Morgunblaðið - 19.10.1956, Blaðsíða 12

12
MOKCVSBLAÐlfí
Föstudagur 19. okt. 1956 >
lúmEtiM&Mli
Útg.: H.f. Arvakur, Reykjavík
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Síjórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigu
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600
Áskriftargjald kr. 25.00 á mánuði mnanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Uggvænlegar hlikur ó lofti
í ÍSLENZKUM stjórnmálum eru
nú að gerast atburðir, sem nauð-
synlegt er að þjóðin fylgist sem
bezt með og átti sig á. Varða þeir
hagsmuni og aðstöðu íslendinga
bæði út á við og inn á við.
Það er fyrst, að auðsætt er að
meirihluti núverandi ríkisstjórn-
ar stefnir þráðbeint að því, að
ísland fari úr varnarbandalagi
lýðræðisþjóðanna og slíti að
verulegu leyti tengslin við hinar
vestrænu þjóðir. Þrír ráðherr-
anna, þeir Lúðvík, Hannibal og
Gylfi greiddu á sínum tíma at-
kvæði gegn þátttöku íslands í
Atlantshafsbandalaginu. — Her-
mann Jónasson vann gegn henni
af öllum kröftum, en sat að lok-
um hjá við atkvæðagreiðsluna
eftir að honum hafði mistekizt að
fá flokk sinn til fylgis við sig.
Andstaða núverandi ráð-
herra við vestrænt varnar-
samstarf er þess vegna ekki
ný. Hún er jafngömul Atlants-
hafsbandalaginu og þátttöku
íslands í því.
Einstök flærð o«
fláttskapur
En hvers vegna látast þá Her-
mann og Gylfi vilja áframhald-
andi þátttöku íslands í Nato?
Þar kemur það fyrst til, að þeir
þora ekki að koma til dyranna
eins og þeir eru klæddir. Þeir
vita að yfirgnæfandi meirihiuti
kjósenda Framsóknarflokksins og
Alþýðuflokksins eru eindregnir
fylgismenn þátttöku fslands í
varnarbandalagi lýðræðisþjóð-
anna. f bili þora þessir flokks-
leiðtogar því ekki að taka upp
opinbera og hreina baráttu fyrir
úrsögn okkar úr bandalaginu. En
þeir hafa ekki hikað við að fara
krókaleiðir til þess.
í öðru lagi þarf ríkisstjórn-
in mjög á ýmiss konar aðstoð
hinna vestrænu þjóða að
halda. Þess vegna reyna undir
hyggjumennirnir, sem komnir
eru yfir á snæri kommúnista
í utanríkis- og öryggismálir
íslendinga að breiða yfir það
raunverulega áform sitt að
flæma ísland úr Nato. — Þeir
ætla sér fyrst að hafa töluvert
gagn af hinum vestrænu þjóð-
um, ýmist með hótunum eða
einstæðri flærð og fláttskap.
Hráskinnaleikurinn
t verkalýðsfélögunum
Það er þannig nokkurs konar
Nassers-pólitík, sem Hermann
Jónasson og nánustu samverka-
menn hans telja að henti bezt
hagsmunum og heiðri íslenzku
þjóðarinnar í dag.
í innanlandsstjórnmálunum er
það í dag athyglisverðast, að svo
virðist sem Framsóknarflokkur-
inn hafi kúgað Alþýðuflokkinn
til samtarfs við kommúnista í
fjölmörgum verkalýðsfélögum. f
upphafi Alþýðusambandskosning
anna tókst samstarf milli lýð-
ræðissinnaðs fólks í mörgum
verkalýðsfélögum gegn kommún-
istum.
Yfir þessu urðu kommúnistar
æfareiðir og lýstu því yfir í blaði
sínu, að ef þeir yrðu í minni-
hluta á næsta Alþýðusambarids-
þingi væri forsendan fyrir sam-
starfi þríflokkanna um ríkis-
stjórn brottu fallin.
Minna mátti það ekki kosta.
Ef kommúnistum væri ekki
tryggður meirihluti á Alþýðu-
sambandsþingi ætluðu þeir sér
að rjúfa stjórnarsamstarfið!!
En Framsókn var ekki lengi
að kippa í spottann. — Sjáif
átti hún svo að segja ekkert
fylgi í verkalýðssamtökunum.
Hún fyrirskipaði því Alþýðu-
flokknum að taka tafarlaust
upp nána samvinnu við komm
únista í Alþýðusambands-
kosningunum. Þeirri dagskip-
an hafa Alþýðuflokksmenn
víðast hvar neyðzt til þess að
hlýða.
Frekia op vfirgangur
kommúnista
Framsókn hefur því leikið Al-
þýðuflokkinn hrapalega grátt í
þessum kosningum til Alþýðu-
sambandsþings. Hún hefur bein-
Hnis skipað honum að vinna að
sinni eigin tortímingu og niður-
lægingu. Niðurstaðan er því sú,
að kommúnistar vaða uppi með
dæmalausri frekju og yfirgangi
eins og greinilegast sést í Iðju-
kosningunum, þar sem hundruð-
um lýðræðissinna var meinað að
kjósa fulltrúa á Alþýðusambands
þing og kosning fór fram í flokks-
húsi kommúnista.
Fjölda Alþýðuflokksmanna
gremst það sárlega að þurfa að
ganga erinda kommúnista í
verkalýðsfélögunum að boði
Framsóknar. Þeim er það ljóst,
að með því að efla kommúnista
þar eru þeir að grafa undan Al- j
þýðuflokknum og negla hvern
naglann af öðrum í hans póli-
tísku líkkistu.
Endurtekur sagan sier?
Margir Alþýðuflokksmenn
minnast þess nú, hvaða áhrif
fyrsta stjórnarsamvinna flokks
þeirra við Framsókn hafði. Af-
leiðing hennar varð sú, að komm-
únistar stórjuku fylgi sitt, fengu
þrjá fulltrúa á Alþingi í kosning-
unum .1937 óg náðu á skömmum
tíma Alþýðusambandi íslands á
sitt vald.
Nú virðist sagan vera að end-
urtaka sig. Framsókn fyrirskipar
Alþýðuflokksmönnum að kjósa
kommúnista á þing Alþýðusam-
bandsins. Þar með treystir hún
aðstöðu kommúnistaflokksins að
miklum mun en veikir Alþýðu-
flokkinn að sama skapi.
Hér hefur aðeins verið
stiklað á fáu af því, sem er
að gerast í íslenzkum stjórn-
málum í dag. Um það verður
varla deilf, að uggvænlegar
blikur eru hér á lofti. íslenzka
þjóðin þarf því vissulega að
vera vel á verði og fylgjast
vel raeð því hverju fram vind-
ur. Háskalegur leikur stendur
yfir með hagsmuni hennar,
inn á við sem út á við.
Hvers á
EIR voru ekki svo fáir, sem
komu að máli við Mbl. í
gær, vegna frásagnar þess af
því, er gamall bíli eyðilagðist
i hörðum árekstri suður á
Hringbraut í fyrradag. En
mynd var birt af bílflakinu
með frásögninni.
• Það sem fólkið hafði við
frásögn blaðsins að athuga
voru orð, sem þvi fannst Mbl.
ekki geta notað, þar eð þau
væru allt að því meiðandi.
UTAN UR HEIMI
^JJdn œtftiJi ct É Ljdfpct
w
f /cióóerT en menn
fjf)ioró ójd uiÉ ö (L
■B. ið hafið sennilega
ekki heyrt getið um 78 ára gamla
konu, Madame Alexandrine T.,
fyrrverandi tízkuteiknara, en
núverandi njósnara. Auðvitað vit-
ið þið ekkert um þessa Madame
T., sem kom akandi út á Orly-
flugvöllinn skammt fyrir utan
París fyrir nokkrum dögum —
og ætlaði að stíga þar upp í
flugvél, sem átti að flytja hana
til Egyptalands. Og þið rennið
sennilega ekki grun í það frek-
ar en tollverðirnir á Orly-flug-
vellinum, að sú gamla var með
dýrmæt leyniskjöl í tösku sinni.
Nei, hví skyldi 78 ára gömul
Madame, sem er fyrrv. tízku-
teiknari í aðaltízkuhverfi París-
arborgar, allt í einu fara að leggja
fyrir sig njósnir, fara að gerast
lögbrjótur — eins og Poujade.
E
n tollverðir eru karl-
ar, sem ekki láta 78 ára gamla
tízkuteiknara snúa á sig. Þegar
Madame Alexandrine T. kom með
tösku sína í tollstöðina og hugðist
ganga í gegn án þess að opna
svo mikið sem púðurdós — þá
kallaði einn af hinum borðalögðu
vörðum laganna: Kona góð, má
ég ekki líta í töskuna yðar. Mad-
ame T. varð svo mikið um, að
hún eltist um 22 ár þarna á staðn-
um — hafði vart áttað sig á því
hve ern hún var þrátt fyrir ald-
urinn, er tollþjónninn hafði opn-
að tösku hennar.
í ljós kom hvað það í rauninni
var, sem sú 78 ára ætlaði að
fara með til ríkja Nassers. Það
voru leyndarskjöl, leyndarskjöl
herra Diors „kóngs". Já, það var
mergurinn málsins. Dior var kom
inn í spilið.
En allt á sínar rætur, og á-
H
Já, ekki fór það vcl. Ef ég næði
aðeins í þennan Dior — þá mundi
ég gera hann að hermálaráð-
herra. Ef hann teiknaði klæði
hermanna minna — þá yrðu kven
sjálfboðaliðar í þjóðfrelsisliern-
um í meirihluta.
stæðan fyrir leyndarskjalaþjófn
aði Madame T. er jafnaugljós
og ástæðan fyrir hattaþjófnaði
Nínu kringlukastara frá Moskvu.
E,
vort sem Madame
Alexandrine T. hefur ætlað að,
gerast hafnsögukona á Súez, eða j
saumakona í Kairo — þá skipti i
það engum togum, að hún ók
skömmu síðar af flugvellinum
— aftur til Parísar — og hafnaði
að lokum á lögreglustöð í borg-
inni. Hún fór ekki til Egypta-
lands.
Það er ekki laust við að þetta
sé dálítið dularfullt, eða finnst
ykkur það ekki? En það dregur
ef til vill ekki úr leyndinni, sem
yfir þessu hvílir — að segja ykk-
ur, að daginn eftir hrópuðu blað-
sölustrákarnir í París hver í
kapp við annan: Njósnari hand-
tekinn á Orly í gær. Var að fara
með leyndarskjöl úr landi!
r Nasser sló eign sinni
á Súez-skurðinn, snérust marg-
ar Vesturlandaþjóðir hinar verstu
við, svo sem alkunna er. Ein af
ráðstöfunum frönsku stjórnarinn-
ar til þess að reyna að koma vit-
inu fyrir hinn sjálfkjörna „kon-
ung“ Egypta var sú, að banna út-
flutning allra verðmæta til Eg-

Enda þótt Nasser takist að skjóta
utanríkisráðherrum allra landa
skelk í bringu — þá verð ég
hvergi hræddur. Ég þekki kven-
fólkiS — og veit, að Nasser tekst
aldrei aS sigra það. Sniðin mín
eru það eina, sem þær getur sigr-
að, segir Dior.
yptalands. Þess vegna liggja mikl
ar sektir við öllu slíku. En kven-
fólk er aldrei annað en kvenfólk,
enda þótt allt of fáir geri sér
grein fyrir því. Egypzkar hefð-
armeyjar hafa löngum haft mikið
dálæti á Dior karlinum — og
hin nýja hausttízka Diors, „seg-
ullinn“, hefur dregið svo að sér
hugi egypzkra yngismeyja, að
þær mega nú vart mæla.
adame T. hafði hug-
mynd um þetta. Af því að hún
þekkti Madame Tamar M., sem
var ekki nema 70 ára, — sem
þekkti svo aftur einhvern tízku-
mann, er nefndist Kiki, sem gat
komizt yfir nýjustu snið Diors —-
fyrir álitlega fjárhæð — já, þá
sá Madame Alexandrine sér leik
á borði, að koma egypzkum stöll-
um sínum til hjálpar. En yfir
þetta vildu Frakkar ekki leggja
blessun sína. Þeir vita, sem sé,
að þeir geta á þessu sviði haft
tangarhald á Nasser, því að —
enda þótt hann geti gerbreytt
öllu í Egyptalandi — þá getur
hann aldrei breytt eðli kven-
fólksins. Það verður alltaf hið
sama — kvenfólk.
Stórfellt húsnæðisleysi
er nú í Austur-Þýzkalandi
BLAÐIÐ Baltimore Sun skýrir svo frá, að verkamenn I Aust-
ur-Þýzkalandi verði „að vinna mörg hundruð klst. endur-
gjaldslaust til þess að geta sótt um nýja íbúð“.
Edward G. Burks, fréttaritstjóri blaðsins erlendis, skrlfar frá
Leipzig, „að fjölskylda, sem óskar eftir þriggja herbergja íb ð
í nýju fjölbýlishúsi, verði að vinna 800 klst. endurgjaldslaust við
uppbyggingar eða aðra vinnu, sem stjórnin fyrirskipar."
Og þá skulum við snúa
okkur til lögreglustöðvarinnar,
sem Madame Alexandrine T. gisti
eftir endurkomuna til Parísar.
Hún hafði nú náð sér að fullu
og hafði yngzt aftur — um 22 ár.
Lögreglan hafði samt ekki náð
sér eftir hina miklu geðshrær-
ingu, er hana hafði gripið, þegar
hiliinn að
Þessi gamli bíll hafði verið
kallaður: Bíldrusla, garmur
og öskuhaugamatur í um-
ræddri frásögn. — Ilvers átti
þessi gamli bíll að gjalda? !
• Jafnvel þótt bíllinn væri
orðinn gamall og heldur ósjá-
legur innan um spegilgljáandi
„Mercedesa", „Bjúikka" og
„Fordara“, þá væri með öllu
ástæðulaust fyrir blaðamann-
inn að nota þessi orð um
ÞEGNSKYLDA?
„Þessa vinnu verður fjölskyld-
an að inna af hendi fyrir utan
hinar venjulegu 48 eða fleiri klst.,
sem hún vinnur venjulega á viku
hverri. Vinna þessi, sem ekki
gefur neitt í aðra hönd, getur
verið falin í því að vinna á ökr-
unum, hreinsa rústir frá stríðinu
tjfalda ?
hanri, nema ef vera skyldi að
hann á einhvem hátt hefði
móðgað blaðamanninn!
0 Það má segja, að þessi
frétt hafi enn sýnt eina góða
hlið á lesendum dagblaðanna.
— Þeir taka það óðara óstinnt
upp, þegar blöðin veitast með
miður heppilegu orðavali að
gömlum bíl, sem Iengi hefur
þjónað húsbónda sínum, og
krefjast fullrar tillitssemi við
hann.
eða rétta hjálparhönd við bygg-
ingu nýrra húsa.“
LÍTIÐ AF NÝJUM
BYGGINGUM
Burks segir, að mikil húsnæð-
isekla sé nú í Austur-Þýzkalandi,
og að „tiltölulega lítið sé um
byggingu nýrra húsa
Kommúnistastjórnin hefur gef-
ið út yfirlýsingar þess efnis, að
meðallaun verkamanns í Austur-
Þýzkalandi séu 370 austur-þýzk
mörk á mánuði, en flestir vestur-
landabúar, sem þarna hafa komið,
álíta að launin séu ekki hærri en
300 mörk á mánuð’
HÁTT VERÐLAG
Burks segir ennfremur: gerum
ráð fyrir, að það sé rétt, að laun
verkamanns séu 370 mörk, „þá
er verð á öllum vörum samt sem
áður alltof hátt fyrir verka-
menn.“ Kvenkjólar kosta frá 120
mörkum, ódýrir kvenskór kosta
80 til 90 mörk, en góð karlmanns-
föt kosta 800 mörk.