Morgunblaðið - 14.02.1954, Blaðsíða 9

Surrnudagur 14. febr. 1954
MORGUNBLAÐIÐ
I
Reykjavikurbréff:
FRÁ
; liaugardagur 13. feíirúer
BERIÍNARFUNDINUM
í'remri myndin sýnir hugmyndir brezka blaðsins Manchester Guardian um „sveigjanleik“ og samningalipurð Molotovs. Á síðari teikningunni dregur teiknari svissneska
hlaðsins, Die Weltwoche i Ziirich, upp mynd af sinni hugmynd um erindi hins rússneska utanríkisráðherra til Berlínar.
Vonir bresta í Berlín — Bæjarstjórnarkosningarnar og lær-
dómar þeirra — Hver vill bjarga kommúnistum? — Vöru-
skiptajöfnuðurinn og gjaldeyrisaðstaða bankanna
Vonir bresta í Berlín.
FUNDUR utanríkisráðherra stór-
veldanna fjögra hefur nú staðið
yfir í Berlín í tæpar þrjár vik-
ur. Það væri synd að segja að
árangur hans sé orðinn mikill.
Ráðherrarnir hafa fyrst og
fremst rætt um sameiningu
Þýzkalands og friðarsamninga
Við það. En þar hefur engu orð-
ið um þokað. Vesturveldin hafa
lagt til frjálsar og lýðræðislegar
kosningar í öllu Þýzkalandi og
sameiningu landsins á grund-
velli þeirra. Molotov hefur ekki
mátt heyra slikar kosningar
nefndar. Frjálsar kosningar telur
hann að þýði sama og algert
hrun kommúnista í Austur-Þýzka
landi og yfirgnæfandi fylgi við
stefnu Adenauers kanslara og
Vesturveldanna.
Hinsvegar hefur hínn rúss-
Jieski utanríkisráðherra lagt til
að þjóðir Evrópu geri með sér
nokkurskonar „ekki árásarsamn-
ing“ og „öryggisbandalag“ að sið
Hitlers sáluga, sem hafði þann
hátt á að gera slíka samninga.
að kveldi en ráðast að morgni á
viðsemjendur sína og rífa þá á
hol!!
Ailt hefur þetta leitt til von-
leysis og öngþveitis á þessari
Berlínarráðstefnu, sem miklar
vonir voru tengdar við.
Utanríkisráðherrar stórveld-
anna fjögra hafa síðan styrjöld-
ínni lauk haldið með sér 6 fundi.
Er þessi sá sjöundi í röðinrii. Á
hinum 6., sem haldinn var í Par-
ís árið 1950 var sameining
Þýzkaalands einnig aðal umræðu
efnið. En enginn árangur varð af
fundahaldinu og lauk því eftir
29 daga.
Bæ jarst jómarkosn -
ingarnar og lær-
dómar þeirra
HÁLFUR mánuður er nú liðinn
frá bæj*arstjórnarkosningunum.
Hefur því gefizt gott tóm til þess
að athuga úrslit þeirra og draga
af þeim ályktanir.
Nokkur ástæða er til þess að
drepa lauslega á sjálfan kosninga
undirbúningin hér í Reykjavík.
Af hálfu minnihlutaflokkanna
var hann ofstækisfyllri og fjar-
stæðukenndari en oft áður. Sér-
staka atygli vöktu hinar öfga-
kenndu ádeilur málgagns Fram-
sóknarflokksins á Sjálfstæðis-
menn og stjórn þeirra á höfuð-
þorginni.
Minnihlutaflokkarnir háðu að
sjálfsögðu kosningabaráttu sína
á þessum háu tónum vegna þess,
að þeir héldu að það væri sigur-
vænlegast.
Sjálfstæðismenn lögðu hins-
vegar megináherzlu á, að
skýra sjálf málin, leggja spil-
in á borðið um stjórn sína á
málefnum Reykvíkinga. Þess-
vegna létu þeir uppnám og
æsingaskrif minnihlutaflokk-
anna ekki draga sig út í per-
sónulegt skítkast. Þeir háðu
baráttu sína á málefnalegum
grundvelli og báru sigur úr
býtum. Almenningur í Reykja
vík tók þann málstað, sem
ekki flúði á náðir ofstækis og
illinda, fram yfir persónuníðið
og öfgarnar. Ætti þetta að
vera holl bending til þeirra
blaða, sem tróðu marvaðann í
ofstopa og skætingi, að hverfa
frá villu síns vegar við næstu
kosningar.
Mútubrigsl
Tímans
EKKI virðist þó Tíminn hafa
endurfæðst að þessu leyti enn-
þá Eftir kosningarnar gat hann
ekki stillt sig um, að halda því
fram, að sigur Sjálfstæðismanna
í Reykjavík ætti rætur sínar að
rekja til stórfelldrar „mútustarf-
semi.“ Hann hélt og áfram stað-
hæfingum sínum um, að Sjálf-
stæðisflokkurinn væri fyrst og
fremst „klíka örfárra gróða-
manna í Reykjavík“.
Svona er lýðræðisþroski Tíma-
liða mikill. Þeir geta ekki ímynd-
að sér straumhvörf í stjórnmál-
um, nema að undangenginni
stórfelldri mútustarfsemi. Þeim
er ómögulegt að gera sér í hug-
arlund aðra ástæðu þess, að Reyk
víkingar vilja ekki fela Fram-
sókn „oddaaðStöðu“ en þá, að
þeim hafi verið „mútað“ til þess
að kjósa Sjálfstæðisflokkinn!!!
Sjá menn ekki í gegn um þann
hugsunarhátt, sem leiðir til slíkr-
ar röksemdafærslu?
Um hitt atriðið í kosninga-
hugleiðingum Tímans, að
Sjálfstæðisflokkurinn sé
„klíka örfárra gróðamanna í
Reykjavík" er í sjálfu sér ó-
þarfi að fjölyrða. Nær 16 þús.
Reykvíkingar kusu framboðs-
lista Sjálfstæðisflokksins við
síðústu bæjarstjórnarkosning-
ar eða um það bil 50% þeirra,
sem atkvæði greiddu. Vitan-
lega var fólk úr öllum stétt-j
um bæjarfélagsins í þessum
fjölmenna kjósendahópi. Þar
eru þúsundir iðnaðarmanna,
sjómanna, verkamanna og
verzlunarmanna, svo nokkrar
stéttir séu nefndar. En Tíminn
segir að þetta fólk sé „klíka
örfárra gróðamanna“!
Nei, það er sannarlega ekki að
furða þótt Framsóknarflokkurinn
eigi erfitt uppdráttar í Reykjavík
meðan málgagn hans byggir bar-
áttu sína á slíkum staðhæfing-
um.
Hver vill bjarga
kommúnistum?
KOMMÚNISTAFLOKKURINN
hér á landi hefur beðið mikið
afhroð við tvennar undanfarriar
kosningar. Er það nú ljóst orðið,
að sama skriðan er byrjuð að
falla hér frá honum og i öðrum
Norðurlöndum. Þetta er komm-
únistum sjálfum orðið kunnugt.
Þessvegna reyna þeir nú að
treysta varnir sínar á flóttanum.
Og þrautalending þeirra er ný
„sameiningaralda", þ. e. a. s. sam-
vinna milli þeirra og annarra
flokka. Þetta er ekki ný bóla.
Alltaf þegar kommúnistar eiga
erfitt uppdráttar kalla þeir á
„sameiningu". í hverju er slik
sameining svo fólgin? Engu öðru
en því, að fá aðra flokka til þess
að lyfta kommúnistum til valda
og áhrifa.
Og nú er spurningin þessi:
Hverjir vilja hjálpa komm-
únistum í nauðum þeirra?
Hverjir vilja segja við þjóð-
ina, að þrátt fyrir allt sé þessi
föðurlandslausi landráðaflokk
ur samstarfshæfur?
Allt bendir til þess að bæði
Framsókn og Alþýðuflokkur-
inn, að ónefndri „Þjóðvörn“,
séu reiðubúnir til þess að veita
kommúnistum þann siðferði-
lega styrk, sem þeir þarfnast
nú svo mjög eftir kosningaó-
farir sínar.
í mörgum kauptúnanna unnu
þessir flokkar með kommúnist-
um við sveitarstjórnarkosningarn
ar. I nokkrum bæjarfélögum hafa
þeir síðan gengið til samstarfs
við þá. Jafnvel í Hafnarfirði hafa
Alþýðuflokksmenn nú tekið að
sér stjórn í samvinnu við komm-
únista.
Ala nöðruna við
brjósl sér
UM ÞAÐ þarf ekki að fara í
íeinar grafgötur, að yfirgnæf-
andi meirihluti kjósenda Alþýðu-
flokksins og Framsóknarflokksins
telja kommúnista með öllu ó-
samstarfshæfa. Þetta fólk harmar
þá björgunarstarfsemi, sem flokk
ar þess stunda nú í þágu komm-
únismans. Og enginn þarf að
draga í efa, að einmitt hún á
eftir að bitna sárlega á Aiþýðu-
flokknum, sem illa má þó við
nýjum áföllum eins og hag hans
er komið. En svo tröllriðnir eru
núverandi leiðtogar Alþýðuflokks
ins, að þeir láta blað sitt um
þessar mundir tala nær daglega
um hina „gleðilegu samvinnu"
við kommúnista!!!
Vita þessir menn ekkert,
hvað þeir eru að fara? Hafa
þeir ekki gert sér ljóst, að þeir
eru að ala nöðruna við brjóst
sér? Það sem þeir í skammsýni
sinni kalla „samvinnu vinstri
aflanna" er ekkert annað en
hrein björgunarstarfsemi í
þágu kommúnista, sem nú er
verið að hjálpa út úr einangr-
an og fyrirlitningu. Þetta sjá
allir, sem vilja sjá það. En
formaður Alþýðuflokksins og
sumir Ieiðtogar Framsóknar-
flokksins virðast ekki skilja
það.
Fyrr og nú
NÚ MÁ vera að Alþýðuflokks-
menn spyrji: Hvernig var það
annars, unnu ekki Sjálfstæðis-
menn með kommúnistum í ríkis-
stjórn og bæjarstjórn ísafjarðar
hér fyrr á árum?
Jú, mikið rétt. En síðan hefur
mikið vatn runnið til sjávar á
Islandi. Þegar Sjálfstæðismenn
höfðu samvinnu við kommúnista
um ríkisstjórn, voru kommún-
istaflokkar flestra Evrópulanda
aðiljar að ríkisstjórnum. Þá lifði
sú von ennþá eftir hina samstilltu
baráttu lýðræðisþjóðanna og
Rússa í heimstyrjöldinni að unnt
væri að vinna með kommúnist-
um og treysta þeim. En sú von
fauk fljótlega út í veður og vind.
Grima ofbeldisseggjanna féll.
Heimskommúnisminn stóð uppi
sem afhjúpaður arftaki og stað-
gengill nazismans. ógnandi friði
og öryggi í heiminum og grafandi
undan frelsi og sjálfstæði frjáfsra
þjóða.
Síðan þetta gerðist hafa lýð-
ræðisflokkar hvergi unnið
með kommúnistum. Á þá hef-
ur þvert á móti verið litið sem
einangraða klíku ábyrgðar-
lausra skemmdarverkamanna.
Og m, a. vegna þess hefur
fylgi þeirra stöðugt farið'
þverrandi meðal hinna vest-
rænu þjóða.
En nú koma leiðtogar Alþýðu-
flokksins og Framsóknarflokks-
ins á íslandi og bjóðast til þess
að draga kommúnista upp úr for-
aðinu, rjúfa einangrun þeirra og
bjóða þá hjartanlega velkomna í
„vinstri samstarf." Og kommún-
istablaðið ræður sér ekki af fögn-
uði yfir „einingarsigrunum“!!!
Vesalings Alþýðuflokkurinn.
Enn einu sinni hefur þessi óláns-
sami flokkur látið ginna sig til
verka, sem hljóta að brenna á
hans eigin skinni og valda hon-
um tjóni og niðurlægingu. Hve-
nær hefur samvinna hans við
kommúnista orðið honum til ann-
ars en bölvunar og niðurdreps?
Hvernig fór fyrir Héðni heitnum
Valdemarssyni þegar hann hóf
„sameiningarbaráttu" sína?
Og hvað segja bændur um
kommúnistadekur Framsókn-
ar?
Nei, hver sá, sem hefur sam-
vinnu við kommnúista eins og
málum er nú komið í heim-
inum hlýtur að bíða við það
tjón og álitshnekki. Kommún-
istaflokkurinn er ósamstarfs-
hæfur. Bandalag lýðræðis-
flokka við hann er þessvegna
pólitískt glapræði og skyssa,
sem enga afsökun er hægt að
finna á.
Það er mikill misskilningur hjá
Alþýðuflokksmönnum og Fram-
sókn, að bandalag þeirra við
kommúnista á einstökum stöðum
skaði Sjálfstæðisflokkinn. Hann
hefur tekið ákveðna afstöðu
gagnvart kommúnistum og mun
aldrei leita samstarfs við þá. Þjóð
inni er vel kunnugt þessi afstaða
Sjálfstæðismanna. Þessvegna hef
ur fylgi þeirra líka farið vaxandi
á sama tíma, sem Framsókn og
Alþýðuflokkurinn hafa tapað,
bæði í þingkosningum og bæjar-
og sveitarstjórnarkosningum.
V öruskiftajöfnuðurinn
FRÁ ÞVÍ hefur verið skýrt að
vöruskiptajöfnuður okkar hafi
s. 1. ár verið óhagstæður um
rúmlega 400 millj. kr. Ef allur
sannleikurinn yæri sagður með
pessari t fólu um gjaldeyrisað-
stöþú ^jóðarinna.r yærum við
sannarlega illa á vegi staddir. En
sem betur fer kemur hér fleira
til greina. Öll . flutnjngsgjöld eru
talin nieð í heildarupphæðinni,
sem greinir frá verðmæti inn-
Framh. á bls. 10.