Morgunblaðið - 03.08.1952, Síða 10

\ 10
MORGUNBLAÐIÐ
Sannudagur 3. ágúst 1952 !
EINU SINNI VAR
Skáldsaga eftir I.A.R. WYLIE
Framhaldssagan 13
Hann losaði hönd sína úr sterk
iim greipum hennar og lyfti tpl-
inu. Hann heyrði reiðilega rödd
Flanders læknis. „Guði sé lof
íyrir áð. ég náði í þig“, sagði
iiann. ,,Faðir Tads hringdi. Krakk
anum hefur versnað. Ég get ekki
tekið neinar ákvarðanir hér. Þú
.Verður að fara til hans“.
Dreek lagði frá sér tólið og
stóð upp. Hann var kominn fram
að dyrunum, þegar gamla konan
kallaði í hann. „Þér eigið ekki
að fara. Mér er sama hver þarf
á yðar hjálp að halda. Ég vil að
Jjér séuð hér á meðan ég lifi. Ég
hef gert ráðstafanir....“
„Þér eruð gengnar af göflun-
iKm“, sagði hann.
„Ég er mjög rík“.
Hann lokaði dyrunum á eftir
eér, svo hann heyrði ekki sigri
hrósandi hlátur Chrissy Hythe.
„Ég sagði þér það líka. Það er
jekki hægt að kaupa hann“.
—O—
Sam opnaði dyrnar fyrir hon-
tim og hleypti honum inn. Enda
þótt enginn hefði sent eftir hon-
um, var hans þó auðsjáanlega
vænzt. Það greip hann sú undar-
lega tilfinning að allt húsið hefði
beðið eftir honum. Þung þögnin
í anddyrinu var rofin af hljóð-
•færaslætti. Það var verið að leika
symfóníu í útvarpi einhvers stað-
ar í húsinu. Ljósið í tröppunum
lýsti á náfölt andlit Chrissy
Hythe. Hún hallaði sér upp að
handriðinu og honum fannst eins
og hún stæði á öndinni. Hún
hafði sennilega beðið hans með
cþreyju líka.
„Hvernig líður henni?“ spurði
hann.
„Ver, held ég. Hún þjáist. Ég
gaf henni sprauturnar, en þær
koma ekki lengur að gagni“. Hún
leit flóttalega upp tröppurnar.
„Hvað getur þetta haldið lengi
áfram?“
„Ég veit ekki. Hún er ein af
þeim óheppnu, sem hafa sterkt
hjarta“.
„Mér finnst hún a’drei - hafa
orðið gömul og þess vegna hatar
hún okkur. Hún getur ekki fyrir-
gefið okkur það að við eigum að
lifa svolítið lengur“.
Hann yppti öxlum. „Ég held að
réttast væri að láta sálfræðing
rannsaka ykkur báðar.... “
„Trúið þér mér ekki, eða
hvað?“
„Ég hef engan tíma til að tala
um þessa vitleysu".
—O—
Hún leit niður, og þann hélt
áfram upp. Hann.gekk inn í stóra
svefnherbergið. Það var allt ó-
breytt frá því í fyrra skiptið,
nema ef vera kynni konan, sem
lá 1 rúminu. Það var eins og hún
væri orðin ennþá minni. Hann
gekk hljóðlega að rúminu og
horfði á hana. Hún opnaði augun.
Það var eins og rödd hennar
kæmi úr órafjarska.
„Þér eruð sennilega læknirinn,
þótt mér sýnist öllu heldur þér
líkjast vörubílstjóra. Þér hagið
yður að minnsta kosti ekki ósvip-
að vörubílstjóra. Slökkvið þér á
útvarpinu fyrir mig og spyrjið
mig ekki neinna óþarfa spurn-
inga. Það er óþarfi að svara spurn
ingum og ég hef heldur engin
svör við þeim, eins og þér vitið
___ef þér vítið þá nokkuð. Þér
komuð illa fram við mig .... yf-
irgáfuð deyjandi konu og létuð
hana þjást....“
„Ég varð að fara. Það var lítið
barn, sem þarfnaðist mín...
„Og það var auðvitað meira
áríðandi. Og dó það?“
„Nei. En það er ekki komið úr
hættu enn. Ég get bara ekki ger
neitt meira“. Hann raðaði flösk-
um og nálum á sótthreinsaðan
klút á borðinu. Hendur hans
voru ekki stöðugar. Flanders
læknir hafði sagt við hann að
meðal annars væri hann fæddur
með þeim ósköpum að halda að
hann gæti haldið áfram að vinna
í það óendanlega. „Þú rekur þig
á, einhvern daginn", hafði hann
sagt, „og það verður þér dýr-
keypt“. Dreek hélt áfram að tala
til að bægja burt þessum hugs-
unum. >HÞað var lítill drengur og
hann er heyrnarlaus vegna þess
að Flanders læknir og ég urðum
að gera á honum uppskurð á eld-
húsborði við einn lélegan olíu-
lampa. Þess vegna er okkur mjög
annt um hann“.
„Heyrnarlaus", sagði hún.
„Heyrir aldrei meira. Þá hefði
verið betra fyrir hann að fá að
deyja“.
„Það finnst honum ekki. Hon-
um þykir gaman að lifa. Hann
sér meira en flestir. Hann getur
orðið listamaður. Ég 'er að kenna
honum að lesa mál af vörum
annarra....“ Hann hélt spraut-
unni upp að ljósinu og mældi
það sem í henni var. „Hafið þér
nokkurn timan séð nokkurn
deyja?“
Hún rak upp kuldalegan hlát-
ur. „Þér eruð einfaldur maður.
Ég held að ég fylgist nógu vel
með því núna. . . .“
„Ég átti við unga manneskju
.... sem á næstum engar endur-
minningar. Mér fannst ég næst-
um upplifa það í gærkvöldi. Það
var eins og ég stæði á ströndinni
og horfði á einkavin minn
drukkna, án þess að geta bjarg-
að honum. En í morgun breytt-
ist allt til batnaðar".
„Þér takið hlutunum allt of
alvarlega", sagði hún. „Það er
ekki þess virði“.
„Allt er einhvers virði“, sagði
hann.
„Og þetta segir læknirinn".
„Já, þetta segir læknirinn“.
—O—
Það höfðu einhverjar breyt-
ingar orðið á í sambandi þeirra.
Hann vissi það. Hún var ekki
lengur honum fjandsamleg, eða
þá hún reyndi að minnsta kosti
að hylja það. Snöggvast fannst
honum jafnvel hún taka mark á
honum.
„Hvað á ég langt eftir, Dreek
Radnor?“
„Ég veit ekki .... nokkrar vik
ur, ef til vill meira“.
„Það er of mikið. Kvalirnar
versna með hverjum degi“.
„Ég skal reyna að halda þeim
í skefjum".
„Yður tekst það aldrei. Það
hlýtur að koma að því að þér
ráðið ekki við neitt“. Hún lokaði
augunum á meðan hann stakk
nálinni í gulleitt hold hennar.
„Vitið þér hvers vegna ég kom
hingað?“ spurði hún.
„Nei“.
„Þetta er heimili mitt. Fyrsta
eiginlega heimilið rnitt.’ Luther
gaf mér þetta hús. Hann gaf mér
allt, sem mig hafði einu sinni
dreymt um. Ég var í blóma lífs-
ins....“ Hún þagnaði og benti
á málverkið. Ég var svona. Það
er óþolandi að hafa verið falleg
og verða ljót .... að láta kenna
í brjósti um sig og fyrirlíta sig.
Ég er hingað komin til að fela
mig fyrir umheiminum. Ég hélt
líka að hér mundi ég hitta fyrir
vin“.'
„Ég sagði yður að hann gæti
ekki komið....“
„Hann vill það ekki. Hann hef-
ur ekki fyrirgefið mér. Eða ef til
vill þolir hann ekki að sjá hvern-
ig ég er farin. Hann hefur líka
sínar fögru hugsýnir“. Hún opn-
aði augun alveg og leit á hann.
„Þér eruð ekki frískur", sagði
hún. „Er ekki einhver málsháttur
sem segir læknunum að þeir eigi
að lækna sjálfa sig?“
„Ég er ekki veikur, aðeins
þreyttur. Ég er á þönum alla daga
og mér finst ég hlaupa allt af í
hring“.
„Hvað er takmark yðar í líf-
inu?“
„Verð ég endilega að hafa tak-
mark?“
„Já. Það hafa allir“.
Hann settist á rúmstokkinn og
strauk hendinni yfir þykkt, svart
hárið. Hann hafði ákafan höfuð-
verk.
KELLY
Ll ) Handlaúsa stúlkan
eftir Grimmsbræður
í.
EINIJ sinni var malari, sem var svo fátækur, að hann átti
ekki annað en myllu, sem komin var að falli og ávaxtagarð,'
er var bak við húsið, sem hann bjó í, og var hann svo illa
á sig kominn, að malarinn fékk sama og enga uppskeru úr
honum. >
Einu sinni sem oftar var hann úti í skógi að höggva sér
eldivið. Þá kom til hans gamall majSur, sem sagði við hann:
„Þú þarft alls ekki að líða svona mikið. Ég skal gera þig
auðugan mann, en þá verður þú að gefa mér það, sem er
bak við húsið þitt.“
Malarinn gat ekki látið sér detta annað í hug, en að það
væri lítið eplatré, er "þar var, og sagðist því vissulega vilja
verða við bón hans.
Þegar malarinn hafði þetta mælt, fór gamli maðurinn að
sk;ellihlægja og sagði svo: „Eftir þrjú ár kem ég að sækja
eign mína“. Svo hélt hann í burtu frá malaranum.
Þegar malarinn var rétt kominn heim til sín, sá hann hvar
konan hans kemur hlaupandi á móti honum.
„Hvernig stendur á öllum þessum mat, sem kominn er í
allar hirzlur". spurði konan. „Ég botna ekkert í þessu. Þetta
hefir allt komið af sjálfu sér.“
„Allur þessi matur er frá gömlum mannf, er ég hitti úti í
skógi“, svaraði þá malarinn. „Hann sagðist skyldu gera mig
auðugan, ef ég gæfi honum það, sem er hér bak við húsið
okkar. Hann hefir auðvitáð meint eplatréð."
hjólbarðar og slöngur, eftir-
taldar stærðir fyrirliggj-
andi:
650x15
670x15
700x15
600x16
650x16
750x16
900x16
650x20
750x20
825x20
900x20
1100x20
H.f. RÆSIR
Eíominn heim
Ólafur Þorsteinsson
læknir
Skólabrú 2.
Hesfhús
til söki
Stærð 5x7 m. Uppl. Hjalía
við Sogaveg.
Næstu vikur
gegnir Gunnar J. Cortes
læknisstörfum fyrir mig.
Kristinn Björnsson.
Tck aftur
SOKKA
í viðgerð. Tilbúnir daginn
eftir.
. SokltaviSgerð
Rúnu Guðmundsdóttdr,
Hattabúð Soffíu Pálma,
Laugaveg 12.
^rjónasllki
í undirföt
'Ur/Í Jnyií/arfar Jolinton
— Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu -
iCeflvikiiigar
Stór baðhandklæði á kr.
20.00 — kven-nærfatasett á
kr. 25,00, fallegar brúður,
hvitt léreft á 11.50 meterinn
Hringhraut 71, Kcflavík.
Kominn heim
Jólianncs Björnsson
læknir.
Ódýr
Ifúsgögn
vegna breytingar á húsnæði
seljum við allt sem eftir er
af húsgögnum með miklum
afslætti þessa viku: Sófa-
borð, blómaborð, innskots-
borð, eldhúsborð, borðstofu-
borð, stóla o. fl.
Húsgagnavinnustof a
Eggerts Jónssonar
Mjóuhlíð 16.
m
ryðvarna- og
ryðhreinsunar-
efnl
Sfuttjakkar
Siðbuxur
B E Z T
Vesturgötu 3,
Stór
Sendiferðahíll
klæddur að innan og í góðu
standi er til sölu og sýnis í
Mjóuhlíð 16.
Við kaupum ávalt:
Harmonikur, Útvarpstæki,
Sjónauka. Allskonar poste-
lin, Klukkur og úr, Gull,
silfnr og fl.
ANTIKBÚÐIIV
Hafnarstræti 18.
Nýtt
Drengja-
reiðhjól
til sölu á Barónsstíg 16 milli
kL 2 og 6 e.h. í dag.
linglingssfúBka
12—15 ára óskast til að að-
stoða við húsverk. Gott
kaup, fæði og húsnæði á
sama stað.. Uppl. i Efsta-
sundi 28.
Eift herbergi
og eldhús
óskast til leigu nokkra mán-
uði. Tilboð leggist inn á
afgr. blaðsins merkt: „Hús
— 825“.
Kismet-rakblöð:
4ra manma
híH
óskast til kaups. Uppl. í
sima 81534 eftir kl. 1,
í fjorveru minni
um mánaðartíma gegnir hr.
læknir Guðmundur Eyjólfs-
son, Túngötu 5, læknisstörf-
um fyrir mig.
Erlingnr Þorsteinsson
læknir. j
itVfH í i i l ííV