Morgunblaðið - 19.02.1957, Blaðsíða 12

12
MORCUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 19. febrúar 1957

GULA
herbergrið
eftir MARY ROBERTS RINEHART
Framhaldssagan 56
lega andlitið væri þreytulegt,
hafði hann góðar fréttir að færa.
Hún verður orðin góð eftir
skamman tíma, þrátt fyrir blóð-
missinn, sagði hann. — Og hún
hefur enga hugmynd um, hver
skaut á hana. Vitanlega má hún
ekki tala mikið enn, en þetta verð-
ur víst ráðgáta fyrst um sinn.
Greg stikaði fram og aftur um
gólfið, sagðist þurfa að baða sig
og raka og spurði, hvort þau
myndu geta fengið matinn sendan
upp.
Það gerðu þau svo og borðuðu
sunnudagsmatinn þarna upp í
svefnherberginu. Það var einkenn
andi fyrir Greg, að hann fussaði
að sögu Maggie um ofurstan, eins
og hann reyndar fussaði að öllu,
sem ekki kom honum sjálfum bein-
línis við. Carol gat ekki annað en
dáðst að þessari gáfu hans. Já,
hann var sami drengurinn og áð-
ur, hvað sem öllum hetjuskap
leið, og þótti gaman að lifa, jafn-
vel þegar hann var timbraður.
— Þessir Irar eru fullir af alls
konar vitleysu, sagði hann og hló.
— Gamli maðurinn hefur verið að
hlaupa undan rigningunni, og svo
er honum blandað í allt þetta
stand. Hver veit nema Maggie
sjálf hafi skotið á Elinor og svo
búið til þessa sögu. Hún elskar
Blinor ekki beinlínis nú fremur
en fyrri daginn.
Hann hélt fast við þá kenningu
sína, að skotið hefði stafað af
slysni. Carol fann, að hún sjálf
var að fallast á þetta, enda ein-
faldasta skýringin. En þegar Greg
var farinn út að baða sig og raka
og fá sér dúr á eftir, var eins og
hún tæki ákvörðun með sjálfri sér.
Hún tók ofan trúlofunarhringinn
frá Don, í fyrsta sinn síðan hún
hafði eignazt hann og lagði hann
í skrautgripakassann sinn. Henni
fannst hún vera frjálsari án hans,
rétt eins og hún hefði losnað við
draug, sem hefði fylgt henni.
Á meðan þetta gerðist hafði
UTVARPIÐ
Þriðjudagur 19. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Útvarpssaga bamanna: —
..Lilh í sumarleyfi“ eftir Þórunni
Elfu Magnúsdóttur; II. (Höfund-
ur les). 18,55 Þjóðlög frá ýmsum
löndum. — 19,10 Þingfréttir. —
20.30 Erindi: Starfsfræðsla og
starfsval (ólafur Gunnarsson
sálfræðingur). 20,55 Erindi með
tónleikum: Jón Þórarinsson talar
um tónskáldið Paul Hindemith.
21,45 Islenzkt mál (Jakob Bene-
diktsson kand. mag.). 22,10 Passíu
sálmur (2). 22,20 „Þriðjudagsþátt
urinn“. — Jónas Jónasson og
Haukur Morthens hafa stjóm
hans með höndum. 23,20 Dagskrár
lok. —
Miðvikmbigur 20. febrúar:
Fastir Uðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 18,30 Bridgeþáttur
(Eiríkur Baldvinsson). 18,45
Óperulög. 19,10 Þingfréttir. Tón-
leikar. 20,30 Daglegt mál (Arnór
Sigurjónsson ritstjóri). 20,35 Lest
ur fomrita: Grettis saga; XIV.
(Einar Ól. Sveinsson prófessor).
21,00 „Brúðkaupsferðin". —
Sveinn Ásgeirsson hagfræðingur
stjómar þættinum. 22,10 Passíu-
sálmur (3). — 22,20 Upplestur:
Hösku’.„ur Skagfjörð leikari les
sögu úr bókinni „Vangadans" eft-
ir Svavar Gests. 22,40 Létt lög
(plötur). 23,10 Dagskrárlok.
Dane tekið bílinn sinn og ekið í
skrifstofuna til Floyds. Hann
hafði ákveðið að skýra honum frá
auða húsinu. Þá fengi Floyd eitt-
hvað að dunda við, að minnsta
kosti, annað en elta hann á rönd-
um, hugsaði Dane og hló með sjálf
um sér. En Floyd var ekki ein-
samall, þegar þangað kom, heldur'
£ háa-rifrildi við Campbell. Opin-
beri ákærandinn var kaldur og
harður á svipinn, og tuggði eld-
lausan vindil. Hatturinn hans la
á gólfinu við hliðina á stólnum og
svipurinn á Campbell bar vott um
fyrirlitningu og önugleika.
— Hvað ætlaðistu til að ég
gerði? spurði Floyd hvass. — Ég
er hér einn míns liðs að Mason
undanteknum og svo einum manni
við umferðina. Ekki get ég sett
upp verði um allan bæinn. Á þá
ekki til. Ef ég fer fram á aukna
hjálp, hækka bara skattarnir og
skríllinn fer að veina og væla.
— Þú veizt, að Lucy Norton
sagði ekki allt, sem hún vissi, við
réttarprófið, sagði Campbeh og
hleypti hrúnum.
— Já, og hvað um það? Átti ég
að setja vörð við dymar hjá henni
í spítalanum? Mannskapurinn þar
hefur nóg annað að gera, skilst
mér. Þú þekkir, hvemig bærinn
hérna er staddur með mannafla:
einn læknir eftir, engir menn fá-
anlegir til rieins. Og hvað snertir
þessa Hilliard-kvensu, ekki get ég
gert að því þó að hana langi út
að spássera í húðarrigningu um
miðja nótt. Ekki get ég verið þar
til þess að halda henni í rúminu,
eða hvað?
Hvorugur þeirra tók strax eftir
Dane. Hann gekk samt að skrif-
borðinu og stóð þar þangað til
þeir höfðu talað út. Þá sagði
hann:
— Ég var að aka hérna um
brautimar milli sumarbústaðanna
í dag, sagði hann. — Kannizt þér
við sumarbústað, sem heitir Greni
hlíð.
— Hann hefur staðið auður ár-
um saman, svaraði Floyd. — Hvað
um hann?
— Ég hef grun um að einhver
hafi sofið þar nýlega. Kannske
flækingur, kannske einhver ann-
ar. Tvö teppi á gólfinu og rúm,
sem er uppi, hefur verið notað.
Floyd þaut upp,
— Já. það kemur mátulega; Nú
er það einhver aðkomandi, er ekki
svo? Það getur forðað vinafólki
yðar í Crestview, er ekki svo? Ég
kann að vera lítill lögreglumaður,
en eitthvað á ég samt eftir af
skilningarvitum enn. '
— Það væri vert að athuga
þetta, svaraði Dane, og röddin
var hógvær.
— Þér, getið bölvað yður upp
á, að ég skal athuga það, svaraði
Floyd, — og ef þetta er gabb,
Dane. ...
— Það er ekki gabb frá minni
hendi, að minnsta kosti.
Campbell greip nú fram í. —
Hvað haldið þér um þetta, majór?
Hvernig rákust þér á þetta hús?
Dane settist niður og dró upp
vindling. — Ég veit varla, sagði
hann. — Ég hef fengið þá hug-
mynd, að í þessu máli sé einhver
óþekkt stærð, eitthvert X.
— En hver er X.? snörlaði í
Floyd.
— O, það er bara nafn, sem ég
hef fundið upp handa sjálfum
mér, og vitanlega yfir óþekkta
stærð. Hefur frú Hilliard nokkuð
getað sagt enn?
— Það get ég varla sagt. Ekki
annað en það, að hún viti ekki
hver skaut á sig. Segist alls ekki
hafa farið upp í brekkuna. Hafi
ekki getað sofið og því gengið út
fyrir og alla leið að moldargöt-
unni. Veit, að hún var skotin og
man eftir því, að hún datt. Það
er allt og sumt.
Dane varð hugsi. Vitanlega gat
saga Elinor ekki borið sig, nema
þetta, að hún hafði ekki farið
sjálf upp í brekkuna. Það var
satt. Hann leit á Floyd.
— Var myrta stúlkan með gift-
ingarhring, þegar þér funduð
hana?
— Hvað kemur það málinu við?
Floyd var enn önugur.
— Var hún það?
Floyd sneri sér ólundarlega og
dró út borðskúffu og upp úr henni
kassann, sem Carol hafði þegar
séð. Hann hvolfdi innihaldi hans
á þerriblaðið fyrir framan sig. —
Kviðdómurinn hefur fengið að
sjá þetta, sagði hann ólundarlega,
— en ég veit ekki, hvaða rétt þér
hafið til að sjá það.
Dane athugaði hlutina. Þarna
var óekta eyrnarlokkur með perl-
um í, sviðinn, og mjór gullhring-
ur. Hann vó hringinn í hendi sér,
bar hann síðan út að glugga og
athugaði hann. Innan í honum var
illa grafið letur.
— Frá C. til M., s'agði Floyd, —
ef þér eruð þá nokkru nær.
— Vilduð þér lána mér hann í
fimm mínútur?
— Til hvers?
— Það var bara dálítið, sem
mér datt í hug. Segjum tíu mín-
útur. Ég skal koma aftur um hæl.
Dane beið ekki eftir svarinu. Um
leið og hann fór, heyrði hann, að
Floyd maldaði eitthvað í móinn,
en Campbell svaraði.
— Ef honum dettur eitthvað í
hug, höfum við fulla þörf á því.
— Að því er ég get bezt séð.....
Dane var meira en tíu mínútur.
Það leið hálftími, áður en hann
Fylgist með
tímanum
Kaupið Bláu Gillette Blöðin í málmhylkjunum.
Engar pappírsumbúðir. Hólf fyrir notuð blöð.
Fylgist með tímanum
og notið einnig nýju
Gillette rakvélina
Vél No. 60 kostar Kr. 37/-
Bláu Gillette
GLOBUS HF., Hverfisgötu 50. Sími 7148.
■ ÍJTSALA -
Þessa viku verða allar barna- og kven-
úlpur seldar með 20% afslætti.
BEZT
VESTURVERI
Unglingur óskasf
til snúninga fyrri part dags
eða allan daginn.
LYFJABÚÐIN IÐUNN
MARKÚS Eftir Ed Dodd
1) — Það er enn einu sinni
jörfinn, sem gerir okkur skrá-
veifu. Sjáðu, hún er meidd og
það mjög illa.
2) — Eg verð að sækja Anda
og við eltum hana uppi.
3) — Nei, Markús. Það máttu
ekki. Nú þegar Drottning er særð
verðum við að hafa Anda fyrir
forustuhund.
4) — Við getum ekki hætt
á að hann meiðist líka. Við elt-
um jörfann uppi seinna.