Morgunblaðið - 20.06.1953, Blaðsíða 10

10.
MORGUNBLAÐJÐ
Laugardagur 20. júní 1953
Þannig- hlupu hinir fráu Akurnesingar varnarleikmenn KR oft
af sér og brutust upp að marki KR. Hér er Ríkharðiir kominn
með knöttinn inn fyrir en tókst þó ekki að skora. Slík urðu mörg
augnablikin og ef KR-ingar hafa verið óheppnir við mark Akra-
ness voru Akurnesingar ennþá óheppnari við mark KR. Á mynd-
inni sjást frá v. Hörður Felixson (KR), Þórður, bróðir Ríkharðs,
Ríkharður, Hreiðar og Bergur. (Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
Akranes—KR 4:0
ÞÓ að allflesíir sem um knatt-1
spyrnu ræða hafi búizt við
sigri Akraness yfir KR, er lið- ^
in léku úrslitaleik í öðrum
riðli íslandsmeistaramótsins
á fimmtudaginn, bjuggust
menn ekki við svo miklum!
sigri Akurnesinga. En þeir
eru vel að þessum sigri komn-1
ir, því sannarlega sýndu þeir
yfirburði, þó KR-ingar léku
einnig vel.
Leikurinn byrjaði rólega með'
upphlaupum beggja liða, eem j
öll urðu árangurslaus, en varð
þó áberandi hve miklu meiri j
þungi var í sóknarlotum Akur-1
nesinganna, og hve leikur þeirra'
varð öruggari en leikur KR-
liðsins er nær dró marki mót-
herjanna.
Það kom áberandi í ljós að
leikur liðsins snýst nú ekki eins
mikið og áður um Ríkharð og
Þórð. Heildarsvipur liðsins er all-
ur annar en áður, og þó að þeirra
tveggja sé vel gætt, taka hinir
við og ég efast um að nokkru
sinni hafi íslenzkt lið verið skip-
að mönnum sem jafn almennt
búa yfir meiri hraða, jafn góðri
boltameðferð Og hæfileikum til
samleiks sem liðsmenn Akraness
núna.
Akurnesingarnir náðu snemme
í leiknum yfirtökum á miðju
vallarins. Átti Sveinn Teitsson
og Guðjón Finnbogason heiður-
inn af því. Lék Sveinn nú sinn
bezta leik í ár, enda urðu upp-
hlaupin hægra megin mjög hættu
leg, því Halldór Sigurbjörnsson
á kantinum átti og mjög góðan
leik. Samvinna hans og „tríós-
ins“ á miðjunni var oft frábær
og af henni leidai bæði mörkin
sem liðið skoraði í fyrri hálf-
leik. í bæði skiptin gaf Halldór
fyrir, í fyrra skiptið skoraði
Ríkharður með skalla og síðar
tókst Þórði að skora úr sendingu
frá Halldóri.
Liðið bætti síðan tveimur mörk
um við í síðari hálfleik. Hljóp
Þórður í fyrra skiptið upp frá
míðju, hljóp af sér eina tvo
varnarleikmenn KR og skoraði
óverjandi. Síðara markið skoraði
Pétur Georgsson eftir ágæta
samvinnu við Þórð.
KR-liðið sýndi enn að það læt-
ur ekki bugast þótt við ofurefli
sé að etja. Með þrjú mörk á sér
börðust þeir eins og ljón og áttu
oft góðan leik en tókst ekki að
rugla vörn Akurnesinga svo að
hættuleg tækifæri sköpuðust.
Gunnar Guðmannsson og Þor-
björn voru máttarstólpar fram-
línunnar. Sýndi Gunnar nú sem
oft áður mikla tækni og bolt.a-
meðferð og Þorbjörn er sívax-
andi knattspyrnumaður. Hörður
Óskarsson tók snemma það ráð
að leika sem fjórði bakvörður.
Var það vörninni að vonum
mikill styrkur en dró að sama
skapi úr sóknarmætti liðsins.
Steinn var fastur fyrir og Guð-
björn sömuleiðis en hvorugur gat
ofureflinu varizt. Bæði Þórður
Þórðarson og Halldór hlupu þá
af sér eða urðu þeim yfirsterk-
ari í návígi. Bergur í markinu
stóð sig með prýði. Svo kann að
virðast ef horft er á markatöl-
una að hann hafi ekki verið lið-
inu styrkur. En hvernig hefði
farið ef hans hefði ekki notið við
milli markstanganna?
f heild var þessi leikur vel leik
inn af báðum liðum. Það er eng-
um blöðum um það að íletta að
Akurnesingarnir eru sterkar:.
Það á ekkert annað lið svo sterka
sóknarlínu og ekkert annað lið
svo sterka framvarðalínu. Aft-
asta vörnin er veikasta hlið liðs-
ins, þó hún sé engan veginn lé-
leg og Magnús, sem byrjaði að
keppa hér æfingalaus í vor vegna
meiðsla Jakobs er vaxandi í
stöðu sinni. — A. St.
ðpið bréf til frambjóðanda Þjóð-
varnarflokksins í Gullbringu- og
Kjósursýslu, Rugnars Halldórss.
Valur sigraði Þrótt 5:1
VALSLIÐIÐ sýndi engan sér-
stakan styrkleika, þó að þeir
ynnu Þrótt á mánudagskv. með 5
mörkum gegn 1. Oft náðu þeir
þó góðum samleik, fengu enda
að undirbúa hann í næði, því
Þróttarmenn voru furðuseinir til
að reyna að grípa inn í leik Vals-
manna. En þrátt fyrir þessi mis-
tök Þróttarmanna, tókst Vals-
mönnum ekki að skora nema
þrisvar í fyrri hálfleik og mega
þeir um kenna öryggisleysi sókn
arleikmanna upp við mark and-
stæðinganna, því tækifærin, sem
þeir áttu þar voru fjöldamörg.
Síðari hálfleikurinn var mun
jafnari. Þróttur átti oft lagleg
upphlaup, þó sóknarþunginn
væri stundum fyrir neðan 0, því
þeim varð oft á að stöðva sjálfir
sín eigin upphlaup, með löngum
þversendingum. Snemma í hálf-
leiknum tókst þeim að skora
glæsilegt mark og gerði það
Tómas, miðframherji liðsins. — |
Valsliðið átti enn sem fyrr góðar |
og harðar sóknarlotur en áðeins
tvisvar hafnaði knötturinn í
markinu í þessum síðari hálf-
leik. j
Valsliðið sýndi engan sér-
stakan leik, eins og fyrr segir.
Það er þó alltaf einhver sá neisti
hjá liðsmör.num, sem gerir leik j
liðsins skemmtilegan og áferðar- (
fagran. Aðeins ein breyting var
Framh. á bls. 12 i
„FJÖLLIN tóku jóðsótt, fæddist
lítil mús.“ Þessi orð urðu mér
efst í huga, þegar ég sá kosninga-
blað þjóðvarnarmannsins í Gull-
bringu- og Kjósarsýslu — Ragn-
ars Halldórssonar.
íslenzk blaðaútgáfa hefur
skyndilega orðið stórum ríkari
við þennan mikla listviðburð!!
Mikill spámaður er kominn fram
meðal vor og mikils hefur þjóð
vor farið á mis á undanförnum
hörmungatímum, að hafa ekki
uppgötvað þetta mikilmenni. En
vonandi er að hún sjái að sér og
launi þessum lausnara sínum sem
vert er. Ekki er fram á mikið
farið, eða til mikils mælst af
hans hálfu. Af alþekktu lítillæti
biður hann um eina litla bón,
sem sé, að vera kosinn á löggjaf-
arsamkundu íslenzku þjóðarinn-
ar.
Ekki vantar lítillætið og hóg-
værðina í listaverkið hans Ragn-
ars. I inngangi þess, sem heitir:
„Greinargerð fyrir framboði",
segir hann að afleiðingarnar af
hugsunarhætti „hinna æfðu
stjórnmálamanna" séu þær að:
„Örfáir handsterkir foringjar
hafa í krafti pólitískra lífvarð-
sveita, sem til endurgjalds hafa
lifað af náð drottna sinna, sölsað
undir sig auð, völd, metorð og
einkarétt yfir skoðunum hinna
óbreyttu þjóðfélagsþegna".
Næsti kafli Greinargerðarinnar
er í fimm liðum, sem fjalla um
óþurftarverk handjárnaðra þing-
manna.
Þriðji og síðasti kaflinn er um
„ýkjur og lygar“ á „hærri stöð-
um“. I tilefni gf öllu þessu hörm-
ungarástandi, þar sem hann seg-
ir: „Minnumst þess að fjöregg
þjóðarinnar liggur nú í hendi
vorri“ — heitir hann á menn til
brautargengis og skorar á þá að
kjósa Ragnar Halldórsson á þing.
Þeir, sem á undanförnum árum
hafa litið í sorpblað kommúnista,
Þjóðviljann, fara naumast fram-
hjá því að kannast við orðbragð-
ið. Eplið fellur sjaldan langt frá
eikinni.
Á bls. 3 í listaverkinu er grein,
sem heitir: „Brottför mín af
Keflavíkurflugvelli".
Með allri virðingu fyrir rök-
vísi og ofurhug Ragnars Hall-
dórssonar, vil ég benda honum á,
að það fóstur hans hefði betur
aldrei séð þessa heims ljós, hans
vegna. Upphaf og endir þessarar
greinar er óþverralegur skæting-
ur í garð opinberra starfsmanna,
sem enn vinna allir á Keflavíkv» -
flugvelli, og mun ég koma að því
frekar síðar.
Miðjan úr greininni eru tvö
þakkarávörp eða meðmælavott-
orð frá tveim flugfélögum, sem
hafa afgreiðslu á Keflavíkurflug-
velli. Er miklu rúmi eitt í blað-
inu til þess að koma fyrir, á ís-
lenzku og ensku þessum dásam-
legu syndakvittunum, sem eiga
að hvítþvo hann af öllum mis-
gerðum, upplognum af opinber-
um starfsmönnum á vellinum. En
í æðiskastinu, þegar greinin var
skrifuð, sést honum yfir þá stað-
reynd að diplomatiskar kveðjur
eru ríkur þáttur í umgengnis-
venjum siðaðra þjóða og þessu
til sönnunar er bréfið frá Mr.
Frank Bastard, fulltrúa B.O.A.C
á Kfv. Hann kom til Keflavíkur-
flugvallar í október 1951, eða
réttum mánuði áður en hann er
sagður hafa skrifað umrædda
yfirlýsingu og gat því ekki verið
búinn að hafa nema mjög óveru-
leg kynni af Ragnari, þar sem
hann yfirgaf völlinn um þau ára-
mót.
Ég get ekki stillt mig um að
taka nokkur orð upp úr þessari
grein Ragnars.
Eftir syndakvittanirnar segir
hann: „Ég læt þetta nægja sem
sýnishorn, til þess að hnekkja
áróðri, sem beitt var gegn mér,
þegar sýnt var orðið að ég mundi
seint láta af gagnrýni minni gegn
undirlægjuhætti, dindilmennsku
og hverskonar óþjóðlegheitum
ýmissa „háttsettra manna", sem
störfuðu og starfa fyrir íslenzka
ríkið á Keflavíkurflugvelli".
Sumir þessara vina minna höfðu
sér það til dægrastyttingar að
skrifa um mig nafnlaust níð. ..
En hitt, hvers erindi menn þessir
ráku, verður nokkuð ljóst, við
athugun á sambandi þeirra við
þann hóp Bandaríkjamanna, sem
minnsta virðingu báru fyrir lög-
um og reglum í landi voru.“
Svo mörg eru þau orð. Opin-
berir starfsmenn á Keflavíkur-
flugvelli, eruð þið ekki hrifnir
af ummælunum? Það væri ekki
ómaksins vert að Ragnar Hall-
dórsson fengi að standa við þessi
orð sín.
En þar sem Ragnar fór út á
þann hála ís, að tala um brottför
sína af Keflavíkurflugvelli og
tjáir sig í því tilfelli dýrðling,
sem sé að kasta frá sér opinbern
starfi af sannri föðurlandsást,
dyggðum hlaðinn á allan hátt, er
vert að minna hann á nokkrar
staðreyndir, sem svo glöggur
maður hefði ekki átt að gleyma.
Ragnar er haldinn miklum
skapbrestum, sem aðallega koma
fram í því, að hann þolir engum
að andmæla sér. Skömmu eftir
að hann kom til Keflavíkurflug-
vallar, hóf hann upp nöldur, aðal-
1 lega í Tímanum, gegn öllu og
öllum á Keflavíkurflugvelli.
Þetta leiddi til þess að nokkur
rannsókn var látin fram fara á
sannleiksgildi umsagna hans.
Upp frá því lagði hann ódauðlegt
hatur á dómsmálaráðherrann,
Bjarna Benediktsson og átti eng-
in orð nógu sterk í ræðum manna
á milli, til að lýsa honum og verk-
um hans. Öll skrif Ragnars fyrr
og síðar hafa miðast við eitt tak-
mark, að níða og svívirða þá
Bandaríkjamenn, sem hér hafa
dvalið.
„Saddur lífdaga á Keflavíkur-
flugvelli, bað ég um lausn frá
starfi“, segir hann. Sannleikur-
inn er sá, að ofsóknir hans gegn
innlendum og erlendum mönr.-
um á Keflavíkurflugvelli voru
orðnar það magnaðar að hann
var ekki líðandi þar lengur, og
hvort hann hefur sagt upp starfi
til málamynda eða vegna forms-
atriða, þegar hann sá að honum
var þar ekki lengur vært, vegna
framkomu sinnar, mun seinna
verða leitt í ljós. Ég hef í hönd-
um skjallegar sannanir fyrir því
að hann mismunaði erlendum
mönnum í tollagreiðslum á hinn
herfilegasta hátt og styrfni hans
og margvísleg óliðlegheit urðu
þess valdandi að umkvartanir
voru sendar inn í stjórnarráð
undan störfum hans.
Ég kem svo síðast að þætti
hans gagnvart mér persónulega.
Ég hafði starfað um það bil eitt
og hálft ár við póst- og símaþjón-
ustu á Keflavíkurflugvelli, þeg-
ar ég var kvaddur fyrir rétt
vegna framkominnar kæru Ragn-
ars Halldórssönar á hendur mér
fyrir smygl. Hafði hann af trú-
girni sinni lagt eyru við slef-
sögum í þá átt. Skildi nú ganga á
milli bols og höfuðs á mér, hvað
sem það kostaði. Voru nú allar
vélar í gang settar, allir sem til
náðist af mínu fólki dregnir fyr-
ir rétt, en allt kom fyrir ekki.
Húsrannsókn var gerð á heimili
mínu og ættingjar konu minnar
eltir norður í land til yfirheyrslu.
En þar var ekki látið staðar
nema, ekki nóg þjarmað að mann
orði mínu í fámennu þorpi. Ragn-
ar heimtaði að rofið væri inn-
sigli á póstpokum þeim, er ég
sendi til Reykjavíkur, því þá leið
mundi ég nota til smyglsins. Þetta
sögðu mér sýslumaðurinn Guð-
mundur í. Guðmundsson og full-
trúar hans. Honum mun hafa ver
ið bent á það, að þar með væri
hann að kæra alla póstmenn í
Reykjavík, sem fiamkvæmdu
opnun á pósti frá mér. Nú voru
góð ráð dýr. Mér varð að koma
frá starfi, hvaða meðöl sem til
þess væru notandi. Var nú grip-
ið í síðasta hálmstráið, en um
leið það veikasta: Sigurður heit-
inn Baldvinsson var þá póst-
meistari í Reykjavík. Honum
skrifaði Ragnar nafnlaust níð um
mig, ef vera mætti að mér yrði
vikið frá störfum að óathuguðu
máli. En Sigurður vildi ekki
sætta sig við þetta, fékk mér
bréfið frá Ragnari og gaf mér þar
með um leið tækifæri til að sanna
handbragð Ragnars á því, sem og
hann síðar neyddist til að játa
fyrir rétti.
Þjóðvarnarmenn góðir! Þetta
er frambjóðandinn ykkar í Gull-
bringu- og Kjósarsýslu. Þið haf-
ið sannarlega ekki valdið af verri
endanum.
Það má öllum vera ljóst, sem
nenna að athuga staðreyndir og
þekkja nokkuð til, að þar sem
starfandi eru margir tollþjónar
á Keflavíkurflugvelli var engin
frambærileg ástæða til þess °að
stofna nýtt tollþjónsembætti í
Keflavíkurbæ. En það var jafn
nauðsynlegt að gefa Ragnari ró-
legt andlát frá störfum. Hins
vegar þarf alveg sérstaka tegund
manna til þess að taka við slíku
óþarfaernbætti, þar sem fyrir-
sjáanlega er ekkert að gera ann-
að en ganga urn með hendur í
vösum og hirða sín laun.
Vel er hugsanlegt að þetta hafi
verið þóknun frá fjármálaráð-
herra, Eysteini Jónssyni fyrir
framlagt efni í Tímann á undan-
förnum árum. Allt þetta skýrist
síðar.
Ragnar segir í listaverki sínu
að við opinberir starfsmenn á
Keflavíkurflugvelli höfum gert
okkur til dægrastyttingar að
skrifa um sig níð í Mánudags-
blaðið.
Ég minnist einnar greinar, þar
sem skýrt var frá tekjum Ragn-
ars. Þar var það gagnrýnt harð-
lega, að hann hafði haft umfram
laun sín óeðlilega tekjuliði,
svo sem bílapeninga, fæðispen-
inga og eftirvinnu, sem hann
hefði aflað sér með röngum for-
sendum. Viðbrögð Ragnars við
þessu voru þau að hann kærði til
sakadómara, til þess að fá upp-
lýst, hver hefði skrifað greinina.
Með því átti að draga athyglina
frá aðalefni málsins. En hann
hefur mér vitanlega ekki skrifað
einn stafkrók í þá átt að afsanna
þetta níð.
Við lestur listavcrksins er það
eitt atriði, sem ekki fer framhjá
lesandanum. Höfundurinn ákall-
ar Guð í hverri grein. Skyldi
engan undra, og var það ekki
vonum seinna. Það er siður
kommúnista í háðungarskyni.
Ragnar telur sig nú loksins kom-
inn á þann bás stjórnmálanna
sem honum hentar. Það vissu
margir fyrir löngu að þú áttir
þarna heima, Ragnar minn. Bless
uð sé þín heimkoma til föðurhúsr
anna. Loksins fannstu fyrirheitna
landið. Þórð'ur Halldórsson,
póstafgrm,, Keflavíkurflugvelli.
Kosningaskrifsfofð
Kosningaskrifstofa Sjálfstæð-
isflokksins í Strandasýslu er hjá
Kristjáni Jónssyni í Hólmavík,
sími 16.