Morgunblaðið - 20.02.1957, Síða 16

16
MORCUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 20 íebr. 1057
GULA
herhergiS
eftir MARY ROBERTS RINEHART
Framhaldssagan 56
gat vakið gimsteinasala staðar-
ins af sunnudagsdúr hans, og
fengið hann til að fara með sér í
fcúðina og lána sér stækkunargler.
Dane athugaði hringinn vandlega.
Hann var, eins og hann hafði þeg-
ar séð, léttur og ódýr, en það var
aðailega áletrunin sem vaktl at-
bygli hans.
Hann þakkaðt gimsteinasalan-
am og fór síðan með hringinn til
Floyds. Án þess að segja neitt
frekar um hann, lagði hann hring
inn á borðið. Floyd var bú vin-
gjarnlegri en áður. Hann setti
bringinn í kassann og kassann i
akúffuna.
— Fyrirgefið ef ég hef verið
4ónalegur viá yður, majór, taut-
aði hann. Sannleikurinn er sá, að
þetta hefur lagzt á taugarnar í
Biér. Ég er búinn að missa bæði
•vefn og matarlyst. Þetta er sum-
•rgestabær hér og hefur ekki gott
«f svona umtali í blöðunum.
— Kannske okkur takist að
áæta eitthvað úr því.
— Floyd leit á hann.
— Ef þér vitið eitthvað, er ekki
■ema sanngjamt, að þér segið
niér það, sagði hann gremjulega.
— Eg hef að minnsta kosti f und
fð þessa Grenihlíð.
— Hafið þér enn X-ið á heil-
«num?
— Ég held, að minnsta kosti, að
það sé ómaksins vert að athuga
Jað nánar. Til dæmis mætti
kannske finna einhver fingraför
þar.
— Og hvað svo? Ekki get ég
áekið fingraför af öllum bæja rbú-
im. Heldur ekki af hverjum flaek
tngi, sem lætur sér detta í hug að
Vrjótast inn í auð hús og sofa þar.
Dane ók til sjúkrahússins. Elin-
«r Hilliard var ekki leyft að takæ
á móti heimsóknum, en hins veg-
*r hafði náðst í mann hennar og
hann var væntanlegur á hverri
stundu. Honum hafði einhvern
veginii tekizt að ná í flugvél og
UTVARPIÐ
Miðvikudagur 20. febrúart
Fastir liðir eins. og venjulega.
12J5Ö—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 18,30 Bridgeþáttur
(Errfkur Bald’vinsson). 18,45
Operulög. 19,10 Þingfréttir. Tón-
leikar. 20,30 Daglegt mál (Armór
Sigurjónsson ritstjóri). 20,35 Lest
w fomrita: Grettis saga; XIV.
(Ein&r ÓL Sveinsson prófessor).
21,00 „Brúðkaupsferðin'b —
Sveinn Ásgeirsson hagfraeðingur
Htjórnar þættinum. 22,10 Passiur-
aálmur (3). — 22,20 Uppíestur:
Hösk’ ur Skagfjörð lerkari les
sögu úr bókinni „Vangadans" eft-
ir Svavar Gests. 22,40 Létt íög
(plötur). 23,10 Dagskrárlok.
Fimmtudagju 21. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinini“, ajó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 18,30 Framburðarkennsla
í dönsku, ensku og esperanto. —
19,00 Harmonikulög. 19,10 Þing-
fréttir. — Tónleikar. 20,30 Islenzk
ar hafrannsóknir; VI. erindi:
J>orskrannsóknir (,Ión Jónsaon
fiskifræðingur). 20,55 Tónleikar:
Þuríður Pálsdóttir syngur laga-
flokkinn „Söngvar Dyveku" eftir
Peter Heise; Fritz Weisshappel
leikutr undir á píanó. 21,30 Ut-
varpssagan: „Gerpla“ eftir Hall-
dór Kiljan Laxness; XXVII. Höf.
lés). 22,10 Passíusálmur (4.). —
22,20 Sinfónískir tónleikar (pl.).
23,05 Dagskrárl'ok.
ætlaði að koma fljúgandi.
Þrátt fyrir síðustu vitneskju
sína, tók Dane nú að hugsa nán-
ar um Hilliard. Hingað til hafði
þessi maður ekki verið annað eni
nafn í hans augum, en hann gat
ekki staðið sig við að hlaupa yfir
neinn. Og þessi skoðun hans stað-
festist þegar hann kom til Crest-
view og fann, að Carol var enn í
rúmirtu en Mareia Dalton og Lou-
ise Stimson sátu í þókaherberginu
og létu fara vel um sig. Þær kváð-
ust hafa labbað þangað og þá fundi
ið, að hvorugt þeirra systkina var
komið á fætur.
— Hveraig gengur spæjara-
starfið? spurði Louise og brosið
var dálítið ósvífið.
— Spæjarastarfið? Ef þér eigið
við, að ég fann frú Hiilíard.....
— Það er sagt, að þér hafið
verið að vakta þetta hús, þegar
þér funduð hana.
— Þá verðið þér að játa, að það
verk hefur mér mistekizt algjör-
lega, svaraði Dane alvarlega.
Það var sýnilega ekkert farar-
snið á þeim og Dane bölvaði þein*
með sjálfum sér. En þær gæddu
honum að minnsta kosti á nýjustu
kjaftasögum úr nágrenninu. Sam-
kvæmt því kom Grek ekki til mála..
Hann hefði aldrei farið að skjóta
á Elinor. Og einhver, sem var að
koma heirn eftir bakstígnum hafðii
séð bíl fara á htaðii ferð eftir
aðalveginum um klukkan tvö um
nóttina. Hins vegar höfðu þær
engar heimildir að þessum sög-
um. Þaer gengu bara svona manna
á miTIi.
— Hvers kctnar bíll átti þetta
að hafa verið?
— Ekki bíllinn hennar Elinor
f þetta sinn, svaraði Marcia. —
Langur, svartur. Mér þætti gamani
að vita, hvernig þetta fólk nær í
benzín. Það er meira en mér hefur
tekizt.
— Þetta væri miklu líkara
manninum hennar Elinor, svaraði
Louise. — Þau virðast haifa allt,
sem þau kæra sig um að rétta
hendi til, er þoð ekki? Og How-
ard ekur alltaif eims og fjandíimi
væi-i í hælunum á houum. Kannske
sú myrta hafí verið viðhaldið
hans og Elinor komið henni fyrir
kattaraef? Hú®. gseti verið vís tiíB
þess. Sú er nú köld,. maðuv!
Hann gat loks losnað við þær
og fór fram í eldhús. Greg var
enn sofandi, sagði Maggie og hin-
ar stúlkurnar tvær, Freda og
Nora, voru að taka saman föggur
símar ta þess að faora.
— Ég get ekki haldið í þær
lengur, sagði Maggie. Þær eru:
bræddsaflr. Það er ég Mka, en ég
hleyp bara ekki á burt fyrir það.
Ég get ekki skilið ungfrú Carol
svona eftir. Kannske næ ég í ein-
hverja kind úr þorpinu. En þar
eru bara allir hræddir líka. Það
er rétt á takmörkum, að sendill
þorir hingað meó matvörur.
— Ég kynni að geta útvegað
ykkur manninn, sem Alex útveg-
aði ykkur forðum, í nokkra daga.
Tim Murphy, hét hann það ekki?
— Það væri til nokkurs. Hann,
sem stakk af án þess að nokkur
vissil
— Hann gæti alltaf þvegið upp.
Dane gat ekki annað en brosað
með sjálfum sér, þrátt fyrir það,
sem beið hans á efri hæðinni. Eri
hugsunin um Tim að þvo diska
og hreinsa potta var óneitanlega
hlægileg. En hann þurfti að hafa
mamn hérna í húsinu og Tim hafðl
þá einhvern tíma gert það, sem
verra var.
— Ég ætla að reyna að finna
hann, sagði Dane við Maggie. —
Hann hlýtur að hafa haft ein-
hverja gilda ástæðu tal þess að
koma ekki aftur.
Greg var vaknaður. Það var að
renna í baðið hjá honum, svo að
hann, heyrði ekki, þegar barið var
að dyrum. Þegar hann korn út, úr
baðherberginu í stutthuixum edn-
im klæða, sá hann, að Dane sat
þarna í stól og reykti eins og eftk-
ert væri um að vera. Hann starði
á hann, steinhissa.
— Afsakið! sagði Dane. — Ég
barði á djyrraar, en þér heyrðuð
mig ekki. Én ég hafði eina spurn-
ingu á samvizkunni, sem gat ekki
beðið.
— Hvaða spurníngu?
Greg vaar svo varkár á svipwrai,
að Dane sannfærðist um, að hann
sjálfur hefði getiá rétt til.
— Ég viídb fá a«8 vita, sagði
hann rólega, — hvar og irvenær
þér giftust stúlkunni, sem var
myrt hér í húsinu fyrir tíu dög-
im.
19.
Ef Dane hafði ætlað sér að taka
Greg svo að segja með trompi,
varð ekki annað sagt en þao hefði
tekizt til fullnustu. Greg hreyfði
ekki einu sinni mótmælum.
— Það gat auðvitað ekki hjá
því farið, að það kæmist upp, svar
aði hann. — Hvernig komust þér
aið því?
— Það var ýmislegt, seirt benti
til þess. Til dæmis var hún með
giftingarhring með „G. til M.“
Innan í.
— Hring? Ég hef aldrei gefið
henni neinn hring.
Nú varð Dane hissa. — Hún
var með hann. Floyd hefur hann í
aínum vörzlum núna. En hann sér
bara ekki vel. Hann heldur, að G
aé C. En hver veit nema hann sé
erðinn hins rétta vísari ná.
En Greg áttaði sig en® ekki á
Quíckstep
hárliðunin er fljótasta
krem hárliðunaraðferðin
Hún liðar hár sitt [
snnþá með
gömlu aðferðinni }
jvo ekki er að
undra þó hár
oennar sé Iítíð
iiðað og Iíflaust.

En hún notar
Quickstep,
þvílíkur
muniiir!
Lið-irnir
aru mjúkir,
endingargóðir,
liðaðir með
krenoi, svo þeir -
verðl bjartir
og eðlilegir.
Quickstep hárliðun er fljótleg
og endingargóð!
Þér þurfið aðeins að greiða
hárið úr þessu undraverða
kremi, vefja hárið síðan upp
og skola það til þess að fá
fallega ekta. hárliðwn.
Greiðið. Vindáð upp. Skolið.
Engin tímaákvörðun,
engir vökvar,
engjnn festir, ekkert erfiði,
aðeins ein túpa af Quicstep
kremi fyrir adlt hárið.
Ein túpa af Quicstep nægir fyrir hárliðun í allt hárið.
Einnig er ixægt að setja hárliðun í einn lokk og geyma
afganginn.
Munið, að nauðsynlegt er að farið sé nákvæm
lega eftir íslenzka leiðarvísinum, sem fylgir
hverjum pakka.
Gnmnúr
I
Er kaupandi að grunni í Smáíbúðahverfinu, mætti
vera uppsteyptur kjallari. — Tilboð sendist blað-
inu merkt: „Þagmælska — 2046“.
MARKÚS Eftir Ed Dodd
r' ■"V'" "■ V
andy wasn't had any
SLEfc WORK POR A LONG
TIM>E, JOHNNy...HE'S SOFT...
1) — Andi hefur ekki dregið
sleða í langan tíma. Hann er
óvanur.
—2) En Andi er eini hundur-
inn, sem við getum treyst nú,
I þegar Drottning er særð.
— Jæja, Jonni, ég vona að það
gefi gemgið.
3) Næsta dag f búðÍDmi hjá
Kafla.
— Hvað segið þið, hAldið þið
að ég muni ekki vinna? Jú, ég
skal verða fyrstur í sleðakeppn-
inni, það þori ég að veð.ia um.