Morgunblaðið - 09.09.1952, Blaðsíða 11

‘Þiiðjudagur 9. sept. 1952
MORGUKSLAÐiÐ
n t
ÓTTIB
okkaíbiótf
o* >
16 dögum. Hafa komið fram radd
ir um að aðskilja einmennings-
íþróttif og fiokkakeppni. En þar
sem margar . flokkaíþróttir, t.d.
knattleikir, gefa miklar fjárhags-
legar tekjur, þykir það vafasamt
að brey.ta mikið til. En næsta
þing CIO mun taka ákvörðun í
þessu efni. . j
Hinn 83 ára gamli íorseti CIO,
Agi,
OQ'
Beitedíkí G. Wáge, forseti
ÍSÍ og íulStrúi íslands í Aí-
þjoöa Óiympíunefndmni, er
fyrir nokkru kominn heim frá
Fiunlandi, en þar sat liann
ýmsar íþróttamálaráSsíefnur,
scrn haldnar voru í sámbandi
við XV Ólympíöleikana. ---
Benedikt G. Wáge ræddi við
fréttamenn á dögunum og
kcmst m.a. svo aS orði:
FYRSTA ráðstefnan, sem ég sat,
var Aiþjóða Ólympiuþingiö, sem
háð var í Helsingfors og hófst 16.
júlí. Að venju var þar margt til
umræðu varöandi Ólympíuleik-
ana að íornu og nýju.
Á þinginu voru gefnar skýrslur
iim undirbúning sumarleikanna
1956, svo og um vetrarleikana, én
þeir eiga að vera í toænum Cor-
tina á Norður-Ítalíu það sama ár,
en sumarleikarnir verða í Mel-
bourne í Ástralíu. Var svo að
heyra að allur undirbúningur
fyrir XVI Ólympíuleikana 1956
gengi að óskum, þrátt fyrir ýms-
ar tröllasögur, sem gengið hafa:
jafnvel þa^r að Ástralíumenn
væru hættir við að halda leik-
ana. En það er mesti misskiln-
ingur. Það er að vísu skoðun
margra, að tiltölulega fáar þjóð-
ír geti sótt Ólympíuleikana
vegna fjarlægðar og kostnaðar.
En Astralíumenn segja, að árið
1956 verði flugsamgöngur þang-
að betri og langtum ódýrari en
nú er og það muni gera Evrópu-
þjóðunum kleift að senda kepp-
endur. Loks benda Ástraliumenn
ó þá staðreynd að þeir hafi sent
keppendur á alla Ólympíuleiki
frá 1896, þrátt íyrir fjarlægðina ,
og kostnaðinn og vænta þeir nú i^ar
■að þjóðirnar þakki það með því
að sækja Ólympíuleikana 1958.
FÆKKITN ÍÞRÓTTAGREINA
ÓLYMPÍULEIKANNA
Mikið var rætt um að :"ækka
iþróttagreinum Ólympíuleikanna
i framtíðinni, því mörgum finnst . byrji fyrr á því að byggia bað-
þær of margar svo hægt sé að s+e.fM-*a en íb>’«arbi'is’S =iá1ft. rv0
Ijúka leikunum á hinum tilskildu mikilsvert telja þeir hið finnska
Slos- G. Wáge seglr fi*á
rinnínr
Sigfrid Edström, hefur sagt af
sér formennsku nefndarinnar frá
1. sept. I hans stað hlaut kosn-
ingu Avery Brundage, Banda-
ríkjamaður, sem verið hefur vara
forseti nefndarinnar um margra
ára skeið. Varaforseti var kosinn
Armand Massard, Frakklandi.
Edström hefur gegnt forseta-
störfum af mikilli prýði s.l. 10 ár.
regiiBsemi, háflprýði
sast'Kssr féiagsaisdi
í VIEROMÁKI, merkustu íþróttastofnun Finna, var eftir Ólyrnpíu-
leíkana &aldin 4 daga ráðstefr.a um líkamsrækt og íþróttir. Þingið
sóttu 73 fulltrúar frá 23 þjóðum. Af hálfu íþróttasambands íslands
sat Bénedkit^G. Wáge þingið. Var hann þar einn íslendinga, þótt
í.ert væri ráð fyrir að fleiri mættu þar fyrir íslands'hönd. — Ben.
G. Wáge skýrði blaðamönnum svo frá ráðstefnunni:
FYRIRLESTRAIIALÐ
Á ráðstefnunni voru daglega
fluttir margir fyrirlestarar um
fimleika, sund og aðrar íþróttir,
böð, baSaðferðir og útivist. Var
fyrirspujnum svarað að þeim
loknum. íþróttaþjálfarar sýndu
ný fimleikakerfi og þjálfunarað-
ferðir ímiskonar. Þá sýndu Finn-
ar sína fögru . og' sfrægu þjóð-
dansa. Einnig voru sýndar kvik-
myndÍF til skýringar.
íþróttaháskóli Finna í Viero-
máki er heimskunnur vegna
hinnar ágætu íþróttamennsku er
fer fram. Sjálft skólahúsið
liggur við fagurt vatn ög mikinn
skóg, þar sem trén eru 30—35
stikur á hæð. Við vatnið er ein
af hinum frægu baðstofum
Finna. en þær eru saeðar vera
um 400 þúsund í landinu. Sagt
er ennfremur eð sveitamenn
bað. Baðmenning Finna er fyrir
löngu heimskunn.
LEGGIÐ ÁIIERZLU
Á FIMLEIKA
Líkamsræktar- og íþrótta-
málaráðstefnan í Vieromáki
vildi vekja sérstakleka athygli
á því, hve líkamsrækt er þýð-
ingarmikið atriði í allri
fræðslu hinnar uppvaxandi
ltj’nslóðar.
í því sambandi taldi ráðstefn-
an að einkum bæri að leggja á-
herzlu á fimleikakennslu og ann-
arar leikja, sunds, útiíþrótta og
útiveru. Ráðstefnan taldi að lík-
amsrækt í hverju landi yrði að
þróast í samræmi við þjóðarein-
kenni hverrar þjóðar og að lík-
amsrækt og íþróttir geti haft
mikil áhrif á að efla alheims-
skilning á þroskagildi íþróttanna
fyrir einstaklinginn og bjóðar-
heildina.
F.IÓRAR BYGGÐIR IIINS
'SANNA 'ÞRÓTTAMANNS
Eftir ráðstefnu þessa, sagði
Benedikt, var mér I.jósara en
áður hve mikilsverðir fimleik-
ar eru til uuneldis- og menn-
ingarauka. Ættu íþróttafélög-
in sannarle^a að leggja meiri
rækt við fimleikaiðkanir, en
þau flest gera. Ekki aðeins
vegna keupendanna, heldur
t;l þess að efla samtakamátt
félaganna: AGA, KEGLU-
SF.ML KÁTTPRÝÐI og SANN
AN FÉLAGSANDA. En þess-
ar fjórar dyggðir tel ég vera
hornsteina hins sanna og
hroskaða íhróttamanns.
Líkamsíþróttirnar eiga að
gera oss að betri og meiri mönn-
um í öllu því sem er gott og
fagui’t; — ekki aðeins í líkam-
legum styrkleika heldur og and-
.legum þroska. En til þeás að svo
| megi verða eiffum vér að temja
loss framanritaðar dvggðir og
jláta þær verða leiðarljós vort í
lframtíðinni, bví þá munu áhuga-
störf vor verða til blessunar fyr-
Sem lítinr þakklætisvott fyrir gestrisni þá er íslcndingar nutu 'r iaud oe lýð, sagði Benedikt G.
í Finnlandi fól íþróttasamband íslands Benedikt G. Wáge að ^Ýage að lokum.
iifhenda Helsingforsborg áletraðan veggskjöld ÍSÍ. Yfirborgargtjór-
inn, Rymann, veitti gjöfinni móttöku. Bað borgarstjórinn fyrir J3 mejddust alvarlega
þakkir og kveðjur til íslerdinga. — Við sama tækifæri sæmdi KHÖFN _ Maður sem kastaði
ISI Eirík Juuranto aðalræðismann íslendinga í Helsingfcrs gu*1- frá sér víhdlingastubb inn á
merki ÍSÍ íyiir hans ágæta starf í þásn ísl. iþróttamanna bæði sýæði hér í borg þar sem íoft-
fyrr og síðar. Hann var nú sendiíulltrúi ísíands á Olympíuleikj- jbelgir eru geymdir, varð þess
unum cg greiddi götu Olympíufaranna á allan hátt. Eiga íslerJingar valdandi, að tveir belgj'anna
góðan hauk í homi, þar sem E. Juurantc er. — Myndiii hér að sprungu með þeim afleiðingum,
öfan er tekin er Benedikt G. Wáge afhendir Rymann borgarstjóra jað 15 manns meiddust lífshættu-
yeggskjöldinn. Lengst t. v. er E. Juurar.to.
lega.
ÁVALLT hafa þeir verið fáir sem
náðu þeim aldri að verða áttræð-
ir, og þeir þó ennþá færri sem
ekki voru gleymdir heiminum
löngu áður en því marki væri
náð. Það er í sjálfu sér ekki
slæmt að gleymast þegar cllin
færist yfir, því þá er gott að njóta
kyrrðarinnar og lifa í rósömum
bjarma minninganna — þar með
minninganna um það er á rriðti
blés, því einnig þær eiga sinn
bjarma. Og þá sjáum við það, að
allar flyttu bárurnar okkur-fram
á leið. 'y
En hvernig sem hinn .mikli
umheimur gleymir, £cta þó sum*-
ir aldrei gleymst þeim, er eitt sinn'
nutu kynna þeirra. Þau gömlu
kynni gleymast ei, sökum þess
að þau skildy syo mikið eftir.-Og
í dag fyllir'sn.ú 'á'ttunda áratuginn
ein sú. kona. ér ávallt gaf. syo
mikið af óþrotlegum auði hjarta
síns að við sem þeirra gjafa nut-
um getum aldrei gleymt henni,
né þeirri miklu skuld sem við
finnúm að við stöndum í við
hana.
Þessi kona er frú Geirþrúður
Zoega.
Ég hefi verið þannig gerður að
ég hefi ekki eignazt marga vini
um ævina, og rnun fjöldi manns
þykjast fullvel skilja það. Vin-
irnir hafa verið fáir, en þeir hafa
verið af þeirri gerð að mér hefir
Hklega enzt vinátta þeirra nokk-
urn veginn Á við það sem öðrum
endist vir.éengi fjöldans. Þeir
hafa reyn:f. svo tryggir, þeir hafa
verið svo einlægir, og þeir hafa
verið svo lausir við eigingirni í
vináttu si.*ni.
Kynni mín af þeim hjónum,
Helga og Geirþrúði Zoega, hófust
fyrir þrjátíu árum, og þó að hvor-
ugt þeirra væri lausingi í tilfinn-
ingum sínum, urðu þessi kynni
ótrúlega fljótt að innilegri vin-
áttu, þar sem ég, snauður og um-
komulaus, var eingöngu þiggjr
andinn. Enda þótt Helgi væri við
alla menn kurteis og viðræðu-
góður, var hann þó maður dulur
í skapi og mun ógjarna hafa flík-
að í viðræðum þeim efnum, sem
honum lágu mest á hjarta, en þar
ætla ég að hin andlegu málin eða
rök tilverunnar hafi skipað æðsta
sess. Þau mál ræddum við stund-
um hin síðustu árin sem hann
lifði, og hefi ég ekki meira um
það aö segja hér. En af þeim
vinum, sem á undan mér eru
farnir héðan, er hann á meöal
þeirra er ég sakna mest.
Á þeim árum voru það tvö
vinaheimili sem voru mér, konu
minni og börnum söm og okkar
eigið, og var heimili þeirra
Zoégahjónanna annað þeirra.
Meira að segja tóku þau okkur
með tvö börn um eitt skeið inn
í hús sitt, þegar okkar eigin íbúð
reyndist heilsuspillandi. Og í
hvert skipti sem við komum þar,
1 og hvort sem við vorum þar leng-
ur eða skemur, var þar gott að
j vera, þar sem allt var yljað af
gcðvild og gleði, samiyndi og
samstillingu húsbændanna, en
! rausn og höfðingsskapUr lýstu sér.
hvarvetna. Endurminningin um
I þetta er eins og' sólheiður sumar-
j dagur. Gestir voru bæði innlend-
I ir og útlendir á þessu veitula og
gestrisna heimili, og eitt var það
sem ekki gat fram hjá neinum
I farið, en það var þáttur húsfreyj-
1 unnar í öllu sem fram fór. Hún
lék það hlutverk, sem einungis
hinar göfugustu konur geta leik-
jið: að gleyma sjálfri sér, þurrka
sjálfa sig út always ob-
literating heráelf“, sagði við mig
enskur menntamaður, sem marg-
sinnis var þar gestur og vitan-
lega hlaut að dást að henni),
. alltaf sívaþandi í umhyggju sinni
fyrir öðrum, með þeirri óumflýj-
! anlegu afleiðingu að allra athygli
hlaut að dragast að henni.
j Svona er frú Geirþrúður Zoéga,
þetta er hennar eðli tig eigin-
ileiki, rétt eins og birtan er eigin-
l leiki sólarinnar. Fyrir þetta er
n
(9
hún nú í elli sinni auðug kona, oá
þegar að því kemur að hún flytji,
tekbr hún auð sinn með sér; hann
megnar enginn máttur frá henm
að taka.
Hún heyrir þær fæstar, og sér
þær fæstar ritaðar, blessunar*
óskírnar og þakkarkveðjurnaí
sem herini berast í dag. En allar
munu þær þó komast til skila.
• v Sn. S.
loprar bæiar- ;
úfgerðarinnar
B.V. BÉTUR HALLDÓRSSON
kom 'fr.á Esbjerg 31. ágúst, fór í
síipp í 'byrjun vikunnar og til
Grænlaúds á miðvikudag, 3. sept.
B.vi Þorkell máni—kom meCI
fuHfermi af saltfiski frá Græn-
landi 4. sept. og fór áfram með
aflann samdægurs.
B.v. Ingólfur Arnarson er urt
það bil að ljúka löndun í Esbjer ’
og leggur væntanlega af sta)
heimleiðis um helgina.
Um 80 manns unnu hjá íisk-
verkunarstöðinni í þessari viku».
Framh. af bls. 9
því að við getum ekki krafizt
mikils árangurs frá þeim á með-
an þeir hafa sama og engin tækí
til að vinna með borið saman við
nágrannaþjóðir okkar. Tökum til
dæmis frændur okkar Norðmenn,
sem nú eiga gott hafrannsókna-
skip og annað í smíðum. Fyr
kom ekki skriður á rannsóknir
þeirra en þeir höfðu fengið skip
til umráða. Árangur af síldar-
rannsóknum þeirra í hafinu á
milii íslands og Noregs er óhætt
að fullyrða að hafi gefið veiði-
flota þeirra all verulega veiði.
Svo mundi það einnig verða með
okkur ef við gætum eignast skip
til þess að halda hér uppi rann-
sóknum allt árið. Það er trú mín
að slíkt skip mundi fá æði mik-
inn starfá hvað snertir sildar-
rannsóknir vestur og suð-vestur
af landinu, engu síður en i haf-
inu austur og suð-austur af land-
inu, þar sem rannsóknarskip
Norðmanna G. O. Sars hefir hald-
ið uppi rannsóknum sínum með
góðum árangri.
A
HVERS ER AD VÆNTA t
NÆSTU SÍLDÁRVERTÍD?
Sú reynsla, er fékkst síðast-
liðna síldarvertíð bendir ótvírætl
í þá átt^ að okkur beri skylda
til að fara nokkru varlegar hvað
snertir herpinótaveiðar, en við
höfum gert að undanförnu, en
snúa okkúr frekar að reknota-
veiði með all verulegan hluia at
síldveiðiflotanum og þá sérstak,-
lega hin stærri skip, sem haía
þann möguleika að hafa jöfnum
höndum herpinót og báta með-
ferðis,, ef til þess kæmi £ð sild
sæist vaða. En þar sem gjöra
má ráð fyrir að frekar yrðt ma
úthafsveiði að ræða, þá pyrílu
skipin að sjálfsögðu að geta salt-
að sildina um borð og ger.gið frr.
hsnni að öllu leyti. Þá væri og
mjög áeskilegt að skip þessi
fengju að sigla 'með aflan á er-
lendan markað að lokinni ver-
-cíð.
Að endingu þetta. Það er ekki
ástæða fyrir okkur íslendinga að
gefa upp alla von í sambandi við
j okkar langþráðu og eftirsóttu
norðurlandssíld, því við skulum
1 hafa það hugfast að allsstaðar í
heimi á meðal fiskiþjóða hefir
það skeð að aflaleysistímabil hafa
komið, en í flestum tilfellum leit-
1 ar fiskurinn aftur á sínar fyrrí
slóðir og svo skulum við vo :a
1 að verði hér einnig, en gæta þes3
jafnframt að haga seglum eftir?
jvindi á meðan aflaleysið varii*
og reyna að dreifa flotanum
fleiri veiðar í stað þess að hæt'.
honum öllum á eina vei'ðiaftf' ‘ ð.
G. Jör,