Alþýðublaðið - 01.07.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Aðalfundur h.f. Eimskipafélags íslands 26. þ. m.
samþykti að greiða hluthöfum 10% — tíu af hund-
raði — í arð, af hlutafénu fyrir 1919. Afgreiðslu-
menn félagsins og aðalskrifstofan í Reykjavík inn-
leysa arðmiðana.
Reykjavík, 1. júlí 1920.
Stjórnin.
Peir, sei raiitar verkatÉ, augljsa í AipiÉailiniL
Sjómannafélagið
heldur fund laugardaginn 3. júlí klukkan 8 síðdegis í Bárubúð (uppi).
Ariðandi er að félagsmenn mæti, því mörg nauðsynleg mál verða
til umræðu, er ákvörðun verður tekin um á fundinum,
Stjórnin.
Xoli konsmgur.
Eftir Upton Sinclair.
Þriðja bók:
Pjónar Kola konungs.
(Frh.).
Þegar þeir sáu Hall, komu þeir
til hans. „Hvar náðir þú í þenna
snáða?" spurði Bob og nýrakað,
rósrautt andlit hans varð alt að
einu brosi.
»Eg tíndi hannupp“,sagðiHallur
og ítti við litla Jerry um leið og
hann rendi honum niður af herð-
um sér.
„Hallo. Lagsmaðurl" sagði Bob.
„Hallo aftur 1“ svaraði Jerry
litli jaínskjótt, hann var fullkom-
lega maður til þess að tala Ame-
rísku. „Pabbi fór niður í lyftin-
um", sagði hann og Ieit framan í
háa, unga manninn með skærum,
svörtum augunum.
,Já, já!" sagði Bob, „því ferð
þú ekki niður?"
„Pabbi bjargar þeim. Hann
pabbi er ekki hræddur við neitt!"
„Hvað heitir pabbi þinn?"
„Stóri Jerry".
„Einmitt það, og hvað ætlar
þú að verða þegar þú verður
stór?"
„Eg ætla að verða Ijósberi".
„í þessari námu?"
„Nei-ei, það máttu hengja þig
upp á!“
„Því þá ekki?"
Litli Jerry varð íbygginn á
svipinn. „Oft má satt kyrt liggja!"
sagði hann.
Aðkomumennirnir hlógu. Þarna
gátu þeir lært! „Þú ætlar kannsice
heim til ættlands þíns?" spurði
Dicky.
„Ónei", svaraði litli Jerry, „eg
er Ameríkumaður".
„Þú ætlar kannske að verða
forseti, einn góðann veðurdag?"
„Já, pabbi segir það líka",
gengdi litli snáðinn, „forseti í
verkamannafélagi námumanna",
Þeir hlógu aftur, en þá kom
Rósa dauðhrædd og kipti í ermi
hans. Þetta mátti ekki segja við
vel klædda ókunna menn! „Þetta
er kona Minettis, móðir litla
Jerrys", sagði Hallur til þess að
sefa hana.
„Það gleður okkur að kynnast
yður, frú Minetti", sögðu báðir
unglingarnir og tóku ofan og
hneigðu sig hæversklega. Þeir
gíáptu á hana, því Rósa var fög-
ur álitum, stokkrjóð í framan og
vandræðaleg, af því að standa
þarna frammi fyrir svo vel klædd-
um ungum mönnum sem hneigðu
sig fyrir henni.
Þeir stóðu líka þarna og töluðu
við Joe Smith eins og gamlan
kunningja, og kölluðu hann ó-
kunnu nafni. Hún leit spyrjandi á
hann svörtu, ítölsku augunum, og
hann fann það, að nú var það
hann sem roðnaði. Það var nærri
því eins ilt að upp um mann
kæmist í Norðurdalnum, eins og
í Western City!
Þeir fóru nú að tala um björg-
unina, og það, sem Cartwright
hafði sagt þeim. Eidur var í ein-
um aðalganginum, viðurinn brann
og eldurinn breiddist óðfluga út
vegna súgsins frá loftdælunni.
Lítil von var til þess, að bjarga
nokkrum f þeim hluta námunnar.
En hjálmbúnu mennirnir buðu
hitanum og reiknum byrginn í
brunnu göngunum. Þeir vissu vel,
að þeir gátu auðveldlega hrunið,
en þeir vissu líka, að þar höfðu
menn utinið áður en sprengingin
varð. „Eg verð að segja það, að
það er hraustlega af sér vikið!"
bætti Dicky við.
sffiejbrm & (Benfrat
ÆíaífeæfraEt
nýkomið f verzl.
Símonar lónssonar,
Laugaveg 12. Sími 221.
Grammófón-
plötur
með fslenzkum lögum, og margar
aðrar, fást í
Hijóðfærahúsi Reykjavíkur.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
_____Ólafur Friðriksson._
Prentsmiðjan Gutenberg.