Morgunblaðið - 30.01.1958, Blaðsíða 12

12
MORCVNRLAÐIÐ
Flmmtudagur 30. jan. 1958
WJ cií reihctn di
Eftir
EDGAH MITTEL HOIIEH
Þýðii.g:
Sverrir Haraldsson

24
U
99
a
ríkti eftirvæntingarfull þögn í
stofunni, um stund.
Loks var það Makel, sem rauf
þögnina: „Pabbi hefur á réttu að
standa“, tautaði hún lágt — „og
hvað sem öllu öðru líður, þá væri
það hreint og beint viðbjóðslegt,
að reyna að hagnast á þessum
vesalings manni, vegna þess eins,
að hann er ekki heill á geðsmun-
um“.
„I>að talaði enp’inn um að hagn
ast á honum“, nöldraði Olivia ön-
ugum rómi og bætti svo við. —
»,Og ef þú ímyndar þér, rð hann
sé geðveikur, þá skjátlast þér al-
veg stórkostlega".
„Hvað áttu við?“ spurði Gar-
vey.
„Það sem ég segi“.
„En varstu ekki að segja okk-
ur, að hann væri alltaf að tala um
augu sem fylgdust með honum?
Að hin látna eiginkona hans fylgdi
honum sífellt eftir og njósnaði um
hann? Ber ekki slíkt vitni um and-
legan sjúkleika?"
Hún brosti slóttuglega: — „Ég
skal fúslega játa, að svo kunni að
virðast. En þið megið trúa mér,
þegar ég fullyrði að hann sé langt
um heilbrigðari en ykkur grunar.
Það sem þjáir hann er — ja, ég
hef sjúkdómsgreint það sem sam-
bland af D. T. s. og — og rólegri
tegund vitfirringar, sem ekki er
raunveruleg vitfirring".
„Hvað i ósköpunum er það, sem
fyrir þér vakir?“
Séra Harmston horfði stundar-
korn með alvörusvip á dóttur sína
en bað hana svo um nánari skýr-
ingu.
„Ég á við það, að hann sé sturl
aður, en ekki sturlaður í lækni,
lækn......“
„1 læknisfræðilegum skilningi,
áttu Hklega við“, sagði Garvey.
„Já, það var einmitt orðið, sem
vafðist fyrir mér. Ég hef gefið
hegðun hans nákvæmar gætur og
íhugað ýmislegt það, sem hann hef
ur sagt og ég er viss um að ég
veit hvað það er, sem þjáir hann.
Það er til nafn á því, en ég held
að ég kæri .nig ekkert um að
nefna það“.
„Hvers vegna ekki?“
„Vegna þess einfaldlega, að
það hljómar ósiðsamlega“.
PALMOLIVE
hanasapan
er nú aftur fáanleg í næstu verzlun.
ENNFREMUR:
PALMOLIVE rakkrem
PALMOLIVE raksápa
PALMOLIVE shampoo
O. JOHNSON O KAABER HF.
„O, hættu þessari uppgerðar
hæversku og háttprýði og láttu
það bara koma“, sagði Garvel.
Hún roðnaði örlítið í framan,
leit upp í loftbitana og sagði:
„Ég held að hann þjáist af shitt-
sophi'eniu".
Garvey greip báðum hcndum
um magann á sér og hallaði sér
fram úr stólnum, gripinn svo á-
köfum hlátri, að þegar Mabel sá
sér færi og ýtti við honum, þá
steyptist hann fram á gólfið. —
Hann lét það ekkert á sig fá, en
14 samanhnipraður á gólfinu, tók
andköf og hristist allur af hlátri.
Honum tókst að smita hin og jafn-
vel Olivia sjálf gat ekki annað en
tekið þátt í hlátrinu-m.
„Ég held að það sé z einhvers
staðar í því“, sagði hún brosandi,
„en svona er það a. m. k. borið
fram. Ég sá það einu sinni í lækn
ísfræðilegri orðabók. Það táknar
tvískiptan persónuleika eða klofna
sál — og þannig er Gregory nefni
lega. Hann er tveir menn. Annar
er eins konar skuggi og það er
hann, sem við þekkjum núna. —
Hann leynir hinum, þéim trausta,
örugga, fyrir okkur, en ég er a'-
veg viss um það, að innan skamms
mun ég komast eftir því hvernig
hann raunverulega er — bakvið
skuggann. Og þá veit ég líka ná-
kvæmlega hvernig ég á að fara að
lækna hann“.
„Ég hef þegar heitið honum því,
að gera allt sem í mínu valdi stend
ur, til þess að lækna veiikindi
hans“, sagði faðir hennar.
„Og hvað er það svo, sem þú
ætlar að lækna? Taugarnar?“
„Já, og drykkjusýkina“.
„Það er ekki auðvelt að lækna
hann. Sástu hvemig leið yfir
hann? Heldurðu að það ha.fi ver-
ið raunverulegt yfirlið? Hann
blekkti mig ekki. Það leið alls ekki
yfir hann“.
„Hvernig veiztu það?“
„Það er leyndarmál“.
Berton veifaði hægri þumal-
fingrinum fyrir framan nefið á
sér og Olivia svaraði á sama hátt.
Það merkti að hún ætlaði að segja
honum allt saman, seinna, þegar
þau héldu næstu ráðstefnu í hell-
inum.
Séra Harmston brosti: — „Bkki
lega málefni. Við skulum því víkja
aftur að því, sem áður var frá
horfið. Segðu okkur fvá. þeim
ætlum við að fara fram á það, að
þú opinberaðir okkur persónuleg
leyndarmál þín“, sagði hann og
bætti svo við eftir örstutta þögn:
„Annars held ég að við séum kom-
in nokkuð langt frá hinu upphaf-
rannsóknum og athugunum, sem
þú hefur framkvæmt, síðdegis í
dag“.
„Já, alveg eins og ykkur þókn-
ast“, sagði Olivia. Hún rétti úr
sér og varð mjög hátíðleg á svip-
inn. „Ég gaf honum nánar gætur,
eins og þú hafðir lagt til.......
Garvey, hvað er að?“
Garvey fnæsti háðslega.
„Svona nú, Garvey. Reyndu að
haga þér sæmilega".
„Já, ég gaf honum gætur, eins
og þú hafðir lagt til. Strax og við
höfðum snætt hádegisverðinn, tók
hann að ráfa hérna í kring. Hann
skoðaði villiplönturnar nálægt
fljótsbakkanum og hann horfði
lengi á kirkjuna, eins og hann
væri að ráðgera íkveikju — já,
eins og hann væri að reyna að
finna út auðveldustu leiðina til
að brenna hana til grunna. En
hann talaði ekki við sjálfan sig,
eins og ég hafð' þó búizt við að
hann myndi gera. Ég varð dálít-
ið vonsvikin. Svo þegar þú leystir
Logan, um klukkan hálf þrjú,
horfði hann á það og var brosandi.
Hann hafði farið upp á loft og ég
sá hann í glugganum á baðher-
berginu. Hann stóð þar og horfði
á ykkur Logan, þegar þið komuð
fyrir hornið á skýlinu. Klukkan
þrjú fór ég upp á loft til hans og
þá stóð hiann enn við sama glugg-
ann og horfði út. Ég held að hann
hafi verið að horfa á Mabel, þar
sem hún var að kenna krökkun-
um teiknun. Ég kom inn í bað-
herbergið og 'iann sneri sér við
og brostd til mín. Ég sagði honum
að ég ætti stutt frí og að ég skyldi
fara með honum yfir í Indíána-
þorpið, ef hann hefði löngun til
að koma þangað, en hann afþakk-
aði boðið og sagðist ætla að hafa
hljótt um sig og hvílast, það sem
eftir væri dagsins. Ég sagði: .—
„Ertu nú alveg viss um það?
Jæja, en langar þig þá ekki að
skoða rústimar og grafhýsin?
Ég gæti farið þangað með þér“,
en hann sagði: — „Kannske á
morgun. Ég ætla að hvíla mig
fyrst, áður en ég tek mér eitthvað
sérstakt fyrir hendui-“. Svo fór ég
niður og lauk mínum daglega
lestri, innii í borðstofunni. Þeir
Garvey og Berton voru líka að
lesa og nokkru síðar heyrðum við
að hann kom niður stigann. Hann
fór út um forstofudyrnar. — Við
Berton hættum svo að lesa og fór-
um út. — Garvey, ef þú hættir
ekki að láta eins og hvæsandi kött
Sendisveinn
RÖSKAN SENDISVEIN VANTAR OKKUR STRAX.
Vinnutími kl. 6—12 lynr haufgi
SIMI 22480
M A RK Ú S
Eftir Ed Dodd
1) Frú Anna og sonardætur
hennar fagna heimkomu þeirra í
tvo daga, en þá ... Mér fellur illa
að þurfa að segja það, en í hrein-
skilni sagt leiðist mér. — Já, og
ég hefi engan frið í mínum bein-
um.
2) — Og ég er alveg til með tð
fara eitthvert, sem við höfum
ekki farið áður. — Anna: Kján-
arnir ykkar, þið farið ekkert, þið
voruð að koma heim frá Evróiru..
3j . . . og ég er orðin dauðleið
á því að tala alltaf við sjálfa mig.
— Þú kemur með okkur.
ur, þá hætti ég að segja ykkur
frá athugunum mínum“.
Frú Harmston hló lágt.
„Svona nú, Garvey. Svona, Jo-
an“. —
að lesa og gengum út að gluggan-
um og sáum, að hann stefndi nið-
ur að lendingarstaðnum. Berton
hélt að hann væri að ráðgera
Garvey og móóir hans tóku fullt
tillit til áminningarinnar og Oli-
via hélt áfram:
„Við Berton hættum sem sagt
sjálfsmorð og sagði: — „Það væri
líklega réttast að við færum á
eftír honum“, en ég svaraði: „Nei,
við skulum heldur bíða hérna og
horfa á eftir honum. Ég held að
honum detti ekki í hug að gera
neitt slíkt". Þess vegna stóðum
við við borðstofugluggann 'g
horfðum á eftir honum og við sá-
um, að hann settist skammt frá
trjábolnum og starði niður í vatn-
ið, eins og hann vildi falla í ein-
hvers konar leiðslu. Svo leit hann
skyndilega við og horfði heim að
skýlinu, eins og hanr. væri að
hlusta á hamarshögginn og sagar-
hljóðið, þegar þú varst að smíða
inni í skýlinu, pabbi. Þetta sá ég
bara ein, vegna þess, að þegar hér
var komið sögu, hafði Berton aft-
ur farið að lesa í námsbókunum
sínum. Hann var að lesa um gall-
steina í einni læknabókinni og þú
veizt hvað hann hefur gama* af
öllu slíku. Hann gat ekki með
nokkru móti slitið sig frá bókinni.
Ég segi þetta ekki til þess að
kasta neinni sök á hann. Ég vil
bara hafa allt sem nákvæmast og
sannast í skýrslu minni.
Jæja, hvað sem því líður, þá
var ályktun mín algerlega röng, í
þetta skiptið. Gregory var alls
ekki að hlusta á neitt sagarhljóð
eða hamarshögg. Hann var raun-
verulega að horfa á Ellen. Hún
var inni í eldhúsinu. Ég vissi að
það var hún, sem hann var að
horfa á, vegna þess að eftir nokkr
ar mínútur sá ég hann brosa og
veifa hendinni. Ég heyrði að Ell-
en hló inni í eldhúsinu — stuttum,
kynæsandi hláti-i. Svo reis hann á
fætur eftir stundai’bið og gekk
heim að eldhúsinu. Ég faldi mig,
svo að hann sæi mig ekki og liann
gekk upp eldhúströppurnar. Svo
heyrði ég að hann talaði i hálfum
hljóðum við Ellen, inni eldhús-
inu. Ég heyrði ekki hvað þau voru
að segja, vegna þess hve lágt þau
töluðu bæði og ég þorði ekki að
læðast inn í búrið, því að það
marrar svo í gólffjöliunum — bup-
bup, dum-dum — þegar gengið er
afltltvarpiö
Fimmtudagur 30. janúar.
Fastir liðir eins og venjulegd.
18.30 Fornsögulestur fyrir börn
(Helgi Hjörvar). 20.30 „Víxlar
með afföllum". framhaldsleikrit.
21.15 Tónleikar: Þýzkir listamenn
syngja og leika léttklassískar tón
smíðar. 21.45 íslenzkt mál. 22.10
Erindi með tónleikum: Dr. Hall-
grímur Helgason tónskáld. 23.00
Dagskrárlok.
Fösludagur 31. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
18.30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Frambuiðarkennsla í
asperanto. 19,»'5 Létt lög (plötur).
20,25 Daglegt mál (Árni Böðvars-
son kand. mag.). 20,30 Dagskrá
Sambands bindindisfélaga í skól-
um: a) Ávarp (Hörður Gunnars-
son formaður sambandsins). b)
Ræða (Aðalbjörn Gunnlaugsson).
c) Skáldamál: Nemendur úr Kenn
araskólanum og Menntaskólanum
í Reykjavík kveðast á. d) Þáttur
úr menntaskólanum að Laugar-
vatni. 21,30 Útvarpssagan: „Sólon
íslandus“ eftir Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi; II. (Þorsteinn Ö.
Stephensen). 22,10 Erindi: Scott
á Suðurpólnum; fyr n erindi
(Guðni Þórðarss., framkv.stj.).
22.30 Sinfóníuhl jónvsveit Islands
leikur. Stjórnandi: Róbert A.
Ottósson (Hljóðritað á tónleikum
í Þjóðleikhúsinu 20. þ.m.). Sin-
fónía nr. 2 í D-dúr op. 73 eftir
Brahnvs. 23,10 Dagskrárlok.