Morgunblaðið - 31.07.1956, Blaðsíða 12

12
M ORGUMU/AÐIÐ
f>riðjudagur 31. júlí 1956
rír menn i sipnum
vramhaldssagan 53
iund í þorpinu. Þegar hann kom
heim til gistihússins aftur, lá
Kasimir, hinn makalausi snjó-
maður, í dauðateygjunum. Kringl
ótta höfuðið hans var gersamlega
bráðnað og orðið að engu. Sultu-
fatan, hjálmur Kasimirs, hvíldi
á öxlum hans. Augu, nef, munn-
ur og yfirskegg hins elskaða ridd
ara höfðu runnið niður á hetju-
brjóst hans. En hann stóð ennþá
uppréttur. Hann dó standandi,
eins og vöskum riddara sæmir.
„Vertu sæll, ástfólgni Kasimir“
sagði Hagedorn. — „Án höfuðs
getur enginn horft út um glugg-
ann“.
Svo gekk hann inn í Grand
Hotei, en þar böfðu nú í fjarveru
hans gerzt mikil tíðindi.
Ógæfan hófst algerlega skað-
iaust með því að Tobler leyndar-
ráð, dóttir hans, frú Kunkel og
Johan borðuðu morgunverð. Þau
sátu úti í sólbyrginu, borðuðu
brauðsnúða og töluðu um leys-
inguna. „Ef við hefðum tekið með
okkur vagn“, sagði Hilde, — „þá
hefðum við nú getað ekið á hon-
um til Munchen".
„Þú mátt ekki gleyma þvi, að
ég er fátækur maður“, sagði
faðir hennar. — „Við förum í
kúluleik svolitla stund. Það róar
taugarnar. Hvar er tengdasonur
minn annars?"
„f bankanum og pósthúsinu",
upplýsti Hilde. — „Hvernig sváf-
uð þér, frú Kunkel?"
„Alveg hræðilega“, svaraði
Julchen frænka. — „Mig dreymdi
svo voðalega. En slíkt hefðuð þið
heldur ekki átt að leggja á mig“.
„Hvað meinið þér?“ spurði Jo-
han.
„Þegar doktor Hagedorn sagði
frá því, að Tobler-verksmiðjurn-
ar heíðu ráðið hann og hr.
Sehuze í sína þiónustu, þá svelgd
ist mér hræðilega á, og
hænsnabeinið var svo oddhvasst
að ég varð að taka inn matarolíu
uppi í herberginu, til þess að
beinið losnaði úr hálsinum á mér.
— Það var andstyggilegt.“
„Nú þegar við aftur höfum nýtt
undrunarefni fyrir yður“, sagði
Jóhann. — „Takið þér inn haíra-
graut“.
„Það getur alls ekki
komið að neinu haldi“, sagði
leyndarráoið. — „Þá myndi hún
gleypa skeiðina".
„Skeiðina bindum við fasta“,
sagði Hilde.
Frú Kunkel móðgaðist aftur.
En það stóð ekki lengi, þvi að
dyravörðurinn og Kuhne gisti-
hússtjóri gengu hátíðlegir á svip
inn í salinn og nálguðust borð
þeirra.
„Þeir eru líkastir einvígisvott-
um, sem koma með einvígisáskor-
un“, sagði leyndarráðið.
Johan vannst aðeins tími til að
tauta: — „Hann er óður“. Þá
hneigði Karl þinn djarfi sig og
sagði: — „Hr. Schulze, við vild-
um gjarnan íá að tala við yður í
nokkrar mínútur.“
Schulze svaraði: — „Nokkrar
mínútur? Já, mín vegna megið
þið gera það“.
„Við bíðum yðar í skrifstof-
anni, hérna við hliðina á sólbyrg-
inu“, sagði dyravörðurinn.
„Þá megið þið bíða lengi“, sagði
Schulze.
Hilde leit á armbandsúrið sitt:
— „Það eru þegar liðnar nokkrar
mínútur", sagði hún.
Hr. Kuhne og Polter dyravörð-
ur litu hvor til annars. Svo viður
kenndi gistihússtjórinn, að um
mikilvægt málefni væri að ræða.
„Það hittist vel á“, sagði Jul-
chen frænka. — „Ég er mjög hug
fangin af öllu slíku. Hildegard,
haltu fyrir eyrun á þér stúlka
mín“.
„Eins og yður þóknast", sagði
gistihússtjórinn. — „Við ætluð-
um að hlífa hr. Schulze við því
að hafa vitni nærstödd. í fáum
orðum sagt: —- Gistihúsið, sem ég
veiti forstöðu, biður yður um að
fara héðan sem allra fyrst. Nokkr
ir gesta vorra eru orðnir gramir.
Frá því I gær hefur kvörtunum
og kærum yfir dvöl yðar hér
fjölgað að miklum mun. Emn
gesturinn, sem auðvitað vill ekki
láta nafns síns getið, hefur boðið
allháa fjárupphæð. Hvað var hún
annars há?“
„Tvö hundruð mörk“, sagði
Polter dyravörður vingjarnlega.
„Þessi tvö hundruð mörk“, hélt
gistihússtjórinn áfram, „verða af-
hent yður, jafnskjótt og þér
hverfið af hólmi. Ég tel það víst,
að peningarnir komi yður í góð-
ar þarfir.
„Hvers vegna rekið þið mig
eiginlega á dyr?“ spurði Schulze.
Hann hafði greinilega fölnað i
framan. Ástandið fór í taugarnar
á honum.
„Hér er ekki um það að tala að
reka á dyr“, sagði Kuhne. „Við
mælumst til þess, við biðjum yð-
ur, ef þér viljið heldur að við
orðum það svo. Það er skylda
okkar að þóknast hinum gestun-
um.“
„Ég er sem sagt smánarblettur
á gistihúsinu, eða hvað,“ spurði
Schulze.
„Það eru yðar orð“, svaraði
dyravörðurinn.
Tobler leyndarráð, einn af rík-
ustu mönnum Evrópu, sagði
skelfdur: -— „Fátækt er þá samt
sem áður smán og svívirða".
Polter dyravörður varð fyrir
svörum: — „Þér misskiljið þetta
allt,“ fullyrti hann. — „Ef mill-
jónamæringur með þrjú fyrir-
ferðamikil koffort kæmi á fá-
tækrahæli, og flæktist þar um
kjólklæddur með hvítt brjóst, þá
væri auðlegðin smán. Þetta er
allt saman afstætt".
„Allt á sínum rétta stað“, skaut
Kuhne inn í.
„Og þér eruð ekki á yðar rétta
stað“, sagði Polter dyravörður.
Þá reis Julchen frænka úr sæti
sínu, gekk fast að dyraverðinum,
PERUR
JARÐARBER
Fyrirliggjandi
J. (tjrynjóf^óóon & J3u
varan
breidd 250 cm
Gardín ubú ðin
Laugavegi 18
T résml&awéiar
Sambyggð HOMBAK
Fyrirliggjandi
e.»miiiHiS9H t jbihsoh i
GRJOTAGOTU 7 — SIMAR 3573 — 5296.
Tanrsiækningastofan
á Sel£ossi
verður lokuð til 20. ágúst.
Páll Jónsson,
tannlæknir.
Diesel rafstöð
íil sölu.
Lister dieselvél 1100 sn/mín með 22 KW slyngivöfnum
rafali 110 volt. Tilboð merkt: „Rafstöð —3644“, sendist
afgr. blaðsins.
N \ I f / gljáinn
- er
bjariash'r
og
dýpstur
Kiwi verndar shó yðai
og tykur endinguna.
Aðalumboðsmenn: O. JOHNSON & KAABKR H F.
Ferðisf með Föxunum
á ÞjóÖháfíðina í Vestmannaeyjum
Flugfélag íslands
• r. ♦;* *;♦ .•» ♦> •!«!• •> •> *> •> •> •> *>•!• ‘X* •> •> ♦> •!* •> •
M A11K tl S Eftir Ed Dodd ------------------------------'*>

PhIL QU'CKLV REALIZES HE
AáUST NOT SHOOT THE
GRSAT LEOPARD BBCAUSE
^OPJ1‘HE_nANGSR_T° KUTU
1) Phil skilur strax, að hannl má ekki beita byssunni, af því j 2) Hann kastar því byssunni,Mþrífur spjót og snýst með því
að kúlan gæti hæft Kutu. I ®gegn hlébarðanum.