-
hrifamætti tn nokkru sinni
fyrr.
• «
FÓLKIÐ LIFIK
HLTJTVERK SÍNT
FOLK, sem gjeð hefir leikana
í Sezze, segir, að bað undri á
því miskunnarlausa raunsæi, er
einkennír þá:
Sorg, hryggð, beiskja, von-
leysi og örvæntingarkvíði læri-
sveinanna seinustu daga Krists,
kvöl Krists, er.hann á í hel-
stríðinu — allt. það miskunnar-
leysi, sem óbrytið almúgafólkið
tjáir í leik "tn.up- Það er stór-
fenglegt.
Gamall veitihgamaður sem
fer með hlutvérk eins fari-
seanna komst svo að orði við
mig: „Jeg skal segja yður, við
leikum ekki pislársögu Krists,
við lifum hana. Við gerum
þetta fyrir sjáifá okkur, en ekki
aðra“.
Fríkiikýimálin
EINKENNTEIÆG finnast mjer
blaðaskrifin úm nýja Fríkirkju
söfnuðinn Aðalatriðið í þessu
máli, virði.-t mjer ofur einfalt.
I»að átti alls engiin nýjan söfn-
uð að stofi-.a.
Sjera Erail átti að sætta sig
við úrslitin eins og hinir um-
sækjendumir.
Fríkirkjnsöfnúðinn í Reykja-
vík átti að ha;da áfram að
starfa með Öllii sinu sóknarfólki
eins og fyrr
Hvers vegr.a mynduðu yfir
2000 kjósendur (2012) sr. Þor-
gríms Sigurðssonár á Staðar-
stað ekki nýjan sÖfnuð 1945, við
kjör sr. Jóns Auðúns, sem dóm-
kirkjupres .a?
Ragnar Benediktsson.
Frh. af bls. 1.
helst út fyrir, að Rússar dæmi
í þrælkunarvinnu alla þá menn
sem af einhverjum ástæðum,
mætti kalla andstæðinga kom-
múnismans.
Rússneska leynilögreglan (M
VD), hefur umsjá þrælkunar-
vinnunnar í sínum höndum.
Talið er, að ,,ríkisþrælarnir“
inni af hendi áttunda hluta skóg
arhöggsins í landinu og 10%
búsáhalda og húsgagna og 40%
allrar krómframleiðslunnar
sjeu þeirra verk. Síðan 1938,
hafa þeir grafið 34 þess gulls,
sem Rússland hefur gefið af
sjer.
- Sigm. Sveinsson
Framh. af bls. 11.
Hann gengur nú um sem manna
-sættir, skrifar greinar, þegar
hann kemst ekki undan því
vegna innri hvatningar, vitjar
sjúkra og skemmtir þeim með
lestri og viðræðum og er albú-
inn til þess að gera hverjum
manni greiða. Hann leitast við að
vekja áhuga manna á því, sem
hann telur þjóðinni til bóta. Hann
meðan hann stendur við og þegar
hann er farinn finna þeir, að
„af honum bæti gustur geðs
og gerðarþokka stóð.“
En það er líka annað, sem fylgir
honum: andblær víðsýnnar sálar,
sem leitast daglega við að hreinsa
Hf sitt og auðga að kærleika. Og
þetta er hið ágætasta í lífi Sig-
mundar. Ef margir af íbúum
þessa bæjar væru jafngagnteknir
af þessu áhugaefni og hann, jafn
hreinskilnir, drenglundaðir og
ósjerplægnir, þá mundi Reykja-
vík verða ný borg og fleiri hugsa
um, hve mikill vandi sje að lifa
blessuðu lífinu.
Svo bið jeg Guð að blessa hið
áttræða afmælisbarn.
Jakob Kristinsson.
EF LOFTUR GETVR ÞAÐ EKKI
I>Á HVER ?
IJtboð
Tilboo óskast í leigu á Gamla Stúdentagaröinum til
gistihússhalds frá 4. júní til 25. sept. n. k. — Tilboð-
um sje skilað til skrifstofu Stúdentagarðanna eigi síðar en
15. apríl — Nánari upplýsingar gefa
Ttristján A. Kristjánsson, sími 6482 og
Jón P. Emils, sími 4789.
STJÓRN STÚDENTAGARÐANNA
Haraldur Sigvaldason
spunameisiari fimmtugur.
HARALDUR SIGVALDASON
spunameistari á Álafossi verð-
ur 50 ára n. k. laugardag 8.
apríl. — Hann fæddist að Múla
í Miðfirði, V.-Hún. — Foreldr-
ar hans, Sigvaldi Sveinsson
bóndi í Múla og kona hans Sig-
ríður Jósefsdóttir. er dó þá er
Haraldur var 6 mánaða gamall.
Sín fyrstu æskuár átti Har-
aldur Sigvaldason á Bergstöð-
um í Miðfirði, en 14 ára gamall
kom hann til Valdimars Þor-
varðssonar kaupm. og útgerð-
armanns í Hnífsdal, og var
hann í hans þjónustu í 14 ár,
og mun þessi dvöl hans hjá
hinum atorkusama fram-
kvæmdamanni, sem Valdimar
var, hafa mótað skap og festu
Haraldar.
Strax og jeg sá Harald Sig-
valdason, og hafði haft samtal
við hann, þá sá jeg, að hjer var
óvanalega ábyggilegur maður á
ferð. Hann lofaði ekki miklu
en enti þess meira. Þessi ár sem
Ilaraldur Sigvaldason hefur
starfað hjá mjer hefur hann
sýnt árvekni og dugnað fram
yfir marga menn. Því það sann-
ar, að maðurinn býr lengi að
fyrstu gerð, og oft hefi jeg ósk-
að mjer, að þeir þingmenn vor-
ir og aðrir starfsmenn okkar,
æðri sem lægri í íslensku þjóð-
lífi, sem spinna örlagaþráðinn
í voð okkar tilveru, hefðu sama
áhugann og sýndu sömu skyldu
-rækni og Haraldur, því hann
hikar ekki við að fara á fætur
klukkan 5 árdegis til þess að
dagsverk vjelanna verði sem
mest og hefur hann endurvakið
mína daufu trú. að til væru
enn menn í þjóðfjelaginu, sem
hugsa meira um aðra en sjálf-
an sig, en um leið er þessi
skyldurækni cg áhugi frambor-
inn fyrir alla þjóðina, því hag-
ur einstaklingsins er hagur
þjóðarinnar.
Það er ekki einasta það að
vjelin hefur. aldrei bilað hjá
Haraldi, sem er einsdæmi í
minni sögu, heldur er harrn
hinn sjerstaæði uppalandi og
fyrirmynd. Að maður getur
bent ungling á hann sem fyr-
irmynd í reglusemi og trú-
mensku og hefur hann fengið
margan unglinginn, sem ekki
var fær annarsstaðar, en undir
hans stjórn verða þeir nýtir og
duglegir menn, og hefur það
glætt hjá mjer þann trúarneista
sem var að kulna út að enn má
finna í þjóðinni og einstakling-
um þann manndóm og mann-
kosti, sem hefur skapað henni
tilverurjett, og tel jeg hverjum
ungling mikið happ, að komast
undir hans leiðsögn, því jeg
tel að slíkir mannkostir, sem
Haraldur hefur fram að færa,
sjeu að verða einsdæmi með
þjóð vorri.
En jeg hefi átt því láni að
fagna að hitta fyrir marga á-
gæta menn, sem hafa veitt mjer
gleði. Og jeg vona að Haraldur
Sigvaldason eigi eftir enn í
mörg ár að ávaxta sína ágætu
mannkosti, þó ekki verði hjá
mjer, þá annarsstaðar og óska
jeg þess að hann komist í náin
kynni við sem flest ungmenni,
því hann er sannur ljósberi á
vegi þeirra.
Haraldur er giftur Steinunni
Snæbjörnsdóttur frá ísafirði og
á hún afmæli sama dag og Har-
aldur, er hún samhent honum
um prúðmensku og reglusemi
í hvívetna. Þau eiga einn son,
Sigvalda, 8 ára og ala upp fóst-
urson.
Að Álafossi kom Haraldur
árið 1943 og hafði hann þá fyr-
ir nokkrum árum kynt sjer
ullarvinnslu með kembi og
spunavjelavinnu á Akureyri,
um nokkurra mánaða skeið og
hafði hann löngun til þess að
komast betur inn í það starf,
sem verður honum ævinlega til
sóma og mjer og öðrum til
heilla.
Með bestu óskum og ham-
ingju með daginn og öll ókom-
in ár.
Sigurjón Pjetursson,
Álafossi.
MMNMUllllltlHUIWIIIIIMUUUmillMIIIIIIIUIIIIIIHIHIIir
Eggert Claessen
| Gústaf A. Sveinsson |
hœstarjettarlögmen. í
I Oddfelloshúsið. Sími 1171 f
Allskonar lögfræðistörf %
Mairkdj
&
&
£
£k
Eftir Ed Dodd
1 wtpe
' LEAVING/
AAR. TRAIL.
THAT'S ALL
I CARE TO
SAY/
iSH’T THERlr AMV7MHG WE
CAN DO TO rtrtAKC Hlrtrt
CHANGE HIS rtrtlNO? ]
C.ALHOON
WOULON'T
tVEN 7ALK
TO ME
LET rtrtE IHINK.
LJsZ mf r/me
— Mjer þy-kir það leitt, herra
Snúður, en ef þú ætlar að standa
í vegi fyrir mjer, þá verð jeg
að gera innrás.
— H\?að hefur skeð, Rögn-
valdur. Hversvegna hefur þjer
snúist hugur.
— Við erum að fara á stund-
inni. Jeg kæri’mig ekkert að
ræða þetta mál frekar.
— Rögnvaldur vildi ekki einu
sinni tala við mig um þetta.
— Getum við ekkert gert til
þess að fá hann ofan af þessu.
— Við skulum hugsa málið,
hugsa málið vel.
Hvað kemur næst!
ALLIR sannir karlar og kon-
ur, sem hlustuðu á útvarps-
ræður frá nýafstöðnum stúd-
entafundi, munu aldrei gleyma
öðrum málshefjanda þar, próf.
Níels Dungal og hans and-
kristnu vörn. Þar sem líka bók
hans, „Blekking og þekking",
um sama efni, var hrakin á
eftirminnilegan hátt fyrir hann,
af okkar leiðandi mönnum. -—
Skyldi ekki hugsanagangur
þessa mikla manns hafa orðið
meira lífrænn og eftirbreytn-
isverður, ef hann hefði borið
meiri virðing fyrir sínu skírnar
og fermingarheiti, en hanr. læt-
ur skína í, í ræðu og riti.
Annars sýnir framistaða
prófesorsins, og játenda hans,
að oft er þörf en nú er nauð-
syn, að vera vel á verði, og
kveikja ljós, sem logar skært
í gegnum .það myrkveður, sem
leitast er við að blása upp og
blinda með augu sem flestra.
Er annars ekki sorglegra en
tárum taki, að konur og karlar,
sem hlotið hafa virðingarsæti
og unnið sig upp í þau fyrir til-
styrk lands og þjóðar, og með
því fengið möguleika til að
framfleyta sjer og fjölskyldu
sinni, eins og best verður á
kocið, skulu ala þann snák við
hjarta sitt, sem eitrar tilveru,
frelsi og blessun vors ný-
stofnaða nýðveldis?
Dr. Helgi Pjeturss hefði sagt,
væri hann á meðal vor, að sann.
arlega væri þörf á æðra mætti,
að vinna á móti hinu illa, og
skorað á fjöldann að gera
skvldu sína, áður en í óefni
væri komið.
í nýju Læknablaði, er minn-
ingargrein um Matthías Einars-
son yfirlækni. Kjarninn í lof-
inu um þann þjóðlofaða lækni,
og mikilmenni, er einmitt sá,
í hvaða anda hann vann sín
ógleymanlegu læknisstörf. Þar
voru trú og visindi innilega
sameinuð.
í Mbl. eru vakningarorð
S. J. eftirtektarverð. — Þar
sem segir meðal annars, að;
„flestum er að verða ]pað Ijóst,
að íslenska þjóðin er um þessar
mundir í ægilegum voða“.
Hver er ástæðan fyrir þessum
ótta, er kemur fram hjá hugs-
andi mönnum þessa tíma?
Forgöngumenn skóla- og
menningarmála ættu ekki að
sofa á verðinum, heldur hefjast
handa, og vinna með krafti á
móti vantrú og siðleysi. Oefað
ætti íslenska þjóðin færri af-
brotabörn og unglinga, ef bet-
ur væri að þeirra kristindóms-
fræðslu búið, af foreldrum og
kennurum þeirra.
Það er lífsnauðsyn, að göf-
ugt fólk sje í kennara stöðum,
er skilur hlutverk sitt og vill
í öllu hið besta.
íslendingar, sem látið ykkur
góð málefni miklu skifta: Hafið
hugfast: „Það varðar mest til
allra orða, að undirstaðan rjett
sje fundin“.
3. apríl 1950.
Margrjet Símonardóttir.