Morgunblaðið - 30.05.1951, Síða 14

14
MORGUNBLÁÐIÐ
Miðvikudagur 30. mai 1951 I
r 411MH111111111111111111111111
pTnl~io Idssci gcm 6 '"","""""""""""",,,"",,,,""",,,m,"",,,,,,,,,,,,,,,,,",,,","",,,",,,""","""""*,s
RFÐA
ÁIN
{» IHHimHllllMIIMUIHMMHHMHIHMMMnUí
Burrell lyfti brúnum spyrj-
andi. „Jeg á bara eftir ð drekka
kaffibollann. Je° kem með hann
inn að arninum“.
Frú Burrell hellti í bolla handa
Webster. „Fáðu þjer líka einn
bolla, John“, sa^ði hún. „Mjer
nýnist þú vera breytulegur. Hef-
ur James verið of harður við
Þig?“.
„Nei, þvert á móti“, sagði
Webster, en hann brosti ekki.
Hann tók bollann og fór inn í setu
stofuna ásamt Burrell. Húsið var
gamaldags, með rennihurðum á
milli stofanna. Burrell renndi
hurðinni aftur.
„Hvað hefur komið fyrir?“,
r.purði hann. „Maður gæti haldið
að þú hefðir sjeð draug“.
„Kannske hef það líka“,
sagði Webster. „Hefurðu talað
við Francis?“.
„Nei, ekki enn. Jeg ætlaði að
gera það í kvöld. Jeg get ekki
tiregið það lengur".
„Það getur verið að þess ger-
ist ekki þörf. Jeg barf að segía
þier lygilega sögu.... jeg fór í
bílnum mínum hjerna um ná-
grennið í dag....“.
„Frjetti að þú hefðir ekið Mir-
ondu til Macs. Er hún farin að
blíðkast?“.
„Já, það má segja að frjett-
irnar berast. Það kemur málinu
ekkert við. Hlustaðu nú á.... jeg
stöðvaði bílinn uppijíá hæð, jeg
veit ekki einu sinni hvaða hæð
það var. Jeg sá yfir Trigo og jeg
stöðvaði bílinn til að horfa á út-
sýnið. Við hliðina á mjer var
pamall póstkassi. Það munaði
>ninnstu að jeg kæmi ekki auga
á hann, en af einskærri hendingu
varð mjer litið á hann og á hon-
um stóð: „F. Lord“.“
Burrell setti bollann frá sjer
á borðið og hallaði sjer fram í
stólnum. „Haltu áfram“, sagði
hann.
„Jeg verð að viðurkenna að
• njer brá í brún“.
„Já, haltu áfram“.
„Jeg sá ekkert hús í næsta ná- !
grenni, en svo kom jeg auga á
grasivaxna akbraut, sem lá í
gegn um kjarrið. Jeg ók eftir |
henni og sá þá brátt húsið, hvers- .
dagslegt býli í hálfeerðri niður-
níðslu. Kýrnar voru einmitt að
"ara inn i fiósið. Je" vissi ekki
hvað jeg átti að era mjer til
erindis, en jeg fór út úr bílnum
og gekk til mannsins, sem stóð
við hlöðuna og spurði hann
hvort hann gæti selt mjer egg“.
„Nú?“.
„Hann var ungur maður og
bokkalegur, en auðsjáanlega
preyttur eftir erfiðisvinnu. Það
getur verið að Jennie eigi egg
afgangs, sagði hann. Þjer getið
farið inn og spurt hana að bvi.
Venjulega höfum við ekki meira
cn við þurfum á að halda. Svo
"ór hann inn í hlöðuna og ieg
fór upn að húsinu og barði að
dvrum. Konan opnaði strax.
Skáldsaga eítir Neliu Gardner White
IHHIMHHHIHIIHla
Hún stakk eggjunum í poka....
þau eru úti í bílnum. Þú getur
fengið þau.... o" sa"ði: Jeg held
að þau kosti fimmtíu op fimm
sent núna. Jeg tók upp pening-
ana og borgaði henni. Mjer gat
ekki dottið neitt meira í hug að
segia, en ;eg varð að fá að vita
það. F. Lord er vænti jeg ekki
Francis Lord?. spurði jeg. -Jú,
reyndar, sagði hún, en je" kalla
hann alltaf Frank. Enginn kallar
hann Francis".
Hann þagnaði. Burrell þurrk-
aði með skyrtuerminni um enni
sjer. „Guð á himnum“, sagði
hann.
„Jeg sagði þjer það líka, að
bað væri lýgilegt“.
„Jeg vissi af þessari fjölskyldu
þarna uppfrá. Jack Peabody tal-
aði einhvern tímann um þau.
Sagði að þau væru ekkert skyld
okkar Lord. Þau koma aldrei til
bæjarins eftir því sem jesf best
veit. Var það nokkuð meira?“.
„Jeg spurði hana hvort þau
hefðu búið þarna lengi. Þrjú ár,
sagði hún. Jeg sa°ði að þetta
væri skemmtileg sveit, að þau
hefðu fagurt útsýni og eitthvað
þess háttar. Já. hún sagði að út-
sýnið væri falle"t, en landið
væri hrjóstugt. Þau hefðu flutt
þangað vegna drenffsins. Hann
hafði verið mjö" veikur, en nú
er hann miklu frískari, svo er
guði fvrir að bakka, saf'ði hún.
Þið eruð þá ekki eiginlegt bænda
fólk, sagði jeg, Við gerum okkar
besta, sagði hún. Hvernig datt
ykkur í hug að flytja hingað,
spurði jcg, og þá sagði hún og
hlustaðu nú á: vegna þess að for-
eldrar Franks bjupeu hjer áður
fyrr. Þau höfðu býlið á leigu, e*n
svo laeðist bað í evði og þá. lá
það svo beint við að við flyttum
hingað“.
Burrell stóð upp og stákk
höndunum í buxnavasana. „Auð-
vitað“, sagði hann. „Jeg man vel
eftir þeim.... Jim Lord. Hann
sótti fundinn hjá Grange. Það
hljóta að vera ein þrjátíu ár síð- |
an. Hann var ósköp hversdags-
legur maður, en jeg man óljóst
eftir honum. Jeg man samt ekk-
ert eftir konunni hans“.
„Maður gleymir ekki þessari“.
„Thorne var enginn kjáni.
Hann hefði ekki farið að leggja
lag sitt við einhverja bónda-
konu. Hann hh'-tur að hafa vitað
að okkur mundi fyrst detta
Francis í hug. Hann hefur lík-
lega ekki vitað að hinn var til.
Þó að guð megi vita að jeg vona
það. Hvað er hann gamall?“.
„Hann er ungur. Kannske
nokkrum árum eldri en jeg. Jeg
spurði hann ekki að því“.
„Þetta er leiðindamál“.
„Jeg verð víst að viðurkenna
það“, sagði Webster.
„Thorne hefði eins getað borið
logandi eldspýtu að verksmiðj-
unni sinni, og þar með væri þetta
allt úr sögunni. Þegar Ed Lord
var veikur.... hann var rúm-
fastur í ein tíu ár.... hjúkraði
Mary Lord honum með hinni
mestu umhyggju. Hún heyrðist
aldrei kvarta“.
| „Getur verið að samviskan
hafi gert hana svona undirgefna",
sagði Webster. „Frank Lord
þyrfti sannarlega líka á pening-
unum að halda. Mjer virtist bú-
skapurinn hjá þeitn ekki sjer-
lega glæsilegur“.
j „Það er aldrei hægt að sjá það
við fyrstu sýn“, sagði Burrell.
„Jæja, við fáum að minnsta kosti
umhugsunarfrest. Auðvitað kem-
ur að því fyrr eða síðar að við
verðum að leggja spilin á borð-
ið. Láta skjalfesta erfðaskrána.
Jeg skal taka að mjer Frank
bónda fyrst og jeg get eins við-
urkennt að það er aðeins af því
að jeg er bleyða og vonast til
að geta hlíft þeim sem jeg þekki.
Jeg vona að Thorne gamla líði
ekki of vel í gröfinni. Þetta er
bölvað klandur, sem hann hefur
komið okkur í“.
„Jeg var búinn að segja að jeg
treysti mjer vel til að taka að
mjer Francis Lord“, sagði Web-
ster.
„Mundu að þau eru cóðkunn-
ingjar mínir“, sagði Burrell.
ARNALESBOff
\3Tlov%uziblaSsins 1
Jakpb og baunasfigimi
Enskt ævintýri.
4.
Hún spurði Jakob að heiti, og hvaðan hann kæmi og þegar hann
hafði sagt henni allt um baunastigann og hvernig hann hefði klifr-
að upp hann, spurði hún, hvort hann hefði nokkurntíma þekkt
föðuc sinn.
— Nei, jeg man ekkert eftir honum, svaraði Jakob. — Hann var
vist dáinn, þegar jeg fæddist og ef jeg hef spurt móður mína um
Ilún hjelt á barni á handleggn- hann, þá hefur hún bara farið að gráta og ekki viljað segja mjer
um. Það var drengur,- fjö"ra ára ‘ neitt um pabba.
eða svo. Fallegt barn, en jíklega J — f>ag er ekki von, að móðir þín vilji segja þjer, hvar pabbi
veikt. Jeg spurði hana up eggin. þ;nn er> svaraði gamla konan. — Hún má ekki segja það, en jeg
veit þetta allt og skal nú segja þjer hvernig þessu er varið. En
áður en jeg segi þjer það, verður þú að lofa við æru og trú að
gera allt, sem jeg segi þjer. Ef þú gerir það ekki, er úti bæði um
þig og móður þína, því að jeg kann töluvert fyrir mjer í töfrum,
skal jeg segja Þjer.
Jakob varð dauðhræddur, en spurði, hvað hún heimtaði þá að
hann gerði. Hjelt gamla konan þá áfram 'máli sínu.
Faðir þinn var ríkur maður og það sem var betra, hann var
góðgjarn og gjafmildur. Hann var svo greiðvikinn, að ef hann
ekki gat á hverjum degi hjálpað einhverjum, þá fannst honum
sá dagur til ónýtis farinn.
— Nú vildi svo til, að skammt frá húsi föður þíns bjó risi, sem
var eins vondur eins og faðir þinn var góður. Hann var undir-
förull, grimmur og öfundsjúkur, en þó gat hann dulið alla þessa
skyld þeim. Það er ekki algengt ' slæmu eiginleika sína svo að fólk tók ekki eftir þeim. Hann var
i’.afn, sagði je°. Je° vissi ekki heldur fátækur, en hafði sethsjer það mark æðst í lífinu að verða
.1 „ð fleira fólk hjeti Lorff lím, j»í|cUr, Þess vegna var það, sem hann hafði setst að í nógrenni
Hún virtist undrandi, en sagði
að bað gæti verið að hún hefði
egg handa mjer. Hún setti dreng-
■ nn í gamlan ruggustól op. fór
riður í kjallarann. Eldhúsið var
skemmtilegt.... ólíkt venjuleg-
um sveitaeldhúsum. Það voru
blóm í gluggunum og rauðir
púðar í ruggustólnum. Og það
var allt ákaflega hreinlegt. Je°
sagði eitthvað við barnið, en það i
feorfði bara á mi". en svaraði
ekki. Svo kom Jennie aftur og .
.ieg spurði: Ekki vænti jeg að
bið sjeuð skvld Lordfólkinu í [
Trigo? Nei, við erum ekkert
þessar slóðir. Það er eínmitt einn, ]
Kem heítir F. Lord niðri í Trigo
Francis Lord. Já, sagði hún,
föður þíns, hann ætlaði að ræna hann auðæfunum. .
j — Svo gætti hann að, hvénær faðir þinn væri cinri heima. Þá
það hefur komið fyrir að póstur- 1 Jeðist hann á hann, myrti honn með hnífkuta.
■»1
nýRHiíeyiARiti
Múrhúðunarnetin eru komin.
Þeir, sem eiga hjá okkur pantanir, eru beðnir að vitja a
þeirra hið fyrsta.
H.B ENEDIKTS SON & Co. H.F.
ii.
HAFNARHVOLL, REYKJAVÍK
ÞEIR SEM PANTA
bólstruð húsgögn
hjá okkur geta valið úr mörgum tegundum af enskum
ullaráklæðum.
BÓLSTURGERÐIN,
Brautarholt 22. Sími 80388.

Þakskífur
Höfum nú rahðar þakskífur ásamt kiii.
Fleiri litir væntanlegir.
I.Benediktsson & Co. II.I’
11AFN A R 11 YOLL, R E YKJ AV í K
Atvinna
S T Ú L K A vön leðursaumaskap, getur fengið at-
vinnu nú þegar.
NÝJA SKÓVERKSMIÐJAN h.f.
Bræðraborgarstíg 7. Sími 81099.
Þessir skór eru
mjög vinsælir
• John White framleiðir svo
mikið af skóm, að hann getur haft
í þjónustu sinni færustu skó-
gerðar- og verkmenn og búið
sínar átta nýtísku verksmiðj-
ur fulkomnustu vjelum. —
Þetta skírir hvers vegna
þessir skór eru svo fal-
legir, þægilegir og
sterkir.
jrtn hefur ruglað þeim saman. Ejett í sama mund kom móðir þín heim. Hún hjelt á þjer á
iii iiii imnnrmnrf!