Morgunblaðið - 18.08.1957, Síða 3

Sunnudagur 18. ágúst 1957
MORCVyBLAÐIÐ
s
Helgi Pálsson stjórnarformaður Útgerðarfélagsins flakar fyrsta fiskinn.
Stúlkan heldur á fyrsta pakkanum, sem gengið var frá.
Ljósm. vig.
Hraðfrystihúsið
tekið til starfa
Er eitt hið fullkomnasta hér á landi
á Akureyri
Þórir Þórðarson, dósent:
Hver var hann ?
Akureyri, 16. ágúst:
I DAG tók hið nýja hraðfrysti-
hús Útgerðarfélags Akureyringa
h.f. til starfa. Klukkan hálftíu
í morgun var stjórn félagsins
ásamt bæjarstjórn og fleiri gest-
um mætt í hinu glæsilega húsi.
Bauð framkvæmdastjóri féiags-
ins, Guðmundur Gruðmundsson,
gesti velkomna og bað frysti-
hússtjórann, Elías Ingimarsson,
að láta setja vélar hússins af
stað. Var svo gert. Hófst síðan
vinnslan með Jiví að Helgi Páls-
son formaður félagsins flakaði
fyrsta karfann. En starfsemin
Færibandakerfi það sem not-
að er í frystihúsinu er eitt hið
fullkomnasta sem enn hefir ver-
ið smíðað hér á landi. Er það
en smíðað og sett upp af Jóni
Guðmundssyni yfirverkstjóra hjá
Vélsmiðjunni Kletti í Hafnar-
firði, ásamt aðstoðarmanni hans.
Er lokið miklu ofsorði á alla
byggingu þessara banda og frá-
gang þeirra.
Vélkerfi hússins er að öllu
leyti sett upp og að mestu smíðað
í Vélsmiðjunni Héðni í Reykja-
vík. Stjórnaði því verki Þor-
bergur Þórarinsson vélsmiður
Hér sjást talið frá vinstri: Sigurður Sölvason byggingameistari,
Karl Bjarnason vinnslusérfræðingur Sölumiðstöðvarinnar,
Helgi Pálsson formaður Ú. A. og Guðmundur Guðmundsson
forstjóri Ú. A. — Ljósm. J. E.
hófst með því að flökuð voru
nokkur tonn af karfa, sem elzti
togari félagsins, Kaldbakur, hafði
komið með að landi.
Síðan voru gestir leiddir um
húsið og þeim sýnt það af hús-
inu, sem þegar er fullgert.
Fiskurinn á færiböndum
frá skipi að frysti
Rétt fyrir framan húsið er
bryggja, sem togararnir munu
leggjast að. Er hún að verða full-
gerð og verða þá færibönd not-
uð til þess að landa fiskinum, en
þegar hann er kominn inn í hús-
ið tekur við honum annað færi-
bandakerfi, sem flytur fiskinn
gegnum alla vinnsluna allt að
fi’ystiklefa.
teiknað af Kaarli Bjarnasyni
vinnslusérfræðingi Sölumiðstöðv
*r hraðfrystihúsanna, og hefir
hann séð um fyrirkomulag þess,
ásamt Jóni Einarssyni yfirvél-
stjóra frystihússins.
Húsið hefir teiknað og skipu-
lagt Gísli Hermannsson verk-
fræðingur Sölumiðstöðvarinnar
en allt vélakerfi er smíðað í
samráði við Bjarna Guðjónsson
vélfræðing Sölumiðstöðvarinnar
og Gísla Hermannsson. Er all-
ur frágangur véla hinn snyrtileg-
asti.
í upphafi voru byggingarmeist
arar hússins þrír, þeir Óskar
heitinn Gíslason múrarameistari
og trésmíðameistararnir Sigurð-
ur Sölvason og Páll Friðfinnsson.
Eftir lát Óskars Gíslasonar á si.
ári tók Gunnar sonur hans við
störfum hans við bygginguna.
Raflagnir hafa annazt Sigtryggur
Þorbjarnarson og Hrólfur Stur-
laugsson rafvirkjameistarar.
Málningu alla annaðist Jón
Davíðsson málarameistari. Vél-
smiðjur bæjarins og margir fleiri
aðilar hafa aðstoðað við þetta
mikla verk.
Gjörbreytir afkomu skipanna
Reiknað er með að þetta nýja
frystihús gjörbreyti allri afkomu
skipa Útgerðarfélagsins með því
að nýting alls afla verður nú mun
betri þar sem skipin þurfa ekki
að leita annarra hafna til þess
að losna við afla sinn.
Auk finskvinnslunnar, sem
fram fer í húsinu er starfrækt
þar ísframleiðsla og notaðar til
þess skelísvélasamstæður smíð-
aðar í Héðni. Einnig er þarna
ísgeymsla, sem tekur 300 tonn af
ís. Hafa vélar þessar verið starf-
ræktar frá því í október í fyrra.
Ennfremur er áætlað að í húsinu
verði netjaverkstæði og skrifstof
ur Útgerðarfélagsins. Verður því
öll starfsemi félagsins þarna
saman komin, en rétt við frysti-
húsið stendur saltfiskverkunar-
hús þess.
Með þessari byggingu er mikl-
um áfanga náð til hagsbóta at-
vinnulífi Akureyrarbæjar.
— vig.
í vélasal. Þórbcrgur Þórarinsson vélsmiður í Héðni, Bjarni
Guðjónsson vélfræðingur Sölumiðstöðvarinnar, Jón Sigurðs-
son vélamaður og Jón Einarsson yfirvélstjóri frystihússins.
Ljósmynd: vig.
í 8. KAPÍTULA Markúsarguð-
spjalls segir frá því, er Jesús tók
sér ferð á hendur til héraðanna
umhverfis uppsprettur Jórdanar,
þar sem nú eru suðurhéruð Sýr-
lands. Hann vildi flýja mannhaf-
ið og eiga kyrrlátar stundir með
vinum sínum í hinu yndislega
umhverfi þar norðurfrá. Tilgang-
ur Jesú hefur vafalaust verið sá
að búa vinum sínum stað, þar
sem þeir gætu hugleitt hina
dýpstu spurningu, sem nokkur
maður getur lagt fyrir sjálfan
sig. Svarið við henni setur mann-
inn á krossgötur lífs hans, þaðan
liggja tvær leiðir, leið jákvæðis-
ins við krafti Guðs, leið nei-
kvæðisins, er hafnar Guðs náð.
Jesús spurði vini sína: „Hvern
segja menn mig vera?“ Af nær-
færni og alúð spurði hann, hann
spurði óbeint, gekk ekki á læri-
sveinana og sagði: Hvern segið
þið mig vera? Hann vildi vekja
þá til þess að taka afstöðu, ekki
þröngva þeim til svars.
Hver var Jesús? Lærisvein-
arnir hugsuðu á máli Nýja testa-
mentisins, og vér verðum því
fyrst að huga að þeim hlutum.
Messías var orð, sem var á hvers
manns vörum. Spámennirnir
höfðu prédikað hjálpræði Guðs
í mynd manns, er hann myndi
senda til þess að leysa lýð sinn
úr viðjum. Messíasarvonir síð-
gyðingdómsins er því baksviðið,
sem vér verðum að þekkja til
þess að skilja þá tungu, sc-m töl-
uð er á blaðsíðum Nýja testa-
mentisins. Gyðingar væntu sér
Messíasar, sumir eins og Essenar
í Qumran, væntu sér tveggja,
annars af konungakyni, hins af
prestaættum. Hinn þjakaði al-
menningur, er stundi undir oki
Rómverja, vænti sér lausnara, er
brýti á bak aftur vald kúgarans.
Þeir væntu sér konungs,- er ynni
þeim frelsi og sjálfstæði, lausn
undan skattaáþján framandi
drottna. Þeir voru fáir, er sáu
svo djúpt, að lausn Guðs vferi
fólgin í raunverulegu hjálpræði,
að Messías væri frelsari, sem
leysti þá einnig undan helsi þess
lífs, sem er hlutskipti mannsins
á mörkum tveggja heima, Guðs
og Satans, hins illa og hins góða,
hins fullkomna og hins ófull-
komna, hins uppbyggjandi mátt-
ar og þeirra afla, er rífa niður,
tortíma, að Messías kæmi ekki
til þess að sigra einhverja
skammæva hérstjóra heldur
sjálft hið illa afl í heiminum.
Jesús spyr. Nýja testamentið
er fáort, setningarnar oft sem
meitlaðar í stein, eigi greint frá
svipbrigðum manna, viðbrögðum
þeirra, sálarstríði og öðrum at-
vikum, sem fylla blaðsíður nú-
tíma skáldsögu. Vér sjáum því
í anda, hvernig lærisveinarnir
líta niður í grasið eða horfa á
skýjafarið í djúpum þönkum,
unz Pétur, sem ávallt var skjótur
til svars og athafnar, lítur upp úr
greipum sínum og segir með
ákefð eftir langa þögn: „Þú ert
Kristur". Það merkir: Þú ert
hinn útvaldi Guðs, þú ert hinn
smurði, Messías, er Guð hefur
sent mönnunum til hjálpræðis.
Jesús sagðist aldrei vera
Messías. Hann talaði aftur á móti
unj sjálfan sig sem „Mannsscn-
inn“, sem var skylt hugtak en
dýpri merkingar. Vildi hann með
því móti þröngva njönnum til
þess að hugsa um hann, sem
sendiboða Guðs, hvers hlutverk
væri hulið mistri torræðra raka,
er ekki yrðu mönnum ljós fyrr
en síðar, í upprisunni? Samt er
Pétur á réttri leið, og Jesús tek-
ur játningu hans með fögnuði. En
Pétur þarf að sjá dýpra en þetta.
Jesús byrjar að kenna lærisvein
um sínum, „að mannssonurinn
ætti margt að líða og honum að
verða útskúfað af öldungum og
æðstú prestunum og fræðimönn-
unum og hann deyddur verða, og
rísa upp eftir þrjá daga“.
Nú var Pétri nóg boðið. Hvera-
ig gat það hugsazt, að leiðin tS
sigurs lægi gegnum þröngar dyr
ósigursins? — að vegurinn tál
fullnunar Guðs kraftar og fagn-
aðar væri þjáningaleið? Jesúg
svarar Pétri hörðum orðum.
Hann ávítar hann fyrir að hugsa
ekki um vegi Guðs, sem eru oíar
vorum skilningi eins og himinn-
inn er ofar jörðinni, heldur að
hugsa um vegi manna. Ákafinn í
svari Jesú vekur oss furðu. Hann
segir: „Haf þig á burt frá mér,
Satan, því að þú hugsar eigi »m
það, sem Guðs er, heldur það
sem manna er“. Pétur verður
honum Satan með því að tala
þannig. Það er að segja freistari.
Vér sjáum, að það var Jesú
freisting að hugsa eins og Pétur.
Jesú var freistað, það vitum vér
af freistingarsögunni, hér mætir
hann enn einu sinni gömlum
óvini: lát þér ekki til hugar
koma að ganga braut þjáningar-
innar, sjálfsfórnarinnar. Þín bíða
öll þægindi, ef þú fellur fram og
tilbiður mig. En Jesús var þegar
búinn að færa fórnina. Hann var
þegar orðinn sameinaður vilja
föðursins. Hans vilji var viiji
Jesú. Hans andi Jesú andi.
Dýpstu rök lífsins voru orðin
honum leiðarvísir um lífsins haf.
Hann stefndi þegar að marki
krossins. Aftur varð ekki snúið
nema sannleiknum skyldi snúið
í lygi, Guðs náðarvilja í djöfuls
dóm. Vík frá mér, Satan. Svo
angistarfull var grasgarðsbarátta
Jesú, er hann háði þegar.
Jesús kenndi þeim, og Markús
kýs að greina frá orðum hans
með því að setja hér orð Jesú, er
hann talaði til mannfjöldans, er
þeir voru komnir til byggða.
„Vilji einhver fylgja mér, þá af-
neiti hann sjálfum sér og taki
upp kross sinn og fylgi mér. Því
að hver sem vill bjarga lífi 'sínu,
mun týna því, en hver sem týnir
lífi sínu mín vegna og fagnaðar-
erindisins, mun bjarga því. Þvi
að hvað stoðar það manninn að
eignast allan heiminn og fyrir-
gjöra sáiu sinni (betur færi að
þýða „lífi sínu“, andlegu og lík-
amlegu).“
Hver var Jesús? Hann var sá,
sem gekk hina einu færu leið
lífsins á undan oss og gerði oss
hana færa. Leið krossins. Leið
fórnarinnar, sem Guði er íærð,
sem öðrum mönnum er færð.
Hann gekk ekki leið krossins,
svo að vér þyrftum ekki að
ganga hana. Hann fór hana, til
þess að hún yrði oss fær. Sigur-
inn fæst í ósigrinum, gleðin íþján
ingunni, lífið fyrir dauða þess,
sem ekki er af Guði getið. Þá upp
rís hinn nýi maður, maður Guðs
kærleika. Og þótt hann sé ekki
nýr nema í baráttunni gegn ill—
um öflum hins persónulega lífs,
þá stefnir hann sífellt til hins
nýja lífs í Guði, sem færir hon-
um gleði Guðs barna. Jesús var
ekki kennarinn, hinn góðlátiegi
boðberi þess, að menn skyldu
elska hver annan, þá væri allt
gott og blessað, Jesús var ekki
hinn andlitspúðursliti góði fjár-
hirðir, sem tók upp veslings litla
lambið, af því það var svo sár-
fætt, Jesús var ekki hinn spaki
vitringur, sem alltaf gat sagt
eitthvað háleitt og.fengið alla til
þess að dást að hnyttni sinni.
Hann var allt þetta. En hann var
miklu meira. Hann er vor herra
Jesús. Hann er Drottinn. Hann
sigraði Satans vald, sem bugar
menn í þjáningunni, tryllir þá í
gleðinni. Hann blandaði vínið og
vatnið. Gleðina gerði hann að
gesti á heimili sorgarinnar og
þjáninguna að uppsprettu fagn'-
aðarins. Bikarinn drakk hann
sjálfur og dreggjar hans drekk-
um vér. Þær eru siguróður sjálfs
Guðs. Ef Guð er með oss, hver cr
þá á móti oss?