Morgunblaðið - 31.10.1953, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 31. okt. 1953
LJÓNiD OC LAMBIÐ
EFTIR E. PHILLIPS OPPENHEIM

Framhaldssagan 17
ur föt. Þú getur farið þegar þér
þóknast. En þú verður að vinna
fyrir því“.
„Hvað viltu að ég geri?“ spurði
maðurinn ákafur.
„Þú hefur kjaftað áður fyrir
lítið“, hélt David áfram, „af því
að þú ert kjöftugur að eðlisfari.
Nú áttu að leysa frá skjóðunni
fyrir ríflegt gjald, og þú átt að
gera það fyrir mig“.
„Fyrir þig?“ stamaði Ebben.
„Hvernig ert þú við þetta rið-
inn?“
„Ég á í ófriðt við bófana", út-
skýrði David. „Ég hef sagt þeim
stríð á hendur, og ætla að sjá þá
fá makleg málagjöld. Þeir sviku
mig hjá Frankley, og halda að
þeir sleppi jafngóðir. — Jæja,
hafðu min ráð, Ebben. Þú færð
þúsund pund frá mér eftir nokkr
ar vikur. Og þá getur þú stigið
um borð í skip í Glasgow og
lialdið til Montreal".
Ungi maðurinn vætti varirnar.
„Ég geng að þessu“, tautaði
hann.
„Tottie er hættulegur", hélt
David áfram, „en hann er stað-
bundinn. Hann næúekki til þín
nema þú sért undir handarjaðri
hans“.
David gekk til dyranna og
benti Sammy West að koma inn.
„Þetta er félagi minn“, sagði
hann. „Ebben, þetta er það, sem
þú átt að gera: Ég vil fá að vita
hvaða kvöld Lömbin fara á stúf-
ana. Ég vil fá að vita hve margir
fara, og hvert þeir ætla. Við er-
um ekki lögregla, minnstu þess.
Lögreglan fær aldrei neitt að vita
frá mér. Þetta er okkar einka-
mál. Við ætlum að gera út af við
Lömbin“.
Sammy West kímdi.
„Tveir þeirra munu ekki verða
að miklu liði næstu fimm árin“,
sagði hann. „Þeir áttu líka sann-
arlega fyrir því“.
„Þetta, sem kom fyrir í kvöld,
ætti að koma þér í skilning um
það, Dick Ebben, að Lömbin eru
ekki ósigrandi. Ég veit hvernig
aðstaða þín er, skilurðu. Þú ert
ennþá einkaritari Reubens. Þú
vélritar fyrirskipanirnar og
kemur þeim til skila. Gott og vel.
Hvaða stórræði hafa þeir á
prjónunum ijæst?“
Ebben þokaði sér nær þeim, þó
stofan væri stór og tóm.
„Þúsund pund“, tautaði hann.
„Það er upphæðin“, samsinnti
David. „Það eru blóðpeningarn-
ir, Ebben“.
„Það er þá útrætt mál“, sagði
ungi maðurinn. „Ég hætti á það.
Mér er sama. Það er mikið í bí-
gerð hjá þeim, en mundu það,
lagsmaður“, bætti hann við“, að
ég vil fá mín þúsund pund þegar
-ég hef látið þig vita um það, en
þeir munu troða þig niður í
svaðið nema þú fáir aðstoð lög-
reglunnar. Það þarf meira en
viðvaninga til að fást við hnífa-
og byssubófa eins og Lömbin".
„Það er okkar að varast þá“,
sagði David. „Sam, látið hann
sofa hér í nótt og útvegið honum
föt í fyrramálið, svo hann geti
komist burt. Sjálfur getur þú
fundið eitthvað upp til að segja
Tottie Grenn um það, hvernig þú
hefur komist undan, Ebben, en
mundu það, að ef þú reynir að
svikja okkur, þá er eins gott
fyrir þig að skríða u-ndir einhvern
grafsteininn þarna úti með það
sama. Þú færð að þreifa á því,
karl minn, mundu það“.
Ungi maðurinn skalf.
„Ég held mér við þúsund pund
in og Montreal“, stundi hann með
mikilli ákefð.
XII kafli.
Glendower, sem ekki hafði
neinar mætur á þessari konu, sá
sig þó tilneyddan að heilsa
henni, þegar hann sá hana hjá
sameiginlegum kunningja þeirra.
Konan var Agatha Kendrig, og
hún heilsaði honum nógu hjart-
anlega, en hann stöðvaði fljótt
blíðmælgi hennar.
„Hvað er að frétta af David,
frú Kendrig?“ spurði hann.
Hún hóf upp augabrúnirnar —
það var eftirlætiskækur hennar.
Hún var skolhærð, en hafði
dökkar augabrúnir, sem hún var
afar hreykin af. Hún leiddi
markgreifann að næsta legu-
bekk.
„I sannleika sagt, Glendower
lávarður", byrjaði hún með á-
herzlu, „get ég varla komið orð-
um að því hve mér hafa fallið
þungt þessir hörmungaatburðir,
sem hent hafa fjölskyldu okkar.
Við höfum svo sjaldan séð yður
og markgreifafrúna, að ég hef
ekki fengið tækifæri til að ræða
um það við yður. Getið þér í-
myndað yður nokkuð átakan-
legra en ástandið eins og nú er
komið?"
„Nú, ég held ég gæti það, ef
ég reyndi mikið“, svaraði hann
stuttaralega. „En ég vil gjarnan
heyra álit yðar. Ég hafði tals-
. verðar mætur á David, áður fyr,
og — þér móðgist ekki þó ég
segi eins og mér býr í brjósti —
mér þótti vera komið skammar-
| lega fram við hann“.
„Við þekkjum líklega ekkert
okkar það mál til hlítar“, sagði
frú Agatha virðulega. „Faðir
hans kann að hafa virzt strang-
ur, en ég trúi því“, sagði hún af
mikilli alvöru, „að ýmislegt h'afi
komið fyrir, sem okkur er ekki
kunnugt um. Framferði Davids
hefur alltaf verið smánarlegt, og
þetta síðasta tekur auðvitað út-
yfir allt. Að hugsa sér höfuð
ættarinnar — þann sem ber
lávarðartitilinn — í fangelsi!“
Glendower ók sér órólega í
sætinu.
„Jæja, það er nú allt um garð
gengið“, sagði hann. „En spurn-
ingin er, hvað er í fréttum af
David nú? Ég hef ekki heyrt
neitt ákveðið um hann lengi“.
„Hann er seztur að í litla hús-
inu við John-stræti, sem pabbi
keypti handa Harold og Clar-
ence, og lokað sig þar inni —
bókstaflega lokað sig inni. Getið
þér trúað öðru eins. Ég var lengi
búin að bræða það með mér, og
loks fór ég í heimsókn. Ég fór
með Matthew með mér. Og hvað
haldið þér að hafi skeð?“
„Hef ekki grun um það“, taut-
aði markgreifinn og brosti ofur-
lítið.
„Dawson lauk upp fyrir okk-
ur — Dawson, sem verið hefur
í þjónustu fjölskyldunnar í þrjá-
tíu ár, hugsið um það. Ég sagði
honum að ég væri komin til að
heimsækja Newberry lávarð, og
hverju haldið þér að hann hafi
svarað?"
Markgreifinn lét ekkert álit í
ljós.
„Newberry lávarður", sagði
hann, og vék ekki úr dyragætt-
inni, „tekur ekki á móti gestum
núna“.
„Það var líkt piltinum", sagði
markgreifinn kímileitur.
„En ég, systir hans“, sagði hún
hneyksluð, „og Matthew, mágur
hans! Merkur maður eins og
Matthew, þingmaður — og miklu
eldri en hann. Ég átti í miklu
stríði við Matthew áður en hann
féllst á að fara með mér. Finnst
yður ekki, að David hefði átt að
láta sér skiljast hve geysimikið
gott hann gat haft af því að koma
sér vel við slíkan mann?“
„O, jú, jæja. Ég veit auðvitað
ekki“, svaraði Glendower efa-
blandinn.
Frú Agatha hélt áfram að viðra
þessa móðgun.
„Og ég, systir hans, látin standa
á tröppunum hjá Dawson, gamla
þjóninum okkar, sem neitar að
hleypa mér inn í húsið, og fyrir
aftan hann voru tveir aðrir —
og aðra eins menn hafið þér ekki
lippreisnin á Pintu
eftir Tojo
NÚ verður haldið áfram með söguna um uppreisnina á
Pintu. — Fyrir þá. sem ekki fylgdust með fyrri hlutanum,
verður nú lítillega rifjað upp efnið, sem komið er. —
Sagan segir frá uppreisn, sem varð á skútu er lagði upþ
frá Englandi, en ferðinni var heitið til eyjarinnar Jamaica
í Karabiskahafinu. Sagan gerist um 17 hundruð. — Á þeim
tíma var alltítt, að hásetar gerðu uppreisn gegn yfirboður-
um sínum, sem oft og tíðum komu ruddalega fram við undir-
menn sína. Var þá oft barizt af mikilli grimmd á báða bóga.
í mörgum tilfellum náðu hásetarnir skipinu á sitt vald. —
Uppreisnin á Pintu segir frá slíkum atburði.
Þeir, sem einna helzt komu við sögu af yfirmönnunum
í fyrri hlutanum voru þeir Jói annar stýrimaður, sem féll í
uppreisninni, Sir John, skipstjórinn á Pintu og Jökull báts-
maður, sem báðir eru í varðhaldi á skipinu ,ásamt þriðja
stýrimanni, matsveininum og tveimur öðrum undirmönnum.
Philip 1. stýrimaður hefur gengið að nokkru leyti í lið
með uppreisnarmönnum. — Sá, sem er foringi hásetanna,
heitir James og er hann jötunnefldur að afli. Fyrir hönd
uppreisnarmannanna bauð hann Philip fyrsta stýrimanni
að gerast einn af þeirra mönnum, en Philip sagðist ekki
þiggja það. Þá sagði James að hann yrði með góðu eða illu
að segja þeim stefnuna til þeirrar eyjar, sem þeir myndu
ákveða að sigla til. Philip lofaði þá að athuga þann mögu-
leika.
Þegar hér var komið sögu, var Pinta farin að nálgast
fyrstu eyjarnar í Vestur-Indíum. Þær voru allar mjög litlar
og óbyggðar með öllu, enda voru þær ekki á venjulegri sigl-
ingaleið, þar eð breytt hafði verið um stefnu, þegar hér var
komið sögu.
IMælon
teygjysokkar
ýmsar stærðir,
Verzl. Áhöld
Laugaveg 18
Rafsuðu
hjálmar
hanzkar
svuntur
tengur
hamrar
burstar
gler
Fyrirliggjandi.
BÞnRSIEINSSailtJeiNSfH
Grjótagötu 7 — Símar 3573 og 5296
■jtatf

LAMPAR
★
I Eldhús á vegg og í loft,
í Baðherbergi, á vegg og í loft,
I Forstofur, mynstraðir,
I Ganga, mynstraðir,
I Barnahcrbergi með myndum
í Svefnherbergi, nýjar gerðir,
í Verzlanir, á stöng og í loft,
f Skrifstofur.
Utanhúss með númeri og margar flciri gerðir.
Mjög fjölbreytt úrval.
Véla- ocj. ra^tœhjauerz i
Bankastræti 10.
uvua
Simi 2852.
■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
TILKYNNING
til félagsmanna Brunabótafélags íslands
um iðgjaldalækkun.
Vér viljum vekja -athygli félagsmanna vorra á því,
að vegna hagstæðs reksturs undanfarin ár, hafa iðgjöld
verið lækkuð frá og með 15. október s. 1. um 5—25%
eftir byggingarflokkum. Lækkun þessi samsvarar rúm-
lega einnar milljón króna árlegri arðsúthlutun.
é
Virðingarfyllst,
ddmnabótaféfacp ^Qótandá
EIN8YLISHUS
Gott og vandað einbýlishús óskast til kaups nú þegar.
Mikil útborgun.
FASTEIGNASTOFAN
Austurstræti 5, sími 82945
Opið kl. 12—1,30 og 5—7.
Laugardaga 10—12 og 1—3.
UlfniuOIUM