Morgunblaðið - 14.10.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þrið'judagur 14. okt. 1952
ADELAIDE
Skáldsaga eítir MARGERY SHARP
iiuiiiiiiuiuimnu
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiimnn
Framhaldssagan 34
Hann ýtti henni frá sér og
komst fram hjá henni út á litlu
svalirnar. Þau stóðu þar and-
spænis hvort öðru. Adelaide hélt
áfram.
„Þú segir að ég sé orðin hörð
og köld, Henry, en ég hef orðið
að vera það. Annars hefði ég ekki
það, hvernig þetta vildi til?“
Adelaide vætti varirnar.
„Við stóðum uppi á svölunum
við tröppurnar á númer 2. Hann.
fór fram hjá mér til að komast
niður og missti fótanna í efstu
tröppunni“.
Henni fannst sjálfri hún tala
alitof rólega. Hún hefði átt að
gráta og berja sér og hún hefði
afborið þetta líf. Ef þú vilt aðeins j átt að fleygja sér jdir látinn eig-
gera aðra tilraun, þá skal ég inmanninn. Aftast úr þvöigunni
reyna að verða öðru vísi og heyrðist mjóróma rödd: „Datt
betri við þig. Ég skal treysta þér ; harm, eða var honum ýtt“. Lög-
og trúa á þig. Og hvers vegna ' regluþjónn hvessti augun í áttina
skyldir þú ekki reyna aftur? Þú ! hl þess sem hafði talað. ,,Þögn“.
ert ungur. Við erum bæði ung. j kallaði hann. Hann leit aftur á
Við eigum svo mörg ár framund- Adelaide.
an. Eigum við aldrei að geta geng „Sá nokkur annar þetta ske?
ið upprétt framar og litið fram'
an í heiðarlegt fólk? Þegar móðir
„Ég veit það ekkí“.
Sann sneri sér að áheyrendun-
mín skrifar mér, get ég ekki einu um- Hópurinn fjarlægðist aftur
sinni svarað bréfum hennar
„Og það er aðeins vegna þess
að þú ert þverhaus", sagði Henry
Lambert. „Ef þú værir ekki svona
: lítið eitt. En um leið ruddist eín-
hver fram, sem hafði staðið aft-
r ast. Það var „Svínið“ svokallaða,
þá mynduð þér ní í sjúkrabíl til
að láta taka hann burt. Hver á
að jarða?“
i Það var eins og þessi spurning
I hef ði orðið til þess að fólkið rank
aði við sér. Það byrjuðu hávær-
ar samræður um það, hvort herra
Bickford eða herra Mayhew ætti
að sjá um útförina. Lögreglu-
þjónninn lokaði minnisbók sinni,
stakk henni í vasann og sneri sér
að hópnum.
„Einhver verður að fara nið-
ur á stöðina, biðja þá að senda
vagn og lækní. Þeir, sem hafa
ekkert hér að gera, hypji sig burt.
Frú Lambert .. ef þér viljið fara
inn........“
„Ég verð kyrr hér hjá manni
mínum“, sagði Adelaide.
Hún leit upp náföl í framan,
en það stafaði frekar af ógleði
en sorg. Henni fannst hún öll
anga af fýlunni sem lagði af föt-
um „Svínsins“, en gamla konan
Hvcr tvíburinn notar TONI?
Hvor notar dýra hárliðun?
(Sjá svar að neðan)
öðru nafni frú Mounsey. „Eg sá hélt enn fast utan um hana.
kjánalega stolt þá mundir þú fá . Þ®ð“, sagði hún drafandi röddu.
peninga út úr henni“.
An þess að Adélaide hefði hina
minnstu hugmynd um hvað hún
gerði, ýtti hún við honum. Jafn-
vægi hans var ekki upp á sitt
bezta. Hann sneri bakinu í efstu
tröppuna. Hann steyptist á höfuð
íð niður á steinlagninguna fyrir
neðan.
„Eg sá það allt“
„Nafn?“
„Frú Mounsey, númer
Verzla með gamlan fatnað“.
10.
Það er ekki hægt að skilja
hana eir.a eftir“, sagði hún. „Ég
verð hér hjá henni“. |
Adelaide leit snöggvast á lög- |
regluþjóninn sér til hjálpar, en
3.
Ibúunum í Britannia Mews var
aldrei sérlega um það gefið að
sækja lögreglur.a. En þegar mað-
ur beinlínis hálsbrotnaði, þá var
ekki um að villast að nauðsyn-
legt var að ná í lögregluna. Ade-
laide vissi aldrei hver það var
sem fór. Lögregluþjónninn virt-
ist birtast þarna eftir örfáar mín-
er ekki snör i snúningum".
Lögregluþjónninn skrifaði í
bók sína það sem hún hafði sagt.
„Veslingurinn", sagði frú Moun
sey, „að farast svona af slysför-
um“.
Hún vaggaði að Adelaide og
tók utan um hana. Það fór hroll-
ur um Adelaide, en hún þorði
utur. Hun la enn a hnjanum við ekkj að streitagt . móti Hún lét
\ ?anZl S““ fi,r Það gott heita, þegar frú Moun-
le!ð fylltist allt af folki. Allt i j ði vanga hennar við skít.
kring um hana þyrptust andlit, '
sem tautuðu eitthvað. Henni j
fannst þetta vera eins og mar-
tröð. Enginn kom alveg að henni
en samt var hún umkringd á alla * - * f * „• *
vegu. Hun fann hve foikið naut
þess að eitthvað hafði skeð. Ade-
laide lokaði augunum. Það voru
engin tár undir augnalokum
hennar, en af einhverjum ástæð-
um datt henni í hug að það væri
viðeigandi að hún gréti.
Hönd var lögð á öxl hennar.
Lögregluþjónninn hjálpaði henni
á fætur. Adelaide sá að hann leit
undranui á hana. líann hafði auð
sjáanlega ekki búist við að hitta
fyrir heiðvirða konu. Hún hugs- _
aði: „Ég græt ekki, en ég er þó '
„Þér segíst hafa séð þegar það sá að hann mundi ætla að fara
skeði?“ | eftir þeirri algildu reglu að þeir
„Ég sver það. Ég var í gluggan- sem hefði orðið fyrir sorg mættu
um þarna og ég sá þegar Lam- ekki vera einir.
berthjónin komu út. Hann rudd- I „Það er réttast fyrir yður~að
ist fram hjá henni eins og hún fá eínhvern hingað“, sagði hann
sagði og missti fótanna. Ég kom alvarlegur í bragði. „Getið þér
niður eins fljótt og ég gat, en ég ekki gert boð eftir einhverjum
ættii.gja", sagði
uga öxlina á sér.
| „Skelfingu lostin“, sagði frú
Mounsgy. „Hún er alveg skelf-
l ingu lostin. Ef þér væruð vel að
ættingja?"
„Ég á enga
Adelaide.
Um leið og hún sagði það,
mundi hún eftir því að allir ná-
grannarnir höfðu vitað um heim-
sókn frú Culver. „Svínið“ vissi
um það eins og allt annað. —
Adelaide sá að það kom einhver
undarlegur velþóknunarsvipur á
andlit hennar.
„En hún á vini. Ég er vinur
hennar. Er það ekki satt, vina
mín“, sagði „Svínið".
Adeiaide kinnkaði kolU. Hún
gat ekkert annað gert. Hún var
að missa allan mátt, en hún mátti
TONI gerir hárið mjúkt og eðlile-gí
Fleiri nota TONI en nokkurt
annað permanent.
Þér munið sannfærast um, að
TONI gerir hár yðar sdkimjúkt.
Hárliðunin verður falleg og end-
ist eins lengi og notað væri dýr-
asta permanent, en verður mörg-
um sinnum ódýrara.
Engin sérstök þekking nauð-
synleg. Fylgið aðeins myndaleið-
beiningunum.
Permanent án spóla kr. 23,00.
Spóiur...........kr. 24,30.
Munið að biðja um
Heima permanent
með hinum einu réttu spólum og
gerið hárið sem sjálfliðað.
HEKLA, H.F.
Skólavörðustíg 3 — Sími 4748
Með hinum einu réttu TONI
spólum er bæði auðveldara og
fljótlegra að vinda upp hárið.
Komið lokknum á spoluna, vind-
ið og smellið síðan. Þetta er allt
og sumt.
Þér getið notað spólurnar aft-
ur og aftur, og næsta hárliðun
verður ennþá ódýrari. Þá þarf
aðeins að kaupa hárliðunarvökv-
ann.
Jafnvel fagmenn geta ekki séð
mismuninn. Elanore Fulstone, sú
til vinstri notar TONI.
Skri f stof usf ú ika
Hrói höttur
snýr aftur
eítir John O. Ericsson
26.
— Hvað gerðist svo? Hvernig fór fyrir kónginum? spurði
heiðvirð kona. Ég er hefðarkona“. hann óþolinmóður. Þeir horíðu á Hróa allir saman.
Og svo: „En ef þú ert hefðar-1 — Var sárið haettulegt?
kona, hvað ertu þá að gera hér?
Þú ert vízt bara heiðvirð kona
ti
-,,Jæja“, sagði lögregluþjónn-
inn. „Er þetta eiginmaður yðar?“
„Já, sagði Adelaide.
„Nafn?“
„Frú Lambert. A.delaide Lam-
bert“. I
Lögregluþjónnir.n beygði sig
Það var banasár, svaraði Hrói hægt. En þ-eir gátu séð
á augum hans, að honum var mikið niðri fyrir. Þeir spruttu
upp.
— Attu við, að Ríkarður Ljónshjarta sé ekki framar.... ?
sagði Stutely hásum rómi.
I — Á tólíta degi hætti hjarta hans að slá. Ég sagði, að lækn-
irinn væri ílón. Það kom drep í sárið. Ríkarður bar það eins
og maður og ákallaði dýrðlingana einnig.
Þegar dauðinn nálgaðist, sofnaði hann eins og hann væri
yfir Henry og áhorfe'ndurinír barn- með höíuðið í faðmi móður sinnar.
komu nær. Þegar hún hafði sagt Menmrnir þrir voru seztir, en þeir horfðu ekki hver á
til nafns síns, var eins og þeim annan. Þeir aðeins störðu inn í eldinn án þess að segja neitt.
yxi kjarkur. Einhver fór jafnvel — Og morðinginn? spurði Litli-Jón eftir nokkra þögn.
að láta í ljós samúð og kom með Fann nokkur hann?
stól handa henni. Adelaide settist Hrói andvarpaði.
enda þótt hún hefði heldur kosið — Hann var hugrakkur maður og sonur hugrakks göfug-
að standa. En hún var hrædd um rnennis. Það var Bertrand frá Gourdon, sem veitti Ríkarði
að móðga þann sem hafði komið banasáráð — yngsti sonur sendirnannsins. Ég var sjálfur við-
með síólinn. Hún var þegar f.taddur, þegar hann var leiddur fram fyrir konung í tjald-
að velta þvi fyrir ser, hver hefði jnu J j
og^hvað'fólk^hafðf séð^^Hún&gat 7" ^Va3 ll,t hef é| §ert Þér- Úr Því að Þn Eækist eftlr llfl
ekki treyst þvi að neut þeirra _ y, . . ,
mundi standa með henni. Hún var 1 — Pu hefur drepið foður mmn og bræður mina, svaraði
ekki ein af þeim....“ 'pilturinn. Maður af Gourdon ætt getur ekki lifað án hefndar.
Lögregluþjónninn rétti úr sér §et ég dáið ánægður, því að ég veít, að þú átt ekki langt
aftur og leit á hana. eitir . ...
„Hann er dáinn“. Hér verð ég að skjóta því inn í, að á meðal manna Ríkarðar
:sa&6i iAd^Iáide., .. . t , (;konúft£s var Fiamlehdingur nokkur, illvígur bardagafantur,
„Getið þér gefið skyrslu um 'Meircfiandeé' áð nafnil
óskast á skrifstofu hér í bænum.
Þarf að vera æfð í reikningi og skrifa góða hönd.
Umsóknir, með mynd og upplýsingum, sendist af-
greiðslunni fyrir hádegi á miðvikudag — merktar
„Vandvirk —853“.
£K
oskar eftir atvinnu, helzt í málflutnings- eða opinberri
skrifstofu. — Ensku og hraðritunarkunnátta. — Tilboð
merkt: „Vön“—857, sendist afgreiðslu Morgunblaðsins
í síðasta lagi næstkomandi föstudag.

FJOLBREYTT ISAUM
' MEÐ VÉLUM
Plisseringar
Gerð hnappagöt
Klæddar sylgjur
Klæddir hnappar
Kóssar í belti
Flossaum
Zig-Zag saum !
Húllföldun
Sokkaviðgerðir

i. \ ■
wímr.