Alþýðublaðið - 15.10.1929, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUÐbAÐIÐ
3
HK2K3&2asss^assae^sesas
Beztu egipzkas cigarettumar í 20 stk« pökk-
um, sem kosta kF. 1,25 pakkinn, eru:
i Soussa
S2S
s
SS3
S
Glgarettar
H frá Kieðlas Soussa fréres, Cairð. ^
Einkasalar á íslandi:
TébaksveFzIum íslamds ia.t.
Kað er engin tiiviljnn bifreiðastöð Steindórs,
ef yður vantar bifreið, heidur hafið pér heyrt pess getið,
að stöðin hafi eingöngu góðar bifreiðar. Það er pví
sérstök tilviljun ef pér ekki ávalt akið með bifreiðum
■^Stelndórs.
Upplausn
Stjömufélagsins.
og aðrar bækur á íslenzku
eftir J. Krishnamurti fást í
Mljóðfæraverzlun Katrínar
Viðar.
ww Nýkomið:
Naglaáhöld, Burstasett, Ilmvatns-
sprautur, Myndarammar, Blómstur-
pottar, kopar og látún, Rafmagns-
iampar og lampafætur, Silfurplett-
Toiletsett, Perluhálsfestar. langar
og stuttar. Armbönd, Hringir, Ilm-
vötn, Vasagreiður, Andlitsduft,
Veggskildir, Speglar, Kragablóm
og Eyrnahringir frá Spáni.
Ódýrast i bænum.
Verzl. fioðafoss
Laugavegi 5 Sími 436.
hefir sézt á kvikmynd. En sem
heildarmynd af íslandi, íslenzku
pjóðinni, lífi hennar, starfi og
högum, er myndinni allmjög á-
bótavant. Maður fær lítið að vita
um fólkið sjálft, húsakynni pess,
skemtanir og dagleg störf. Á veg-
unum sjást varla nema gamlar
bifreiðir og illa útleiknar og héð-
an úr Reykjavík mætti áreiðan-
lega fá betri myndir en sumar.
Dollar.
Húsmæður, hafið hug-
fast:
að DOLLAR er langbezta
pvottaefnið og jafn-
framt pað ódýrasta í
notkun,
að DOLLAR er algerlega
óskaðlegt (samkvæmt
áður auglýstu vottorði
frá Efnarannsóknarstofu
ríkisins).
Heildsölubirgðir hjá:
Halldóri Sirikssyní,
Hafnarstræti 22. Simi 175,
sem parna eru. Sama er að segja
um Akureyri og ísafjörð. Enn pá
vantar í myndina kafla, er sýnir
fiskveiðar á togurum og eitthvað
fleira, en því verður bætt inn
síðar. Leo Hansen skýrði mynd-
ina, pví að lesmál fylgir henni
ekki enn pá. Hann er skemtileg-
ur og bráðfyndinn, en nokkuð
var frásögn hans af hinu „hættu-
Iega“ ferðalagi í bifreið til Ak-
ureyrar æfintýraleg í eyrum
peirra, sem oft hafa farið þá
leið. — En sem sagt: Myndin er
ágæt á köflum. Ætti skólanefnd
og skólastjóri barnaskólans að
sjá um, að skólabörnin geti öll
fengið að sjá hana ókeypis og
heyra skýringar á henni áður en
hún verður send héðan. Pað væri
áreiðanlega á við margar kenslu-
stundir í landafræði með bókum
og landabréfum.
BoroarasíyrjðM í Kína.
FB., 14. okt.
Frá Nanking er símað: Borg-
arastyrjöld er hafin á milli Nan-
kingstjórnarinnar og Feng-Yuh-
siangs hershöfðingja, sem vill
steypa Chiang-kai-shek og mynda
álræðisstjórn.
Jóhann Fritnann.
Mansðngvar tíl miðalða.
Útgefandi Þorsteinn
M. Jónsson. Akureyrl
1929.
Petta mun vera fyrsta bók
höfundarins, og er ekki óefnilega
af stað farið, þar sem gallarnir
vega hvergi móti kostum bókar-
innar, en trúað gæti ég, að dóm-
ur höf. um konurnar yrði mörg-
um hneykslunarhella, enda er
hann mjög ómaklegur og skáld-
inu ekki samboðinn.
1 inngangsorðum fyrir einum
kafla bókarinnar kemst höf. svo
að orði: „Vafurlogi brennandi
var um bústað BrynMldar á
Hindarfjalli. Strengdi hún þess
heit að játast engum öðrum en
þeim einum, sem þyrði að ríða
eldana, því til þess þyrfti mesta
hetju. Slíkir íogar tíðkast ekki
lengur við rekkjustokka ungra
kvenna." I sama kafla er meðaí
annars þessi visa:
„Annars staðar áttu í vændum
— engir vafurlogar brenna —
mjúka hvílu, opna arma,
atlot þyrstra vændiskvenna."
Höfundurinn hefir að líkindum
verið að hugsa um að ganga í
klaustur, þegar hann orti þetta,
enda er slíkur dómur um nú-
tíðarkonuna — undantekningar-
laust — líkari því, að hann væri
kveðinn upp mitt á meðal helgi-
doðrantanna í Clerveaux en í
hinni gjálífu Edinborg!
Frumdrög ljóðaflokks þessaeru
sótt í Völsungasögu, en þó
hann fjalli um örlög þeirra Sig-
urðar Fáfnisbana, Brynhildar
Buðladóttur og Guðrúnar Gjúká-
dóttur, „þá er þó hér ekki,“ eins
og höf. kemst að orði í formála
bókarinnar, „um söguljóð að
ræða eða rímur.“
Hér er lýst fyrst og fremst
hinni þrotlausu baráttu milli
holdsins og andans.
Höfundi tekst prýðilega að
lýsa hinni heilsteyptu konu,
heitri jafnt í hatri sem ást:
Brynhildi, sem — „biðli sínum
blótaði til árs og friðar," þegar
hann gerðist of nærgöngull, en
þó er hún dregin á tálar af
manninum, sem hún gaf hjarta
sitt og hugði mesta hetju, enda
hefndi hún þess eftirminnilegar,
sem sökin var stærri. En hér er
ekki eingöngu um ástir, heitrof
og hefndir að ræða. Skáldið
hvessir sjónina og skygnist yfir
víðáttur mannlífsins, og þvi finst
dimt um að litast, en þó birtir
til endrum og eins:
-----„En — stund og stund er
sem heillir hljóti
sá hrakti,. sem þjáist og lifir.
— Stafkarlinn villist að stillum í
fljóti
og staulast þar blindandi yfir,
— Þá eygist dagsbrún á austur-
heiðum,
sem engill úr fjarlægum
heimum;
vér þreyttan faðminn mót
birtunni breiðum,
brosum, fögnum — og
gleymum."
Hryllilega mynd dregur höf.
upp af vorblóíi Völsunga, þar
sem „. . . mennirnir drekka og
danza", en „dýrin hvikandi
blæða“.
Er hér ekki sönn mynd af
miskunnar- og samúðar-leysi
hnefaréttarins, eins og hann hef-
ir verið frá örófi alda og alt
fram á þennan-dag?
Enn fremur:
„Sjáið í eldlegum augum
úlfinn úr reífinu skriðinn,
blóðþyrstan, flýjandi friðinn,
fólskan, með hvimandi taugum!
Heyrið! Hlátrarnir bælast
hrollblöndnum, kitlandi unað!
Skiljíð hinn mannlega munað
magnandi ríki og álfur:
Flýt þér að myrða og meiða
meðan þú rotnar ei sjálfur!“
Hér er æðsta boðorð sam-
keppnisdýrkenda dregið fram í
dagsljósið ásamt nokkrum sví-
virðingum,en tala þeirra er
legio —, sem þróast í siðleysi
auðvaldsskipulagsins. Hafi höf.
þakkir fyrir ádrepuna. Eftir því
sem fleiri benda á illgersið, þvi
fyrr verður það upprætt.
Aftast í bókinni eru „Vísur
Vegmóðs", eiginlega óviðkom-
andi ljóðafloknum, en eins kon-
ar niðurlagsorÖ höfundarins.
Þar er meðal annars þessi
prýðilega staka:
„Margan sótti harmur heim,
hríð og gnótt af fönnum.
Er ei nóttin þekkust þeim,
þessum flóttamönnum?"
Formið er slétt og felt,, svo
enginn þarf að veigra sér við
að lesa bókina af ótta við að
stinga úr sér augun á hortittum
eða málleysum.
„Mansöngvar til miðalda'' sýna
ótvírætt skáldskapargáfu íiöf-
undarins og lesandinn leggur
bókina frá sér með þeirri von,