Morgunblaðið - 29.06.1952, Qupperneq 10

MORGVNBLA9IÐ
Surmudagur 29. júní 1952,
T w
P"
«
I
!

!M'ii!irttiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiimiiHimiiiiiiiiHiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiuiitniniiiiiiiiiiiiHiiiiiiiM|iMHniiiiini!tiiiiiiiimmiii^
R AKE L
Skáldsaga eftir Daphne de Mauxier
{iiimimuiiiniHmmniimiiiiiimiuiiiiiiimmiiniiniwiiimiiiiiiimimHimiiHiiiiiiiiimiimmmiiiimiiHiHiiiimiHiiiitiimiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiniimmiiiiHiimimiiiMiiiii;
Frámhaidssagan 52
wioíu í suður og það dimmdi í
kirlcjunni.
,,l3vers vegrta kom hún hing-
að?‘í sagði Louise. „Ekki var það
vegga ljúfra enaurminninga og
ckkf var það fyrir forvitni eina.
HútT kom hingað í ákveðnum til-
ga»gi, Og nú hefur hún náð tak-
n?rarkinu.“
Ég sneri mér við og leit á hana.
„Tívað áttu við?“ spurði ég.
„Sún hefur fengið peningana,“
kagði Louise. „Það var tilgangur-
iwii ftá byrjun.“
„Það er ekki rétt,“ sagði ég.
„Þú þekkir hana ekki. Hún er
tilfinningarík kona og kannske
dálítið duttlungafull. Skapferii
hennar kemur oft undarlega fyr-
ir sjónir, það má guð vita, en
það liggur aðeins í eðli Jiennar.
Hún ákvað skyndilega að fara
frá Plorence. Og hún kom hingað
af því að hana langaði til þess.
Hún var um kyrrt hér, vegna
þess að hér leið henni vel og
vegna þess að hún hafði fullan
rctt til að vera hér.“
Lojjise leit á mig með með-
aurnkunarsvip. —- „Ef þú hefðir
ekki verið svona áhrifagjarn,“
sagði hún. „Þá hefði frú Ashley
el.ki verið hérna svona lengi. —
Hún hefði snúið sér til föður
tníns, komist að samkomulagi
við hann um peningamál sín og
farið síðan. Þú he-fur ekki skilið,
hvað hún ætlaði sér hér.“
Ég stóð upp og gekk fram á
gólfið reikulum skrefum. Ég
hefði heldur horft á Louise slá
Rachel utan undir. en hlusta á
þétta. Það hefði verið heiðar-
Jcgra, En að tala þannig hér í
kirkjunni, þegar Rachel var ekki
viðstödd var verra en guðlast.
„Ég get ekki setið hér og hlust-
að á þig.“ sagði ég. „Ég þarfn-
aðist huggunar þinnar og sam-
úðar, Ef þú getur veitt mér hvor-
ugt, þá tölum við ekki meira
saman.“
Hún stóð líka upp og greip um
hítndlegg minn. „Sérðu ekki að
ég er að reyna að hjálpa þér?“
sagði hún. „En þú ert svo blind-
ur, að það er ekki hægt. Ef það
<er ekki í eðli frú Ashley að hugsa
fram í tímann, hvers'vegna hef-
ur hún þá sent peninga út úr
landinu viku. éftir viku og mánuð
efíir mánuð í alian vetur.“
„Hvernig veiztu það?“
„Faðir minn hefur komizt að
því," sagði hún. „Það gat ekki
farið leynt á milli herra Couch
og föður mins, sem var f járhalds-
rnaður binn.“
„Mu, og hvað um það?“ sagði
ég „Hún átti skuldir í Florence.
)>að hef ég alltaf vitað. Skuld-
heimtumennirnir hafa 'krafið
hana um borgun."
„Á milli landa?“ sagði hún. „Er
það hægt? Það hc-ld ég ekki. Það
Cr sennilegra að frú Ashley hafi
viljað éiga það fé tryggt. þegar
húft kæmi aftur til Florence. Og
hútl hefur verið hér í vetur. að-
eins vegna þess að hún vissi að
J:>ú fengir full fjárráð á tuttugásta
og fimmta afmælisdegi þínum.
Þegar faðir minn væri ekki leng-
txr fjárhaldsmaðux þinn, þá
mundi hún geta haft a£ þér. það
fé sem hún vildi. En hun þurfti
þess ekkí með. Þú gafst henni
allt sem þú áttir.“ •
Ég gat tæplega trúað því að
stúlka, sem ég þekkti og treysti
gæti haft svo spillt hugarfar. Og
cnn síður að hún gætí talað með
slíkum röksemdum til að ráða
niðurlögum kynsystur sinnar.
„Er þetta hinn lögfræðilcgi
hugsunarháttur föður þíns, sem
íalar eða þú sjálf?“ spurði ég.
„Það er ekki faðir mtnr„“ sagði
iLín. „Þú veizt eins vel og ég hvej
J dulur h"»n er. Ég hef mína eigin
dómgreind." |
„Þú hefur verið andvíg henni
' allt frá þ n fyrsta,“ sagði ég. J
„Þú hafðir ákveðið að tortryggja
hana.“
„En þú?“ sagði hún. „Manstu
hvernig þú talaðir um hana áður
en hún kom? Og það ekki að
ástæðulausu.“
„Þetta er tilgangslaust, Louise,“
sagði ég. „Þú getur ekki hjálpaðj
mér. Mér.þykir vænt um þig og j
þér þykir vænt um mig. Ef við |
höidum þessu samtali áfram, þá {
endar það með því að við höt-
umst.“
Louise leit á mig og sleppti
hönd minni. „Elskar þú hana þá-
svo heitt?" sagði hún.
Ég sneri mér undan. Hún var
yngri en ég, hún mundi ekki
skilja það. Enginn mundi skilja
það. Nema Ambrose. Og hann
var dáinn.
„Og hvað ber framtíðin í skauti
fyrir ykkur?“ spurði Louise.
—o—
Fótatak okkar bergmálaði í
kirkjunni. Það var hætt að rigna.
Daufur sólargeisli skein á höfuð-
ið á sankti Pétri á suður-glugg-
anum og hvarf svo aftur.
„Ég hef beðið hennar,“ sagði
ég. „Ég hef beðið hennar einu
sinni og tvisvar. Ég skal halda
áfram að biðja hennar. Það er
framtíð mín.“
Við voru*n komin að dyrunum.
Ég opnaði og við stóðum aftur
fyrir utan.
„Hvenær baðstu hennar fyrst?“
spurði hún.
Innra með mér vaknaði enn
unaðskennd þegar ég hugsaði um
j kertaljósið v og mér fannst ég
heyra hlátur hennar. Og. um leið
slokknaði kertaljósið og hlátur-
Rachei og ég. Klukkan sló tólf
á hádegi eins og til að ögra mér
og minna mig á þegar hún hafði
slegið tólf á miðnætti.
,,Um morguninn á afmælis-
daginn minn,“ sagði ég.
„Hverju svaraði hún?“
„Við töluðum í líkingum. Ég
hélt að hún meinti já, þegar hún
meinti nei.“
„Hafði hún lesið skjölin frá
lögfræðingnum þá?“
„Nei. Hún las þau síðár um
morguninn.“
Fyrir utan- kirkjuhliðið sá ég
ökumann Kendalls og vagninn.
Hann lyfti svúpunni þegar hann
sá Louise og sté niður úr sætinu.
Louise vafði betur að sér káp-
unni og dró hettuna yfir höfuðið.
„Hún hefur þá lagt tafarlaust
af stað til Pelyn þegar hún hafði
lesið það.“
„Hún skildi ekki greinilega :
orðalagið."
„Hún skildi það þá þegar hún'
fór frá Pelyn,“ sagði Louise, „því
þegar við stóðum úti á tröppun- 1
um og vagninn beið, þá sagði
faðir minn við hana: „Það verður
ef til vill óþægilegt þetta ákvæði
úm það ef þér giftist aftur. Þér
verðið að halda áfram að vera
ekkja, ef þér viljið halda eign-
inni.“ Og frú Ashley brosti og
sagði: „Það kemur sér ágætlega
fyrir mig.“ I
„Við bættum því ákvæði við
til þess að loku væri fyrir það
skotið að ókunnugur kæmist yfir
eignina,“ sagði ég. „Ef hún yrði
konan mín, þá féili þetta ákvæði
auðvitað um sjálft sig.“ |
„Þar skjátlast þér,“ sagði hún.
„Ef hún giftist þér, þá færð þú
full yfirráð yfir eigninni aftur.
Þér hefur ekki dottið það í hug.“
„Og hvað um það?“ sagði ég.
„Ég mundi ekki ráðstafa neinu
nema með hennar samþykki. Hún
mundi ekki neita að giftast mér
af þeirri ástæðu einni. Ertu að.
reyna að gefa það í skyn?“
Hettan skyggði á andlit henn-
ar, en gráu augun hennar horfðu
alvarleg á mig. „Eiginkona getur j
ekki sent fé eiginmanns síns af '
landi burt og henni er heldur
ekki frjálst að snúa aftur þangað,
sem hún á raunverulega heima.
Ég þarf ekki að gefa neitt'í skyn.“
Ég fylgdi henni niður að vagn-
inum og hjálpaði henni upp í.
„Ég hef ekki gert þér neitt
gott,“ sagði hún. „Og þér finnst
ég miskunnarlaus og köld. En
stundum skilur kvenfólk betur en
karlmenn. Fyrirgefðu, af þér
hefur sárnað við mig. Ég vil að-
eins að þú komir til sjálfs þín
aftur.“ Hún sneri sér að öku-
manninum. „Jæja, Thomas, nú-
lD Lílsvatnið
eftir Grimmsbræður
5.
Kóngssonur hitti nu dverginn aftur þegar hann kom til
baka. Og þegar hann sá sverðið og brauðhleifinn, sem
, icóngssonur hafði tekið í höllinni, sagði hann, að hér væri
um mikil auðæíi að ræða, því að með sverðinu gæti hann
sigrað heilar hersveitir og brauðið gengi aldrei til þurrðar.
1 Kóngssonur bað nú dverginn að segja sér hvar bræður
sinir væru, því að án þeirra vildi hann ekki koma heim. I
Þeir hefðu einnig farið að leita að lífsvatnínu, en ekkert
hefði tíl þeirra spurzt.
I „Þeir eru í fjalli hér ekki alllangt frá og *komast ekki
niður,“ svaraði dvergurinn. „Ég bað þeim alls hins versta,
því að þeir sýndu mér fúlmennsku og ruddaskap.
l Kóngssonur bað þá dverginn að fyrirgefa þeim. Hét hann
ioks að sleppa bræðrunum, en varaði jafnframt kóngs-
soninn við þeim, því að þeir væru vondir menn.
| Hann fagnaði bræðrum sínum vel, þegar þeir hittust, og
sagði þeim, að hann hefði fullan skinnbelg af lífsvatni handa
föður þeirra — sömuleiðis, að hann hefði leyst fallega
kóngsdóttur úr álögum, og-að hún myndi bíða hans í eitt
ár — að þeim tíma liðnum myndu þau halda brúðkaup sitt
og hann verða kóngur í voldugu ríki.
Bræðurnir urðu nú allir samferða heimleiðis. Á leiðinni
komu þeir í ríki, þar sem styrjöld geisaði og mikil hungurs-
r>eyð ríkti. Kóngurinn, sem réð ríkinu, hélt því fram, að
það myndi gereyðast ef svo héldi áfram. Kóngssonur lánaðiþá
kónginum annan brauðhieifinn, er hann hafði haft með
sér úr höilinni, og var þá hægt að metía alla þegna ríkisins.
Hús og íbúðir
Einbýlishús, tvíbýlishús, -—
hálf hús og sérstakar íbúð-
ir, 2—9 herbergja til sölu.
Einnig suraarbústaðir á
góðum stöðum, með góðum
kjörum. —
Nýja fasleignasalan
Eankastræti 7. Sími 1518 og
kl. 7.30—8.?0 e.h. Sími
81546.---
Garðstólar
nýkomnir.
GEYSIR h.í.
V eiðarfæradeildin.
fiYLON-
Angoragarn
nýkomið.
\Jartt ^nyihjarQar ^oknuu*.
tyðvarna- og
ryShreinsunar-
efni
SAtliHtiR
flestar stærðir.
Helgi Magnússon & Co.
Ilafnarstræti 19, sími 3184.
Webster-
til söm, selst ódýrt. Upplýs-
ingar í'síma 5139, kl. 10—12
Lítill, sparneytinn 5 manna

til sölu. — Upplýsingar í
síma 80266 í dag.
í fjarveru minni
gegnir Skúli Thoroddsen,
læknir, læknistörfum fyrir
mig. Viðtalstími kl. 1—3 í
Bankastræti 6. Sími 5459.
Heimasími 81619; 3704.
Bjarni Oddsson
læknir.
Matsvem:
vantar á nt.b. Guðbjörg frá
Hafnarfirði til hringnóta-
veiða. Upplýsingar ' síma
9127 og 9164.
Verð fjaiverandi
tii 18. ágúst. Bergþór Smári
læknir gegnir sjúkrasam-
lagsstörfum mínurn á með-
an. —
Kristbjörn Tryggvason
læjcnir.
B. S. A.-
til sýnis og sölu i Bröttu-
götu 3 frá kl. 5—-7 á morg-
óska eftir kennslu i
ENSKU
Upplýsingar sendist afgr.
Morgunblaðsins m.“ "kt: —
„Enáca — 483“.
Amerískar
plastga rdínur, myudapeys-
ur, seðlaveski og smá-pen-
ingabuddur í miklu úrvali.
diddabCð
Klapparstíg 40.
Kefivíkingar
Nylotisokkar með svörtum
saum komnir aftur. Verð
aðeins kr. 27.50. Ernfremur
falleg Nylonburstasett. —
Verður selt frá kl. 2—3 á
Hringbraut 71, Keflavík.
FaUcgar
Dömupeysur
og golftreyjnr í fjölbreyttu
Úrvali, telpnkjólar, inniföt,
Farnaútiföt. — Verrlið þar
scm varan er bezt.
Verzlun
Önnu Þórðardóttur h.f.
Skólavörðustíg 3.
úr gaberdine og ullarefn-
um. Hagkvæmt verð.
Kópuverzlunin og
«aumastofan
I.augavegi 12. Sími 5561.
INO
Sápuspænir
er varan, sem húsmæðurnar
sækjast eftir. —