Morgunblaðið - 04.01.1952, Blaðsíða 10

f 10 -rnari wíisp-n’snrwi
r
MORGUISBLAÐiÐ ^
Föstudagur 4. janúar 1952
Framhaldssagan 35
Herbergið á annari hæð
Skáldsaga eftir MILDRID DAVIS iiiMMiiiiiniiiiQií
reyna að sjá betur niður í hálf
dimmt anddyrið, en var þá næst-
um búin að missa jafnvægið. —
Andardráttur hennar var orðinn
órólegur og hendin sem hélt um
handriðið, var hvít á hnúunum.
Hún leit aftur niður, en sá eng
an. Svo leit hún snöggvast inn
dimman ganginn uppi á loftinu,
en fór síðan niður stigann. Hún
gekk yfir anddyrið, í gegnum um
borðstofuna og fram í eldhúsið.
,,Weymuíler“. Rödd hennar var
rólegri nú. Augnablik leið. Ekk-
ert svar.
Enginn var i eldhúsinu. Ógur-
legur ótti greip hana. Hún sner-
ist á hæl og hljóp fram í and-
dyrið aftur og að stiganum. —
„Patricia“.
Hún lagði af stað upp stigann
en nam skyndilega staðar og
hrökklaðist aftur á bak. — Hún
gekk varlega yfir anddyrið aft-
ur eins og hún væri hrædd um að
ónáða einhvern og að gluggan-
um.
Hún leit út, en sá engan á göt-
unni upp að húsinu.
Hilda sneri við. Augu gamall-
ar konu störðu á hana frá mál-
verkinu á veggnum á móti. Hilda
gekk nær myndinsi svo að sterk-
ir andlitsdrættirnir runnu út í
eitt. Svo gekk hún aftur fjær, og
þá fylgdu augun henni eftir.
Það lét hátt í stóru veggklukk-
unni. Hún horfði á mínútuvísir-
inn hreyfast við hverja sveiflu
pendúlsins. Fimmtíu sekúndur
liðu og þá rak hún fótinn í pendúl
inn. Hvellt hljóð kvað við og djúp
skora kom í vegginn. Hún sneri
sér skyndilega við til að vita
hvort gamla konan hefði horft á
hana. Kixldaleg augun störðu á
hana.
Hilda gekk að stól og settist.
Hún gætti þess að snúa bakinu
/ myndina. Hún beit á jaxlinn og
neyddi sig til að sitja kyrr. Hver
taug var spennt til hins ýtrasta.
Eitthvað mundi ske ef hún
hreyfði sig. Hún mátti ekki
hreyfa sig. Hún varð að sitja
alveg kyrr.
Hún hrökk upp: Hún heyrði
hljóð að baki sér. Það brakaði
undan fótataki.
„Ó, guð minn góður, nei“. Hún
þaut upp af stólnum. Snöggvast
studdi hún sig við vegginn og
reyndi að greina í myrkrinu. En
það vgr svo dimmt að hún sá
varla útidyrnár.
Aftur heyrðist brak. Stiginn
var á milli hennar og dyranna.
Hún tók ioks ákvörðun, skaust
með ofsahraða framhjá stiganum
og reif í hurðina. Hún opnaðist
ekki fyrst í stað, en þegar hún
loks gaf eftir, var Hilda næstum
dottin inn á gólfið. Kápu laus
og húfulaus þaut hún út í myrkr-
ið.
Hilda greip um steínhandriðið.
Snöggvast horfði hún sem steini
lostin niður götuna.
Svo rak hún upp fagnaðaróp.
Frú Corwith kom gangandi á
móti henni. Hún horfði rannsak-
andi á dóttur sína.
„Hvað er að?“
„Ég .. ekkert“.
„Hvert ertu að fara svona alls
Iaus?“
„Ekkert .... ég var að leita að
Wevmuller“.
„Úti?“
„Ég kallaði. Það svaraði eng-
inn“.
Frú Corwith gekk framhjá
henni og inn. Hilda fylgdi á eftir
henni. Hún leit upp tröppurnar
um leið og móðir hennar kveikti
Ijósið í anddyrinu. „Hvar er
pabbi þinn?“
„Ég veit það ekki. Kannske hef
ur hann farið til að fá sér frískt
loft“.
Frú Corwith kveikti á lampa í
setustofunni og leit á dóttur sína.
Hilda forðaðist að líta í augu
hennar og settist niður.
„Hilda, hvenær fórst þú síðast
út?“
„Ég .. Hvers vegna spyrðu að
því?“
„Horfðu á mig“. Hilda leit hik-
andi á hana. „Þú verður að fara
meira út og skemmta þér og
hitta kunningjana. Þú verður
taugaveiklaður aumingi með
þessu áframhaldi. Nú eru ekki
meira en tvær vikur þangað
til ..“.
„Það e.r einmitt það sem ég
ætlaði að tala við þig um.“ Hilda
hallaði sér nær móður sinni. „Við
verðum að fara fyrr“. Móðir henn
ar ætlaði að grípa framí fyrir
henni, en Hilda hélt áfram: „Nei,
bíddu við. Þú skilur ekki. Það er
Swendsen. Bílstjórinn. Við verð-
um að koma okkur burt héðan
strax ....“.
„Hilda, hvað í ósköpunum ..“.
„Þú mátt ekki grípa fsamí fyrir
mér. Það er ekki allt me.ð felldu.
Hann er enginn venjulegur bíl-
stjóri. Ég fór upp í herbergið
hans í dag. Ég vai» tortryggin og
ég vildi vita vissu mína. Hann
hafði blaðaúrklippur um okkur.
Sérstaklega....“.
„Blaðaúrklippur?" endurtók
frú Corwith undrandi.
„Já, hann hlýtur að hafa feng-
ið þær á einhverri blaðaskrif-
stofu. Hann hefur ekki klipps
þær út úr venjulegu dagblaði.
Þær voru dagsettar og blöðin
leyfa ekki fólki að taka úrklipp-
ur. Ekki hverjum sem er að
minnsta kosti. Við verðum að
komast burt strax“.
Hilda þagnaði og horfði á móð-
ur sína eins og lítið barn. Frú
Corwith starði hugandi fram fyr-
ir sig. „Mér þætti gaman að vita
hvar Led náði í hann“, sagði hún
eins og við sjálfa sig.
„Hvaða máli skiptir það. Hann
sótti bara um stöðuna, þegar hinn
sagði upp“.
„Já, einmitt“.
Ó, já, nú skil ég“ Hilda beit í
vörina. „Já auðvitað, hann hefur
séð um að staðan yrði laus“. Hún
lokaði augunum snöggvast eins
og hana verkjaði í þau. „Þorp-
arinn sá arni“ hvíslaði hún á
milli samanbitinna varanna.
Móðir hennar leit undrandi á
hana, þegar hún heyrði ákafann
í rödd hennar.
„Hvað eigum við að gera?“
spurði Hilda.
„Við skulum tala um það í
kvöld. Þú skalt fara upp og þvo
þér fyrir kvöldverðinn“.
Hilda greip um þönd hennar.
„Við verðum að ákveða það
strax. Þú skilur ekki ....“.
„Hilda, við þurfum ekkert að
óttast“.
Hilda gapti. „Þurfum ekkert að
óttast?“ endurtók hún.
„Nei, ekki í bráð“.
„En hann .. hann....“.
„Hann, hvað ..?“ Rödd hennar
var þreytuleg. „Ef við leggjum
allt í einu á flótta, þá komumst
við í hættu. Við getum ekki laum
ast bur-t án þess að láta nokkurn
vita. I fyrsta lagi verður þjón-
ustufólkið að fá að vita það og
<(
„En þá fær hann meiri tíma.
Við getum ekki setið og beðið“.
„Ef til vill getur Led lokið við
að ganga frá málum sínum í þess
ari viku og það getur verið að
við getum farið á sunnudaginn
en við verðum að segja það öll-
um. Það getur verið að Swendsen
sé að þreifa fyrir sér um eitthvað
en hann getur ekki haft neinar
sannanir annars mundi hann ekki
takast á hendur þetta hlutverk.
Ef ekkert grunsamlegt skeður, þá
verður hann auðvitað að gefast
upp....“.
Dyrabjallan hringdi. Hvorug
þeirra hreyfði sig. Lykli var
stungið í dyrnar og dyrnar opn-
uðust. Frú Corwith og Hilda
horfðust í augu og báðum létti
auðsjáanlega.
Dora kom inn og lokaði dyr-
unum á eftir sér. Hún fleygði
kápu sinni yfir stól og leit á þær
til skiptis. „Hvað nú?“.
„Hilda er hrædd um að það sé
eitthvað athugavert við bílstjór-
ann okkar. Hann hefur meðferð-
is úrklippur um okkur“, sagði frú
Corwith.
„Nú, já“, Dora lét fallast niður
í hægindastól.
„Okkur datt í hug að við gæt-
um farið fyrr en áætlað var“,
sagði frú Corwith. „Núna á sunnu
daginn kannske“.
„Ég vil helzt fara strax“, sagði
Hilda. „í dag eða á morgun“.
Ævintýri Mikka III.
Veikgeðja risinn
Eftir Andrew Gladwin
10.
— Auðvitað. Hann er risi, svaraði gamli maðurinn og
kímdi.
Þeir voru lengi að ganga eftir endilöngum salnum. Þegar
Þeirri ferð var lþks lokið, komu þeir inn í gang, sem var
minnsta kosti 100 metra langur. Mikki sá nú að til þess að
búa í slíkum kastala yrði maður að vera hraustur og þol-
inn.
Þeir gengu ganginn á enda. Þá komu þeir að snotrum
steinþrepum, sem lágu upp á loft. Þeir gengu upp þessi
þrep og Mikki gerði það að gamni sínu að telja þrepin.
Þau voru sjötíu og sjö. ,. j
Mikki var lafmóður og þreyttur þegar þeir komu upp.
Fylgdarmaður hans lét hinsvegar ekki á sjá, þó hann væri
all aldurhniginn. Hann var líklega vanur að ferðast um í
þessum gífurlegu salarkynnum. Hann hélt enn áfram ferð-
inni af fullum hraða.
Allt í einu birtist undarleg vera fyrir rangalahorn. Þetta
var hávaxinn grannur maður, klæddur í þröngan éulan bún-
jing. Hann virtist vera í öngum sínum og muldraðl' við sjálf-
an sig. — Ó, mlg auman, ó mig auman. Landamæravörður-
inn stöðvaði hann.
— Hvar er hans risatign? spurði hann.
— Ó mig auman, sagði maðurinn í gulu fötunum. —
Hann er í bókaherberginu sínu að negla fyrir músaholu. En
það er beðið eftir honum. Hann á að koma og dæma fang-
ana, ó mig auman. _ ____________
■'■■■■ ■ ■ ■ ■■ ■■ ■ ■ ■■

Félag íslenzkra
EiEjóðfæraleikara
I J0LATRE8SKEMMTUN I
■ ■
■
jj fyrir börn félagsmanna og gesti, verður í Breiðfirðinga- |
• búð í dag kl. 4 e. h. — Aðgöngumiðar á kr. 20,00, j:
Z afhentir í Breiðfirðingabúð, í dag, frá kl. 1 e. h. jjj
■
■ i NEFNDIN 3
linoiioopwociooi

(griujnnmra ■■■■
■■wwoíOBiwrenoiwffiy
Félag íslenzkra
hljóðfæraleikara
Fundur í B-deild, mánudaginn 7. janúar kl. 1 e. h.
að Hverfisgötu 21.
EFNI; Atvinnuhorfur og önnur mál.
STJÓRNIN
:
W'
Jólafrésskemmtun IkH
verður Iialdin þriðjudaginn 8. þ. mán.
Nánar auglýst síðar.
STJÓRNIN
Vélstjórafélag íslands
Mótorvélstjórafélag íslands
■ «»»«<
a
Jólatrésskemmtun
13. janúar í Tjarnarcafé.
■UÚMWI
>Mfl»
Skemmtinefndin. ;j
■
W
■ ■ ■ ■ ■JtPJUUUUUUUl" ■■■■■■ ■ ■ ■ ■ ■_■ «
■
Þingeyingamót
'm
Árshátíð félags Þingeyinga í Reykjavík, verður haldið :
í Breiðfirðingabúð sunnud. 6. jan. n. k. (Þrettándanum), j
og hefst kl. 18,30 með sameiginlegu borðhaldi.
Til skemmtunar: «< ■
B
Ræða: Karl Kristjánsson alþingismaður.
Kvartettsöngur — Gamanvísnasöngur. •
DANS. ■
Aðgöngumiðar seldir í Últíma h.f., Bergstaðastræti.
Fjelagar fjölmcnnið og takið með ykkur gesti. í
Samkvæmisklæðnaður
*r., *i, STJÓRNIN
; GERMANIA
SKEMMTIKVÖLD
■
I heldur félagið ,,Germania“ næstkomandi sunnudag 6. Þ. m.
; í Tjarnarcafé kl. 8,30.
! Til skemmtunar verður:
;■
1. Prófessor Guðbrandur Jónsson flytur erindi: „Die
Heiligen Drei Könige in Köln“.
2. Adolf Ferber og Robert A. Ottosson leika þriðja
Hornkonzert í Es-dúr eftir W. A. Mozart.
3. Ernst Norman, Paul Pudelski og Robert A. Ottos-
} ; í son leika Trio fyrir flautu, óbó og pianó eftir
} J. J. Quantz.
4. Dans.
■;
} 5. Ernst Ruhmling skemmtir.
Félögum er heimilt að taka með sér gesti og nýjum
: félögum verður veitt viðtaka.
Aðgangseyrir er kr. 20,00 og verða aðgöngumiðar seldir
} í Tjarnarcafé á sunnudaginn kl. 4—6 og við innganginn.
Félagsstjórnin.