Morgunblaðið - 20.06.1953, Qupperneq 6

6
MORGVISRLAÐIÐ
Laugardagur 20. júní 1953
ÆSKAN OG FRAMTÍÐIN
Framfarir og bætt lífskjör er stefna ungra
ÍSLENZK æska verður að gera
sér grein fyrir, að skoðanafrelsi
og málfrelsi er dýrmætt, grund-
völlur lýðræðisins. — Og lýðræð-
ið verðum við að vernda.
Meðan lýðræðið ríkir, þá er
æskunni ekkert ómögulegt, þá
eru möguleikar til þess, að æskan
geti' sjálf bætt lífskjör sín og
stjórnarfarið í landinu. Ef lýð-
ræðið er hins vegar að velli lagt,
þá á æskan ekki lengur framtíð
sín* sjálf, heldur einræðisherr-
arnir.
Eihræði eða lýðræði. Hér kom-
um við strax að meginágreinings-
efni kommúnista og Sjálfstæðis-
mahna.
Á íslandi ríkir lýðræði — þar
njóta kommúnistar leikreglna
lýðræðisins, málfrelsis og jafn-
réttis, eins og bezt sést á þessum
fundi. En þar sem kommúnistar
ráða kasta þeir leikreglum lýð-
ræðisins fyrir borð. Þar fá'and-
stæðingar kommúnista ekki að
láta í ljós skoðanir sínar. And-
stæðingum kommúnista er ekki
boðið til fundar til að skýra
stefnumál sín. Þeim er útrýmt,
varpað í fangelsi, líflátnir, en
gerðir landrækir, þegar bezt
gegnir, eins og Einar Olgeirsson
spáði 1937, að verða mundi örlög
forsþrakka íhaldsflokksins á ís-
landi.
Hér segi ég því ekki meira en
feist í orðum kommúnistaleiðtog-
anna sjálfra, og atburðum aust-
an járntjaldsins.
Ég býst ekki við, að kommún-
istar mótmæli því, að í Rússlandi
ríki alræði öreiganna, en sam-
kvæmt orðum Stalíns í Lenin-
isminn segir: „Alræði öreiganna
er byltingavald, er hvílir á of-
beldi, sem beitt er gegn borgara-
stéttinni“. Já, byitingavald, er
hvílir á ofbeldi, sem er beitt gegn
borgarastéttinni. Og hvað mundi
teljast borgarastétt á Islandi?
Hinn 20. maí s. 1. birtist grein
í Þjóðviljanum, sem skýrir
þetta. Greinin er ætluð unga
fólkinu með yfirskriftinni: „Eiga
íslendingar að glata lífshamingju
Sjálfst.manna
Kaflar úr ræðu Oeirs Hallgrímssonar
á kappræðufundi Heimdallar
sinni“? Þar segir, „að einn beri
nafnið Sjálfstæðisflokkur og
safni að sér heildsölum, útgerð-
arbröskurum, stórbændum, iðn-
rekendum, aragrúa af smáborg-
urum“. Já, það þarf að ná sér
niðri á þessum aragrúa af smá-
borgurum. Gegn þeim á að beita
byltingavaldi, sem hvílir á of-
beldi. Og þetta á að gerast á ís-
landi. Það er vissulega von þess,
að greinarhöfundur spyrji: Eiga
íslendingar að glata lífsham-
I ingju sinni?
Við skulum, æskumenn og
j konur, sameinast í baráttu fyrir
. lífshamingjunni gegn kommún-
j istum, gegn alræði öreiganna,
gegn byltingavaldinu og ofbeld-
inu. Við skulum vernda frelsi
| „aragrúa smáborgaranna“, svo að
orð ungkommúnistans séu not-
uð.
Ræðumaður rakti síðan yfir-
gang, ofbeldi og heimsveldis-
stefnu alþjóðakommúnismans og
komst síðan þannig að orði:
„Það var ekki að furða, þótt
menn spyrðu eins og Réttur,
tímarit kommúnista sjálfra,
spurði árið 1940 í erlendri víðsjá:
„Hvernig stendur á því, að á
vettvangi alþj óðastj órnmála virð-
ast Sovétríkin ein geta haft
fram allt það, er þeim sýnist, án
þess að nokkurt ríki treystist til
að leggja stein í götu þeirra?“
Og Réttur svarar: „Skýringin
á áðurtöldum spurningum er
fyrst og fremst fólgin í hinum
gífurlega hernaðarstyrk Sovét-
ríkjanna".
Lýðræðisþjóðir eru ef til vill
svifaseinar. Það var ekki vonum
Geir Hallgrímsson
fyrr, að þær vöknuðu, þegar
svona var komið fyrir sjálfstæði
og lýðræði margra þjóða, og
begar rifjuð voru upp áform
kommúnista um heimsbyltingu
og alheimsyfirráð og þegar for-
dæmi nazismans var mönnum
enn í fersku minni.
Það var þess vegna til að koma
í veg fyrir nýja heimsstyrjöld,
til að vernda sjálfstæði sitt, lýð-
ræði og frelsi, til að Sovétríkin
ein gætu ekki haft fram allt,
sem þeim sýndist, vegna hins
„gífurlega hernaðarstyrks", að
varnarbandalag Atlantshafsríkj-
anna var stofnað vorið 1949. —
ísland hlaut að eiga samstöðu
þar með öðrum lýðræðisríkjum.
Reynsla síðustu styrjaldar
sýndi, að ísland gat ekki verið
hlutlaust. íslendingar drógust
inn í hringiðu viðburðanna, ís-
lendingar réðu því ekki, hvor
stríðsaðilinn gisti hér land. Báð-
ir höfðu hug á því.
Með Atlantshafsbandalaginu
sláum við því föstu, að við vilj-
um ákveða sjálf bandamenn okk-
ar í framtíðinni og segjum eins
og Brynjólfur Bjarnason 1941:
„Frelsisbarátta íslenzku þjóð-
arinnar verður ekki aðskilin frá
frelsisbaráttu þjóðanna í Breta-
veldi og Ameríku.“
Kommúnistar leggja áherzlu á
í kosningastefnuskrá sinni nú að
„ísland verði friðlýst land og
ævarandi hlutlaust í ófriði“.
Hvað segir nú lærifaðir þeirra,
Stalin heitinn, um slíka stefnu-
skrá: „Raunverulega táknar
hlutleysisafstaðan hliðhylli við
árásina“ og Einar Olgeirsson
segir þegar 1938: „Fáir gera hins
vegar ráð fyrir því, að réttur
hlutlausra smáþjóða yrði met-
inn meira í komandi styrjöld en
hann var í síðustu".
Ætlast kommúnistar virkilega
til þess, að verða teknir alvar-
lega nú, þegar þeir fjasa um
ævarandi hlutleysi íslands?
Er það virkilega svo, að komm-
únistar líti svo niður á ísland, að
þeir telji ekkert stórveldi ágirn-
ast það? Nei, skýringin er sú,
að einmitt Sovétríkin, föðurland
alheimskommúnismans og heims-
veldisstefnu hans, er stórveldið,
sem ágirnist ísland nú, og þá
vilja kommúnistar, að landið
liggi opið og óvarið.
Það má því vera hverjum
manni ljóst, að afstaða íslenzkra
kommúnista til hlutleysis íslands
og þátttöku íslands í varnar-
bandalagi, fer eingöngu eftir
hagsmunum Sovétríkjanna, _ en
ekki íslenzkum hagsmunum.
Ungir Sjálfstæðismenn hafa
lýst því yfir, að þeir vilji fá
erlent lánsfé til að byggja upp
atvinnuvegina og ráðast í nýjar
framkvæmdir, en bent á, að slíkt
megi ekki stofna efnahagslegu
. sjálfstæði þjóðarinnar í hættu.
En fyrst og fremst vilja ungir
; Sjálfstæðismenn sköpun innlends
f jármagns. Sósíalistarnir hafa
^ stefnt markvisst að því með
skattakúgun og verðbólgustarf-
semi, að engin skilyrði hafa verið
fyrir myndun innlends fjár-
magns.
Ungir Sjálfstæðismenn vilja,
að þetta innlenda fjármagn verði
sem dreifðast, á sem flestra
höndum, helzt með sparnaði og
eignasöfnun alls almennings í
landinu, en við viljum ekki, að
það safnist saman á örfáa staði,
t. d. eingöngu í höndum ríkisins
og bæjanna og ríkisvaldið verði
sem eini fjármagnseigandinn eitt
drottnandi um framtíð æsku-
manna þessa lands.
Ungir Sjálfstæðismenn gera
sér grein fyrir þeim staðreynd-
um:
að framkvæmdir, fjárfesting um-
fram sparifjármyndun, rýra
lífskjör þjóðarinnar,
og tekjuhalli á ríkisbúskapnum
stofnar til verðbólgu, sem
gerir minnst úr eigum hinna
efnaminni í þjóðfélaginu og
dregur úr sparnaði og inn-.
lendri fjármagnsmyndun.
Aðeins auknar þjóðartekjur
bæta lífskjör þjóðárinnar. Jafn-
vægisbúskapur tryggir þátttöku
þjóðarinnar allrar í sameiginlegu
átaki til að auka þjóðartekjurn-
ar án afskipta hins opinbera, án
hafta og banna opinberra nefnda,
í frjálsum samskiptum einstakl-
inganna.
Reykvísk æska mun fylkja
liði —
fyrir sjálfstæði þjóðarinar,
gegn ánauð erlends valds,
fyrir lýðræðisskipulaginu,
gegn einræðisöflunum,
fyrir athafnafrelsi anda og
handa gegn einokun ríkis-
valdsins.
Reykvísk æska mun fylkja
liði fyrir sjálfsákvörðunarrétti
sínum um framtíðarhag.
Aukið jafnvægi í jijóðarbúskapnum og meira
ÞAÐ hefur kömið greinilega í
ljós í þeirri kosningabaráttu, sem
nú stendur yfir, að kommúnistar
óttast mjög fylgistap í kosning-
unum. Þeir óttast, að kjósenduf
muni sjá í gegnum þann blekk-
ingarvef, sem þeir hafa reynt að
hylja sitt rétta andlit með og þeir
standi eftir, sem afhjúpaðir lýð-
skrumarar, sem með öllu hafa
gleymt því sem íslenzkt er, en
látið stjórnast af tækifærissinn-
aðri heimsvaldastefnu, sem virðir
að vettugi frelsi og lýðræði og
fótum treður flest það sem hverj-
um manni er helgast.
Til þess að breiða yfir hringl-
andahátt sin« í landsmálum og
stefnuleysi hafa kommúnistar
gripið til þess ráðs að reyna að
leiða athygli landsmanna að
þeirri hættu, sem þeir telja að
þjóðinni sé búin með samstarfi
hennar við aðrar frjálsar þjóðir.
FLÓTTINN ÚR RÍKJUM
KOMMÚNISTA
Kommúnistar segja, að íslend-
ingar eigi að snúa sér í aðra átt.
Þeir eigi að leita á náðir ráð-
stjórnarinnar rússnesku, sem af-
numið hefur frelsi og lýðræði og
lagt undir sig hverja smáþjóðina
af annarri með ofbeldi. Leita á
náðir þeirra þjóða, sem búa
íbúum sínum slík kjör, að fólk
neyðist til að flýja þaðan tug-
þúsundum saman á hverjum mán !
uði. í
atvinnuöryggi
Kaflar úr ræðu Gunnars
Helgasonar varaform. SIJS
Helgason
Það vita allir, að fólk gerir
það ekki að gamni sínu, að yfir-
gefa fósturjörð sína alslaust sem
pólitískir flóttamenn, og stefna
lífi sínu og ættingja sinna í al-
gera óvissu. Það hefur þó farið
svo, varðandi þau lönd sem
kommúnistar stjórna og eitt
mesta vandamál, sem frjálsar
þjóðir eiga nú við að stríða í dag,
er það hvernig taka eigi við þeim
mikla flóttamannastraumi, sem
liggur frá löndum kommúnista.
SVIK KOMMÚNISTA
VIÐ LAUNÞEGA
Kommúnistar hafa alla tíð
þótzt bera sérstaklega hag verka-
lýðsins fyrir brjósti, það er því
ekki úr vegi að athuga nokkuð
nánar hvernig sú umhyggja nef-
ur komið fram í verki. Þeir
stjórnuðu Alþýðusambandi ís-
lands frá 1944 til 1948. Þá sýndu
þeir það á augljósan hátt, að þeir
létu sér kjaramál launþega litlu
skipta en lögðu aftur á móti sér-
staka áherzlu á að nota verka-
lýðssamtökin til pólitísks fram-
dráttar fyrir kommúnistaflokk-
inn. Þeir hikuðu ekki við að
stofna til pólitískra verkfalla,
sem gerð voru fyrirvaralaust og
á ólöglegan hátt.
Þeir reyndu einnig í pólitískum
tilgangi að eyðileggja þá ný-
sköpun atvinnuveganna, sem
hófst undir forustu Sjálfstæðis-
flokksins 1944 og kommúnistar
létust bera fyrir brjósti meðan
þeir voru í ríkisstjórn, en eins og
kunnugt er hrökkluðust þeir úr
þeirri stjórn vegna þjónkunar við
valdahafana í Rússlandi.
Samtímis beittu þeir andstæð-
inga sína í samtökunum fáheyrðu
ofbeldi og yfirgangi og hikuðu
ekki við að þverbrjóta lög og
reglur verkalýðssamtakanna og
höfðu komið á flokkslegu ein-
ræði í mörgum verkalýðsfélög-
um og afnumið lýðræðislegar
kosningar. Þessi yfirgangur og
ofríki í samtökunum leiddi til
þess, að launþegum skildist, að
ef að samtökin ættu ekki að
þurrkast út sem hagsmunasam-
tök þá yrði að taka í taumana og
reka hina pólitísku æfintýra-
menn frá völdum. Fleiri og fleiri
menn er höfðu látið ginnast af
áróðri kommúnista yfirgáfu þá
Framnald á bls. 15
íi! ungra Framsóknarmanna
UNGIR Framsóknarmenn hafa á síðu sinni í Tímanum
mjög ögrað ungum Sjálfstæðismönnum undanfarið og skor-
að á þá að birta greinar um fjárafla- og braskstarfsemi
forkólfa SÍS, sem nú er orðin alþjóð kunn. Það var sannar-
lega Framsóknarpiltunum líkt að æskja eftir að flett yrði
ofan af fjárplógsstarfsemi forystumanna þeirra!
En svo virðist sem ungir Framsóknarmenn séu ekki af-
burða skýrir menn við lestur, því greinarnar hafa einmitt
birzt undanfarna viku í blaðinu og skal þeim til frekari
leiðbeiningar bent á að lesa sér til hugarhægðar grein í Mbl.
13. júní um lóðabrask SÍS í Reykjavík, grein í blaðinu 16.
júní um fiskuppbæíur, sem forkólfar SÍS héldu fyrir sjó-
mönnum norðanlands í mörg ár og loks grein um nýtt
farmgjaldahneyksli SÍS í blaðinu 19. þ. m.
Ætti þeim af því að verða nokkur huggun.