Morgunblaðið - 08.07.1954, Qupperneq 14

MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 8. júlí 1954 1
1 14
Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
thc
Framhaldssagan 78
«jg inn. Ekki svo að skilja að pað
fcýnir hvað áhrifin hafa verið
hafi gert nokkuð til. Það bara
mikil.“ Hann brosti ánægður.
Douglas gekk yfir þvera og
f'ndilanga landareignina. Svo
gekk hann í stóran hring niður
iyrir býlið og út í frumskóginn.
Klukkan var orðin sex, rigningin
var búin og það var orðið stjörnu
bjart. Hann fór aftur upp í skóla-
liúsið en Silvia var ekki komin.
Klukkan hálf sjö fór hann niður
4-Ctir til Pawley til að segja hon-
nm að hún væri týnd. Hann sagði
* kki hvers vegna hún hefði farið.
Pawley hristi höfuðið og sagði
. ð sér hefði svo sem dottig það
i hug að þeir mundu ekki geta
lvomist af skólatímabilið án þess
. ;ð eitthvað hræðilegt kæmi fyrir.
3 'ouglas yfirgaf hann og hélt leit
inni áfram, en þegar hann kom
að hliðinu, varð hann allt í einu
var við svo einkennilega kyrrð
• illt í kring um sig að hann varð
i<5 nema staðar til að hlusta.
Hvergi bærðist nokkurt lauf.
Hann hafði staðið hreyfingarlaus
iiæstum í heila mínútu, þegar
. Ilt í einu brakaði í tré og hann
3>eyrði eitthvert suð í fjarska, sem
hann hélt fyrst að væri bifreið á
ieið upp brekkuna. En svo .J/arð
það of hávært og kom nær svo
iiann vissi að það gat ekki verið
bíll. Og þá varð honum allt í einu
jjóst að þetta var óveðrið sem
var að skella á.
Hann leit við. Stóru trén sitt
livoru megin við voru enn alveg
)ireyfingarlaus. Hann leit niður
uð býlinu og um leið skall vind-
Jiviðan í brekkunni við býlið.
Hún færðist hratt eftir brekk-
unni og tætti í sundur trén á leið-
inni og blöð og greinar hvirfluð-
ust í loft upp. Nokkrum sekúnd-
vm síðar náði hún í stóru trén
við hliðið svo að þau svignuðu og
greinar brotnuðu af þeim.
Douglas hafi lagst á fjórar fæt-
vr, en þegar hann stóð upp sá
hann ag hann mundi geta haldið
jafnvægi. Hann sá að hliðið hafði
verið skilið eftir opið og nú skellt
ist það fram og aftur. Hann fór til
ag loka því og um leið kom hann
auga á Silvíu.
Hún var á götunni rétt fyrir
Jieðan skólahúsið og streittist á
móti vindinum í skjóli við brekk-
una. Hún var illa til reika og
kjóllinn hennar var rifinn. Hún
kom að hliðinu á undan honum
og beið þar. Hún hélt sér í stólp-
ann til að styðja sig. Hann sá að
hún hló ofsalega og hún kallaði
eitthvað, en hann heyrði ekkert
fyrir vindinum. Þegar hann kom
nær heyrði hann að hún kallaði
upp aftur og aftur orðið, sem hún
hafði skrifað á vegginn heima hjá
honum. Hún hélt áfram að kalla
og hlæja og gráta allt í einu og
tárin sem runnu niður vanga
hennar feyktust með vindinum.
Hann tók um handlegg hennar og
ætlaði að leiða hana heim í skóla-
húsið, en um leið og hann snerti
hana byrjaði hún að öskra. Hann
gaf henni utanundir Hún greip
andann á lofti og þagnaði. Svo
starði hún á hann.
„Ég skal segja þér hvað ég
gerði“, sagði hún. „Það ríður
skólanum að fullu.“
„Hvað áttu við?“
„Ég var með Joe“, sagði hún.
„Það er mátulegt á þig.“
16. KAFLI
Andrúmsloftið J bókasafninu
minnti Douglas á loftvarnabyrgi
á stríðsárunum og hávaðinn úti
íyrir gat líka minnt á sprengju-
fikot og flugvéladrunur. Rafljósin
£
j voru slokknug ...... þau höfðu
slokknað á fyrsta hálftímanum
og nú hafði verið kveikt á fjórum
I eða fimm olíulömpum, sem stóðu
j á borðunum. Börnin lágu á dýn-
I um í röðum á gólfinu,'drengirnir
öðrum megin og telpurnar hinum
megin. Duffield hafði séð um
flutninginn úr svefnsölunum.
Duffield sat nú í stól við töfluna.
Hann hafði þurrkað út hluta af
, veðurteikningu Morgans og skrif
að meg rauðu krítinni stórum
stöfum: „Ekkert ráp“.
Morgan sat hinum megin í
bókasafninu og lézt vera að lesa
bók við einn olíulampann. Hann
áleit að þetta óveður væri hans
einkaeign, ef ekki beinlínis hans
1 eigin uppfinning og hafði hugsað
sér ag allir snéru sér hjálpar-
þurfi til hans þegar það skylli á.
Nú þegar Duffield hafði tekið við
stjórninni og eyðilagt kortið hans
í þokkabót, þá var ekki annað að
’ gera en að láta eins og óveðrið
ætti sér ekki stað. Hann gat eins
! verið heyrnarlaus fyrir hávaðan-
um úti fyrir. Þegar eitthvað skall
á húshliðinni með braki og brest-
um svo allir hrukku upp í ofboði
með hljóðum, lyfti hann aðeins
annarri augnabrúninni og hélt
svo áfram að lesa.
I Aðeins örfá barnanna voru
hrædd. Meðal þeirra Rosemary
sem hafði alltaf verið gripin
skelfingu við hið minnsta þrumu-
, veður. Nú var hún orðin náföl
I og sat uppi í dýnunni sinni. Hin
börnin voru ennþá spennt. Þau
höfðu í fávizku sinni hlakkað til
, óveðursins og nú var það loksins
komið.
Douglas sat við borðið sitt í
öðrum enda salsins og reykti
sígarettur á meðan hann beið eft-
ir að Pawley lyki samtali sínu við
Joe. Hann hafði nú beðið í meira
en hálftíma — eða síðan Joe hafði
komið með fjölskyldu sína upp
í skólahúsi neðan frá kofa sínum.
Hann hafði bundið alla fjölskyldu
meðlimina á band til þess að
ekkert barnanna týndist í rokinu.
Pawley hafði heimtað að fá að
yfirheyra hann í einrúmi — hann
hélt að þá væru mestar líkur til
að hann fengi sannleikann upp
úr honum. Hingað til hafði ekki
verið mögulegt að komast að
hinu sanna í málinu. Frú Morg-
an hafði varla verið í standi til
að binda um fingursár, hvað þá
að hún hefði getað meðhöndlað
Silvíui Frú Pawley hafði farið til
Silvíu og þag voru ekki rrriklar
líkur til að henni tækist betur.
Douglas gat ekki gert sér það
Ijóst, hvort nokkuð alvarlegt
hefði skeð eða ekki. Fyrst hafði
hann efast um það .. hann hafði
búist við því að þegar Silvía hefði
róast eftir kastið, þá mundi koma
á daginn að sagan væri tómur til-
búningur og hugarburður hjá
henni. En Silvía var orðin róleg
og meira en það. Hún var mál-
laus að kalla af hræðslu. Hún gat
ekki sagt neitt annað en það að
nú mundi hún eignast barn.
Hræðslan var enginn tilbúningur.
Hana mátti sjá í augum hennar.
Og þá: mundi Douglas eftir því að
Joe hafði ekki verið við bílskúr-
inn þegar hann fór þar framhjá
að leita að Silvíu. Hann hafði
heldur ekki verið uppi í skólahús-
inu og það var mjög ólíkt Joe
að vera fjarverandi í vinnutíma
sínum. En þar fyrir var það líka
ólíkt Joe ag hlaupa út í skóg með
litlum stúlkum.
Joe var giftur og hamingju-
samur í sínu hjónabandi. Hann
var ekki nema rúmlega tvítugur
en hann átti konu og sex eða sjö
börn. Hann hafði gifzt konunni
eftir þriðja eða fjórða barnið, en
það var fremur sjaldgæft meðal
íbúanna þarna í grendinni. Hann

H AIM8 KLAUFI
3
„Já, gerðu það,“ sögðu þeir hlæjandi og riðu áfram.
„Hæ, hæ! hér kem ég. Sko, hvað ég fann. Annað eins finn-
ur maður ekki hvern dag á götu sinni.“
— Og bræðumir sneru sér við til að sjá hvað það var.
„Klaufi!“ sögðu þeir. „Þetta er gamall tréskór, sem efri
hlutinn er dottinn af. Á kóngsdóttirin líka að fá hann?“ |
„Já, hún á að fá hann,“ sagði Hans klaufi, og bræðurnir
riðu hlæjandi frá honum og urðu langt á undan.
„Hæ, hæ, hér er ég,“ kallaði Hans klaufi. „Nei, nú versnar
og versnar. Hæ, hæ, það er alveg makalaust!“
„Hvað hefurðu nú fundið?“ sögðu bræðurnir.
„0!“ sagði Hans klaufi. „Minnumst ekki á það! Hvað
hún mun verða fegin, kóngsdóttirin!"
„O, svei!“ sögðu bræðurnir. „Það er forarleðja, sem mokað
hefur verið upp úr gryfjunni.“
„Já, það er það reyndar,“ sagði Hans klaufi. „Og það af
fínasta tagi. „Maður getur ekki haldið á henni.“ — Það var
orð að sönnu, og því lét hann hana í vasann.
Bræðumir riðu svo hart sem hestarnir gátu farið og urðu
því heilli klukkustund á undan. Stigu þeir af baki við borg-
arhliðið, og var biðlunum þar raðað eftir númerum, sem
þeim voru gefin jafnóðum og þeir komu. Stóðu sex í hverri
röð, og var þeim skipað svo þétt, að þeir gátu ekki hreyft
handleggina, en það var vel farið, því að annars hefðu þeir
skaðskemmt bökin hver á öðrum, einungis af því, að pinn
stóð öðrum framar.
Allir hinir aðrir landsbúar stóðu umhverfis höllina alla
leið að gluggunum til þess að sjá kóngsdótturina taka á móti
biðlunum.
—★—★—★—★—★—★—★—★—★
Bezt að auglýsa f Morgunblaðinu
Nýkomnar
Kaffi-kitakönrmr
og varaelement,
Hekla h.f.
Austurstræti 14
FRYS
COCOA

Fyrirliggjandi í 1 lbs. og % lbs. dósum.
J4. Ólafóóon & Bernhöft
..............................••■■■■■■■■■■■...■■■■
Hús til sölu
íbúðarhúsið Móakot í Gerðahreppi er til sölu, ásamt
fjósi og heyhlöðu. Ábúðarréttur á jörðinni Móakoti
fylgir. — Semja ber við eiganda Sigurð Hallmannsson.
Símstöð Gerðar.
Ávallt fyrirliggjandi í þrem stærðum
Ennfremur fljótandi
Ávallt verður Mansion-bón fyrir vaiinu
Kristján Ö. SkagfjÖrð h.f.