Morgunblaðið - 09.04.1953, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudaginn 9. apríl 1953
Jón Vilhjálmsson, skósmiður
Minningarorð
LILLU
kryddvörur
eru ekta og
þess vegna
líka þær
bezt. Við á-
byrgjumst
gæðin. —
Biðjið um LILLU-KRYDD
þegar þér gerið innkaup.
HINN 4. þ. m. andaðíst Jón Vil- l
hjálmssonar skósmiður að heimili
sínu Vatnsstíg 4, hér í bæ.
Hann var fæddur að Stóra-
Hofi á Rangárvöllum 13. apríl
1872, sonur Vilhjálms Jónssonar
bónda þar og konu hans, Styr- j
gerðar Filippusdóttur frá Bjólu.'
Jón missti föður sinn í bernsku
og ólst upp með móður sinni .
og stjúpföður, unz hann ungur ^
að árum fór að heiman til skó- 1
smíðanáms á Eyrarbakka, þar j
sem hann á vertíðum stundaði'
sjóinn, á meðan hann var við
nám og eitthvað lengur.
Hingað til bæjarins íluttist
hann árið 1905 og vann hér að
iðn sinni til æviloka.
Jón heitinn var einn af þeim
mönnum, sem er það gefið að
marka spor, enda var hann mik-
ill skapfestu og dugnaðarmaður.
Hvernig sem á hann reyndi í líf-
inu, sannaðist jafnan manndóm-
ur hans. Var það líka öllum ljóst,
sem þekktu hann, að hér fór mað-
ur, sem ekki var neinn flysjung-
ur, og leyndi það sér ekki, að
hverskonar yfirborðs- og and-
hælisháttur var honum viður-
styggð. Þéttur á velli og þéttur
í lund, reyndist hann tryggur
og traustur vinur og félagi. —
Hann var stefnufastur og ekki
. eitt í dag og annað á morgun,
skyldurækinn í öllum sínum
störfum og dagfari óg heiðar-
legur viðskiptis. Hraustmenni í
sorg og raun, hjálpfús, skjótráð-
ur og hjartahlýr. Gleðimaður, en
jafnframt alvörumaður, einarður
Og undirhyggjulaus, sem bezt
mátti verða. í einu orði sagt:
kostamaður. Þá er fast kveðið
að orði, en ekkert þó um of,
því að hér er sannleikurinn sagð-
ur og hann getur aldrei orðið
oflof.
Þegar mér verður hugsað til
Jóns og hans líka, þeirrar kyn-
slóðar, sem hann er mótaður af,
verður mér æ ljósari sú stað-
reynd, að við, senj stöndum upp
á okkar bezta, förum vart í fötin
þeirra, hvað snertir dugnað og
harðfengi og hárnæma tilfinn-
jngu fyrir sönnum heiðarleika.
Lífsreynzla þeirra er svo merki
leg og einstæð, að við hljótum
að brjóta við blaði. Þeirra kjör
og uppeldi, lengi fram eftir ár-
um, eru hin sömu og forfeður
okkar áttu við að búa öld eftir
öld. Kuldi og myrkur, klæðleysi
Og jafnvel hungur var hlutskipti
almennings og hver vinnustund
var fyrst og fremst metin til
tnunnbita. En þeir létu ekki bug-
ast og urðu að mönnum samt,
sem voru þess umkomnir að sigla
á eigin spýtur, pstuddir frá byrj-
un og til enda.
Þeir mega líka muna tvenna
tímana. Með þeim hefst hið mikla
blóma og framfaraskeið, sem
þjóðin býr við í dag. Og það er
þeirra verk. Þeir hafa byggt hér
Upp af grunni. Frumstæðum
lifnaðarháttum hafa þeir breytt
í nútímamynd á heimsmæli-
kvarða. Það var ekki allt af gert
með stórfelldum atvinnurekstri
eða miklum umsvifum, heldur
fyrst og fremst í kyrrlátu starfi
einbeitts athafnamanns, sem vinn
ur með höndum sínum tveim,
með þeirri vinnugleði, er ein-
kennir hinn heilbrigða mann, og
sameiginlegu átaki þeirra allra.
Við, sem nú erum fulitíða
menn, þekkjum nokkuð þau lífs-
kjör, sem þessir framverðir okk-
ar tima áttu við að stríða. Ég
er þess fullviss, að okkur er það
til mikils góðs. Fyrir það lcunn-
um við betur að meta þeirra starf
og þakka það í verkinu með
áframhaldandi sameiginlegu
átaki til manndóms og mannvits.
Ég sagði fyrr, að Jóni hafi
verið gefið það að marka spor.
Það eru heldur engar ýkjur. Með
starfi sínu markaði hann spor.
Hann stóð í fremstu röð stétt-
arbræðra sinna um allt það, sem
snerti iðngrein hans, og tveggja
manna maki var hann í afköst-
um. „Með dagsins fyrstu geisla-
glóð, hann gekk til nýrrar iðju“,
ávallt starfsfús og starfsglaður
og sleppti aldrei hönd af verki,
fyrr en leiknum hætta bar að
kvöldi. Hann var þó enginn
vinnuþræll, heldur þvert a móti.
Fylgdist vel með öllu, sem gerð-
ist, greindur og raunsær, hélt sig
og heimili sitt vel og gaf sér tóm
til hóflegra gleðifunda. Þannig
vann hinn sig upp til alits og
virðingar samborgara sinna og
komst í efni á heiðarlegan hátt
sem verðugur verkamaður launa
sinna. Sönnuðust hér sem ávallt
hin sígildu orð skáldsins: Að
„vegferð manna iðju án, er ævi-
reik á söndum, en átak hvert ef
ævilán í iðjumanna höndum“.
En um leið og Jón markaði
spor sem góður og gildur borg-
ari, markaði hann um fram allt
spor sem góður og traustur fé-
lagi og vinur. Og þá var hann
mestur, þegar mest á reyndi.
í kunningja og vinahópi var
hann bæði gamansamur og
skemmtilegur. Listhneigður var
hann, og unni hljómlist óllu öðru
fremur. Haíði margur ánægju af
að koma til hans á vinnustof-
una og njóta þar góðrar stundar.
í eðli sínu var hann þó hlédræg-
ur, fátalaður og fáskiptinn.
Jón Vilhjálmsson var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans hét Guðrún Ól-
afsdóttir. Áttu þau saman tvö
börn, sem bæði dóu i bernsku
og konu sína missti hann um
sömu mundir. Síðari kona hans,
dáin fyrir nokkrum árum, var
Jónína Jónsdóttir, sem er mörg-
úm kunn fyrir hannyrðir og
marga góða kosti. Þau áttu saman
sjö börn og eru tvö látin, Guðjón
og Guðni, en þau, sem eru á lífi
eru, Hanna, gift Pétri Brands-
syni loftskeytamanni, Sigríður og
Ásgeir, bæði ógift í heimahús-
um, Þóra gift Ólafi Vigfússyni
vélasmið og Ásta gift Árna Gests-
syni verzlunarmanni.
Eins og þegar er sagt, varð
Jón oft fyrir þungum hörmum.
Báðar konur sínar missti hann,
aðra í blóma lífsins, hina a bezta
skeiði. Auk þess tvö börn í
bernsku og síðar tvo syni, efni-
lega og góða drengi í blóma
aldurs.
Var þá þungur harmur að hon-
um kveðinn, sem gekk honum
mjög til hjartans eins og nærri
má geta, og vissi þá enginn hvað
Jóni leið, nema Guð einn. Nærri
honum hafði verið höggvið og
ávallt í sama knérunn. Það
beygði hann að vísu, en hann
stóðst samt hverja raun og þá
bezt, er mesV á reyndi.
Þrátt fyrir þetta var Jón ham-
ingjubarn og, síðustu ár ævinnar,
bjó hann með börnum sínum og
undi glaður við sitt.
Nú er hann Jón Vilhjalmsson
kvaddur af vinum sínum. — Þessi
kveðjuorð eru vissulega fátæk-
legri. en efni standa til og vildi
ég þó gjarna geta flutt kveðj-
una fyrir hönd þeirra, sem
nú sakna hans mest, en þeirra
hljóða hjartans þakklæti og
djúpa virðing verður þó þyngst á
metunum.
Söðulsholti, 24. marz 1953.
Þorsteinn L. Jónsson.
— Enska knattspyrnan
Framhald af bls. 10
Sunderland 38 14 12 12 62-70 40
Cardiff 36 13 11 12 50-37 37
Tottenham 38 14 9 15 71-62 37
Bolton 37 14 8 15 56-60 36
Newcastle 38 13 9 16 54-60 35
Portsmouth 38 Y2, 10 16 66-74 34
Aston Villa 38 11 11 14 53-54 33
Manch. City 36 13 7 17 64-73 33
Liverpool 38 13 7 18 56-75 33
Middlesbro 38 11 10 17 55-74 32
Sheff. Wed 39 11 10 18 49-60 31
Stoke 38 11 9 18 49-60 31
Chelsea 38 10 10 18 51-62 30
Derby 39 9 9 20 51-71 27
2. deild á laugardag:
Barnsley 0 — Southampton 1
Blackburn 1 — Luton 1
Brentford 1 — Rotherham 1
Everton 2 — Plymouth 0
Huddersfld 1 — Leicester 0
Hull 2 — Birmingham 0
Loncoln 4 — Bury 0
Nottingham 2 — I.eeds 1
Sheff. Utd 2 — Notts Co 1
Swansea 4 — West Ham 1
Á föstudag og mánudag:
Blackburn 2 — Barnsley 0
(4-1)
Brentford 0 — Swansea 0
(2-3)
Bury 1 — Luton 0 (1-4)
Doncaster 1 — Birmingham 0
(1-2)
Everton 2 — Huddersfield 1
Lincoln 2 — Hull 1 (1-1)
Notts Co 0 — Plymouth 4
(2-2) .
West Ham 1 — Fulham 2
(3-2)
Nottingham 1 — Sheff. U 1
Rottingham 0 — Leicester 0
Southampton 2 — Leeds 2
L U J X Mörk St.
Sheffield U 38 23 9 6 92-57 55
Huddersfld 37 20 9 8 67-29 49
Luton 37 21 6 10 78-45 48
Nottingham 37 18 8 11. 74-55 44
Hull 37 12 7 18 52-64 31
Bury 38 11 9 18 49-73 30
Southampt. 37 7 12 18 58-81 26
Barnsley 38 5 7 26 45-100 17
Ætlar að faka fugla-
söng upp á hljém-
plölur
I BLAÐINU Star í Lundúnum er
frá því skýrt fyrir nokkru, að
aldraður prófessor, Ludwig Koch
að nafni hafi ákveðið að takast
á hendur íslandsferð, til að taka
fuglasöng upp á segulband eða
hljómplötur.
Blaðið segir, að þrátt fyrir
mikla erfiðleika á slíku ferða-
lagi í snjó og ófærð, jafnvel að
þurfa að liggja á jörðinni i frosn-
um mýrum klukkustundum
saman, þá sé hinn aldni prófess-
or jafn ákveðinn í að takast þetta
á hendur, en próf. Koch er nú 71
árs. Segir blaðið að íslandsferð
hafi verið takmark, sem prófess-
orinn hafi sett sér fyrir löngu.
Hann sagði blaðinu, að svo marg-
ir fuglar leggi leið sína til ís-
lands, að slík upptökuför þangað
sé mjög mikils virði. Próf. Koch
telur að heppilegasti tíminn sé
í lok maí og byrjun júnímán-
aðar.____________________
Frá eðalfundi
Vestfirðingafél.
AÐALFUNDUR Vestfirðingafé-
lagsins var haldinn í Þjóðleik-
húskjallaranum hinn 30. marz s.l.
Guðlaugur Rósinkranz hefur
verið formaður Vestfirðingafé-
lagsins s.l. 12 ár og hefur beitt
sér fyrir undirbúningi bókaút-
gáfu félagsins, ásamt Byggða-
safni Vestfjarða. Hann óskaði
þess eindregið að vera ekki end-
urkjörinn formaður, þar sem
hann hefur svo mörgum störfum
að sinna.
Gjaldkeri félagsins, Gunnar
Friðriksson og frk. María Maack
þökkuðu Guðlaugi forustuna og
öll þau merku störf, sem hann
hefur unnið af mesta dugnaði og
ósérplægni í þágu Vestfirðinga-
félagsins.
Stjórn félagsins var kjörin:
Formaður: Frk. Sigríður Valdi-
marsdóttir. Ritari: Jóhann Finns-
son, tannlæknir. Gjaldkeri: Helgi
Þórarinsson, skrifstofumaður. -—
Sírnon Jóh. Ágústsson, prófessor.
Frk. María Maack. Júlíus Rósin-
kranzson skrifstofumaður. Frú
Salome Jónsdóttir._______
— Úr daglega lífinu
Framhald af bls. 8.
sem ekkert kostar að hringja í er
02 — langlínumiðstöðin.
Allt að tíu geta hringt í „Ung-
frú klukku" samtímis, enda kem-
ur það sjaldan fyrir, að „hún sé
á tali“. Rafmagnsleyst hefur eng-
in áhrif á gang hennar. Tilkynn-
ingarvélin fær raforku frá raf-
geymum sjálfvirku stöðvarinnar.
Það er heldur engin hætta á að
hún gangi skakkt. Sérstök klukka
, gætir“ þess að tækin sem film-
plöturnar eru í gangi rétt. Og
„gæzluklukkan" er undir stöðugu
eftirliti og er stillt þá sjaldan að
með þarf eftir tímamerki frá
Lundúnum, sem berst hingað
tvisvar á dag.
Þess vegna geta menn reitt sig
ó „Ungfrú klukku". Hún svarar
hverjum sem er og hvenær sem
er. Og hún gefur rétt svar. A. St.
Farin verður ein
Frakklands og
Spánarferð
EINS. OG kunnugt er af fyrri
fréttum ákvað Ferðaskrifstofa
ríkisins, í samráði við Flugféiag
íslands, að efna til orlofsferða
til Spánar með viðkomu í París.
í vor verður aðeins farin ein
ferð og hefst hún 16. apríl og,
komið verður heim 3. maí. Hér
er um að ræða sérstakt tækifæri
til þess að komast á stuttum tíma
til Suðurlanda. Ferðin til Parísar
teRur sama tíma og frá Reykja-
vík til Stykkishólms og heim frá
Spáni sama tíma og með áætlun-
arbifreið til Akureyrar.
í Paris er sól og vor; við Mið-
jarðarhafið sumar og hiti. í París
verður dvalizt í tvo daga, hin
fagra borg, minjar og listasöfn
hennar skoðuð. Á meðan bíður
flugvélin í París. Síðan er haldið
til Spánar og þar verður dvalizt
í 15 daga; við Miðjarðarhaíið og
ýmsum stórborgum Spánar.
Ferðalagið tekur alls 18 daga
og kostar aðeins 6.950 krónur.
í verðinu er innifalið fluggjald
jfram og aftur, gisting og matur,
ferðalög í viðkomandi löndum og
aðgangseyrir að ýmsum merkum
'stöðum í þeim borgum, sem sótt-
Iar verða heim.
Vegna forfalla eru enn nokkur
sæti laus. Fólk, sem vill nota
þetta einstæða tækifæri til þess
að kynnast suðlægari löndum og
lengja um leið sumarið, ætti að
setja sig í samband við Ferða-
skrifstofu ríkisins nú þegai’.
— rrVesa!ingamírrr
Framhald af bls. 9.
hennar og síðar eiginmann leik-
ur Knútur Magnússon. Leikur
Ragnhildar í þessu hlutverki er
mjög viðfeldinn, oft innilegur og
heillandi. Knútur er glæsilegur
ungur maður og fer ekki ólag-
lega með hlutverk sitt, þó án
verulegra tilþrifa og hann talar
nokkuð óskírt, eins og mörguia.
nýliðum á sviði hættir við, — eiv
það stendur vitanlega til bóta.
Steindór Hjörleifsson er
skemmtilegur í gerfi sögusmettis-
ins, Lefévre bæjarþingsskrifara
og Ómar litli Ragnarsson er
hreinasta afbragð í hlutverki
götusnáðans Gavroche. Þá er og
Árni Tryggvason með sinn ágæta
„humor“ bráðskemmtilegur sem
Thénardier gestgjafi.
Aðrir leikendur fara flestir
laglega með lítil hlutverk, en hér
verður að láta staðar numið.
Gunnar R. Hansen hefur teikn-
að leiktjöldin en Lother Grund
málað þau. Tómas Guðmundsson
hefur þýtt leikinn af mikilli
smekkvísi á lipurt Og gott mál.
Að leiðslokum var höfundur-
inn og leikendur kallaðir fram
hvað eftir annað og þeir ákaft
hylltir af leikhúsgestum. — Leik-
sýning þessi var í alla staði m.iög
athyglisverð og höfundinum Og
leikstjóranum Gunnari R. Han-
sen, leikendunum og öðrum, sem
hér hafa lagt hönd að verki, til
jmikils sóma.
1 Sigurður Grímsson.
MARKÚS
txxm;
Eftir Ed Dodd
'ÍU
1) Loks gefur Gulkló merkið. 2) Og þegar elgkýrin snýr sér kálfinn, þá ræðst annar úlfur að
um árás og ræðst gegn elgkúnni.j að úlfynjunni til að verja litla henni.