Morgunblaðið - 27.02.1953, Page 6

6
HORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 27. febr. 1953 j
(Jtg.: H.f. Árvakur, Reykjavfk,
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsls:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Askriftargjald kr. 20.00 á mánuði, Innmlinils.
t lausasölu 1 krónu eintakið
líminn og iandhelgismálið
Þóeruitn JóhasBnsdóttir
lék elnieik með
KœlEé-hliómsveitmRj
TÍMINN birti s.l. miðvikudag for-
• ustugrein um landhelgismálið,
sem telja verður mjög varhuga-
verða af hálfu íslenzks stjórnar-
blaðs. Þar er því í fyrsta lagi
slegið föstu, að ríkisstjórn Bret-
lands sé samþykk því ofbeldi,
sem brezkir útgerðarmenn hafa
baft í frammi í þessari deilu um
vétt íslendinga til þess að koma
í veg fyrir eyðileggingu fiski-
miða sinna.
Það er mjög óhyggilegt af ís-
lenzku stjórnarblaði að fullyrða
þetta. Ríkisstjórn íslands hefur
lýst því yfir, að hún hvorki vilji
né geti kvikað í neinu frá þeim
ráðstöfunum, sem hún hefur gert
í þessu máli. Það er í öðru lagi
vitað að íslendingar viija gjarn-
an halda hefðbundinni vináttu
milli þeirra og brezku þjóðarinn-
ar. En ef þetta tvennt á að fá
staðizt, þá er það ekki skynsam-
legt að bera það blákalt á brezku
stjórnina að hún standi með út-
gerðarmannaklíkunni í landi
sínu. Þetta er óhyggilegt einfald-
lega vegna þess, að íslendingar
hafa ekki dregið dul á, heldur
ekki gagnvart brezku stjórninni,
að þeir fordæmi harðlega atferli
brezkra útferðarmanna.
Blað hins íslenzka forsætisráð-
herra má því ekki gera leik að
því að fella brezku stjórnina
undir sömu fordæmingu og þá.
Því ber að láta sér skiljast, að
enda þótt brezka stjórnin, enn
sem komið er, hafi ekki girt fyrir
ofbeldisaðgerðir útgerðarmanna
sinna, þá þarf engan veginn af
því að leiða, að hún hafi samúð
með slíku. Getsakir íslenzks
stjórnarblaðs um það, gætu hag-
lega átt þátt í að torvelda lausn
deilunnar.
En þá er komið að öðru atrið-
inu í fyrrnefndri forustugrein
Tímans. Þar er vakin athygli á
því, að landhelgisdeilan kunni að
tapazt af okkar hálfu vegna „út-
flutningseinokunar“ þeirrar sem
Sjálfstæðisflokkurinn haldi uppi!
Islendinga rekur e. t. v. minni
til þess að þegar nýtt skipulag
og heppilegra var tekið upp á
yfirstjórn landhelgisgæzlunnar á
5.1. vori, þá lýsti Tíminn því yfir,
að þessi ráðstöfun væri gerð af
hálfu Sjálfstæðisflokksins og ráð-
herra hans til þess að hlífa ís-
lenzkum landhelgisbrjótum. —
Blaðið lýsti því beinlínis yfir, að
þeir menn, sem forustu hafa haft
um ráðstafanir til verndar ís-
lenzkum fiskimiðum, væru sjálf-
ir veiðiþjófar og landhelgisbrjót-
ar!!
Með þessum staðhæfingum
blaðs hins íslenzka forsætis-
ráðherra var gerð stórhættu-
leg tilraun til þess að veikja
aðstöðu okkar í einu þýðingar-
mesta hagsmunamáli þjóðar-
innar. Það er líka vitað að
brezkir útgerðarmenn hafa
engu vopni beitt oftar í bar-
áttu sinni og ofbeldisaðgerð-
um, en að Islendingar ætluðu
sér sjálfir að fiska á þeim
veiðisvæðum, sem þeir nú
hefðu útilokað brezka togara
írá.
Nú, þegar blað Framsóknar-
ílokksins er að reyna að finna
upp ágreiningsmál við samstarfs-
flokk sinn í ríkisstjórn er brotið
upp á öðru atriði. Tíminn heldur ,
því nú fram, að vegna þess að
Sjálfstæðisflokkurinn haldi
verndarhendi yfir „einokun“ út-
flutnings sjávarafurða, þá geti
svo farið að við töpum landhelg-
isdeilunni við Breta. Það er ó-
maksins vert að kryfja til mergj-
ar, meir en gert hefur verið, hvað
raunverulega hefur gerzt í fisk-
sölumálunum á undanförnum ár-
um, og hver afstaða Sjálfstæðis-
flokksins hefur verið til þeirra.
Það er alkunna að íslenzkur
sjávarútvegur er mjög áhættu-
söm atvinnugrein. Þess vegna
hafa framleiðendur reynt að
byggja upp um hann varnar-
garða til örýggis afkomu sinni.
Þeir hafa efnt til ákveðinna sam-
taka, sem forustu hafa um út-
flutning og sölu afurðanna. Má
þá fyrst benda á síldarútvegs-
nefnd, en stofnun hennar og
starfsemi byggist á lögum, sem
sett voru í stjórnartíð Framsókn-
arflokksins og Alþýðuflokksins.
Um Sölusamband ísl. fiskfram-
leiðenda, sem annast saltfiskút-
flutninginn, er það að segja, að
það var stofnað upphaflega af
frjálsum samtökum útvegs-
manna, en siðan löghelgað með
iögum, sem sett voru í stjórnar-
tíð Framsóknar og Alþýðuflokks-
ins. Loks er þess að geta að Sölu-
miðstöð hraðfrystihúsanna er al-
gerlega frjáls samtök þeirra að-
ila, sem annast hafa framleiðslu
hraðfrysts fisks.
Afstaða S j álf stæðismanna til
þessara samtaka framleiðenda er
fyrst og fremst sú, að meðan út-
gerðarmenn og sjómenn vilja
þetta skipulag, þá mun Sjálf-
stæðisflokkurinn og sá ráðherra
hans, sem þessi mál heyra undir,
ekki brjóta þau niður. Sjálfstæð-
ismenn telja að framleiðendur
sjávarafurða eigi sjálfir að ráða
skipulaginu á sölu afurða sinna.
Um leið og þeir telja sér annað
skiþulag hentara mun ekki
standa á Sjálfstæðisflokknum að
framkvæma þær óskir þeirra. —
Þessu hefur formaður Sjálfstæð-
isflokksins, Ólafur Thors, núver-
andi atvinnumálaráðherra, marg-
lýst yfir.
Nú segir Tíminn að þetta
skipulag afurðasölunnar geti leitt
til þess að íslendingar tapi land-
helgisdeilunni. Blaðið gáir ekki
að því að enn á ný er það að gefa
andstæðingum okkar til kynna,
að við kunnum að vera veikir
fyrir í þessu mikla hagsmuna-
máli okkar.
En ef skipulagning afurðasöl-
unnar ræður úrslitum í landhelg-
isdeilunni þá ber Tímanum að
leiða rök að því, að framleiðend-
um beri að taka upp annað skipu-
lag þessara mála.
í þessu sambandi, er það
mjög athyglisvert að svo að
segja hver einasti Framsókn-
armaður í útvegsmannastétt,
telur sjálfsagt og eðlilegt að
halda fast við núverandi skip-
an afurðasölumálanna. Sann-
aðist það bezt á því, að þegar
Vilhjálmur Þór fór fram á
Ieyfi til handa Sambandi ísl.
samvinnufélaga til saltfiskút-
flutnings, þá andmæltu hans
eigin flokksmenn því ein-
dregnast.
Hitt verður svo að segjast, að
það er ákaflega hæpin stefna hjá
málgagni forsætisráðherrans að
blanda deilum um innanríkismál
hvað eftir annað inn í umræður
um utanríkismál, sem snerta lífs-
hagsmunamál þjóðarinnar.
HINN 15. febrúar s. 1. lék ungl*
íslenzki píanósnillingurinn Þór-
unn Tryggvadóttir einleik í píanó
konsert með Hallé-hljómsveit-
inni í Manchester. Leikur hsnn-
ar vakti óskipta athygli áheyr-
enda.
Þórunn lék einleik í píanó-
konsert nr. 2 í B dúr eftir Beet-
hoven með Hallé-hljómsveitinni
í Free Trade Hall í Manchester,
en stjórnandi hljómsveitarinnar
er hinn kunni hljómsveitarstjóri
George Weldon. Hljómleikahöll-
in, sem tekur 2600 áhorfendur í
sæti var þéttskipuð.
Hún fékk frábærar viðtökur og
var kölluð fimm sinnum fram er
hún hafði lokið leik sínum. í tón-
listargagnrýni blaðsins Manchest
er Guardian daginn eftir segir:
Þórunn lék með aðdáanlegu
öryggi. Leikur hennar bar fram-
úrskarandi mýkt og fimleika, án
þess þó að hætta sér út i of
mikla skarpskyggni og sem bet-
ur fer án yfirborðslegrar róman-
tíkur.
Þórunn mun leika sama píanó-
konsert með sömu hljómsveit í
Harrogate 26. maí n. k. Hljóm-
sveitarstjóri þá verður Sir John
Barbirolli.
Til skrúðgarða-
eigenda
, MÖRG tilmæli hafa borizt um að
skrúðgarðaeigendur þeir, sem
þess óska, gætu fengið einfalda
uppdrætti af skrúðgörðum er þeir
ætla að skipuleggja við hús sín.
t Ókeypis leiðarvísir mun fylgja
með teikningunum, um allt það
1 helzta er viðkemur garðinum, sér
staklega um gróðursetningu og
meðferð blóma og trjáa er þar
verða sett. Sérstaklega ættu nýju
bæjarhverfin að taka mál þetta
til rækilegrar athugunar og hefja
framkvæmdir svo fljótt sem
kostur er.
| Það er mikið fjárhagsatriði fyr-
ir fólk að fá sem bezt kaup á öllu
því er þarf til skrúðgarða. Einnig
mun ég hlutast til um að þeir
njóti góðra kjara við plöntukaup.
Fjölmargir hafa óskað eftir
þessu við mig og bið ég þá og alla
aðra, er áhuga hafa fyrir þessum
málum, að hafa samband við mig
í skrifstofu bæjarverkfræðings,
, Ingólfsstræti 5, kl. 1—2,30 alla
I virka daffa nema laugardaga. •—
Sími 81000.
Sieurffur Sveinsson,
gar ðyrk j ur áðunautur.
Akureyringar bíða
„Rekkjunnar" með
Víkingsskemmtun
til ágóða fyrir !am-
aða íþróttamanninn
S. L. FÖSTUDAG hélt knatt-
spyrnufélagið Víkíngur, undir for
ustu skiðadeiidar, skemmtifund
til ágóða fyrir lamaða íþrótta-
manninn. Var þar ýmislegt til
skemmtunar. Fyrst var kvik-
myndasýning, glúntar voru
sungnir af þeim Birni Emilssyni
og Sigurði Haraldssyni, Reynir
Þórðarson söng einsöng og var
honum mjög vel tekið. Þá var
útvarpsþáttur og kendi þar ýni-
issa grasa.
Tveggja krónu happdrætti
hljóp af stokkunum kl. 10 og allir
miðarnir voru seldir kl. 12, en þá
var dregið um ýmsa hluti, er
'nokkur fyrirtæki höfðu gefið í
þessu skyni. Að lokum var stig-
inn dans fram yfir miðnætti, og
léku fyrir dansi þeir félagarnir
Árni F. E. Scheving og Örn
Egilsson.
Áður en skemmtuninni lauk
ávarpaði formaður félagsins,
Gunnar Már Pétursson, gestina
og þakkaði þeim þann skerf, er
þeir hafa lagt af mörkum til
þessa mannúðarmáls.
Ræða SlanskíréHar-
LUNDÚNUM, 26. febr. — Full-
trúar frá Alþjóðasambandi jafn-
aðarmanna koma saman til fund-
ar í Lundúnum í dag til þess að
ræða Slanskíréttarhöldin, sem
fram fóru í Tékkóslóvakíu í
haust sællar minningar. — Hafa
jafnaðarmannaflokkar allra landa
verið hvattir til að senda lög-
fræðinga á þennan fund, því að
þar verður mörkuð afstaða al-
þjóðasambandsins íil Slanskís-
réttarhaldanna og annarra þeirra
„játningarréttarhalda“, sem svo
mjög hafa tíðkazt í kommúnista-
ríkjunum að undanförnu.
—Reuter-NTB.
rr
"í
i
Rasho-Moii
Gamla Bíói
GAMLA BÍÓ sýnir um þessar
mundir japanska kvikmynd, sem
er all frábrugðin þeim myndum,
sem bíógestir hafa átt að venjast.
Þrír menn sitja í borgarhliði
Rasho-Mon og tala sín á milli um
atburð, sem átt hafði sér stað
r.okkrum dögum áður inni í skóg-
arþykkninu. — Regnið strevmir
úr loftinu og vantrúin á manns-
sálina endurskin út úr hryggum
og vonlausum andlitum þeirra.
Þessi sérstæða japanska mynd
er mjög vel leikin og tekin og því
engin tilviljun að hún skyldi
hljóta fyrstu verðlaun í alþjóða-
samkeppni í Feneyjum og mörg
lofsamleg ummæli kvikmynda-
gagnrýnenda. — á.
Velvakrandi ^kriíar:
ÚR DAGLEGA LIFINU
óþreyju
AKUREYRI, 25. febrúar — Um
þessar mundir er ekki meira rætt
manna á meðal hér í höfuðstað
Norðurlands en um væntanlega
leikför Þjóðleikhússins hingað
með hið margumtalaða og vin-
sæla leikrit „Rekkjuna“.
Allir leiklistarunnendur munu
fagna þessari leiksýningu og
þeim ágætu listamönnum, er að
henni standa.
Var gert ráð fyrir, að fyrsta
sýning yrði næsta fimmtudag og
leikið fjóra daga í röð, en svo
sem nokkuð mun kunnugt, hafa
leikendur og aðstoðarmenn þeirra
teppzt í Vestmannaeyjum vegna
slæmra veðurskilyrða. Ekki er
því útlit fyrir að sýningar hefjist
á þeim degi. Vonandi fer það
samt svo, að við fáum „Rekkj-
una“ hingað norður á næstu dög-
um. — Tvö aðalblöð bæjarins
birta í dag greinar og myndir í
tilefni af leikíörinni. —H. Vald.
Kærulaus embættis-
maffur.
MÉR hefir borizt fréf frá tann-
pinusjúklingi, sem hljóðar á
þessa leið:
„Kæri Velvakandi!
Ég næ ekki upp í nefið á mér
fyrir gremju — ekki að ósekju,
vil ég fullyrða. Ég hafði tekið í
mig kjark og pantað tíma hjá
tannlækni einum hér í bænum til
að láta gera við eina tönn í mér,
sem ég er búinn að eiga marga
andvökunóttina fyrir. Ég hirði
ekki um að útmála líðan mína
frekar, en hún hefir ekki verið
körug, Já, ég átti sem sagt pant-
aðan tíma hjá fyrrgreindum tann
lækni kl. 9 á mánudagsmorgun
og mætti á tilteknum stað og
stund svo sem vera bar. En svo
fór, að enginn læknirinn kom og
ég hélt leiðar minnar heim, eftir
að hafa beðið í drykklanga stund
á biðstofunni, heldur súr í sinni.
Þetta hlaut að vera á einhverjum
misskilningi byggt, hugsaði ég og
hringdi í lækninn, sem þá sagði
mér, að ég hefði átt að koma á
miðvikudagsmorguninn kl. 9,
mér hefði misheyrzt.
Rann npp fyrir mér ljós.
EG tölti af stað aftur á miðviku-
dagsmorguninn. — Ekkert
skyldi aftra mínum góða ásetn-
ingi — að ganga undir eldraun-
ina, hvað sem það kostaði. Kl. var
9, fólk tók að tínast inn í bið-
stofuna. Svo leið og beið — 10
mínútur — kortér — hálf 10, og
ekki bólaði á lækninum. Sjúkl-
ingarnir sem biðu tóku að ókyrr-
ast í sætum sinum os eerast óþol-
inmóðir. Komu sér síðan út, einn
af öðrum, augsýnilega vonlausir
um að þeim mundi auðnast að
sjá auglit kvalara síns eða líkn-
ara — hvorttveggja er réttnefni
— í þetta skiptið. Ég beið í þrá-
kelkni minni þangað til klukkan
,var farin að halla í 11 en þá fór
jég mina leið. Það hafði runnið
.upp fyrir mér ljós: Það hafði ekki
I verið um neinn miskilning að
ræða áður, heldur var hér annars
vegar óprúttinn og kærulaus
embættismaður, sem mér fannst
standa illa í stöðu sinni, sem ég
hafði misst allt álit á. Það er
nógu ömurlegt, út af fyrir sig, að
þurfa að fara til tannlæknis, þó
að ekki bætist þar ofan á tvö-
föld fýluför. Ég hefi vitanlega
snúið mér til annars tannlæknis,
sem ég vona, að muni reynast
mér betur. Það mætti segja mér,
að svo væri um fleiri, sem gripu
í tómt hjá hinum á miðvikudags-
morguninn. — Tannpínusjúkling-
ur“.
Taklff eftir, bílstjórar.
VEGFARANDI skrifar mér á
þessa leið:
„Heiðraði Velvakandi!
í von um, að revkvískir bif-
reiðarstiórar lesi dálka þína af
jafnmikilli kost"æfni og ég, lang-
ar mig til að beioa fáeinum orff-
um til þeirra: i',rér finnst,' að þið
ættuð að taka b:ið mikið tillit til
vegfarenáa á vötum höfuðborg-
arinnar, að b:ð æt+nð sð hægja
ofurlítið á ferð bifreiðarinnar,
þegar þið konr'ð alcandi á fullri
ferð í krapi o" tpffm, svo að ekki
getur hjá bví faríff að fótgang-
andi fólk á vötunni verði fyrír
miður skemm+;1p"nm skvettum.
ov pusuganvi. S’íkt kemur æði ó-
notaleva við. i-fnvel bó að fólfc
sé í sínum vpniuipvu hversdagsr-
fötum, að é" nVí ekki tali um, ef
það er í símj ffnpstq nússi, ef lit
vill á leiðinnf í eit.t eða annaff
samkvæmi. Sumir bifreiðarstjór-
ar sýna í þescu efni siálfsagða
kurteisi en aðnr — og þeir eru
öf margir — smfast einskis. Éff
vona, að þeir, sem hér eiga hlut
|að máli, taki þetta Póðfúslega fíl
athugunar. — Vegfarandi".