Morgunblaðið - 25.01.1957, Blaðsíða 8

8
MORGUffBLJmn
Fostudagur 25. J»n. t&57
imMðMfr
tftg.: H.f. Arvakur, Reykjavík
Fram.kvæmdastj óri: Sig-fús Jónssun.
'Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Ásmundsson.
Lesbók: Árni Óla, sími 3045
Auglýsingar: Ámi Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600.
Askriftargjald kr. 25.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Hálfs árs svikasaga
í GÆR var hálft ár liðið frá því
að núverandi ríkisstjórn tók við
völdum. Af því tilefni er ekki úr
vegi að athuga feril hennar lítil-
lega.
í upphafi er ástæða til þess að
vekja athygli á því, að ekkert er
eðlilegra í lýðræðislandi en að
stjórnarskipti eigi sér stað öðru
hverju. Það er mjög gagnlegt, að
þjóðin eigi kost á að kynnast
stefnu og úrræðum hinna ýmsu
stjórnmálaflokka sinna í fram-
kvæmd. Með því gefst henni
tækifæri til þess að gera saman-
burð, sem síðan verður grund-
völlur að dómi hennar í frjáls-
um kosningum.
Það er þess vegna hinn mesti
misskilningur, sem mjög hefur
orðið vart í málgögnum núver-
andi stjórnarflokka hér á landi,
að Sjálfstæðismenn hafi verið
mjög hryggir yfir því að yfir-
gefa ráðherrastóla sína og stjórn-
araðstöðu.
Sjálfstæðismenn töldu að
vísu, að það væri þjóðinni
miklum mun hagkvæmara að
stefna þeirra hefði áfram úr-
slitaáhrif í stjórn landsins. En
þar sem andstæðingar þeirra
höfðu gengið saman í eina
fylkingu töldu þeir nauðsyn-
legt að þjóðin fengi tækifæri
til þess að kynnast úrræðum
þeirra og framkvæmd hinnar
svokölluðu „vinstri stefnu“ í
ísienzkum stjórnmálum.
Miklu lofað —
Vinstri samfylkingin, sem
myndaði ríkisstjórn hinn 24.
júlí s. 1. hafði lofað miklu.
Stjórnin i heild hafði fyrst og
fremst lofað þrennu:
í fyrsta lagi að reka varnar-
liðið burt úr landinu samkvæmt
fyrirheiti þingsályktunartillög-
unnar frá 28. marz s. 1. Skyldi
þá ennfremur öllu „hermangi"
hætt.
í öðru lagi skyldu varanleg
úrræði fundin til lausnar vanda-
málum efnahagslífsins. Styrkja-
stefnan skyldi yfirgefin og rekstri
útflutningsframleiðslunnar kom-
ið á heilbrigðan grundvöll.
í þriðja lagi var því lýst yfir,
að komið skyldi í veg fyrir óeðli-
legan gróða milliliða.
Auk þessa höfðu „verkalýðs-
flokkar" ríkisstjórnarinnar,
kommúnistar og Alþýðuflokkur-
inn heitið því, að berjast gegn
hvers konar nýjum álögum á al-
menning. Skatta og tolla átti
hins vegar að lækka enda höfðu
þessir flokkar barizt mjög gegn
þeirri tekjuöflun, sem fráfarandi
stjórn hafði orðið að beita sér
fyrir vegna aðstoðarinnar við
útfiutningsframleiðsluna.
Loks hafði öll stjórnin lofað
áframhaldandi aðgerðum til
verndar íslenzkum fiskimiðum.
— Lítið efnt
Hálft ár er að vísu ekki langur
tími. Það má því ekki krefjast
þess, að ríkisstjórnin hafi á þeim
stutta tíma efnt öll sín fyrirheit.
En ekki er það ósanngjarnt að
dæma þau verk hennar sem hún
þegar hefur unnið.
Þá er fyrst rétt að athuga tvö
stærstu fyrirheit hennar: Loforðið
um brottrekstur varnarliðsins og
varanleg úrræði í efnahagsmál-
unum. Þau eru líka langsamlega
veigamest og skipta mestu máli.
Herinn situr
Jæja, er herinn þá ekki farinn
að búa sig til brottferðar og allt
„hermang" að hætta?
Nei, ó nei, ekki alveg. Á
miðju sumri fékk ríkisstjórnin
þungorða áminningu frá ráði
Atlantshafsbandalagsins. —
Henni var sagt að samþykktin
frá 28. marz væri eintóm vit-
leysa. Stórkostleg hætta vofði
yfir fslandi ef það væri nú
gert varnarlaust.
Kommúnistar svöruðu þessu
auðvitað með því að húðskamma
„herforingjaklíku" Atlantshafs-
bandalagsins og Tíminn sagði að
þetta væri bara skoðun herfor-
ingjanna. En auðvitað var sú
staðhæfing fjarstæða. Allt ráð
'Atlantshafsbandalagsins, þ. e.
bæði stjórnmálaleiðtogar allra
NATO-landanna og hernaðaryfir-
völd þeirra voru á einu máli um
fyrrgreint álit.
Þegar leið að hausti sáu hin-
ir kokhraustu stjórnarherrar
að þeir mundu verða að
kyngja yfirlýsingunni frá 28.
marz. Og það gerðu þeir ræki-
lega. Ráðherra var sendur til
Washington og amerískir ráða-
menn komu frá Washington.
Þeir þurftu ekki að dveija
nema fáeina daga hér heima
til þess að ljúka nýjum samn-
ingum. Herinn skyldi vera
áfram um ótiltekinn tíma,
„hermangið“ skyldi halda
áfram, en íslenzka stjórnin átti
að fá dollara fyrir „ofaníát"
sitt og hringsnúning!
Þannig fór um efndirnar á
stærsta loforðinu.
Engin úrræði í efnahags-
málunum
En hvað um „varanlegu úrræð-
in“ í efnahagsmálunum? Hvar
eru þau?
Þau hafa ekki sézt. Styrkja-
stefnan hefur hins vegar færzt
stórkostlega í aukana. Um 240
millj. kr. nýir skattar og tollar
hafa þegar verið lagðir á þjóðina
og 80 millj. kr. skáttar til við-
bótar hafa verið boðaðir, samtals
320 millj. kr.
Svona efna kommar og kratar
loforð sin um að berjast gegn
auknum álögum. Svona fram-
kvæmir Framsókn gamla „stefnu-
breytinguna“ í efnahagsmálun-
um!!
Barátta stjórnarinnar gegn
„óeðlilegum milliliðagróða“
hefur svo m. a. birzt í þvi, að
Olíufélaginu h.f. og SÍS hefur
verið heimilaður milljónagróði
umfram eðlilegan ágóða af ein
um fjórum förmum nýs oMu-
skips.
Lengra er ekki hægt' að
rekja hálfs árs feril vinstri
stjórnarinnar að sinni. Þar eru
svik á svik ofan.
UTAN UR HEIMI
é^clen — .SíSctr nœrbuxur
*Sjú cjerir upp — Stcilin liœátur
KÉ
emur annar Eden í
neðri málstofu brezka þingsins?
Það er spurning, sem skorið verð-
ur úr innan skamms. Eins og
stendur eru ýmsir áhrifamenn í
Eden
tekur sonur hans við?
Warwick og Leamington að reyna
að fá 26 ára son Edens til að
bjóða sig fram í kjördæminu, en
Sir Anthony hefur verið þing-
maður þess síðastliðin 33 ár. Son-
urinn, sem ber nafnið Nicholas og
starfar í banka í Lundúnum, hef-
ur aldrei haft áhuga á stjórn-
málum og er ekki talinn líklegur
til að verða við óskum þeirra
manna, sem vilja fyrir engan
mun, að nafn Edens hverfi af þing
skjölunum. Þegar fyrrverandi
forsætisráðherra baðst undan að
taka sér sæti í lávarðadeildinni,
gerði hann það m. a. í þeim til-
gangi að greiða syni sínum götu
inn í neðri málstofuna. Andstæð-
ingur Edens í kjördæminu,
William Wison, hinn 43 ára gamli
frambjóðandi Verkamannaflokks
ins, sem árum saman hefur tap-
að í kosningunum, sagði nýlega:
„Ég mun fagna því, ef andstæð-
ingur minn heitir áfram Eden —
ekki sízt ef það verður annar
Eden“.
byggt árið 1938 af hinum fræga
stjórnmálamanni (tvívegis for-
sætisráðherra) og rithöfundi
Tardieu. Rainier keypti sverta-
setrið af Madame Vaubable, sem
er meðeigandi Maxim-veitinga-
hússins í París.
I
hinni frægu Bláu bók
Bandaríkjanna, sem samsvarar
„Hver er maðurinn?“ á íslandi,
er Eisenhowers forseta getið í 24
línum. Hins vegar fær bróðir hans
Milton Eisenhower, 47 línur.
M,
aður, sem alltaf geng-
ur í síðum nærbuxum, hefur ver-
ið kjörinn „bezt klæddi karlmað-
ur Frakklands". Sá heitir André
Francois-Poncet, var áður sendi-
herra en er nú forseti franska
Rauða krossins. Það var hópur
valinkunnra klæðskera, sem gaf
þessum 69 ára gamla fyrrverandi
stjórnarerindreka heiðurstitilinn.
Sjálfur segir Francois-Poncet:
„Klæðaburður minn heyrir
kannski til öðrum tímum, en ég
er þeirrar skoðunar, að siðferðið
væri miklu betra, ef karlmenn
R,
ainier f-ursti í Monaco
hefur keypt sveitasetur handa
tengdaforeldrum sínum, John
Kelly og konu hans, sem búa í
Fíladelfíu í Bandaríkjunum. Ætl-
unin er, að þau hafi sveitasetrið
til afnota, þegar þau heimsækja
dóttur sína. Það heitir „Chateau
de l’Annonciade“ og er í Menton
nálægt ítölsku landamærunum,
um 30 km frá Monaco. Frá fjalli
þar skammt frá er dásamlegt út-
sýni yfir Miðjarðarhafið. í setr-
inu eru 15 herbergi. Það var
Sjú greiddi gamlar skuldir.
klæddu sig betur“. Hann leggur
áherzlu á, að hann gangi alltaf
með axlabönd, „þar sem enginn
getur verið vel klæddur án axla-
banda“, að hann noti ætíð háls-
slaufur, sem hann hnýtir sjálfur,
og að hann gangi ávallt í löngu.
nærbuxum og hnéháum sokkum.
H„
inn margumtalaði og
umdeildi forsætis- og utanríkis-
ráðherra Kína, Sjú En-laí, hef-
ur nýlega greitt gamla skuld, sem
verið hefur ógreidd allt síðan
hann var stúdent við Sorbonne-
Kórea fær 10 bofnvörpunga
Gheorgiu Dej — hver hlustaði
á hann?
háskólann í París. Hann drakk
þá 100 bolla af kaffi í Café Flore
út á krít og borgaði þá aldrei.
Fyrir nokkru fékk yfirþjónninn
þar, Pascal, senda fulla greiðslu
á skuldinni ásamt 300 kínversk-
um sígarettum. Meðal fastagesta
á Café Flore á stúdentsárum
Sjús var Tító kunningi hans, eh
hann greiddi alltaf út í hönd.
F
i r
rá höfuðborg Rúmeníu
Búkarest, kemur eftirfarandi
saga:
Aðalritari kommúnistaflokks-
ins, Gheorgiu Dej, hélt langa út»
varpsræðu, þar sem hann talaði
fjálgum orðum um eilífan trúnað
sinn og félaga sinna í stjórn
landsins við leiðtogana í Moskvu.
Morguninn eftir heimsækir hann
vin sinn, Stoika forsætisráðherra,
og honum er hleypt inn af 5 ára
syni ráðherrans. Gheorgiu Dej
segir vingjarnlega við litla snáð-
ann: „Ég er góði frændinn, sem
talaði í útvarpið í gærkvöldi“.
Litli Stoika hleypur í offorsi
upp tröppurnar og hrópar:
„Pabbi, pabbi, Eisenhower er
kominn".
S,
i J kýrsla frá UNESCO —
Menningar- og vísindastofnun
Sameinuðu þjóðanna — sem
skýrir frá útgáfu þýddra rita í
TÍU STÓRIR botnvörpungar eru
þáttur í hjálp þeirri, sem UNKRA
— stofnun S. Þ. til endurreisn-
ar Kóreu -— hefir veitt til bráða-
birgða. Fjórir hinna nýbyggðu
togara komu í höfn eftir tveggja
daga veiðar með samtals 33 smál.
af fiski. Fiskframleiðsla Suður-
Kóreu varð mjög illa úti af völd-
um stríðsins, og ákveðinn hluti
af hjálparstarfsemi UNKRA
hefur einmitt verið helgaður fisk-
veiðum Kóreu.
Samþykktina gegn lýðmorð-
um hefur Túnis nú einnig full-
gilt. Hafa þá 55 lönd samtals
staðfest samþykktina, sem
gerð var á aðalfundi S. Þ.
1948 og skuldbindur aðilana
til varnar gegn sérhverri til-
raun í þá átt að uppræta þjóð-
arbrot vegna þjóðernistengsla
þeirra, kynflokks og trúar-
bragða.
40 lönd samtals hafa nú full-
gilt samþykkt Alþjóðavinnumála
stofnunarinnar, ILO, gegn nauð
ungarvinnu, en samþykktin var
gerð þegar á árinu 1930. Var það
Dominiska lýðveldið, sem full-
gilti samþykktina sem hið 40. í
röðinni. Á alþjóðavinnumálaráð-
stefnunni á árinu 1958 verður
borin fram tillaga um nýja sam-
þykkt gegn nauðungarvinnu til
viðbótar þeirri, sem fyrir er.
uickens var næstur Stalin.
heiminum árið 1954, ber það með
sér, að Stalin er mest þýddi rit-
höfundur heims. Á umræddu árl
voru rit hans þýdd á ekki færri
en 92 tungumál. Næstir voru
Dickens með 75 tungumál, Lenin
með 72 og Jules Verne með 68.