Morgunblaðið - 23.04.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Laugardagur 23. apríl 1955

DULARFULLA HUSIÐ
EFTIR 3. B. PRIESTLEY
Eac
Framhaldssagan 18
„Eruð þið tvö með?“ Penderal
leit á Wavertonhjónin og þau
kinkuðu kolli. „Þá erum við öll
með. En gleymið nú ekki, að við
erum öll skuldbundin til að svara
eins samvizkusamlega og hægt er.
Við viljum aðeins blákaldan raun
veruleikann."
Sir William veifaði vindlinum
og sagði: „Ég er með ykkur og ég
lofa að segja sannleikann. Það
skaðar mig ekki svona einu sinni.
Lofið þið öll?“ Þau lofuðu öll.
„Hvernig eigum við að byrja?“
spurði Margaret. Það var ein-
kennilegt, en hún var áköf að
byrja. Hún hafði verið í þessum
leik áður, og þá hafði henni alls
ekki geðjast að því — henni
liafði fundizt þetta hálf illgirnis-
legur leikur. En núna — ef til
vill vegna þess að hérna var svo
einkennilegt fólk saman komið,
eða ef til vill aðeins vegna þess
að hún hafði fengið húsaskjól
hérna, — var hún áköf í að svara
og spyrja og hlusta.
„Þið gerið það á þennan hátt“,
sagði Penderal. Hann benti á
Waverton. ,,Ég spyr þig spurn-
ingar, því næst spyr þú frú
Waverton og þannig gengur það
kringum borðið. Þetta er lang
einfaldast. En allir verða að tala
svo hátt að heyra megi.“
Enginn gerði neina athuga-
semd við þessu fyrirkomulagi.
„Spurðu þá“, sagði Philip. „En
vertu ekki harður við mig,
mundu eftir því að ég er feim-
inn og ég er sá fyrsti, sem
skrifta.“
„Jæja, við byrjum þá varlega“,
Penderel hugsaði sig um stund-
arkorn. Samþykkir þú ekki, að
óteljandi erfiðleikar séu á vegi
þínum í lífinu. —
„Talaðu ekki við hann um líf-
ið“, greip Margaret fram í.
„Hann hefur beðið mig að gera
það ekki.“
„Vertu róleg, Margaret", sagði
hann, en hann fann hvernig til-
finningar hans urðu hlýrri í henn-
ar garð. „Já“, sagði hann við
Penderel. „Ég viðurkenni þessa
erfiðleika."
„Ágætt. Jæja, þá —“ Penderel
strauk hárið og stúlkan við hlið
hans hló að honum — „segðu okk-
ur, hvað þér virðast vera aðal-
erfiðleikar lífsins, og ef lífið hef-
ur eitthvað gildi, í hverju það
þá felst. Skilurðu mig?“
Philip blés út úr sér reyknum.
„Bíddu augnablik. Þessari spurn-
ingu er ekki hægt að svara hugs-
unarlaust.“ Hann blés aftur út
úr sér reyknum.
„Þú skilur, hvað ég á við?“
sagði Penderel. „Auðvitað getur
verið, að þú álítir ekki neina
mikla erfiðleika í lífinu eða lífið
hafi nokkurt gildi. Ef svo er,
skaltu bara segja það.“
„Ég vildi að ég gæti það“, svar I
aði Philip. „Ég get það samt ekki,
vegna þess að lífið hefur sitt gildi
og líka fyrir mig. Mér finnst lífið i
þarfnast svo mikillar umhyggju,
að það sé varla þess virði að lifa I
því. Ég tala um lífið, eins og það
kemur okkur fyrir sjónir, ekki j
eins og það er á Fiji evjum eða
hjá Zulu-mönnum. Hjá okkur
verður allt að vera svo varkárt,
svo skipulagt, maður verður sér
svo meðvitandi um þetta, það
þarfnast svo mikillar skipulagn- i
ingar og athvgli og maður verð- |
ur alltaf að vera á verði, að við •
verðum eiginlega aldrei neinnar
ánægju aðnjótandi, svo að ekki
sé talað um hreinan fögnuð eða
unun. Við erum eins og fólk, sem
gejigur í loftinu eftir snúru og
hin eina ánægja, sem við fáum
er að segja við sjálfa okkur:
„Jæja, við höfum komizt fram hjá
þessu heilu og höldnu“. Skiljið
þið, hvað ég á við? Ef maður
ákveður að halla sér aftur á bak
og njóta lífsins, þá hraparðu að-
eins niður og allt skemmist fyrir
þér; ef maður reynir að komast
hjá því, revnir maður svo mikið
á sig, að maður getur alls ekki
notið lífsins. Það þýðir ekki að
vera að tala um gullin áform eða
samkomulag og annað því líkt
því að ef maður reynir að vinna
eftir þeirri grundvallareglu, fell-
ur maður í sömu gildruna Ef
maður sýnir kæruleysi, lætur ó-
gæfan ekki á sér standa; ef mað-
ur gerir það ekki, þá vinnur mað-
ur að því baki brotnu alltaf og
sér aldrei upp úr neinu. Það sem
að er, er að við getum ekki treyst
lífinu, og til þess að lifa því verð-
um við að vera alltaf á verði
Þess vegna verður sú eina ham-
ingja, sem við öðlumst í lífinu
aðeins undarleg ánægja eins og
sú, sem sumt fólk hefur af því
að föndra við útvarpstæki. Með
því að vera alltaf að snúa hnöpp-
unum, erum við viss um, að það
er í góðu standi, en það er allt
og sumt sem við getum gert. Við
getum ekki setið í ró og næði og
hlustað á hljómlistina. Þetta eru
hinir miklu erfiðleikar í lífinu.
Skiliið þið öll, hvað ég á við?“
„Ég get ekki sagt, að ég geri
það“, sagði sir William. „Nefnið
nokkur dæmi.“
I „Við skulum nefna nokkur ein-
föld atriði. Til dæmis heilsuna.
I Lífið er harla lítils virði án henn
ar, en við verðum að líta eftir
heilsunni, við verðum að taka
tilit til þessa og hins og ef við
værum alltaf að hugsa um það,
mundum við hafa sífelldar á-
hvggjur. Tökum til dæmis per-
sónusamband manna. Það ætti að
vera mjög ánægjulegt óg áhyggju
laust, en það getur ekki verið það
nú, þeear við erum alltaf að
hugsa um það. Það er ekki hægt
að hafa það afskiptalaust mánuð
eftir mánuð, og það er einnig
áhyggjuefni hvernig hægt er að
halda því áfram. Við skulum til
dæmis taka börnin. Það er að
verða hreinasta kvalræði að vera
faðir. Við getum ekki notið barn-
anna, við getum aðeins sagt við
sjálfa okkur, að við gerum það,
sem hægt er fyrir þau. Við höfum
ekki öðlast skemmtilegt eða
áhyggjulaust samband við hlut-
ina sjálfa; við sjáum aðeins
skuggana, annað hvort áhyggju-
fullir, eða þegar bezt lætur með
sigurbros á vör. Við höfum annað
hvort etið of mikið eða of lítið
af skilningstrénu." Því næst leit
hann afsakandi í kringum sig. i
„Fyrirgefið, ég hef víst gert mig |
sekan um að halda ræðu.“
Gestirnir máttu ekki heyra af- t
sökunina nefnda og Margaret {
sagði við sjálfa sig, að hún hefði
aldrei heyrt Philip tala svo ljóst
og skýrt, þótt hann gerði það án
þess að vita af því. Þessi ræða
lýsti Philip alveg eins og hann
var; hann treysti lífinu alls ekki.
Þetta var heimskulegt volæði,
sagði hún við sjálfa sig, en aðeins
hinn albezti maður hefði getað
gert það svona. En nú var röðin
komin að henni. Hún leit rann-
sakandi á Philip. Hvað mundi
hann spyrja hana?
„Nú átt þú að spyrja, Waver-
ton“, sagði Penderel, „og þú ert
heppinn, að konan þín er fórnar-
lambið."
Philip leit á hana, eins og hún
væri bláókunnug. Það fór dá-
lítill hrollur um R([argareti við
það, þótt hún vissi, að það væri
vegna þess að þau væru í þessunr
leik, því að hún hafði tekið eftir
slíku augnaráði hjá honum, þeg-
ar þau voru með fleira fólki.
„Mín spurning er þessi", sagði
Philip, og horfði enn á hana, eins
og hann hefði varla séð hana áð-
ur. „Hvað viltu? Hver eru áform
þín? Hvað er það, sem þú villt
innst inni með þér, hvað viltu
gera, hvað viltu vera? Hvað er
aðalatriðið fyrir þér?“
„Þetta er einmitt spurning, sem
Svissnesk
Fermingarúr
i miklu úrvali
— Tissol — Roamer — Nivada —
— Rencie — Certina
Vatnsheld — Höggheld
í stáli, gulli og gullpletti
Verzlið þar sem úrvalið er mikið og verði-5 lágt
Kornelíus Jónsson úrsmiður
Skólavörðustíg 8
Ur og Listmunir
Austurstræti 17 (gengið inn Kolasund)
Jéhann handfasti
ENSK SAGA
140
ákváðu herra og frú de Columbiéres að fara til Englands
og skoða jarðeignir, sem frúin hafði erft þar, og það vildi
svo vel til að þau voru í London, þegar kónungur kom
þangað aftur.
Að veizlunni lokinni bauð konungur mér að ganga fram
fyrir sig. Hann brosti og sagði mér til ómuræðilegrar
hrellingar:
„Reiddi hnefi, það er mál komið að þú hættir að bjástra
við fötin mín og brynjuna mína. Ég hef ákveðið að ráða
Hamó fyrir æðsta þjón minn.“
Ég gat aðeins stunið upp „Herra“ í miklum ávítunarróm.
Konungur skellihló og sagði:
„Jóhann! Ég ætla að gera þig að riddara, bannsettur kján-
inn þinn.“ )
Mér varð svo bylt við þessa gleðifregn að um stund kom
ég ekki upp nokkru orði fyrir undrun og gleði, ég aðeins
starði á kónginn, „eins og naut á nývirki“, eins og hann
sagði við mig seinna. Hann gaf það til kynna að hann hefði
ákveðið að slá mig til riddara morguninn eftir, þessvegna
kraup ég á kné í hallarkirkjunni alla næstu nótt og vakti
yfir vopnum mínum. j
Snemma næsta morgun hlýddi ég á messu. Svo nærðist
ég lítið eitt á einhverju og að því búnu böðuðu samþjónar
mínir mig og bjuggu mig tignarklæðum. Síðan var ég leidd-
ur fyrir konung. Blanchfleur og herra og frú de Colum-
biérs litu fagnandi til mín. Svo féll ég á kné frammi fyrir Ul
konunginum og hann talaði til mín þessum orðum:
Snyrtimenni vilja helst
BRYLCREEM
Hvilikur munur á hári sem er líflegt, með
fallegum gljáa, og þvi hári, sem er klesst
niður með mikilli feiti eða oliu. Gætið þess
að hár yðar sé snyrtiiegt og vel greitt með
Brylcreem hinu fullkomna hárkremi. Með
Brylcreem greiðist hárið vel, án of mikillar
feiti, vegna þess að i Brylcreem er fitu-efnið
i uppleystu ástandi. Með Brylcreem fer hár-
ið vel og gljáir daglangt. Nuddið Brylcreem
vel inn í hársvörðinn, það styrkir hann,
minnkar flösu og gerir þurt hár líflegt og
mjúkt. Notið ávallt Brylcreem og hár yðar
verður gljáandi, mjúkt og fallegt.
Hið íullkomna harkrem
TILBOÐ
TiJboð óskast í byggingu fimleikahúss við barnaskól-
ann í Keflavík. — Útboðslýsing og teikningar fást af-
hentar í skrifstofu Keflavíkurbæjar" gegn kr. 200,00
skilatryggingu. — Tilboðum sé skilað í skrifstofuna fyrir
30. apríl 1955. — Áskilinn er réttur til að taka hvaða
tilboði sem er eða hafna öllum.
Keflavík, 21. apríl 1955.
Bæjarstjórinn í Keflavík.
Sendisveinn
Röskur og ábyggilegur drengur óskast til sendiferða
við heildverzlun hér í bænum. — Nauðsynlegt að við-
komandi hafi reiðhjól til umráða. — Umsóknir, ásamt
upplýsingum, sendist blaðinu fyrir n. k. miðvikudag,
merkt: „Sendisveinn 1955 — 142“.
Bext að auglýsa í Morgunblaðinu —