Morgunblaðið - 20.09.1950, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 20. sept. 1950,
Framhaldssagan 41 .......
FRU MIKE
Efilir Maiicy og Benedicl Freedmars

Ef að einhvern vantaði þá
inyndi Mike vera að reyna að
bjarga honum úr eldsvoðanum,
og það var varla möguleiki á
að það myndi takast eins og
komið var.
Eldurinn nam staðar við ár-
bakkann og var á að sjá eins og
rifið og tætt kögur. Það var
bjart, hræðilega bjart, en vegna
reyksins sá jeg ekkert. Jeg lok-
aði augunum, en birtuna var
ekki hægt að útiloka.
Barnið grjet ofsalega. — Jeg
sökti honum niður í vatnið svo
aðeins nef hans og mpnnur
stóðu upp úr. Heit askd fjell
allt í kring og brenndi
okkur. Vegna stormsins fjekk
jeg smáblöðrur um allt andlit-
ið. Augabrýr mínar og augna-
hár voru sviðin og brunasár
voru á andliti mínu og hálsi, en
búkurinn dofinn af kulda.
Eldurinn dansaði á árbakk-
anum. Vatnið var eins og gull.
I smáum gárunum á vatnsyfir-
borðinu spegluðust eldtungurn-
ar, sem stundum virtust rauð-
ar, en breyttu svo skyndilega
um lit og urðu gulleitar. Allt
virtist svo ógnandi. Litbrigðin.
Aidrei áður hefi jeg sjeð slík
JiLbrigði. Náttúran engdist sund
ur og saman af kvölum, og lit-
brigðin voru hennar harma-
kvein.
Hljóðið var það eina, sem
komist gat lifandi í gegnum
þessi litbrigði. Mennirnir, sem
unnu að slökkvistarfinu, og dýr
in, sem lent höfðu í gildrum
veiðimannanna, er þau flúðu
undan eldinumr öskruðu. Einn-
ig brakaði og snarkaði í skóg-
inum er trje bnjínuðu og fjellu
tii jarðar, þegar þau stóðust
ekki lengur ofurmátt eldsins.
Jeg reyndi að geta mjer þess
'til hversu lengi þetta hafði stað
ið, hversu lengi jeg hafði stað-
ið í ánni. Hvort var dagur eða
nott nú? Jeg sá ekki tíl himins.
Jeg vissi það ekki. Jeg vissi að-
eins að hjer ríkti kveljandi hiti
og reykur. Jeg reyndi að ákveða
tímann með því að gefa mjer
tíma til að hugsa um hvort jeg
væri svöng eða ekki. Fæða var
loftinu. Barnið barðist um, svo
jeg vissi að það var lifandi.
Jeg veit ekki hvenær jeg upp
götvaði að hitinn hafði minnk-
að og þar af leiðandi sviðinn í
andlitinu. Reykurinn og eldur-
inn var þarna ennþá. En hafði
það ekki altaf verið svo? Myndi
það ekki alltaf verða svo? Jeg
var of þreytt til að hugsa nokk-
uðu m það. Jeg vissi aðeins að
það var nokuð langt síðan jeg
hafði kælt andlit mitt og barns-
ins í vatninu. Áin rann fram-
hjá með sínum fasta, rólega og
staðfasta hraða. Hún nam aldrei
staðar. Nú hafði hún fengið
sinn eðlilega lit og öll hin ó-
eðlilega birta var horfin.
Mike tók utan um mig. Ekki
veit jeg hvaðan hann kom, en
hann tók mig og barnið og bar
okkur upg á land. Þar tók hann
til við að afklæða mig. Hann
átti í erfiðleikum við að klæða
mig úr blússunni. Jeg reyndi að
Ijetta fyrir honum með því að
rjetta upp handleggina. En mjer
tókst það ekki, vegna þess hve
þreytt jeg var. Hann greip þá
til veiðihnífsins og skar utan
af mjer fötin. Það næsta, sem
jeg man er að um mig fór nota-
leg hitatilfinning, þar sem jeg
lá vafin í mörg teppi og var að
borða heita súpu. Aftur var jeg
klædd, í þetta skipti í Indíána-
föt og karlmannsskyrtu. Þetta
var að degi til. Dagurinn eftir
brunann sagði Mike. Jeg leit í
kringum mig; yfir höfði mjer
var himininn, ekki þak, eins og
jeg hafði vænst. Jeg lá á jörð-
inni.
„Er allt í lagi með mig?“
Mike glotti. Jeg veit ekki
hverníg jeg fór að þekkja hann.
Andlit hans var kolsvart, en
hjer og þar voru hvít strik, þar
sem svitinn hafði runnið. Rauði
jakinn var horfinn og einnig
skyrtan, sem hann hafði verið
Hann lagði einhverjar um-
búði'r á andlit mitt og háls.
„Þetta er sárt“, sagði jeg.
..Hvað er það“
„Te, sterkt te. Það besta sem
hægt er að fá á brunasár. Indí-
orð, sem jeg hafði ekki heyrt í j ánarnir nota það“.
langan tíma. „Mike, Mike“. Jeg settist upp
Jeg horfði á eldinn komast og tók báðum höndum um háls
yfir ána. Það var eins og brú honurn- >iMike, Mike, Mike!..
væri gerð úr eldi milli árbakk- í ættaðt ad seSÍa: >>Ert þú al-
anna. Það var nokkuð fyrir of- • betttJs elsha Varstu var
an okkur, en hitann. öskuna og j kal’ de2 setlaði að biðja hann,
reykinn Iagði niður til okkar að spyrja um barnið, eldinn og
vegna vindáttarinnar. Andlit hvað komí.ð hafði fyrir: en allt>
mitt var allt upphlaupið og stöð sem af vorum mjer kom var
ugt hitnaði. Jeg þoldi þetta ekki
lengur. Mike., hugsaði jeg. Lát-
ið þetta eigi koma fyrir Mike.
Jeg tók fyrir nef og munn
barnsins og tók það með mjer
undir vatnsyfirborðið. Það var
yndislegt, svalt og notalegt fyr
ir upphlaupið andlitið og nú
kærði jeg mig kollótta hvort jeg
dæi eða ekki. Barnið barðist
um, en jeg hjelt því niðri þang-
að til við bæði vorum að þrot-
um komin. Þá komum við bæði
upp og drógum andann dúpt.
Erx þá fann jeg aftur til sárs-
aukans og áður en barnið hafði
andað frá sjer aftur setti jeg
hendina fyrir vit þess og enn
,,Mike“.
Mike hjelt utan um mig. —
Hann hvíslaði að mjer orðum,
sem róuðu mig. Hann sagði
mjer að ekkert væri að mjer
eða barninu. „Þú varst aðeins
þreytt, Kathy. Köld og þreytt
og þú hefur hlotið nokkur minni
háttar brunasár á fallega and-
litið þitt“.
„í gær“, sagði jeg, „fórst þú
aðeins út í skrifstofuna þína.
Minnstu munaði, að við hefð-
um aldrei sjest aftur. ... Oh,
Mike, svona snögglega getur
þetta.skeð!“
Alvara skein úr bláu augun-
um hans. „Það urðu einnig ör-
vorum við undir yfirborðinu. i lög nokkurra að sjá ekki vini
„Mike, voru margir. . . .“ Jeg
þagnaði. Hinn dapri svipur á
andliti hans svaraði spurningu
minni.
„Það er ekki þjer að kenna,
Mike“.
Hann horfði á mig um stund.
„Jeg veit það ekki“, sagði hann.
„Jeg hef ekki haft tíma til að
hugsa út í það ennþá. Jeg veit
því ekki enn hvort það muni
verða álitið mjer að kenna, en
það er hlutverk mitt að verja
fólkið hjer gagnvart því, sem
fyrir kynni að koma“.
Hann hafði sagt mjer einu
sinni áður, að hann væri lög-
reglumaður, eigi eingöngu gagn
vart mönnunum, heldur og
gagnvart náttúrunni.
„Segðu mjer frá því, Mike“.
Jeg hjelt það væri betra, ef jeg
gæti fegnið hann til að tala.
„Við náðum yfirráðum yfir
eldinum eftir fimmtán tíma bar
áttu. Hann hefur ekki enn ver-
ið slökktur til fulls“. Hann íhug
aði nú staðreyndir, sagði þetta
eins og hann væri að gefa
skýrslu um atburðinn og rödd
hans var einhvernveginn öðru-
vísi en vant var,
„Jeg þarfnaðist allra mann-
anna hjerna til að unnt hefði
verið að stöðva eldinn við ána.
Mjer tókst það ekki, og á ein-
um stað náðu eldtungurnar yfir.
En þar sem áin er breiðari við
beygjuna, þar sem þú varst,
Kathy, þar gátum við stöðvað
hann. Jeg hafði á að skipa fjöru
tíu og sjö mönnum. Jeg hefði
þurft að hafa hundrað manna.
Jeg sendi þrjá, sem jeg tók af
stöðvum þeirra. Eagle hinn
unga sendi jeg til Indíánaþorps-
ins með skipun um að allar kon
ur og börn skyldu fara út í ána
og vera þar. Pierre og Scotty
sendi jeg með skilaboð í öll önn
ur hús. Pierre fór í austur, en
Scotty í vestur. Scotty komst
heill á húfi.
ii ii nmi 111111111111111111111111111111111111111,,! n ii,,11111111,11
| Herbergi |
I Og aðgangur að eldhúsi til {
{ leigu. Leigutaki þarf að geta :
1 selt stúlku hádegismat. Tilboð ■
i sendist afgr. Mbl. fyrir föstudag {
j merkt „Rólegt — 299“.
Brúðudrengurinn Golli
3.
bera fötuna, þó að hann þyrfti nú ekki að burðast með hana
líka. Svo að skóflan varð að láta undan. „En jeg lít ekki
glaðan dag fyrr en þú ert komin heil á húfi til baka, elsku
fata,“ sagði hún og lá við gráti.
Allt gekk vel. Golli fór fíldjarfur af stað. Hin leikföngin
töldu í hánn kjark, og sögðu, að þetta væri dæmalaust vel
skipulagt. Þau voru öll svo þyrst og langaði svo í gott, kalt
vatn.
Fatan, sem var skemmtileg, lítil hnáta, málug og vin-
gjarnleg, var mjög dugleg. Hún hoppaði sjálf niður í lækinn
þegar þau Golli komu þangað, og næstum því fyllti sig a£
vatni. Golli og hún drukku mikið og lengi. Hvað það var
gott! Þeim leið strax miklu betur. Tunglið skein hátt á himn-
inum, og Golli og fatan nutu þessa æfintýris.
En það var þungt að bera hana, fulla af vatni, til baka,
(jg sjerstaklega var erfitt að koma henni upp eftir bandinu,
En hvað það var vel tekið á móti hetjunum báðum, þegar
þau komu aftur, og drógu svippubandið upp á eftir sjer.
Eitt leikfangið náði í sparibollana, og svo teiguðu leik-
föngin góða, kalda vatnið með ákafa.1'
En eitt þeirra, ullarapinn, sem alltaf var leiðinlegur ná-
ungi, var gráðugur og drakk þrisvaf sinnum meira en hann
átti að fá. Og þegar allt vatnið var búið, heyrðust tvær reifa-
brúður gráta biturlega yfir því, að þær hefðu ekki fengiði
neitt, — hvar var það, sem þær áttu að fá? Hin leikföngim
sneru sjer reiðulega að apanum, en hann bara hló illgirnis-
lega og klifraði upp á gluggastöngina.
„En hvað þetta var sorglegt,“ sagði brúða, sem var klædd
eins og hjúkrunarkona. Hún var alltaf svo góð. „Vesalings
börnin, og þau, sem þurftu mest aþ fá vatn.“
Golli var afar hjartagóður, og það var fatan líka, Þau
litu hvort á annað, og sögðu bæði, alveg samtímis: „Reyn-
um aftur.“
Hin mölduðu í móinn. Þau höfðu komist heilu og' höldnu
til baka einu sinni, en ef þau færu aftur, þá var ómögulegt
að vita, hvað gæti komið fyrir. En þá grjetu reifabrúðurnar
aftur, og það gerði út um málið.
lllfhxr* rms^iqu^rikallumj,
II lllllllllliuillllllllllllllllllt 1111111111111,1,11,1,,,,,,,,,,,,,,
I Stúíka
| getur fengið atvinnu hjá heild-
{ sölufyrirtæki, aðallega við vjel-
l ritun og brjefaskriftir. Ensku-
1 kunnátta nauðsynleg. — Tilb.
: merkt „20. ok. — 297“ sendist
í afgr. Mbl.
<111111111111IIllllllllllllIII11111111,1IIlllllllllllllllllllIIIIlllll
lltllllllllllllllllIllllllllliiiiilllllllllllltMlllllllllllllllllllllt
Stúlka með stálpað bam óskar ;
eftir
l->-2 herbergjum og eldhúsi i
eða eldunarplássi. vinn úti, |
barnið á dagheimjili. Fyriri- i i
framgreiðsla eftir sámkomulagi. I
Tilb. merkt „295“ sendist afgr. \
blaðsins.
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
Jeg vissi ekki hve oft jeg end-
urtók þetta. Alltaf var jeg eins
sína aftu.r“.
Jeg hafði gleymt að til væru
lengi í kafi eins og mjer frek- aðrir en jeg og Mike, en nú allt
a»t var unnt, þá kom jeg upp í einu minntist jeg hinna, nærri
til að anda að mjer brennheitu hundrað og fimmtíu manna.
MÁLFLUININGS. í
SKRIFSTOFA
Einar B. Guómundsson,
GuSlaugur Þorláksson}
Austurstræti 7.
Símar 3202. 2002,
Skrifstofutími
U 10—12 og t —5
'aiiaiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiuiiiiiiiuiiii
„Þýðir þetta p parkering?41
★
1 styrjöldum ástarinnar, er sá,
sem flýr, sigurvegarinn,
Enskur málsháttur.
★
Ræðumaður, sem predikaði um eld
og brennistein sagði: „Ö, vinir mín-
ir, þið verðið að vara ykkur á djöfl-
inum. Hann er hlékkjaðúr við vegg-
inn og bíður eftir því að stökkva
fram og grípa ykkur. Ef þið gefið
honum tækifæri, mun hann rjetta
fram höndina, frá hægri til vinstri,
að framan, að aftan, og gr-r-r-rípa
ykkur.“
Rödd frá áheyrendumí „Hver
skrambinn, hann gæti eins vel verið
laus.“
________
Lítil stúlka var mjög óþæg. og
mamma hennar sagði henni. að pabbi
; hennar væri orðinn svo leiður yfir
því hvernig hún hagaði sjer, að
hann myndi verða veikur, svo að það
iyrð! að fara með hann á sjúkrahús.
| i „Mamma,“ sagði sú litla. „Má jeg
þá sitja við hliðina á bílstjóranum?“
I *
Þau voru i brúðkaupsferð og lestin
fór í gegnum löng jarðgöng, Þau
fluttu sig nær hvort öðru, og þegar
þau komu aftur inn í dagsljósið, sagðx
har.n. „Veistu það, elskan mín, aS
þessi jarðgöng kostuðu tvær milljón-
ir?“
„Mjer er sama,“ sagði hún, „þau
voru hvers- eyris virði“.
★
Irskt vitni gaf skýrslu ó eftirfar-
andi hátt: „Hann sagði við mig. „Er
þetta pabbi þinn?“ segir hann. „Ilann
er það“ sagði jeg, „Það var gott, þú
sagðir mjer það,“ segir hann, „því
að jeg hjelt að það væri gamall
gorillaapi.“' Og þá byrjaði slagurinn,
herra.“
★
Tveir menn voru að gera við þak,
Annar þeirrá fór til jarðar og dró
stigann niður á eftir sjer.
, Hæ, komdu með stigann aftur,“
sagði liinn. „Hvernig á jeg að fara
að komast niður?“
„Ö“, svaraði sá fyrmefndi, „lok-
aðu bara augunum og fáðu þjer
göngutúr“.
IIIIMIMIIIIIIIIMIIIIIIIMIIIIMinillllllllllllllllllllllMlllll]?
| jVfeðeigandi i
| óskast í smáfyrirtæki sem vinn- =
i ur vel seljanlegar vörur úr inn {
| lendu efni. Heppilegt fyrir mann =
= sem vildi skapa sjer aukavinnu. |
| Tilhoð merkt: „Aukavinna —• |
i 288“ sendist afgr. fyrir sunnu- |
| dag. =
MIIIMIIIIMMIIMIIIIIIIIIMIIlhuilllMIMIIIMMIIIIIIIIIItllllH
MiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiitiiiiiiiiimtiiiiiiiuiuniiiiiciiiniiiir
GUÐLAUGUR EINARSSON
Málflutningsskrifstofa
Laugaveg 24. Sími 7711 og 6573
RAGNAR JONSSOM
hœstarjettarlögrmfout.
Laugaveg 8, sími 7752
LCgfræBistörf og eignaumaýil«.