Morgunblaðið - 29.03.1952, Qupperneq 14

'14
MORGUHBLAÐIÐ
Laugardagur 29. marz 1952
9
EPTIP HILDU LAWRENCE
Frcunhaldssagan 44
inn og stóð á bak við hann. „Hvað
var þetta?“, spurði hann.
„Einhver hleypti af byssu
hérna fyrir utan. Hafið engar
áhyggjur af Stoneman, en komið
konunum upp á loft til barnanna.
Og Violet líka. Komið svo aftur
hingað niður“.
Hann horfði á eftir honum upp
troppurnar og fór síðan út á eftir
Morey. Þeir stóðu hlið við hlið
úti á pallinum fyrir framan bóka-
herbergið.
„Úr hvaða átt kom það?“
spurði Morey.
„Ég veit það ekki. En ég held
að það hafi verið nálægt. Eigum
við að fara sitt í hvora áttina?“
„Þér farið til hægri .. eg til
vinstri.“ Perrin kom út til þeirra.
„Hafið þér byssu, Perrin?“
„Já“.
„Takið hana með yður. En
þér?“ Hann snéri sér að Mark.
„Nei“. _
„Ekki ég heldur. En það verður
að hafa það“. East fer til hægri,
ég til vinstri og þér, Perrin, farið
beint niður götuna. Kallið, ef þið
verðið var við nokkuð“.
Perrin hvarf út í myrkrið.
Mark fór hægra megin við götuna
Morey snéri inn. „Joe“, heyrði
Mark að hann kallaði og Stone-
man svaraði innan úr húsinu.
„Náðu í Wilcox í símann og segðu
honum að koma tafarlaust. Farðu
svo upp til kvennanna og slökktu
ljósin“.
Mark skálmaði yfir runnana og
bölvaði myrkrinu. Hann sá varla
niður fyrir fætur sér. Snöggvast
sýndist honum hann sjá tvo menn
koma niður götuna og hann ætl-
aði að kalla. En þá mundi hann
eftir því að Perrin var þar og
hafði byssu. Hann mátti ekki
gleyma því .. Perrin hafði byssu.
Kuldinn var nístandi. Hann sá
nógu greinilega nú í kring um
sig til þess að vera viss um að
engin spor voru í snjónum. Hann
settist á stóran stein og blés mæð-
inni.
Sá sem hafði hleypt af skotinu,
hlaut að hafa komið sér undan.
Auðvitað var líka hægur vandi
fyrir hann að fela sig á bak við
einhvern steininn. Þar gat hann
setið og hlegið með sjálfum sér.
En hann hleypti ekki af aftur. Ef
til vill var það einhver annar en
þessir þrír sem hann hafði lang-
að til að fá út í myrkrið. Stone-
man eða Violet, Beulah eða
Bessy, eða kannske frú Morey.
Eða ætlaði hann ef til vill að nota
tækifærið til að komast inn í
húsið .. þar sem voru einn gam-
all maður, fjórar konur og tvö
börn?
Mark leit á armbandsúrið. Þeir
höfðu verið úti í rúmar tuttugu
mínútur. Ef hann hlypi, mundi
hann komast heim aftur á tíu
mínútum.
Hann hljóp til baka sömu leið
og hann hafði farið. Þegar hann
kom á pallinn sá hann lítið ljós
á hreyfingu eftir götunni. Það
var Perrin með vasaljós.
„Ég fór niður hérna megin og
kom upp hinum megin, en sá'
ekki neitt“, sagði Perrin.
„Nei“, sagði Mark. Þeir fóru
báðir inn. Morey var ekki kominn
en brátt heyrðu þeir til hans fyr-
ir utan.
Morey kveikti Ijós í bókaher-
berginu og gekk að arninum.
Hann tók skörunginn og skaraði
í eldinum. „Ef ég næ nokkurn
tímann í þorparann, þá .... þið
hafið náttúrlega heldur ekki séð
neitt?“
Báðir svöruðu neitandi. Þegar
þelr höfðu sannfærst um að allt
vona að Joe hafi náð í Wilcox.
Farið og spyrjið hann að því,
Perrin, en látið ekki konurnar
heyra það. Ég kem upp fljótlega.
Ég verð að búa til einhverja sögu
til að segja þeim“. Perrin fór upp.
„Ég vildi óska að Wilcox kæmi
með verðina aftur, enda þótt
Laura mótmæli. Það verður að
hafa það. Hvað haldið þér ann-
ars um Wilcox. Haldið þér að
hann sé starfi sínu vaxinn?"
„Við verðum að vona það“.
„Já. Jæja, þarna kemur Perrin“
„Herra Stoneman er ekki uppi“
sagði Perrin um leið og hann kom
í dyrnar.
„Já, ég leitaði inni hjá honum
og í herbergi herra East. Kon-
urnar eru allar inni í barnaher-
berginu. Þær segja að Stoneman
hafi ekki komið þangað. Ég held
að það væri réttara að þér töl-
uðuð við þær. Þær virðast mjög
óttaslegnar“.
„Ég kem strax“. Hann nam
staðar í dyrunum. „Þér farið og
takið til matinn, Perrin, og East,
þér leitið í kjallaranum. Ef til vill
hefur Stoneman farið þangað“.
Mark fór niður ásamt Perrin.
En Stoneman var hvergi að finna
í kjallaranum. Hann vissi ekki
hvað það var sem Stoneman
hafði orðið svona hræddur við en
að því er virtist hafði hann lagt
á flótta. Mark beið í eldhúsinu
þangað til Violet kom niður. Svo
fór hann inn í bókaherbergið.
Morey var að reyna að ná sam-
bandi við Wilcox en símastúlkan
sagði honum að það svaraði
enginn.
„Stoneman virðist hafa náð í
hann“, sagði Morey. „En hvað
hefur orðið af honum“.
„Hann er ekki í kjallaranum",
sagði Mark. „Ef til vill hefur
hann falið sig einhvers staðar í
húsinu?“
„Nei. Hann mundi þá koma
fram núna .... hvað er þetta"?“
Það heyrðist í bíl fyrir utan.
,,Það er líklega Wilcox“, sagði
Mark.
Wilcox var í slæmu skani.
Hann hafði ekki fengið ráðrúm
til þess að Ijúka við kvöldmatinn
og það hafði verið illmögulegt
að skilja þann sem hafði hringt
til hans. Hann hafði stamað og
sagt að nú ætti að myrða það sem
eftir væri af fólkinu.
„Auknablik”, sagði Morey.
„Lofið mér að segja yður hvað
skeði“. Þegar hann hafði lokið
frásögninni, var Wilcox orðinn
alvarlegur á svip.
„Eigið þér við að gamli maður-
inn sé horfinn?"
„Já“.
„Safnið fólkinu s»man hérna
í stofuna“, sagði Wilcox. Hann
opnaði dyrnar út á pallinn og
kallaði: „Harry“. Stór og sterk-
legur maður kom inn. Auðsiáan-
lega bóndi úr nágrenninu. „Farðu
með mennina og láttu þá leita
hérna í kring um húsið. Ef þeir
finna spor í snjónum....“.
„Ég er hræddur um að það
verði erfitt að fiuna soorin",
sagði Mark. „Við fórum út þrír
til að leita og við höfum bælt
snjóinn".
Perrinn kom niður með kon-
urnar og Wilcox fór að yfir-
heyra alla viðstadda. Þau höfðu
heyrt skothvell og Morey hafði
sent þær upp á loft og beðið
Stoneman að hringja. Svo höfðu
mennirnir farið út.
„Hvers vegna hringduð þér til
mín?“ spurði Wilcox.
„Reynsla undanfarinna daga
hefur sýnt mér að það er örugg-
ara“, sagði Morey.
„Ég verð að fara niður og
halda áfram við kvöldmatinn"
sagði Violet. „Fólk verður að
borða hvað sem á gengur og ein-
hver verður að vera uppi hjá
börnunum. Hvað Stoneman
snertir, þá held ég að það væri
réttara að leita undir rúminu
hans. Sjálfri er mér sama þótt
þeir haldi áfram að skjóta í alla
nótt. Mér er meira að segja sama
þótt þeir skjóti mig“. Hana brast
í grát og með það fór hún út.
Wilcox skipaði fyrir að leita
skyldi í húsinu. Mark átti að
leita á fyrstu hæðinni, Morey á
annarri hæð og Perrin í kjallaran
um. „Það er enginn í herbergjum
barnanna", sagði Beulah. „Það
var xolegt uppi á loftinu, fór þ»ir
aft«r inh f' UHiiitÍMii/ ‘-JSp
ARNALESBQK
sJUorcmzjHaðsins 1
ÆVINTÝRI MIKKA V.
Ilroftnumda prinsessan
Eftir Andrew Gladwyn
10.
Tíminn leið- Mikki leitaði vendilega inn á milli trjánna,
en engin jarðgöng var þar að finna. Hann var kominn að
því að gefast upp, þegar hann skyndilega heyrði eitthvert
þrusk fyrir framan sig. Sem elding stökk hann bak við tré
og faldi sig, en fylgdist af athygli með því, sem fram fór.
Skammt frá kom hann auga á manninn, sem hafði rekið
hann út fyrir girðinguna, við annan mann. Þeir höfðu hrað-
ann á. Mikki ályktaði, að þeir hlytu að hafa komið eftir
jarðgöngunum. Þau gátu því ekki verið langt undan.
Hann hafði veitt því athygli, hvar hann heyrði fyrst til
mannanna og strax, er þeir voru komnir úr augsýn, hóf
hann ákafari leit en nokkru sinni fyrr. Ef honum aðeins
tækist að finna jarðgöngin, myndi honum gefast gott tæki-
færi til þess að bjarga Hunangsdögg kóngsdóttur. Varð-
mennirnir tveir voru farnir burtu, og aðeins gamla kerling-
in var eftir þil þess að gæta hennar. Hann varð að reyna að
frelsa hana áður en mennirnir kæmu aftur.
Allt í einu fann Mikki það, sem hann var að leita að. Hann
kom að stórum hól, sem dyr voru á. Þegar hann kom nær
þeim, sá hann sér til mikillar undrunar, að þær voru ekki
lpkúðar. Þarna voru jarðgöng. Mikki var hálf annars hugar,
ýdgM hanh öpnaði’ huroina og sá inn dimm .göngin.
SL emmíi^uncL
LIP
Slysavarnadeildin Hraunprýði í Hafnarfirði,
heldur skemmtifund sunnudaginn 30. marz kl. 8
í Góðtemplarahúsinu. Skemmtiatriði:
Söngur með gítarundirleik (Engjarósir).
Leikþáttur. Frú Bjarnfríður Sigursteinsdóttir og
Sunna Guðmundsdóttir.
Hraunprýðiskórinn syngur. Hr. Páll Kr. Pálsson
stjórnar.
Sögulegt ljóð. Flutt af frú Esther Kláusdóttir.
Sameiginleg kaffidrykkja.
Fulltrúar á landsþingi S.V.F.Í. boðnir á fundinn.
Konur, bjóðið eiginmönnum ykkar og mætið vel.
STJÓRNIN
3

A. F.
A. F.
DANSLEIKUR
í TJARNARCAFÉ í KVÖLD KL. 9.
Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar leikur.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 6.
Skemmtinefndin.
Minningarsýning
■
á málverkum Kristján H. Magnússon j
I LISTAMANNASKÁLANUM. I
m
OPIN DAGLEGA KL. 1—11,15. 5
Gorðeigendur
Tek að mér úðun og klippingu
trjáa og runna.
GBé©if*A\iæ§T<ö>e>«N! Sóhwan^CiUíri :
■
Sími: 80 936. ■
JÓNAS S. JÓNSSON. ■
heldur félagsfund í Sjálfstæðishúsinu n. k. mánudag ;
31. þ. m. kl. 8,30 síðdegis. ;
■
Til umræðu verða byggingarmálin. — (Úthlutun lóða, :
■
bygging smáíbúða og möguleikar á útvegun lánsfjár). |
■
■
Framsöguræðu flytur: Z
JÓHANN HAFSTEIN, alþm.
Sjálfstæðismenn velkomnir á fundinn mcðan húsrúm :
leyfir. i
■
Stjórn Óðins