Morgunblaðið - 06.07.1958, Blaðsíða 8

8
MORCrNfíl4Ð1Ð
Surmudagur 6. júlí 1958
Hinum þekkta portúgalska
nautabana Francisco Mendes
haíði jafnan tekizt að leggja
nautin að velli á hringleikasvið-
inu. En í þetta sin lauk viðureign
inni með skelfingu. Hann féll til
jarðar, og froðufellandi tarfurinn
tróð hann undir fótum og rak í
hann hornin. Aðstoðarmenn
komu þegar á vettvang, og hann
var fluttur út af sviðinu mjög
mikið lemstraður.
ekki dul á gremju sína, ef brugð
ið er út af fyrirmælum hans.
Hann hefir látið flytja símann
úr svefnher-
bergi sínu, og
aðstoðarmenn
hans verða að
skiptast á um að
vera næturverð-
ir við símann,
sem er í næsta
herbergi v i ð
svefnherbergið.
Hann vill ekki
láta trufla nætursvefn sinn nema
um mjög mikilvæg mál sé að
ræða. Hann leggur mikið kapp á
að svara sjálfur öllum þeim bréf-
um, er honum berast, en að með-
altali fær hann 400 bréf á dag.
Tíu ára gamall drengur sagði
föður sínum, sem er franskur
Hvort skyldi vera óþægilegra
að vera beinlínis óvinsæll eða
láta slá sér vafasama gullhamra?
Bandaríski utan
ríkisráðh. Fost-
er Dulles hlýtur
að hafa spurt
sjálfan sig þess-
arar spurningar,
er honum var
sagt, hvað
b r e z k i stjórn-
málamaðurinn
Dabon sagði um
hann, eftir að þeir höfðu ræðzt
við fyrir skömmu:
— í hreinskilni sagt var ég
mjög undrandi, er ég komst að
raun um eftir klukkustundar við-
ræður, að Dulles er mjög gáfað-
ur maður.
Hversu margir skyldu vita, að
við bústað brezka forsætisráð-
herrans í Downing street er ynd-
islegur garður? Önnum kafnir
stjórnmálamenn hafa notið þess
að kasta mæðinni þar. Einkum
mun Churchill
hafa þótt vænt
um þennan garð
á stríðsárunum.
Margir munu ef
til vill minnast
þess, að í þess-
um garði tók
hann á móti de
Gaulle, er hann
kom til Lund-
úna frá Bordeaux árið 1940 og
hóf að skipuleggja baráttu
frjálsra Frakka.
Ekki mun garðurinn þó hafa
verið sérstaklega fallegur sem
skrúðgarður fram að þessu, en á
því hefir orðið breyting, síð-
an Harold Macmillan varð for-
sætisráðherra og lafði Dorothy
Macmillan varð húsfreyja í
Downing street 10. Á hverjum
morgni dregur hún hanzka á
hendur sér og vinnur klukku-
f réttunum
Picosso kvað með aldrinum
verða æ hlédrægari. En hvað um
það. Nú hefir
hann slegizt í
hóp þeirra fjöl-
mörgu Fralcka,
er velta fyrir
sér og skegg-
ræða um kven-
legt eðli.
Fyrir nokkru
var hann að
rabba við vin
Sinn, gamanleikahöfundinn Marc-
Jiei Achard:
— Fagrar konur draga aldrei
gáfur sínar í efa, en gáfaðat kon-
ur draga alltaf fegurð sína í efa.
Og Marcel Achard kinkaði kolli
og sagði ' rafalvarlegur:
— Já — og báðir aðilar hafa
rétt fyrir sér, kæri vinur!
í sýningarskála Bandaríkjanna
í Briissel hefir farið fram at-
kvæðagreiðsla meðal þeirra
gesta sem skoð-
að hafa skálann
undanfarið. —
V o r u gestirnir
spurðir að því,
hver væri að
þeirra áliti sá
maður, er mest
hefði kveðið að,
í hópi þeirra, er
flutt hafa frá
Evrópu til Bandaríkjanna á síð-
asta mannsaldri.
Albert Einstein varð nr. 1,
Marlene Dietrich var í fjórða
sæti og neðar á listanum voru
Thomas Mann og Wernher von
Braun.
De Gaulle, eða „mon général'*
eins og allir ráðherrar og em-
bætismenn titla hann, hefir kom
ið á nýjum siðum í Hotel Matign
on. Hann krefst nákvæmni og
stundvísi af öllum, og dregur
blaðamaður, að hann hefði skrif-
að de Gauile bréf. Og hvað skrif-
aðir þú? spurði blaðamaðurinn
skelfdur. Drengurinn sagðist
hafa þákkað hershöfðingjanum
fyrir, að hann skyldi vilja verða
forsætisráðherra, og beðið hann
að senda franskan spútnik út í
geiminn. Fjórum dögum síðar
fékk drengurinn bréf, undirritað
af de Gaulle sjálfum. í því þakk-
aði hershöfðinginn drengnum
fyrir bréfið og sagðist mundu
gera sitt bezta að því er fransk-
an spútnik varðaði ...
Hertoginn af Windsor hefir
lengi verið mjög heilsuveill. Er
han nú farinn til Svisslands, ekki
aðeins sér til hressingar, heldur
sinnig til að
hitta hinn marg
umtalaða pró-
fessor Paul Nie-
hans, sem sagð-
ur er hafa haft
mjög yngjandi
áhrif á Pfus
XII páfa, Aden
auer forsætisráð
herra og aðra
fræga menn.— Margir munu ef
til vill spyrja, hvers vegna ég fer
á fund þessa manns er virðist
geta endurvakið æsku manna,
sagði hertoginn í hópi vini sinna.
Ég gegni ekki eins mikilvægri
stöðu og t.d. Pius og Adenauer.
En þrátt fyrir það getur lífið vel
verið þess virði að lengja það
ofurlítið, bætti hertoginn við og
strauk hönd konu sinnar.
stundum saman í garðinum. Eins
og aðrar enskar húsfreyjur legg-
ur hún mikla rækt vig rósir, en
sagt er, að páskaliljurnar hennar
hafi í ár verið einstaklega falleg-
ar. Hún nýtur þess að tala um
garðinn sinn, en auðvitað er
henni ljóst, að garðurinn verður
umráðasvæði hennar — aðeins
svo lengi sem enskum kjósendum
þóknast.
Keisarinn af íran er sagður
”era eftirsóttasti piparsveinninn
í heiminum, síðan hann skildi við
drottningu sína
Sorayu. Hann er
nú á ferðalagi
um Bandaríkin
og þóttist hafa
ástæðu til að
lýsa yfir því á
blaðamanna-
fundi í San
Franciseo, að
hann væri ekki
kominn til Bandaríkjanna til að
leita sér drottningar. Er blaða-
menn spurðu hann, hvað hann
hygðist aðhafast að blaða-
mannafundinum loknum, svaraði
hann því til, að hann væri hrædd
ur við að koma út fyrir hótel-
dyrnar.
Á fjölmennum blaðamanna-
fundi lét Eisenhower Bandaríkja
forseti góð orð falla um Sherman
Adams, sem er hægri hönd hans,
en hefir gert sig sekan um að
þiggja of margar gjafir. Hins veg
ar hafa Bandaríkjamenn velt því
fyrir sér, hvernig samkomulagið
muni vera milli forsetans og að-
stoðarmanns hans bak við tjöld-
in. í útvarpsþætti lét Bob Hope
nýlega í ljós álit sitt um þetta
og komst svo að orði:
—r Ike hefir nú tekizt að slá
golfkúlur sínar lengra en nokkru
sinni áður. Hann hefir sem sé
látið mála mynd af Sherman Ad-
ams á þær, og þegar hann sér
þær, verður hann svo ofsareiður,
að hann verður helmingi sterkari
en ella!
Massu herforingi lýsti í
blaðaviðtali fyrir nokkru mis-
muninum á afstöðu Frakka í
Frakklandi og Frakka í Alsír til
uppreisnarinnar, er Frakkar í
A 1 s í r gerðu
skömmu fyrir
miðjan maímán-
uð. K o m s t
Massu svo að
orði:
— Ef þér ræð-
ið veg Frakk-
lands við Frakka
í Alsír, svarar
hann með einu
orði: „Jeanne d’ Arc“, en þér get-
ið átt á hættu, að svar Parísar-
búans verði: „550,800 ferkíló-
metrar...“
Það verður að teljast mikill
sigur fyrir hinn unga Felix Gail-
ard, fyrrverandi forsætisráð-
herra Frakka, að de Gaulle hefir
samið við Bour-
guiba, forseta,
um brottflutn-
i n g franskra
herja frá Túnis
með mjög svip-
uðum skilyrðum
og Gaillard sem
forsætisráð-
herra vildi að
gert yrði. Jacq-
ues Soustelle, sem nú er hand-
genginn de Gaulle, hafði gert
því komið, hver skrifar undir
samninginn!
Francois Mauriac er einn af
þremur frönskum Nóbelsverð-
launahöfum, sem de Gaulle hef-
ir hvatt til að fara til Alsír til að
ganga úr skugga um, að allar
pyndingar þar í landi hafa verið
lagðar niður, síðan de Gaulle
kom til valda. Öll afstaða Maur-
iacs til Alsírvandamálsins hefir
einkennzt af svartsýni, sem einn-
ig, er mjög áberandi í bókum
hans. Sú saga er sögð í París, að
á gamlárskvöld 1957 hafi aðdá-
andi Mauriacs heimsótt hann og
óskað honum og lesendum hans
þess, að á árinu, sem nú gengi í
garð, tæki rithöfundurinn sig til
og skrifaði einu sinni skáldsögu
um hamingjusamt fólk.
— Hamingjusamt fólk? endur-
tók Mauriac fullur fyrirlitning-
ar. Kæri vinur, hafið þér nokk-
urn tíma séð fíl fljúga?
Ef ég æfi mig minna en 8
klukkustundir á dag, heyri ég
sjálfur, að ekki er allt meó felldu,
segir píanóleikarinn frægi Arthur
Rubinstein. Ef ég æfi mig aðeins
sex klukkustundir, heyra gagnrýn
endur mismuninn. Ef ég æfi mig
aðeins fjórar klukkustundir, geta
allir heyrt hvers kyns er ...
í Washington hafa menn ekki
getað stillt sig um að gera ofur-
lítið gys að því tiltæki forseta
Dominíkanska lýðveldisins, Truj
illo, að afþakka alla fjárhagsað-
stoð frá Bandaríkjunum, af því
að sonur hans, hinn gjafmildi
Rafael Trujillo, féll á prófi í her-
skóla í Bandaríkjunum.
mikið gys að þessum tillögum
Gaillards. George Bidault, sem
ætíð er dálitið hvassyrtur, gat
ekki stillt sig um að spyrja Sou-
stelle, hvernig honum litist á
samning de Gaulles við Bourgu-
iba. Soustelle brosti dauflega og
svaraði:
— Ég segi ekki annað en það,
kæri vinur — þetta er allt undir
Vilhjálmur Þór, bankastjóri
Seðlabankans, flutti fyrir nokkru
ræðu á fundi Félags bandarískra
herverkfræðinga á Keflavikur-
flugvelli. Á myndinni sést hann
ræða við bandaríska sendiherr-
ann á íslandi, John Muccio, og
Harry Cousans ofursta, sem er
forseti félagsins. Ræða banka-
stjórans fjallaði um framtíð ís-
lenzks iðnaðar.
SÍ-SLÉTT POPLIN
(N0-IR0N)
MIMERVAcÆ*^fis>*
STRAUNING
ÓÞÖRF