Morgunblaðið - 07.06.1952, Blaðsíða 7

Laugardagur 7. júní 1952
MORGUNBLAÐIÐ
XX
Magnús§qn ®g H*3|maiu| StBfánsson s
SXHIi §§§ 'f #. ij I: TO*S 3ÖP I »
: .lupDbDíinDmöfS
nibiöriiDÖ
I-IÉR ERU þáttaskil. Noyegsdvöl-
in er á enda. Við stefnum út Osló-
fjörð. Framundan er Svíþjóð. Að
baki cr land söngva og sögu, niú
dýrlegir dagar, samfelldir sólskins
dagar, ógleymanlegir okkur öllum.
— Eins og við greindum í ör.d-
veröu, er enginn tími tii þcss, að
skrifa ykkur, því að við orum önn-
um kaínir alla daga og sitjum
hér við ritvél um lágnættið begar
aðrir sofa, en gaman væri að nega
vera hér til þess eins að sann-
færa ykkur, sem heima eruð um
það, sem við vitum :iú af eigin
raun, gaman væri að mega gefa
sér tóm til að segja citthvað það,
sem valdið gæti því að þið yrðuð
okkur samferða, cignuðust jíka
eitthvað af því, sem þessir dagar
hafa gefið okkur, gætuð heyrt,
þótt ekki yæri nema f jarlægan óm
þess fagnaðarsöngs, sem ómað
hefir allan þann tíma, sem við
höfum dvalizt hér, en það er, •—■
því miður — ckki mögulegt, nú á
þann ÍJátí, scm þó væri vert
og skylt. Seinna munum við c. t.
v. segja ykkur eitthvað meira, cn
í þetta skipti. verðið þið að láta
ykkur nægja það, sem okkur kem-
ur alli'a fyrst í hug og lesa það
alveg eins og orðin falia allra
fyrst á pappírinn.
MIKILL VINARHUGUR
Við förum öll héðan sannfærð-
ari um það en áður, að Norðmenn
vilja allt á sig leggja til þess að
fullvissa okkur um vinarhug
sinn. Vel má vera að einhverjir
verzlunar- eða stjórnmálamenn
þurfi á stundum að leiða saman
heota sína, en það er alveg áreið-
anlega óviðkomandi allri alþýðu
Noregs. Iiún vill ekkert illt vita
ckkar í milli. Vel má vera að ein-
hver heima á Islandi segi: Hvers
vegna fóruð þið ckki heldur með
blandaðan kór til Noregs, leik-
listarfólk, eitthvað annað cn
k-arlakór? — Um þ-ið má deila r>ð
eilííu, en hitt er hafið yfir allan
<ia, að l>að er vegna Geysis, en ekki
þrátt fyrir hann, sem okkur ölium
hefir verið tekið með þeim ágíst-
um, að ongum mun gleymaí'c cg
það er líka vafalaust að í þeirri
grein tónlisiar, sem Geysir flytur,
tr liann talinn af sérfróðum :nönn-
i.m stsanda r.ijög framarlega, :nælt
á norskan l.varða og er það í
rauninni ekki litil viðurkonning.
þegar þess er gætt, að hér koma
fram menn, sem valdir eru úr bæ,
sem er mjög fámennur, miðað v:8
þao, sern gerist hér um þær borg-
ir, sem. haía kailakórum á að
skipa. Það er. líka alveg áreiðan-
legt, að þetta ferðalag hefur orð-
ið til þess að mynda m'örg iiý
hunningja- cg vináttubönd :nilli
ielendinga og Norðmanna. Það
liefir vakið gífurlaga athygli á
þeirri staðreynd, okkur cvo aug-
ljfðsri en öðrurn svo lítils virð'i, að
við eium til. Það hefur bess vegna
orðið mikil og. gáð auglýsing fv. ir
lsland. Þoð tícfur auk þess veit't
ótal mörgum tækifæri til þess að
sjá og heyra í: fyrsta sinn margt
það, sem verður þeim bæði gott og
l:o!lt að rninnast, því að margt
Iiefi.r hc'r fyrir borið, sem vakið
hefir okkur til umhugsunar þess,
«ð miklð er cnn ólært og ógert
lieima, sem til fyrirmyndar cr
að sækja til Noregs. Hvar cru
t. d. byggðasöfn íslands? Hvert
ættí fremur að fara en til Noregs
í því skyni að'leita leiðbeininga
urn Tyrsrkómulag þsirra? —
l>ad, sem við höíum cóð o" heyrt
í því ef-ni hér, c.r eiit út af fyrir
sig rorið til þocD að endurgjalda
okkur það fá, scm variö hefur
veriú vil s.þessarrar 'arar. ».
I fúí!í5 líiiffiBfffaf
NÝ VINÁTTUBíjND "'• - :•
? ÞáG er gaman i ' 'gatt' ■ að ferð-!
e«t í hóp og cina leiíin, sem :"ær
< i' mörgum til þess að sjá sig eitt-,
hVað um í heiminum. Ilér cru
margir, — líklega langflestir —,
sem aldrei hafa fyrr farið út fyr-
ir pollinn. Ilér cru fullorðnir erf-
iðismenn, sém dregið hafa lengi
saman fé t’.l þcss að g:' i einu sinni
veitt sér þann munað að sjá citt-
hvert annað land en sitt cigið, og
nú eru þeir fyrstir allra á fætur
og ganga síðastir til sængur,. því
að hver mínúta er dýrmæt, árang-
ur af löngu striti, og ltér er svo
margt að sjá og heyra, ser.i ekki
ni:á missa af. — Hér er ungt
fólk, sem fer í fyrsta sinni út
yfir hafið, en það fer fljótax yfir
sögu, því að hingað ætlar það
:sér áreiðanlega aftur að koma. —
Hér um borð í skipinu myndast
ný kuningja- og vináttubönd, sem
munu síðar verða til þess, að við
heilsumst hlýlega hvenær og hvar
sem við' hittumst: — Þakka þér
fyrir gamalt og gott. M'anstu?
Og svo er rabbað saman, r.ifjað.
upp margt gaman .... Þess vegna.
ler hópferðin góð. Þess vegna á
Ferðaskrifstofa ríkisins og Geys-
ir þakkir ckkar skildar fyrir það
fiumkvæði, ssm átt var að þess-
arri ferð.
En hvers vegno förum. við ekki
skiptiferð til Noregs? Við höf-
um hitt hér maj'ga að máli, sem
fuliynða, að mjög auðvelt sé að
fá fólk til þess að koma til ís-
lands og dveljast hér í hálfs mánr
aðar tíma, og heiman frá ísiandi
væri mjög auðvelv að fá fai'þega,
sem vildu vera hér jafn lengi.
Hvej-s vegna ckki? E. v. sökum
þesc, að við höfurn svo lítið að
jbjóða crlendum ferðaamönnum,
ac við stöndum Norðmönnum svo
langt að baki í ferðamenninga,
'cn hvernig væri að læra citthvað
’af þeim? Hvers vegna gcta Nor>ð-
I joicnn grætt árlegi stárfé á frroa-
Imönnum, samtímis því sem við
erum í vafa uin hvort það borgi
leyti "árs, svo ‘sem við höfum nú;
sannreynt, og Iiitinn verður aldrei"
svo mikill að til jafns komizt við
það,. sem oft. er hér í júlímánuði,
en þá er mörgum íslcndingi erfitfc.
;.ð ve.ro í Osló of þeim s&kum. —-
Þess vegna er áreiðanlega mjögr
skynsamlégt að ferðast fil Noregs
um þetta 'eyti árn. .
Það er áberandi hve gróðurinn.
ver&ur. mairi eftir því, sem sunn-
ar dregur. í landinu, on mismunur
þess var í . Niðarósi og Osló cr þó
ckki c’:ns mikill og sá, scm var
milli gréðurs 1 Reylíjávík og' Ak-
ureyrar er við fórum að hciman.
Þiændir s'ógSu okkur að seintr
hefði vorað norður í þeirra byggð-
um, en sendifcerra okkar kvað vor
hafa komið vel og snemrná í Suður
Norcgi. Tún cru víða að verða
nokkuð vel sprottin og sums stað-
ar er fariö að slá bletti við h.ús
og í skemmtigörðum. Græni litur—
inn er alls staðar ríkjandi, því að
að þótt hin hvítu bióm ávaxía-
trjánna og I icsa eða rauðleita.
skart- srenanr.a sjáist allvíða, þá.
ei u flastar rósir enn ekki sprungn-
or út og tú'ípanarnir, scm fyrir
löngu flugu út i vM'sóiina,
eru nú sumir að komast á fallanda-
fót, en grösin og blóm trjánna.
i verða því helzta uppistaðan í gróð
I uj feldi jaiðarinnai’, og hins marg-
i • ...... , , , , , < , , . ... j. , breytilega og litríka ívafs sum-
! sjg að fa husgogn i studentagarð- hvort einmitt allra versti smyglari : t , . , . * - „
- t> i • 'i » . . t - , . . . , „ , ars.ns gæbr fcvi emi ettkt að fullu-
ana í lieyk.javik, svo ao þeir seivða skipsms væri :iu forsvaranlega b _ . , ,
langar, sem til fsiands koma, þut’fi farinn úr landi, en vitanlaga gerði ->i-•'•,.<<, c. i-Utu jm <~r ~. <-.
• v. aldrei ems afengur og a vonn,
„Geysir“ syngur í hátíðarsal Oslóarháskóla, Aulan. — Ljósm.: NTB.
ekki að lúra á lögreglu&töðinni?
það ekkert til, því hér er cnginn,
sem ætdar neinu að smygla. Hér
þegar allt þetta fagra, gi-æna
höfum við keypt fyrir npariskild- ^urlíf, þrungið æskuþrótti.
, , • • . . „ , , • tevgar veiga ljóss og láðs.
mgana kort, mmjagripi, c. c. v.i? J B
TOLL- OG VEGABREFA-
SKOÐUN
Áður en lengra cr haidið: Gerið einhvern lítimi hiut, sem við ætd-J _„T .
svo vel að vinna að því, með cin- að gefa konu okkar, foreldrum I OSLOARHASKOLA
, um eða öðrum hætfi, að við fs- °®a börnum. Hvern varðar um J Það er auðséð á klukkunni aS
i lendingar leggjum ’niður þatin l>etta? Hvers vegna þessar of-^nú verður annað hvort að gera,
j leiða óVanda, að toll- og vega- sóknir? Hvers vegna á að leggja að halda 2.f ram að í’abba við ykk-
bréfskoða hj’ú skemmtiferðafólki f>a£ a vald einhverra misjafnlega J Ur, lesendur góðii’, og ganga; grút-
frá Norðui-löndum, nema því að fyrirkallaðra lög'gjeziumar.na,' syfjaður um Gautaboi g á morgun
eins að einhverjir óskí þess -ið hvcrt þeir skuli. hengja hóp frið- eða táta hé'r staoar numið. ViS
fá í vegabréf sitt stimpii lögreglu samla ferðamanna upp á oin-' kjósum hið síðaj a. Hin eiginlega
eða einhvers konar annarra , ni- 'hvei’ja lugakróka eða segja: Gerið l'ei-ðasaga fiá Osló v.erður að biða.
bættismanna til minja um !:om- 'svo vcl dömur og hernar. Þið naf- betri tíma. Okkur langar þó iil
una. Það var satt að segja cini ið hér alla ykkar hentisemi. Verið _ þess- að segja ykkur það sfcrax,
leiðinda skugginn, sem 'éll á komu
okkai’ hingað fcil Noregs, er við
urð-um í kvöld að ganga :nillí
tveggja hópa enxöættismaftna fr.á
velkomin aftur hingað heim“.
hvernig kvöldinu lauk, hver.uig-
síðasti samsöngurinn tókst.
KdUkkan var orðin 8 í gærkvöldi
HENTUGI R TIMI
Jæja. Það var nú í rauninni a)lt þegar hinite fjörutíu söngmenn
tolii og útlendingaeftirliti', ::em Jannað en þetta, sem okkur lángaði Geysis gengu hvatiega inn á leik-
báðir uppástóðu, að þeir þyrftu til þess að segja vkkur. Þetfca var svið hátíðasals h-áskólans, Aulan
endiiega að reka stimpla í vega- * einungis sagt til þess að þið skyld- v>ð Karl Johan, en þá voru áheyr-
bréf okkar. Vitanlega var þetta ! uð vita þaC, að við íslendingar endabekk-ir fcans fulisetnir. ^ Er
vitley.sa tóm, geðveikt þvarg, cng- erum ekki eina fólk jarðarinnar, kériim hafði fylkt líði hljómaði
inn hafði neina norska peninga sem cfsótt cr af eyðublaðaþvörg- ofan af svclunum íslenzki- þ.jóð-
meðferðis nema cinn :iorskur borg urum, en gott og gaman cr til söngurinn, fluttur af karlakor
ari, sam hafði tekið cinhvern cm- þess að hugsa,. að oddvitar Noi'ð- Oslóborgar, Oslo Mannskor, en
bættismann trúanlegan og stungið udandaþjófianna skull nú hafa í stjómandi hans cr Ðag Kristoff-
á sig nokkrum hundruðum króna hygg.iu að leggja þessa spilaborg ersen, af morgum talinn bezti
og var nógu einfaldur íil þess að vegabnéf.astimplaranna • rúst.. söngstjóri Norfimanna og stjóm-
opna seðlaveskið sitt í viðurvist Hvað var Noregur ykkur nnn- ar hann siö kórum. Islending-
tollvarðannn, vitanlega voru þess- að og meira en land söngva og arnir svörucu rncð norska þjóð-
ar krónur af honum teknar og sögu? Iívernig leit þar út á þess- söngnum. Hófct svo flutningur
forvaraðár með allri reverensíu um tima árs? Voi'uð þið ckki allt söngskrárinnar. Fyrst var sungiii
í hirzlum tollvarða staðarins, cn 'of snemma á ferðinni tii þess að syxpa ísler.zkra þjóðlaga og var
hitt, að við hin, 180 íarþegar, *geta notið þar þess, sem íáttúra starx auðheyrt a undiifcekfcunain.
hefðv.m e. t. v. haft 130 sinnum landsins hefur bezt að bjóða? — að þar var i'sinn brotinn. tr því
nokkur þúsund norskar krónur í Þennig nun nargur spyrja. | attu íalendmgarn:r hug og hjarta
fórum okkar, — það höfðu þeir | Síðustu spurningunni cr öi’ðugt hveis aheyranda. Sungin v,oru að-
c-nga hugmynd um, og svo cnduðu að svara fyrir alla, svo að ckki allega islenzk lög, en af þeivn.
þcssir negiuþnelár píslargöngu verði um deilt. Sumnm bykir feg- virfisfc lag Inga f. Lárussonar,
'sína um borfi í Heklu með því r.S ursíur fölvi fcaustsins, öðrum cr Nú andar suðrið . . cinkum vekja
fara þaðan án þess að hafa hug- ' vorifi öllum árstímum unaðslegra. athygii cg varð kóiinn og cin-
mynd utn hv-e of-t þeir höfðu iekið Areiðaniegí er það, að veður cru söngvarinn, Kristir.n Þorsteinsson
stimpil á. passa, én. þess að vifca, yfirleitfc mjög góð iiér um þetta afi cr.dmfcaka það. Kórinn varð að
syngja fjölda aukalaga og í lok
samsöngeins bárust myndailegar
blémvendir, fcrmaður Kai'lakórs-
Osióborgar, Ingemann Andreaes-
sen, flutti j-æðu, þá talaði Johan
Bng'ér, formaðui’ siingsambands
Oslótorgar, og aö lokum Astrid
Sverdfcy, en allir þessir ræSú-
menn þökkuíu kórnum komuna^
I lögðu mikifi lof á hann og :ninní-
| nst íslar.ds með fögrum orðum.
I Formaður Geysis þakkaði. Verfi-
| ur þetta kvöld áreið.anlega oftir-;
! ■minnilegfc •öHvun- þeim, or á hlýddul
' Geysi og rnun hafa hlýjað mörg-;
um feléndiaga um hýagtatætur a8P
sjá þessa vösku sveit og liiýða;
á hana, þar scm hún stóð undiri
ðaiélagshcpíirmn í Wigsiunds-garðinum Franití; é tíU, li
fcit'! '.sr '41. '-•