Morgunblaðið - 27.02.1953, Síða 10

10
MORGinSBLAÐlÐ
Föstudagur 27. febr. 1953
SYST
?!
SKALDSAGA EFTIR MAYSIE GRIEG

UI(lllll(IIIIMIIIIMMIIIIIIIIim|IIIIIMIIMIMMMIMIIIIMimillMIIMI<|IIUNNi|IJ
IMIMMIUIMIMKKIMMIIIIIIM
Framhaldssagan 9 t
„Ég vildi óska að mamma hefði
getað verið hérna líka“, hugsaði
hún, og sér til undrunar heyrði
hún að hún hafði sagt það upp-
hátt. '
„Já, móðir þín hefði getað ver-
ié hreykin af dóttur sinni í kvöld“
sagði hann lágt. „Það er ekki
hægt annað en vera hreykin af
henni“.
Hún leit á hann, en hann ’norfði
ekki á hana. Hann hafði spennt
greipar um hnén og starfi án af- j
láts upp á leiksviðið. Hún sá
greinilega móta fyrir æðunum á
breiðu enni hans, varirnar voru
samanbitnar og það glampaði á
bláu augun. . . Aftur fann hún til
afbrýðisseminnar, en hún barðist
gegn henni og skammaðist sín
innilega fyrir sjálfa sig. Janice
var falleg. Hvers vegna skyldi
hann ekki dást að henni? Senni-
lega dáðist hver einasti karlmað-
ur í öllu leikhúsinu að henni á
sama hátt og hann. Hvernig stóð
á þessari óþarfa afbrýðissemi
gagnvart hennar eigin systur?
Var það vegna þess að hún var
ástfangin?
Hún leit aftur upp á leiksviðið.
Hún reyndi að fylgjast með því,
sem þar fór fram, en hugur henn-
ar v’ar á reiki. .. Hún hugsaði um
síðustu vikurnar í London með
Jack. Og hún hugsaði um daginn,
sem þau höfðu ekið til Warwicks-
hire, um það sem hann hafði sagt
við hann, og það sem hann hafði
gefið í skyn. Hana hafði dreymt
fagra drauma. Hún spennti greip
ar. Henni var ískalt á höndunum.
Hún gat ekki misst þessa drauma.
Allt líf sitt hafði hún beðið eftir
þessum manni, og nú þegar hún
hafði fundið hann, gat hún ekki
til þess hugsað að missa hann. . .
Tjaldið var dregið fyrir eftir
fyrsta þátt. Ljósin voru kveikt í
salnum.
„Þetta er ágætt leikrit“, sagði
hún.
„Hún er dásamleg“, sagði hann.
Hún borðaði súkkulaði ósjálf-
rátt og reyndi að sannfæra sjálfa
sig um að hún skemmti sér kon-
unglega. Hún hafði beðið þess
með óþreyju að komast til Liver-
pool til að sjá Janice leika, og
hvað gat verið dásamlegra en að
sitja hér við hliðina á Jack. En
eitthvað var að. Hún fann það
æ betur eftir því sem leið á kvöld
ið.
f hléinu eftir annan þátt hvarf
Jack. Hann var ekki kominn þeg-
ar þriðji þáttur hófst, en eftir
fimm minútur eða svo kom hann
aftur og settist við hliðina á henni
í myrkrinu.
„Eg fór til að kaupa blóm
handa systur þinni. Ég skildi þau
eftir bakdyramegin og bað um
að þau yrðu send í búningsher-
bergi hennar".
„Það var fallega gert, Jack“,
sagði hún.. „Hvaða blóm
íékkstu?“
„Orkídeur . . mér datt í hug
að hún gæti fest þær í kjólinn
þegar hún kemur til að borða
með okkur á eftir“.
Þau fóru á bak við tjöldin að
leiknum loknum. Þegar þau
gengu eftir löngum gang, sem lá
'að búningsherbergi Janice, kom
JDerek úí úr einu herbergjanna og
gekk til móts við þau.
* „Hvernig líkaði ykkur leikur-
ÍÍn n?“ spurði hann.
„Mér líkaði hann mjög vel“,
% sagði Aliee.
Hann tók undir handlegg henn
ar. „Komið hérna inn augnablik“
sagði hann. „Mig langar til að
% tala við yður“.
Jack leit til skiptis á Derek og
f Alice og sagði svo með gremju-
v svip: „Ég fer til að athuga hvort
systir þín er tilbúin“.
Derek dró Alice með sér inn í
búningsherbergið, sem hann not-
aði f.yrir skrifstofu. „Hvers vegna
viljið þér tala við mig?“ spurði
hún.
„Það er ekkert áríðandi', sagði
hann og brosti. „Ég ætlaði bara
að spyrja hvort mér væri boðið
með í kvöldmatinn sem vinur
yðar hefur boðið Janice í“.
Þetta kom henni að óvörum.
„Ég býst við að hann vilji gjarn-
an að þér komið lika“, stamaði
hún. >
Hann hló. „Hann vill það ekki,
en það hefur engin áhrif á mig.
Mig langar til að koma. Ég er
alveg skammlaus í útliti og ég
kann að dansa. Segið mér“, bætti
hann við og varð alvarlegri á
svip, „hvernig fannst yður systir
yðar leika“.
„Mér fannst hún ágæt“, sagði
hún og bætti svo við. „Fannst yð-
ur það ekki?“
„Mér fannst mún ómöguleg“,
sagði hann. „Ég vona að þér fyrir-
gefið hreinskilnina".
Hún roðnaði. „Yður er ekki
alvara“.
„Jú, mér er alvara“, sagði hann.
„Janice er falleg, hún hefur dá-j
litla leikhæfileika, en það er ekki |
mikið. En það kemur sér vel fyrir i
mig að hafa hana hérna. Fólki
þykir gaman að koma til að horfa
á falleg andlit. Því er sama hvort
hún er góð leikkona eður ei. Ef
til vill mundi fólk hafa meira vit
á því í London. Mér fannst rétt-
ara að segja yður frá þessu áður
en þér gerðuð yður of glæstar
vonir um framtíð^hennar á lista-
brautinni".
„Eg trúi yður ekki“, sagði hún.
„Eg er viss um að Janice hefur
hæfileika, mikla hæfileika. Það
hefur alltaf verið sagt. Yður hlýt-
ur að finnast það líka, annars
heíðuð þér ekki ráðið hana“.
„Ég veit“, sagði hann og brosti
við. „En ég er karlmaður,- og eins
og ég sagði áðan, er systir yðar
ákaflega falleg“.
„Hvers vegna hafið þér sagt
mér þetta“, spurði hún eftir all-
i langa bögn.
* „Það má guð vita“, sagði hann.
„Ég er ekki vanur því að vera
hreinskilinn um of. En af ein-
hverjum ástæðum held ég að þér
!
séuð heiðarleg manneskja. Mér
datt í hug að bezt mundi að segja
yður sannleikann. Og áður en þér
eruð búnar að gera mig að engu
með þessu kuldalega augnatilliti, 1
þá ætla ég að fara og hafa fata-
skipti. Ég býst ekki við að.herra
Ashburn kæri sig um að ég mæti
í veizlunni í óhreinum gráum bux
um og gulri peysu“. Hann opnaði
fyrir henni dyrnar og hún fór
fram á ganginn.
Hún var reið og hún vissi ekki
sitt rjúkandi ráð. Hann hafði eyði
lagt trú hennar á hina miklu hæfi
leika Janice. Hún þurfti auðvitað
ekki að trúa honum en í hjarta
sínu vissi hún að hmn sagði satt.
Hún hafði séð það um kvöldið.
Janice hafði ekki leikið. Hún
hafði aðeins gengið um leiksviðið
og lofað áhorfendunum að njóta
fegurðar hennar. En enda þótt
hún vissi að hann hafði sagt satt,
hataði hún hann fyrir að hafa
sagt sannleikann. Systir hennar
átti aila ást hennar. j
Hún var komin að dyrunum á
búningsherbergi Janice. Hún var
svo annars hugar að hún gleymdi ,
að berja að dyrum, cn opnaði
hljóðlega og ætlaði að ganga inn. '
Hún stóð sem steini lostin eins
og hún tryði ekki sínum eigin aug
um og starði með skelfingu í aug
unum. Jack hált Janice í fangi ‘
sér. Hann var að kyssa hana. Þau '
snéru bakinu að dyrunum og
hvorugt þeirra hafði heyrt þegar
hún opnaði.
Osjálfrátt lokaði hún dyrunum
aftur eins hljóðlega og hún hafði
opnað þær. Þegar hún var kom
in út á ganginn, hallaði hún sér
upp að veggnum. Henni fannst
hún vera að falla í öngvit.
Það gat vel hafa liðið klukku-
tími. Henni fannst heil öld líða.
Hún var að reyna að komast í
jafnvægi og reyna að líta á þetta
frá öllum sjónarmiðum. Jack
hafði aldrei sagt það berum orð-
um að hann elskaði hana. Hún
hafði álitið að hann elskaði hana,
en sennilega hafði henni skjátl-
ast. Það var reyndar mjög greini-
legt og sú staðreynd var henni
ákaflega þungbær. Sérstaklega
þar sem hún svo nýlega hafði
kynnst ástinni. Hún reyndi að
álasa ekki þeim tveim, sem stóðu
GæsaslúSkan
hjá brisnninum

Félugsvist
Verzlunarmannaftlag Reykjavíkur efnir til félagsvistar
fyrir meðlimi og gesti þeirra að Félagsheimilinu n. k.
sunnudag, og hefst hún stundvíslega klukkan 8.30.
Verðlaun veitt.
Ncmcndur úr leikskóla Ævars R. Kvaran skemmta
að lokinni fólagsvist.
Félagar fjölmennið og takið með ykkur gesti.
STJÓRNIN
HNDRADUFTIfi
Aihliða uppþvotta-, þvotta- og hrcins-
unarduft, allt í sama pakka.
í því er engin sápa eða lútarsölt.
HÚSMÆÐUR! Látið REI létta heimilisstörfin!
Notið það í uppþvottinn, uppþurrkun sparast!
Gerið hreint með því, þurrkun sparast!
REI eyðir fitu, óhreinindum, fisklykt, annari
matarlykt, og svitalykt fyrirhafnarlítið!
Þvoið allan viðkvæman þvott úr REI, t. d. ullar-, silki-,
nælon- og perlonþvott og allan ungbarnafatnað! REI er
óskaðlegt, bre’nnir ekki efnin og hlífir höndum og hörundi.
REI festir lykkjur. Hindrar lómyndun á ullarvarningi.
Skýrir liti. — LESIÐ notkunarreglurnar, sem fylgja
hverjum pakka. — REI er drjúgt!
REYNIÐ REIi
n.
Stulkan varð óttaslegin. „Ætlarðu þá að feka mig í burtu?“
spurði stúlkan. „Ég á hvorki ættingja né vini, sem ég get
hvarflað til. Ég hefi reynt að gera allt, sem þú hefir sagt
mé rað gera, og ég hélt, að þú værir ánægð með mig. í guð-
lanna bænum, vísaðu mér ekki á dyr “
i Gamla konan vildi ekki segja stúlkunni, hvað í vændum
var, en sagði:
I „Ég get ekki heldur verið hér lengur. „En hér verður allt
.að vera hreint og þokkalegt, þegar ég flyt. Tefðu mig nú
ekki og vertu alveg ókvíðin. Þú þarft ekki að óttas„t. það,
jað þú fáir ekki þak yfir höfuðið, og ég er viss um, að þú
verður ánægð með launin, sem þú færð.“
„Æ, segðu mér nú hvað.til stendur.“
„Ég er búin að segja þér, að þú mátt ekki trufla mig“,
sagði gamla konan. „Þegiðu nú og farðu inn í herbergið
þitt — taktu af þér grímuna og farðu í silkikjólii|H, sem þú
jvarst í, þegar þú kom^t hingað. Bíddu svo þanfað til ég
kalla á þig.“
Nú víkur sögunni aftur að kónginum og drottningunni,
sem lagt höfðu af stað með greifanum til þess að leita gömlu
jkonunnar í skóginum.
I Um nóttina varð greífinn viðskila við þau og varð því að
halda áfram leitinni einn síns liðs, en daginn eftir þóttistl
, hann sjá, að hann væri á réttri leið.
" Hann hélt göngunni áfram fram í myrkur, en þá nam ]
hann staðar og klifraði upp í tré, þar sem hann ætlaði að j
láta fyrir berast um nóttina, því að hann óttaðist, að hánn!
myndi villast, ef hann héldi lengur áfram um kvöldið.
fyrir landnám Ingólfs Arnarsonar er nú í undirbúningi. 3
Þeir, sem búsettir eru utan sýslu, en vilja koma mörk- jjj
um sínum í skrána, sendi þau til Stefáns Thorarensen, j»;
lögregluþjóns, Auðarstræti 17. fyrir 20. marz n. k.
Þess má geta, að ráðamönnum viðkomandi hrepps og S
bæjaríélags hefur þegar verið skrifað varðandi þetta mál. S|
fi
Reykjavík, 25. febrúar 1953. ;í
■í
(iísli Hafliðason, Ellert Eggcrtsson, £
* - „ »!
Þorvarður Þorvarðarson, Stcfán Thorarensen.
3
.&■ 9JLMB. MAUU.UUMII IXfMM > I ■■ ■■■■■■■■■ UJjMJJJLftJLtSJUIJUUULAJUL4JIMAJl