Morgunblaðið - 19.05.1956, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 19. maí 1956
Ný vara
FORCE
Wheat Flakes
(hveiti spænir)
í 8 oz (232 gr.) pökkum
WHEATjláíM
í heildsölu
Magnús Th. S. Biöndal h.f.
Enn eitt verk
vel gert
með Snowcrem
Skreytir og verndar
— er ódýrf
SNOWCEM
Umboðsmenn:
H. BENEDIKTSSON & CO., H.F.
SAMBAND ÍSL. SAMVINNUFÉLAGA
J. KIRLÁKSSON & NORÐMANN H.F., REYKJAVÍK
Jörð til sölu
Jörðin Heylækur 2 í Fljótshlíð er til sölu eða leigu frá
fardögum í vor. Jörðin er öll véltæk og vel í sveit sett
með nýlegu íbúðarhúsi, lýstu með rafmagni og ágætum
peningshúsum.
Semja ber við Þorstein Sveinsson, héraðsdómslögmann,
Reykjavík, sími 6359, sem jafnframt gefur allar upplýs-
ingai, ásamt Sæmundi Úlfarssyni, bónda, Heylæk.
IMAUÐIÍIVÍGARIiPPBOD
verður haldið í skrifstofu borgarfógeta í Tjarnargötu 4,
laugardaginn 26. maí n.k., kl. 10 f.h., eftir kröfu Einars
Ásmundssonar hrl. Seldur verður víxill, útgefinn af
Guðmundi H. Þórðarsyni 30. júní 1955 og samþykktur
til greiðslu af Hreiðari Leví Jónssyni 4. ágúsí, 1955, að
fjárhæð kr. 1000.00, og víxill útg. af Guðmundi H. Þórðar-
syni f.h. Árnason, Pálsson & Qo þ.fj 3: mgrz þ9f)4 og sam-
þykkí.ur til greiðslu af Guðjóni Símonarsyni,: Framnes-
vegi 5, hér í bænum, að fjárh£pð,,kr.j4(^,7
Greiðsla fari fram við hamarshögg,, ••
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Ingim. Jónsson Írá Strönd 70 ára
HINN góðkunni atorkumaður og
sjógarpur, Ingimundur Jónsson,
Hrísateig 3 hér í bæ, fyrrum for-
maður að Strönd á Stokkseyri,
verður sjötugur í dag. Af því til-
efni langar mig að geta hans
með fáeinum orðum.
Ingimundur er fæddur í Klauf
í Landeyjum 20. maí 1886, sonur
Jóns Brynjólfssonar bónda þar
og konu hans, Þorbjargar Niku-
lásdóttur frá Sleif Eiríkssonar í
Oddakoti í Landeyjum Einars-
sonar, Móðir Þorbjargar og kona
Nikulásar var Þorbjörg Jónsdótt
ir bónda á Hrútsstöðum í Flóa
Einarssonar, en kona Jóns á
Hrútsstöðum var Halldóra, dótt-
ir Erlends bónda Helgasonar á
Hæringsstöðum og seinni konu
hans, Hildar Jónsdóttur frá
Stóru-Mástungum Eirikssonar,
en móðir Hildar var Ásta Jóns-
dóttir rauðs í Fjalli á Skeiðum
Jónssonar, sem fjölmennar ættir
eru frá komnar víða um Suður-
land. — Faðir Ingimundar, Jón
í Klauf, var sonur Brynjólfs á
Fornusöndum Þórðarsonar í
Hvammi undir Eyjafjöllum Þor-
lákssonar klausturhaldara í
Þykkvabæjarklaustri Þórðarson
ar klausturhaldara sama staðar
Brynjólfssonar sýslumanns á
Hlíðarenda Þórðarsonar biskups
í Skálholti Þorlákssonar biskups
á Hólum Skúlasonar. Frá Þor-
láki biskupi er kominn Thor-
laeius-ætt og kennd við hann, en
ekki hafa þeir Ingimundur og
frændur hans, sem komnir eru í
beinan karllegg af þeirri ætt,
þar á meðal Brynjúlfur frá
Minna-Núpi og margir fleiri, þó
borið ættarnafnið, þótt fullan
rétt hefði þeir til þess.
Foreldrar Ingimundar eignuð-
ust mörg og mannvænleg börn,
en tímarnir voru erfiðir og efnin
lítil, svo að börnin urðu snemma
að fara að vinna fyrir sér. Var
Ingimundur ekki nema 9 ára
gamall, er hann fór til þess, en
15 vetra gamall kvaddi hann
æskustöðvarnar og réðist í
vinnumennsku til vel þekkts for
manns á Stokkseyri, Einars Jóns
sonar í Aldarminni, og var hjá
honum í 9 ár. Strax eftir að
hann kom þangað, byrjaði hann
að stunda sjó á skútum og hélt
því síðan áfram að meira eða
minna leyti í aldarfjórðung. Var
hann lengst hjá Jóni Ólafssyni á
„Hafsteini", Guðmundi Guðna-
syni á „Hildi“ og Guðbjarti Ól-
afssyni á „Esther". Úthaldið var
frá 1. marz til septemberloka og
stundum fram í október. Veiðar-
færi voru eingöngu handfæri og
hásetar venjulega upp á hálfan
hlut. Ingimundur var mikill
fiskimaður og bar því oft góðan
hlut frá borði. Fyrsta sumarið
var hlutur hans 400 kr., er hann
fékk greiddar í gulli, en hæstan
hlut fekk hann á vertíðinni 1910
hjá Guðmundi Guðnasyni. Dró
hann þá 2100 fiska og fékk fyrir
hálfa hlutinn hátt á 11. hundrað
krónur. Fyrir það fé keypti
hann býlið Strönd, því að ein-
mitt um sömu mundir byrjaði
hann búskap. Þessi mikli afli
kom því í góðar þarfir og á góð-
um tíma.
Hinn 11. nóv. 1910 kvæntist
Ingimundur unnustu sinni, Ingi-
björgu Þorsteinsdóttur frá Ragn
heiðarstöðum Oddssonar, fríð-
leiks- og mannkostakonu. Er
hún í móðurætt sína 5. maður
frá Ara hreppstjóra Bergssyni
frá Brattholti. Eignuðust þau
hjón sex mannvænleg og gervi-
leg börn, sem eru öll á lífi, fjög-
ur gift, en tvær dætur ógiftar
heima hjá foreldrum sínum.
Árið 1917 byrjaði Ingimundur
formennsku á Stokkseyri á vél-
bátum og hafði þann starfa á
hendi í 30 vertíðir. Var hann
fyrst með vélbátinn „Atla“ í
tvær vertíðir, en siðan á „Is-
lendingi“ yngra, er hann átti í
félagi með þremur öðrum
Stokkseyringum,. Sá bátur fórst
í róðri undir Krýsuvíkurbjargi í
maí 1931, en mannbjörg varð.
Eftir það var Ingimundur með
vélbátinn „ölduna" fyrir Jón
Magnússon í tvær vertíðir, en er
hinir nýju bátar Samvinnufélags
Stokkseyringa komu til Stokks-
eyrar 1934, varð Ingimundur
formaður á öðrum þeirra,
„Hólmsteini“, og var síðan með
hann, unz hann lét af for-
mennsku og fluttist frá Stokks-
eyri. Ingimundur var annálaður
sjósóknari og eftir því aflasæll.
Var hann í mörg ár aflakóngur
á Stokkseyri. Djarft sótti hann
sjóinn, svo að ýmsum þótti
stundum nóg um, en ævinlega
farnaðist honum vel. Það er
gamalt mál, að kapp sé bezt með
forsjá, og hjá Ingimundi fylgdist
það hvort tveggja að. Hann virð-
ist hafa haft' til að bera beztu
kosti hinna gömlu formanna í
hinum hættulegu brimveiðistöð-
um austanfjalls: veðurglöggur,
sjóvís og fiskinn og manna ör-
uggastur að velja lag á sundum
og stýra skipi í stórsjó. Sjálfum
fannst honum hann jáfnvel
aldrei öruggari en þegar vont
var í sjóinn. Lán sitt og farsæld
á sjónum þakkar Ingimundur
sjálfur ekki sízt „dre.igjunum“,
sem hjá honum voru, sumir í
mörg ár, að þeir kunnu rétt hand
tök, þegar á lá. Oftar en einu
sinni bjargaði Ingimundur bát-
um eða mönnum úr sjávarháska.
Þannig bjargaði hann t.d. þrem-
ur mönnum frá bráðum bana,
þegar vélbáturinn „Inga“ fórst
á Stokkseyrarsundi á vertíðinni
1939.
Árið 1947 fluttist Ingimundur
með allri fjölskyldu sinni til
Reykjavíkur eftir 46 ára dvöl á
Stokkseyri. Lærði hann þá fiski-
mat og hefur unnið að fiskimats-
störfum allt til þessa. Árlega hef
ur hann þó brugðið sér á sjóinn
hér út á flóann tíma og tímæ
Hafið er enn heillandi sem forð-
um.
Ingimundur hefur verið gæfur
maður bæði í einkalífi sínu og
starfi. Hann ber líka aldurinn
vel og gengur daglega að störf-
um glaður og reifur. Vinir hans
fjær og nær senda honum ein-
lægar hamingjuóskir á sjötugs-
afmælinu. Undir þær óskir vil
ég einnig taka.
Guðni Jónsson.
Þórhollar Jónasson, stýrimaður
Kveðjuiorð
DAGAR koma; dagar líða og þeg-
ar litið er til baka, fer svo afar
lítið fyrir hverju ári, já, áratug-
um í heimi minninganna.
Þegar ég, sem þessar línur
skrifa, minnist ársins, sem ég út-
skrifaðist frá Stýrimannaskólan-
um, verður mér hugsað til strand
ferðaskipsins Esju gömlu, en á
það skip var ég fyrst skráður
sem stýrimaður. Þótt bóklegu
námi væri nú lokið, hófst annað
og meira nám.
í hópi þaulæfðra skipstjórnar-
manna fékk ég þá reynslu í starfi
mínu, sem ég hefi notið góðs af
æ síðan.
Á Esju gömlu féll mér sú gæfa
í skaut, þá ungum að árum og
lífsreynslu, að kynnast mörgum
ágætis yfirmönnum og hafa sam-
flot við þá um árabil. Fimm þess-
arra manna eru nú horfnir til
landsins fyrirheitna, á góðum
aldri, og mitt úr önnum hins
daglega starfs voru þeir kallað-
ir frá okkur, og er því mikið
skarð fyrir skildi.
Einn þessara manna, Þórhall
Jónasson, kveðjum við í dag.
Hann lézt að heimili sínu Holts-
götu 39, aðfaranótt 15. maí s. 1.,
eftir langa vanheilsu.
Þórhallur var fæddur að Flögu
í Flóa hinn 9. ágúst 1893. For-
eldrar hans voru þau hjónin
Þuríður Magnúsdóttir og Jónas
Jónsson, snikkari. Systkini Þór-
halls voru þessi: María Jenný,
læknisfrú á Siglufirði, Ársæll,
kafari, Reykjavík, Sveinbjörn,
vélstjóri, Patreksfirði og Markús
loftskeytamaður, er fóst með
Skúla fógeta.
Ungur innritaðist hann í
Menntaskóla Reykjavíkur, en
lauk ekki stúdentsprófi þaðan,
því alltaf seiddi hafið hinn unga
mann, með öllum sínum ævin-
týraljóma, sem töfrað hefur svo
margan æskumanninn. Af þeim
ástæðum mun hann hafa hætt .
námi í menntaskóla og gert sjó-
mennskuna að ævistarfi. Árið
1921 lauk Þórhallur prófi frá
Stýrimannaskólanum og frá þeim
tíma varð skipið hans annað
heimili og þar sturfaði hann, unz
heilsan bilaði fyrir nokkru síðan.
Árið 1923 kvæntist Þórhallur
eftirlifandi konu sinni, Kristínu
Jóhannesdóttur Bjarnasonar,
skipstjóra, hinni mestu ágætis-
konu. Börn þeirra eru þessi:
Halla, gift Kára Halldórssyni
Kristinssonar, læknis á Siglu-
firði, Þorbjörg, dó á unga aldri,
Hörður, stýrimaður hjá land-
helgisgæzlunni, giftur Úllu Sig-
urðardóttur Péturssonar bygging-
arfulltrúa hér í bæ, og Markús,
sem nú er við rafmagnsverk-
fræðinám í Reykjavik.
Einn son átti Þórhallur fyrir
hjónaband, Karl, er stundað hef-
ur sjómennsku á Vestfjörðum. í
öllu starfi var Þórhallur mjög
fær og traustur. Dagleg fram-
koma hans markaðist af prúð-
mennsku og hógværð jafnt við
lóga sem háa. Engan mann hefi
ég þekkt, sem var orðvarari og
fjær skapi að tala illa um nóung-
ann, en Þórhall.
f þessu, sem svo ótalmörgu
fieiru, gátum við yngri menn tek-
ið hann til fyrirmyndar.
Þá var hann alltaf boðinn og
búinn til þess að segja til og
kenna okkur ýmis örnefni, er
snertu strandsiglingu, og leiðar-
merki til hinna mörgu viðkomu-
staða strandferðaskipanna.
Þórhallur var vel lesinn og fróð
ur um margt, enda góðum gáf-
um gæddur, skemmtilegur og
ræðinn í vinahópi, annars að
Framh. á bls. 32