Morgunblaðið - 21.09.1954, Síða 14

MORGUNBLAÐ19
Þriðjudagur 21. sept. 1954 j
\ 14
fkT t /'l T T1
N I C O L E Skáldsaga eftir Katherine Gasin, 1
:
Framhaldssagan 46
öxlum. Hvaða falleg kona var það
• ekki? Hún gat verið uppstökk
' og þver — það skipti engu máli.
> Menn komast ekki áfram í líf-
inu með því að vera undirgefnir.
Hún var dugleg og gáfuð; hann
brosti. Kona, sem ekki var gáf-
•uð og dugleg, hefði ekki fallið
inn í áætlanir hans. í fari Nicole
fann hann það, sem hann hafði
„ lengi leitað að. Hún var ágætt
| verkfæri. En nauðsynlegt var að
I taka hana mjúkum tökum.
Nicole hugsaði með sér, að
; Antoine væri hyggnasti karlmað-
lir og mesti sjálfshyggjumaður-
; inn, sem hún hafði nokkru sinni
kynnzt. Hann var harður í horn
að taka og ákaflega framgjarn.
Og honum vegnaði vel. Hann
hataði veiklyndi. Og þegar hann
átti í viðskiptum við einhvern,
og fann einhvern veikan blett á
viðskiptavin sínum, réðist hann
þar á garðinn svo að hann bar
alltaf hærri hlut frá borði.
Hún komst að raun um að nafn
Antoine Tourney greifa var vel
þekkt í London. Hann þekkti
mjög marga, en hún efaðist um,
að hann ætti nokkurn raunveru-
legan vin. Hvar sem hann kom,1
dáðust konurnar að honum og
menn leituðu eftir því að vera í
návist hans. Hann var áhrifa-
maður í Berlín og Vínarborg og
í París. Hann leit upp til Þjóð-
verja, eftir því sem hann sagði.!
íSem þjóð voru Þjóðverjar mjög
1 dugmiklir að hans dómi.
"* „En þegar þú talar um Þjóð-;
verja, þá talar þú um þá sem
heild“. sagði Nicole. ,,Þú talar
aldrei um þá sem dugmikla ein-
staklinga."
„Þannig eru þeir til einskis
.' l)ýtir!“ sagði hann. „Sameinaðir
* eru þeir sterkir — ósigrandi!"
---------------o----
Fyrsta skíma morgunsins varp-
aði daufri birtu um herbergið.
Það var eins og mahogny-borðið
öðlaðist líf er geislar sólarinnar
féllu á það og það glitraði á litlu
krystalklukkuna á arinhillunni.
Nicole leit upp. Hálftíma áður
hafði Antoine Tourney beðið
hennar. Henni rann kalt vatn
rnilli skinns og hörunds er henni
varð hugsað um hans kaldrana-
legu rödd, svo ísemygilega og
næstum dáleiðandi.
„Við giftum okkur, Nicole,“
voru orðin sem hann hafði not-
að. Hann gaf henni engan kost
á að svara, eins og svar hennar
væri algert aukaatriði. Hann
hafði skýrt henni frá áætlunum
sínum — áætlanir sem að hann
dreymdi um. Hann talaði stoltur
um vígbúnað Þjóðverja, hina
máttugu þýzku heri og hið sam-
einaða afl Þýzkalands. Nicole
• hafði verið það ljóst, að vald og
máttur hafði ávallt heiliað
Antoine; nú þegar hann talaði um
slíkan mátt og slíkt vald, af svo
miklum fjálgleik, fann hún til
vanmáttar og fannst hún vera
einmana, og hún hafði ákaft leit-
að að einhverjum ráðum til þess
a.ð komast undan.
Þá höfðu þessi stálaugu hans
litið á hana, og þá hafði rödd
hans fengið annan hljóm. „Ertu
að hugsa um það, hvern þátt þú
átt í þessum áformum mínum,
elskan? Fyrir konu eins og þig
er alltaf sérstakt hlutverk. Það
, eru til þeir hlutir, sem uðæfi mín
fá ekki keypt og sem áhrif mín
geta ekki tryggt. En allir karl-
menn verða að flónum, þegar
falleg kona er annars vegar, og
| þú getur alltaf fengið það sem
$ þú leitar eftir. Þegar stríðið skell
g ur á — Englendingarnir verða
1 auðvitað of heimskir til þess að
* sjá að það er óhjákvæmilegt —
^i^yerðuraósúuV
mikils eru metnir af þeim aðil-
anum er sigrar. Vérksmiðjur mín
ar hafa framleitt vopn um ára-
raðir, svo að aðstaða mín er góð.
Þegar Þjóðverjar hafa tekið öll
völd í Evrópu í sínar hendur, kom
ast aðeins fáir í áhrifastöður.
Ætlun mín er að verða einn af
þeim. Samvinna við þig yrði mik-
il hjálp í því sambandi. Þú mynd-
ir vilja verða ein af áhrifamestu
konum í Evrópu, er það ekki?
Það mundi gleðja þig, ef þú hefð-
ir mikil völd og vera örugg um
það, að þó að nazistar ráði mestu
í veröldinni, þá stafi þér engin
hætta af þeim. Hugsaðu um það,
Nicole — hugsaðu um það!“
Henni varð mikið um þetta.
Beið um stund í þeirri von að hún
mundi jafna sig svo að hann yrði
ekki var við hve taugaóstyrk hún
var. „Ég er að hugsa, Antoine . .
Ég helda að þér sjáist yfir þá
staðreynd, að ég elska þig ekki.“
Hann starði á hana um stund,
og síðan hló hann — köldu/n
gleðisnauðum hlátri. „Elsku barn,
segðu mér ekki að þú trúir enn-
þá á ástina. Ég hélt að börn losn-
uðu við þá hjátrú, um leið og þau
sæu að ekkert er hæft í sögunni
um jólasveininn, sem börnum
eru sagðar. Ég hélt að þú værir
greindari en þetta. Það er ekkert
til sem heitir ást. Ég veit að skáld
og unglingar tala um ást, dreyma
um ást. En hversu lengi endist
hún? Þegar öllu er á botninn
hvolft er þetta aðeins hugtak,
sem menn tala um, — en er ekki
til í rauninni. Ef þú hugsar um
ástina rökrétt, heldur þú þá í
raun og veru að þessi brjálæðis-
kennda tilfinning, sem kölluð er
ást, geti veitt þér ánægju næstu
þrjátíu eða fjörutíu árin? Nei,
Nicole, það verður annað og
meira að koma til. Það þarf starf
og ávinning, það má ekkert vera
í huga þínum, sem grefur um sig;
engin minning um einhvern sem
þú heldur að þú elskir. Trúðu
mér, Nicole. Ég veit, hvað ég er
að segja.“
I,,Antoine, ertu orðinn brjálað-
ur? Veiztu, hvað þú ert að segja?
Þessi kenning þín hefur á vísinda
máli ákveðið nafn — mannhatur,
er það kallað. Ég kalla það bara
brjálæði. Mér finnst það vera af-
sprengi spillts hugrfars. Þú mynd
ir einskis svífast til að hafa völd,
þú iðar í skinninu eftir gróða og
ánægjutilfinningu. Ánægjutil-
finningu! Er hægt að lifa á slíku?
Þú getur haldið áfram á þeirri
braut, sem þú ert nú á, Antonie,
en með því miðar þú einungis að
því að eyðileggja líf þitt. Og þér
skal ekki takast að draga mig
með þér!“
„Hvernig dirfist þú! Hvernig
dirfist þú að tala svona við mig!“
„Ég geri það, vegna þess að ég
veit, að ég hef rétt fyrir mér, en
þú hefur rangt fyrir þér. Þú seg-
ir að ást sé ekki til. En ég held
því fram að á meðan að ást er
til í heiminum þá muni ekki
verða sá árangur af vopnafram-
leiðslu þinni og vígbúnaðaráætl-
unum, sem þú vonast til. Ég held
því fram að á meðan menn bera
í brjósti ást til heimila sinna,
barna sinna og ættlanda sinna,
þá sért þú og þinir líkar á villu-
vegi.“ Hún sneri sér undan á
meðan hún þrumaði yfir honum
— en í rödd hennar var hatur og
beiskja. Það varð löng þögn í
herberginu. Síðan heyrði hún
hávaða í fjarska, — og eftir það
varð þögnin dýpri og meiri en
áður. Hún fann að hún var ein.
Guði sé lof að hann er farinn,
hugsaði hún með sjálfri sér. Guði
sé lof fyrir, að enginn mundi fá
vitneskju um þessa leiðinlegu og
auðmýkjandi orðasennu þeirra.
Henni varð litið á klukkuna
aftur. Vísar hennar mjökuðust
áfram; og tifið var óbreytanlegt
og öruggt. Hún hugsaði um það,
hvort hún hefði gefið Antoine
ástæðu til að halda að hún væri
ómannúðlegri en jafnvel hann
taldi hana vera. Hann hafði rangt
fyrir sér, að sjálfsögðu. Það
myndi engin styrjöld verða. Þjóð-
■■ ftWMKMJIW. ■ ■ ■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■»■■■■ ■■■ ■_■ ■ii ■ .■ ■ a ■ ■ ■ S ■ ■ ■ ■■JÍlJUN
Vörubifreið
notuð, en í góðu standi, með öllum útbúnaði og miklu
af varahlutum, er til sölu.
Semja ber við undirritaðan, sem gefur upplýsingar.
ísafirði, 17. sept. 1954.
Bæjarstjóri.
Bólstrarar
vantar blóstrara strax.
Ingólfur Gissurarson
Bergstaðastræti 61.
Framtíðaratvinna
Duglegur og reglusamur verkamaður óskast, helzt
búsettur í vesturbænum. Upplýsingar hjá verkstjóra á
lýsisstöðinni, Grandaveg 42.
LÝSI H.F
Kæliskápar
Næsta sending af Kelvinator kæliskápum verður vænt-
anlega til afgreiðslu um miðjan næsta mánuð.
Þeir sem voru búnir að panta og ekki var hægt að af-
greiða úr síðustu sendingu, verða látnir ganga fyrir.
Getum einnig bætt við nýjum pöntunum.
Verð kr.: 6490.00. — Hagstæðir greiðsluskilmálar.
J4JL 14
AUSTURSTRÆTI 14 — SÍMI 1687.
Nýkomin
Prjónaföt
úr alull, mjög falleg, handa
eins til þriggja ára drengjum.
Vesturgötu 2
Dömur
Get bætt við nokkrum nemendum á næsta sníða
námskeið mitt (kvöldtímar). — Tek framvegis á
móti dömu og barnafatnaði í saum og sniðningu
mánudaga, miðvikudaga og föstudaga frá kl. 2—6.
GERÐA JÓHANNESDÓTTIR
Þingholtsstræti 3, uppi
*!
■ 4
Röskur sendisveinn
helzt vanur innheimtu, óskast nú þegar.
I Brynjólfsson & Kvaran