Morgunblaðið - 22.11.1953, Blaðsíða 2

2
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 22. nóv. 1953
Páll Arascn ráðgerlr Iiópferö
fil Syður-Evrép n. k, ¥©r
Hefir fðiðasi undanfarna ho mánuði um
Evrópu og kynnt sér möguleika á aukn-
um ferSðmannaskipium við úfföud
MBL. kom í gær að máli við
ierðahetjuna Pál Arason bíl-
stjóra, en hann er nýkominn úr
miklu tveggja mánaða ferðalagi
suður um Evrópu, aðallega í
l>eim tilgangi að kynna sér mögu-
leika á auknum ferðum útlend-
inga til íslands með sem ódýr-
ustum hætti og á sama hátt ferð-
um íslendinga til meginlands Ev-
rópu.
LEIÐIN LÁ VÍÐA
— Leið mín, segir Páll, lá um
Skotland, England, Frakkland,
Sviss, Ítalíu og til baka um Aust-
urríki, Þýzkaland og Danmörku.
— Ertu ánægður með árangur-
inn af ferðinni?
— Hún var hvað sem öllu líður
mjög skemmtileg og uppbyggj-
^indi og ég varð margs vísari um
ýmislegt sem til greina kemur
viðvíkjandi komu erlendra ferða-
manna hingað. Ég hitti líka í
íerðinni nokkra gamla ferðafé-
laga, sem ferðazt hafa með mér
íér á íslandi og sýndu þeir mér
allir einstaka vinsemd og gest-
xisni. Svisslendingur einn í Zur-
ich, sem ég hafði kynnzt á þenn-
an hátt, eyddi t. d. þremur dýr-
mætum dögum frá vinnu sinni
til að aka með mig til Ítalíu og
sýna mér þar fagurt og sérkenni-
legt fjallaþorp.
í Englandi var mér tekið mcð
kostum og kynjum af gömlu Miss
Stanley. sem fór með mér í aðra
stóru hringferðina mína s.l. sum-
ar. Hún var elzti þátttakandi far-
arinnar, hálf áttræð að aldri, og
var ákaflega hrifin og glöð yfir
komunni hingað.
IIVETJA AÐRA TÍL AÐ KOMA
Útlendingar þeir, sem koma
liingað, gera, að því er ég hef
komizt næst, mikið að því að
auglýsa ísland heima fyrir og
hvetja aðra til að leggja hingað
leið sína. En því miður eru enn
svo margir erfiðleikar og ann-
markar á því, að margir verða
að hætta við, í senn vegna fjar-
lægðar landsins, erfiðra og kostn
aðarmikilla ferða og svo vegna
þess, hve við erum illa við því
búnir að veita viðtöku erlendum
ferðamönnum og veita þeim hér
þá aðhlynningu og þægindi, sem
sjálfsögð þykja í öðrum löndum.
KOM Á MARGAR
ÍTERÐASKRIFSTOFUR
— Gekkstu frá nokkrum
ákveðnum samningum við er-
lendar ferðaskrifstofur?
— Nei, að svo. stöddu gat ég
það ekki. Áður en það geti orðio,
þurfa að hafa verið gerðar
ákveðnar áætlanir, sem hægt sé
að ganga út frá sem vísum. Hins
vegar hafði ég samband við
fjölda ferðaskrifstofa víðsvegar
um, til að kynna mér starfsemi
þeirra og forvitnaðist um, hvað
þær vissu um ísland. Alls staðar
var sama sagan. Vitneskjan um
okkur var harla lítil og stundum
alls engin.
G ÍSTIIIÚS AFÁTÆKTIN
— Það sem ég jafnan strand-
aði helzt á í bollaleggingum mín-
um var gistihúsa fátækt okkar
hér heima. Tjaldaferðalög eru að
vísu alltaf vinsæl einkum meðal
yngra fólks, sem ekki vílar fyrir
aér dálítið slark og erfiði, en hins
vegar hugsar eldra fólk, sem vant
or svissneskum „luxus“ hótelum'
sig tvisvar um, áður en það legg-1
ur út í slíkt og það ekki sízt í
svala loftslaginu okkar hér norð-1
ui' á íslandi. En það er einmitt J
þ«s& konar fólk, sem helzt hefur,
xáð á að ferðast og fjárhagslegur
hængur væri í fyrir okkur að fá
hingað.
ÍSLENDINGAR
TI ÍTALÍU
— Hafðirðu ekki á prjónunum
ráðagerðir um að fara í hópferð
með íslenzka ferðamenn eitthvað
suður á bóginn?
Páll Arason
— Jú, þessi ferð mín núna var
nú einmitt með það jafnframt
fyrir augum að athuga um, hvort
það muni framkvæmanlegt, og
held ég, að slík ferð ætti að geta
tekizt. Geri ég ráð fyrir að af
henni geti orðið nú á n.k. vori
og legði ég þá líklega af stað í
aprílmánuði og yrði um 6 vikur
í allri ferðinni. Ég mundi fara á
mínum eigin bíl, fyrst með Guíl-
fossi til Kaupmannahafnar og svo
suður eftir um Belgíu, Frakk-
land, suður að Miðjarðarhaíi,
þaðan til Ítalíu, niður til Rómar
og svo heim á við aftur um Sviss
og Alpana, og Þýzkaland til
Hafnar.
KOSTNAÐI STILLT í IIÓF
— Hvað gætu þátttakendur
orðið margir — og yrði ekki slík
ferð nokkuð dýr?
— Ég býst við, að ég mundi
með góðu móti geta tekið 10—12
manns. Kostnaðinn mun ég reyna
að hafa sem hóflegastan með því
m. a. að hafa með minn eigin
kokk, svo að hægt væri að kaupa
matinn í búðunum eftir hend-
inni og matreiða síðan og einmg
mundum við sofa í tjöldum, þar
sem því verður við komið. Þetta
myndi losa okkur, að minnsta
kosti að einhverju leyti, við hinn
mikla veitinga- og gistihúsa-
kostnað.
FERÐIR HÉR IIEIMA
— Og svo ætlarðu að ferðast
hér heima eins og undanfarin
sumur — ekki svo?
— Jú, þegar ég kem heim úr
Ítalíu mun ég fara af stað á ís-
landi í lengri og skemmri ferðir
eins og að undanförnu. Líklega
verða hringferðirnar lítið eitt
lengri en þessar, sem ég fór í
sumar.
SKEMMT3LEGAST í PARÍS
OG BOSCO
— Hvar fannst þér skemmti-
legast að koma ó þessu ferðalagi
þínu?
— Til Parísar og Bosco, litla
fjallaþorpsins í 1500 metra hæð
á landamærum Sviss og Ítalíu.
— En hvergi, á hversu fallega
staði, sem ég kom, fór samt hjá
því, að ég saknaði góða skyggn-
isins og tæra loftsins okkar hér
heima á íslandi.
sib.
SkenyntistiHid
i
Særsshu slceMlikröffmiym veS lagnað
Á VEGUM S.Í.B.S. eru hingað til landsins komnir 4 sænskir gestir,
kvikmyndaleikkonan Alice IBabs, „vinsælasta stúlka Svíþjóðar“ og
Norman-tríóið. Sungu þau og léku í Auslurbæjarbíói á föstudags-
kvöldið og tóku áhoríendur sem voru eins margir og húsrúm leyfoi,
sör.g þeirra og hljóðfæralcik með miklum fagnaðarlátum.
SAMFELLD
SKEMMTISTUND
Það er breytt bil milli Snoddas
ar og þessara landa hans, sem nú
skemmta á vegum SÍBS. Glað-
værð þessara fjórmenninga, létt-
ur og fágaður söngur þeirra og
hljóðfæraleikur fær hljómgrunn
hjá öllum, ungum sem gömlum,
svo að tVeggja stunda dagskrá
þeirra verður ein samfelld
skemmtistund, í fyllstu merkingu
þess orðs.
Þremenningarnir, sem tíóið
skipa, Charles Norman (píanó),
Anders Burman (trumbur) og
Bengt Vittström (kontrabassa),
búa allir yfir sannri kímni sem
smitar út frá sér á áhorfenda-
bekkjunum, unz allir innan húss-
ins veggja eru komnir í hið
bezta skap lausir við allar
áhyggjur líðandi stundar. Hljóð-
færaleikur þeirra er ef til vill
ekki sláandi, en hann er áferð-
arfagur, eðlilegur og vel þjálf-
aður.
Alice Babs syngur sig inn að
hjarta hvers einasta manns. Sér-
staklega hljómþýð, fögur og ó-
þvinguð rödd hennar ásamt eðli-
legri og hlýlegri framkomu
„brjóta ísinn“ milli hennar og
áhorfenda í fyrsta laginu. Fjöl-
hæfni hennar er mikil og
skemmtilegastir eru sænsku text
arnir hennar. Þá nýtur hún sín
til fulls._____________
Miimingar-
atliöfnin verður
n.k* fímmtuda^
HAFNARFIRÐI, 21. nóv. —
Ákveðið hefur verið að minning-
arathöfnin um þá, sem fórust
með v.s. Eddu á Grundarfirði,
verði í Hafnarfjarðarkirkju næst
komandi fimmtudag. — Fer þá
einnig fram útför þeirra Sigur-
jóns Guðmundssonar og Alberts
Egilssonar. Lík Stefáns Guðna-
sonar frá Stöðvarfirði verður
flutt austur og jarðað þar.
Athöfninni í kirkjunni verður
útvarpað. — G.
BERLÍN, 21. nóv. — Fregnir ber-
ast af því að austur-þýzka stjórn-
in sé að leita hófanna í Rús.nandi
um kaup á farþegaflugvélum Er
í ráði að stofna austur-þýzkt
flugfélag.
dæguilagasöngvarnir þýðari og
þægilegri en á frummálinu —
það gerir ef til vill sænski text-
inn t. d. við „Sjö ensamma
kvella“. — Sem sagt, þessir
sænsku gestir SKEMMTA áhorf-
endum, og hljóta verðskuldað lof
fyfi".
Svíarnir fara utan snemma á
miövikudagsmorgun, og verður
því síðasta skemmtun þeirra á
þriðjudagskvöld.
soiiiiinm
HAFNARFIRÐI;L- Fjársöfnunín
vegna Edduslyssing 'var í gær
komin upp í 103 þúsund krónur.
Langsamiega mest af fé þessu
hefur safnazt hér í bænum, en
einnig nokkuð borizt frá Reykja-
vík og víðar.
Söfnunarlistar liggja frammi á
vinnustöðum, í verzlunum og
skrifstofum, auk þess, sem þeir
séra Garðar Þarsteinsson, sem er
formaður söfnunjarneíndarinnar,
Ólafur Elíasson og Adolf Björns-
son, taka við fjárframlögum.
Kallaður beim vogna jnægða
KAIRO, 21. nóv. — Tyrkneska
stjórnin ákvað að fara að beiðnl
hinnar egypzku um að kalla heim
sendiherra sinn í Kairo. En sendi
herrann er giftur einni frænku
Farúks, fyrrum konungs.
Frú Guðrún G. Blöodal
Á MORGUN verður borin til
hinztu hvíldar ein af merkiskon-
um höfuðstaðarins og sem margir
munu þekkja eða kannast við af
viðkynningu eða afspurn eftir
meir en hálfrar aldar dvöl hér í
bæ.
Frú Guðrún G. Blöndahl lézt
á heimili dóttur sinnar, frú
Kristjönu Ólafsson, laugardaginn
14. þ. m. eftir langa og stranga
banalegu, 94 ára gömul. Hún var
fædd í Laugardælum í Flóa 23.
ágúst 1859, dóttir hjónanna Elín-
ar Ingimundardóttur, b. í Mikl-
holti í Biskupstungum, Tómas-
sonar, og Gísla b. í Laugardæl-
um, Þormóðssonar b. í Hjálm-
holti, Bergssonar. Elín, móðir
Guðrúnar, Var systir Jóns í Skip-
holti, Eiríks í Árhrauni og þeirra
systkina, en Gísli var einn hinna
þekktu Hjálmholtsbræðra. Verð-
ur af þessu séð, að frú Guðrún
var vaxin upp, í allar ættir, af
hinum hollu og heilu ættameið-
um Árnesinga.
Skömmu eftir fermingu fluttist
hún með foreldrum sínum til
Hafnarfjarðar og ólst hún þar
upp frá þeim tíma. Snemma vakti
hún almenna athygli á sér fyrir
gjörvuleika og fríðleiks sakir, og
þar sem hún, þar að auki, var
frá alþekktu myndar- og efna-
heimili, þá var hún talin kven-
kostur mikill. Árið 1884 giftist
hún Magnúsi Th S. Blöndahl,
trésmíðameistara, sem var nýlega
kominn heim frá Danmörku, en
þar hafði hann sótt frekari frama
í sinni iðngrein. Var hann glæsi-
legur maður, af góðu bergi brot
prests í Reykjahlíð við Mývatn,
Þorsteinssonar, stúdents þar
(Reykjahlíðarætt).
Fyrstu 16 búskaparárin voru
þau, Guðrún og Magnús, í Hafn-
arfirði, en einmitt þau árin voru
erfið í Firðinum, atvinnuskortur
og úrræði lítil. Leituðu menn því
þaðan til vænlegri staða. Alda-
mótavorið fluttist Blöndahls-
fjölskyldan til Reykjavíkur Og
þar hófst hinn eiginlegi starfs-
ferill þessara mikilhæfu ágætis-
hjóna. Þar gerðist Magnús brátt
mikilvirkur byggingameistari S
hinum ört vaxandi bæ, en jafn-
framt lét hann sig bæjarmál Og
stjórnmál miklu skipta, enda var
hann í senn bæjarfulltrúi Og al-
þingismaður Reykjavíkur um
skeið. Þá fékkst hann við togara-
útgerð og rak jafnframt stór-
verzlun og verksmiðjuiðnað. Um
alllangt skeið hafði hann Og stór-
an búrekstur með höndum, en
þar var húsfreyjan með í umsjá
og verkum. Það liggur í augum
uppi, að hið fjölþætta Og þrótt-
mikla athafnalíf húsbóndans út á
við hlaut að gera stórum auknar
kröfur til húshalds og heimilis.
Það kom því í húsmóðurinnar
hlut að halda uppi þeirri rausn
og risnu, sem aðstæður kröfðust,
og leysti hún það hlutverk af
hendi með sæmd og prýði, þvS
að stjórnsemi hennar og bústjórn
öll var til fyrirmyndar.
Eftir 48 ára farsælt hjónabancj
missti frú Guðrún mann sinn.
Varð þeim sex barna auðið. Tvö
dóu í 1. ári, en þau, sem upp kom-
ust eru þessi: Sigfús, fyrrv. aðal-
ræðismaður Þjóðverja á íslandi
og framkvæmdastjóri, Sigríður,
ekkja Andrésar Féldsted, augn-
Undirfelli í Vatnsdal, Jónssonar,'
„Undir heiilastjörnu"
inn, sonur séra Sigfúsar, prests á I®knis> Sighvatur, cand. juris og
Kristjana, kona Kjartans Olafs-
sonar augnlæknis.
Frú Guðrún sál. var framúr-
skarandi umhyggjusöm og góð
móðir, en jafnframt góð og göf-
ug kona, sem gerði ótal mörgum
gott af örlæti sínu og hjálpfýsi.
Tryggð hennar og trúfesta var
við brugðið, en skapmikil var
hún og þykkjuþung, ef því var
að skipta.
Minning þessar mætu konu
mun lifa, þótt hún sé látin.
Reykjavík, 21. nóv. 1953.
Sigurður E. Hlíðai'.
—Sir Hiiiary
Gamanleikurinn „Undir heillastjörnu" verður sýndur í kvöld í
sjöunda sinn. Auk Margrétsr Ólafsdóttur, hinnar ungu og efniíegu
leikkonu, leikur maður hetnnar, Steindór Hjörleifsson, annað aðai-
hlutverkið, en í öðrum hlutverkum góðkunnir leikarar félagsins,
þeir Brynjólfur Jóhannesson og Þorsteinn Ö. Stephensen.
Framh. af bls. 1.
leiðangursmenn tvö heimsmet I
, fjallgöngunni, hvort á fætur
j öðru. Evans og Bourdillon kom-
1 ust 26. maí upp á suðurtindinn
í 28.700 feta hæð, og þrem dög-
; um síðar 29. maí, komust þeir
Hillary, og Tensing upp á sjálfan|
hátindinn, sem er 29.002 feta hár.i
Þrem dö.gum síðar, hinn 1. júní, j
gátu leiðangursmenn fyrst sím-j
að heim um afrek það, sem unn-i
ið hafði verið. Svo langan tímá
tók förin ofan af fjallinu. . j