Morgunblaðið - 21.04.1953, Page 14

Morgunblaðið - 21.04.1953, Page 14
14 MORGUN BLÁÐIÐ Þriðjudagur 21. apríl 1953 SYSTIRIN SKÁLDSAGA EFTIR MAYSIE GRIEG Fiamhaldssagan 49 gæti farið svo að við yrðum að srlúna aftur til Englands áður en ætlunarverkinu iaér er lokið. Þar eem þú ert svo nákomin honum datt mér í hug að biðja þig að fylgjast með honum í nótt“. „Eg skal gera það, ef þú telur það tryggara", sagði hún lágt. „Ég held að það verði þer ekki crfitt", sagði hann og brosti og þó var það ekki bros. „Hann virð- ist ekki geta séð af þér mínút- tmni iengur“. Seinna var ákveðið að nokkrir úr flokknum skyldu fara til há- tíðahalda, sem negrarnir héldu *kammt frá tjaldbúðunum þetta fcvöld. Alice vissi að þesi hátíðahöld voru kölluð „bamboche“. Það var Kokkurs konar dansleikur, sem allir hinir innfæddu tóku þátt í, einhverskonar kongódans, undir villtum trumbuslætti. Hún var fegin því að þau ekyldu fara. Henni fannst Jack wundi þá fá eitthvað annað að hugsa um en hatur sitt til Janice og Derek. : „Jæja, ef þig langar, þá getum Við farið“, sagði hann. En heldur vildi ég vera einn í kvöld með þér og tala við þig eina, Alice“. „Við getum talað saman á eft- ir“, sagði hún. Hún viidi gera allt til að fá hann til að hugsa um eitthvað annað. Það var tæplega mílu leið að feofanum, þar sem dansinn átti að fara fram. Þar hafði verið rutt dálítið svæði, lagt yfir það stór laufblöð og þarna átti dansinn að fara fram. Allt í kring stóðu inn- fæddir og sungu undarlega hjá- róma og dilluðu sér í takt við trumbusláttinn. Þarna voru Stór- ir svartir negrar sem börðu Jtrumburnar með stórum kylfum. Negrarnir fóru út á dansgólfið einn og einn í senn og hófu dans- fnn. Þeir dönsuðu ekki saman, heldur einn og einn og hver á sína jvísu. Ýmist voru hreifingarnar jsmöggar og hraðar eða hægar og peiðandi. Við og við fór einhver éinn út á mitt gólfið. Það var eitt hvað villimannalegt og um leið jhrífandi að horfa á þetta. Alice langaði næstum til að dilla sér jíka í takt við músíkina. Sér- Staklega tók hún eftir einum ungl ingnum á dansgólfinu. Hann var iklæddur eingöngu í bláar 'buxur W með rauðan klút vafinn um [höfuðið. Hann stökk hátt í loft upp, rak upp hvell öskur og snéri pér svo hratt að það var eins og fætur hans snertu aldrei jörð- ina. Allar hreyfingar hans voru ’æsandi. 1 Trumburnar voru slegnar enn- þá örar, söngurinn varð hávar- ari. Einn af leiðsögumönnunum snerti öxl Jacks. „Þekkir þú þenn an þarna. Það er sá sem þú barð- ir með svipunni um dagir.n“. „Er það“, sagði Jack kæruleys- islega. „Ég þekki enga þeirra í |sundur“. Alice horfði á stóra manninn dansa og nýr ótti greip hana. Hreyfingar hans voru að verða æ trylltari, svrtinn spratt fram af enni hans og augun voru blóð- hlaupin. Hann var eins og drukk- inn maður, og hún sá að við og f við einblíndi hann á Jack og Studum ruddist hann nær hon- um og dansaði um leið. Óttinn varð æ sterkari í brjósti Alice. Hún dró i ermina á Jack. „Við skulum koma til tjald- fjbúðanna“, sagði hún. „Ég er búin p að sjá nóg af þessu“. f1 „Ég er búinn að sjá meira en 'nóg“, sagði hann. „Þessir dansar f fettur og brettur. Og lyktin af þeim, drottinn minn“. Þáu gengu frá danssvæðinu og fóikinu, sem stóð allt í kring og hofði á. En slátturinn í trumb unum fylgdi þeim niður hlíðina. Það fór hrollur um hana og hún tök þéttar utan um handlegg Jáck, Við og við leit hún flótta- lega aftur fyrir sig eins og hún byggist við að einhver hefði veitt þeim eftirför, en hún sá ekkert á stígnum, nema tungskinið og skuggana. Rétt áður en þau komu að tjald búðunum dró hann hana út af gangstígnum, hallaði sér upp að trjástofr.i og tók um báðar hend- ur hennar. „Alice, við getum ekki haldið þessu áfram“, sagði hann hásri röddu. „Ég elska þig. Ég sagði þér það á skipinu og aftur um nóttina áður en við fórum frá Port-au-Prince. Ég elska þig inni lega, Alice. Ég hef aldrei elskað neinn eins og ég elska þig. Ég var aðeins heillaður af fegurð henn- ar. Elsku Alice.“ Hann dró hana í fang sér. „Ó, Jack“. Hún streyttist á moti. „Við megum ekki gera þetta það er ekki rétt“. „Láttu ekki eins og kjáni“, sagði hann. „Janice skiptir okkur ekki máli lengur. Ég ætla að útj- loka hana algerlega úr lífi mínu. Auðvitað verð ég að sjá um skiln- að en .... þurfum við að bíða? Ég elska þig svo mikið“. Hann var miklu sterkari en hún. Hann kyssti varir hennar og andlit.... „Ó, Jack", stundi hún. Var hún svona köld í fangi hans, vegna, þess að hún vissi að þetta var ekki rétt? „Segðu að við þurfum ekki að bíða“, sagði hann. „Við skulum bjóða heiminum byrginn. — Við þurfum ekki að fara nærri strax aftur heim til Englands. Og þ'egar við förum verður búið að ganga frá skilnaðinum. Við getum haldi áfram héðan til annarra eyja, ennþá fegurri en þessi. Elsku Alice ....“. Og þá skeði það. Eitthvað datt niður úr trénu. Það var ekki kókóshneta, því það var hvítt og það blikaði. Það datt beint ofan á höfuð Jack. Hann rak upp niðurbælt óp og seig til jarðar. Svartur skuggi skautst úr trénu og hvarf út í skógarþykkn- ið. Hún féll á hné við hlið hans. „Jack .... ó, Jack ... Svo stökk hún á fætur og hljóp niður til tjaldbúðanna. 'fvisvar sinnum datt hún á hnén og einu sinni á andlitið en hræðslan rak hana áfram. Jack gæti lika dáið. Hún fann Bruce lávarð í íjald- búðunum. Hann hafði ekki farið til að sjá dansinn. „Ó, Bruce“, kallaði hún. „Jack .. Jack hefur orðið fyrir slysi. Eitthvað datt ofan úr tré og lenti á höfðinu á honum. Hann liggur meðvitundarlaus uppi i skógin- um.“ Hún gat varla talað fyrir gráti og ekka. Hann tók vingjarnlega um handlegg hennar. „Vertu róleg, barnið gott“, sagði hann. „Segðu mér hvað kom fyrir". „Við höfum ekki tíma til að tala. Við verðum að fara strax til hans“. Hann kallaði í nolckra menn og þeir lögðu af stað saman þangað sem Jack lá. Hann var síðan flutt ur til tjaldbúðanna. Henni kom ekki dúr á auga alla nóttina. Enginn vissi hvort Jack mundi lifa þetta af. Næsta dag var hægt að flytja hann til Pórt- au-Prince, en hann var ennþá meðvitundarlaus. Vika leið við mikla eftirvænt- ingu en þá fór að bera á nokkrum bata. Ameriskir kunningjar Alice buðu henni að vera hjá þeim. Hún fór á hverjum degi til sjúkrahúss ins. En henni var ekki leyft að sjá hann. „Það ætti að senda boð til kon- unnar hans“, sagði einhver. „Ef hún kæmi um Ameríku og síðan með flugvél hingað gæti hún komist þetta á tæpri viku“. Stúdentaráð Háskóla íslands 'M\ rttfi it fti rtf? ifi i°ft Á næsta bæ við kot karls og kerlingar voru margar kýr, sem voru dag hvern reknar á beit, rétt hjá túni fátæka bóndans. Fátæki bóndinn gerði nú samning við kúasmalann á næsta bæ um að hann lofaði að líta eftir kálfinum. Bóndinn bað smalann að halda á kálfinum, því að hann væri svo lítill og ætti erfitt um gang. Smahnn tók nú kálfinn í fang sér og bar hann út í haga, þar sem hann lét hann niður mitt á milli kúnna, sem voru þar á beit. Allan þann dag vrar kálfurinn með hausinn niðri í grasinu, eins og hann væri alltaf að bíta. Af og til um dag- inn leit kúasmalinn til kálfsins til þess að gæta að honum, en í hvert skipti var hann með hausinn ofan í grasinu. Smal- inn var orðinn alveg dauðhissa á þessu háttalagi kálfsins. „Það er naumast að þessi kálfur þarf að borða mikið, ekki stærri en hann er,“ muldraði smahnn. „Það verður ekki langt þangað til hann getur farið að ganga,“ hugsaði hann með sér. Þegar komið var kvöld og kúasmalinn ætlaði að fara að reka kýrnar heimleiðis, varð honum hugsað til kálfsins. „Ég nenni ekki að bera þennan kálf heim — hann hlýtur að geta gengið sjálfur, úr því að hann getur étið þessa reið- ins býsn,“ hugsaði hann með sér. Síðan rölti hann af stað og hélt að kálfurinn myndi koma á eftir. En þegar kúasmalinn fór með kýrnar fram hjá koti karls og kerlingar, kom fátæki bóndinn í veg fyrir hann og spurði hvar kálfurinn væri. „Hann er ekki búinn að fá nægju sína enn. Hann var að bíta þegar ég fór heim á leið, og hann hefir auðsjáanlega ekki viljað verða samferða kúnum“, svaraði smalinn. „Þú ert meira illmennið að skilja kálfinn minn eftir úti ^í haga. Ef bú kemur ^kki strax með mér þangað til þess að Sumarfagnabur stúdenta verður háður hinn síðasta da* vetrar (mið- vikudag 22. apríl) að Hótel Borg og hefst klukkan 8,30 e. h. D a g s k r á : 1. Eftirhermur og gamanvísur. 2. Einsöngur: Ivar Orgland, sendikennari. Undirleikur: Carl Billich, 3. Gamanþáttur: Helga Valtýsdottir, leikkona, 4. Einleikur á píanó: Jóhannes X,árusson, stud. jur. 5. Tvísöngur: Bogi Melsted stad. med. og Hjalti Guðmundsson stud. mag. 6. Tímamótaávarp á miðnætti. 7. Dans. Aðgöngumiðar verða seldir að Hötel Borg í dag kl. 4—6 og á morgun, miðvikudag, á sama tíma að Hótel Borg og kl. 11—12 í ikriEstofu Stúdenta- ráðs. ★ EKKI SAMKVÆMISKLÆÐNAÐI5R. Stúdentaráð Háskóla íslands. >« 3 Árshdtíð Aðgöngumiðar afhentir í dag klukkan 2 til 6 e .h. ■ í Þjóðleikhússkjallaranum. ; Borð tekin frá á sama tíma. NEFNDIN Berklavörn Félagsvist ög dans í Breiðfirðingabúð í kvöld kl. 20,30. Gestur Þorgrímsson skemmtir. STJÓRNIN TILKYNNING frá Skandinavia Dress s. f. Fratnvegis verða karlmannafötin frá okkur seld í Verzlun L. H. Muller, Austurstræti 17. Iðnaðarmenn, meistarar o.fL Vanti yður góðan mann til að annast bókhald og upp- gjör, sendið þá tilboð til afgr. Morgunblaðsins fyrir 24. þ. m., merkt: „Örugg vinna, lágt verð** —764.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.