Morgunblaðið - 05.02.1960, Side 3

Fostúdagur 5. fetrrúar 1960.
Mnvrrrwn r a n i f>
3
Mikojan lyftir ljúffengu kokkteilglasi á Keflavíkurflugvelli í gær.
IHikojan á Keflavíkurvelfii:
Er fiskur í
kokkteilnum?
ÞAÐ á vel við að eiga sam-
tal við Guðjón á Eyri og
Mikojan í sama blaði. Báð-
ir eru allheimaríkir í sínu
héraði, þó með ólíkum
hætti sé.
Mikojan kom til Kefla-
víkurf lugvallar eld
snemma í gærmorgun á
leið sinni til Kúbu. Flug-
vélin kom nokkrum mín-
útum fyrir sex og var tals-
vert á undan áætlun. Hend
rik Sv. Björnsson ráðu-
neytisstjóri og Tómas
Tómasson tóku á móti
varaforsætisráðherranum.
Fyrst gekk hann um flug-
vallarsvæðið fyrir framan
hótelið með föruneyti sitt
í eftirdragi. Það var frem-
ur kalt í veðri, en varafor-
sætisráðherranum fannst
gott að fá ferskt loft: — Eg
vil anda að mér fersku, ís-
lenzku lofti, sagði hann og
fór síðan að tala við ráðu-
neytisstjórann um ýmisleg
málefni.
Frítt föruneyti
f föruneyti Mikojans voru
blaðamenn, m.a. blaðamaður
frá Isvastia, sem einnig var í
för með honum, þegar ráð-
herrann kom hér síðast við,
sonur Mikojans, fulltrúar í
ráðuneyti því sem fer með
utanríkisverzlun, með aðstoð-
arutanríkisráðherrann í
broddi fylkingar og ýmsir
fleiri háttsettir embættis-
menn. sem tekið höfðu þátt í
samningunum um áframhald-
andi viðskipti milli fslands og
Sovétríkjanna, sem undirrit-
aðir voru í Moskvu fyrir
skemmstu.
Kokkteill mánaðarins
Þegar fríhafnarbarinn nafði
verið opnaður, var Mikojan
boðið upp á „einn lítinn“.
Fréttamaður Morgunblaðsins
fékk þá gott tækifæri til að
tala við hann, og rifja upp
fyrri komu hans til Kefla-
víkur og mundi Mikojan vel
eftir ýmsu, sem þá gerðist.
Hann var í góðu skapi, ekki
síður en þá, og sagði margt
skemmtilegt. Hann var spurð-
iir, hvað hann vildi helzt
drekka og valdi hann sér svo-
nefndan koníakskokkteil, sem
er afar ljúffengur drykkur,
enda blandaður með sætu
vermouth.
— Hvað heitir þessi kokk-
teill, spurði Mikojan.
— Kokkteil mánaðarins, var
honum svarað.
— Er hann íslenzkur?
— Nei, þetta er alþjooa-
kokkteill.
— Nokkur fiskur í honum?
spurði Mikojan.
Þá brostu allir, líka full-
trúar ríkisstjórnarinnar.
Síðan fór Mikojan að tala
við fréttamann Morgunblaðs-
ins um nýundirritaða við-
skiptasamninga íslands og
Sovétríkjanna og virtist mjög
ánægður með lyktir þess máls.
Hann sagði að nú væri um að
gera að veiða sem mestan fisk,
nægur markaður væri fyrir
hann.
— Ég er ánægður með að
samningurinn skuli gilda til
3ja ára, sagði hann ennfrem-
ur. Þetta er góð byrjun á efna-
hagssamstarfi okkar.
Fréttamaðurinn sagði:
— Nú er stórveldafundur-
inn á næstu grösum. Hvað
vilduð þér segja um hann?
— Allt gott.
— Haldið þér að góður ár-
angur náist á fundinum?
Mikojan lyfti glasi sínu og
brosti breitt:
— Þó við séum ekki kristn-
ir, sagði hann, þá trúum við
á hið góða. Ástandið í heim-
inum er mjög gott sem stend-
ur og útlit fyrir góðan árang-
ur á fundinum.
Fréttamaðurinn:
— Hvert er erindi yðar til
Kúbu?
— Ég fer þangað fyrst og
fremst til að opna samskonar
sýningu á Kúbu eins og við
héldum í Mexiko, þegar ég
fór þangað á dögunum.
Þá spurði fréttamaður Morg
unblaðsins:
- — Hvernig er með tunglið?
Hvenær ætlið þið að senda
menn þangað?
Mikojan kannaðist við
spurninguna og svaraði:
— Þér haldið auðvitað að
við ætlum að setja á stofn her
stöðvar á tunglinu, en það er
ekki rétt. Það er ekki hægt
að setja upp herstöðvar þar
vegna þess að tunglið er allt
þakið maísökrum. Ef þér trú-
ið þessu ekki, þá skuluð þér
fara til tunglsins og athuga
þetta og þér getið ekki borið
á móti staðhæfingu minni,
nema koma með fullgildar
sannanir til baka. Annars vil
ég geta þess, hélt Mikojan á-
fram, að tilraunir okkar með
risaeídflaugar á Kyrrahafi
undanfarið, hafa flýtt mjög
fyrir því, að við getum sent
menn til tunglsins. Ég vil litlu
bæta við þetta, því fæst orð
bera minnsta ábyrgð Banda-
ríkjamenn sögðust ætla að
senda menn til tunglsins 1954
eða 55. Það var mjög leiðin-
legt fyrir þá að þeim skyldi
ekki takast það, en upp úr
þessu fóru bandarískir lög-
fræðingar að velta því fyrir
sér hver ætti tunglið.
— Hver á tunglið, skaut þ:'
fréttaritarinn inn í.
Mikojan baðaði út höndun-
um og sagði:
— Allt mannkynið á tungl-
ið. Þér hélduð auðvitað að við
ætluðum að leggja undir okk-
ur tunglið, en það er ekki rétt.
Þið megið eiga tunglið fyrir
okkur, ef þið getið farið þang
að. En ég get ekkert sagt um,
hvenær við sendum menn til
tunglsins. Ég ítreka það, þó ég
viti, eins og ég sagði áðan,
að tilraunir okkar hafi flýtt
mjög fyrir því. Vísindamenn
eru mjög lítið fyrir að tal;.
um starf sitt og afrek. Þeir
vita, að áliti þeirra getur ver-
ið stofnað í hættu með því að
segja of mikið.
Fréttamaður Morgunblaðs-
ins spurði nú, hvernig Rúss-
um litist á væntanlega h.eim-
sókn Eisenhowers til Sovét-
ríkjanna. Mikojan svaraði
með þeirri spurningu, hvort
blaðamaðurinn héldi, að Rúss
ar væru svo slæmir menn að
þeir gætu ekki tekið vinsam-
lega og af heilum hug á móti
forseta Bandaríkjanna.
Egill sterki
Nú var farið út í aðra sálma.
Mikojan dreypti á Agli
sterka og skálaði í kokkteil.
Hann lék á als oddi. Ekki vildi
hann samt annað glas:
— Faðir minn, sagði hann,
var trésmiður. Á hverjum
morgni drakk hann tebolla af
vodka, borðaði dálítinn brauð
bita með osti og hljóp svo út
í myrkrið til vinnu sinnar. Ég
er ekki eins og hann, ég þakka
fyrir, ég vil ekki meira vín.
Síðan var haldið um borð í
flugvélina í fylgd með Önnu
Þorgrímsdóttur, flugfreyju á
Keflavíkurflugvelli og það
var fastmælum bundið, að
fréttamaður Morgunblaðsins
færi með Mikojan til Moskvu,
næst þegar hann kemur við
á Keflavíkurflugvelli á austur
leið.
— Þér verðið að koma til
Reykjavíkur næst þegar þér
hafið viðkomu á íslandi, sagði
Hendrik Sv. Björnsson, þegar
hann kvaddi varaforsætis-
ráðherra Sovétríkjanna.
Lóðum úthlutað
í bæjarráði
Á SÍÐASTA fundi bæjarráðs,
um síðustu helgi, voru teknar
fyrir afgreiddar tillögur varð-
andi úthlutun lóða fyrir rúmlega
20 íbúðarhús, tvílyft og eina rað-
húsablokk. Verða þessi hús við
Asgarð, Bugðulæk, Hvassaleiti,
Sólheima og Stóragerði. Var
þeim sem lóðirnar hlutu, settur
byggingafrestur til L júní, næsta
tarmsumar.
STAKSTEINAR
KAUPMATTUR
TÍMAKAUPSINS
Dr. Jóhannes Nordal, banka-
stjóri, ritar forystugrein í siðasta
hefti Fjármálatíðinda undir fyr-
irsögninni „Til hvers er að
vinna?“
í grein þessari ræðir banka-
stjórinn þróun og ástand is-
lenzkra efnahagsmála i dag. Lýk-
ur hann greininni með þessura '
orðum:
„Á það hefur stundum verið
bent, að kaupmáttur tímakaups-
ins hafi aukizt lítið sem ekkert
hér á landi á undanförnum ár-
um, en almennur vinnutimi orð-
ið sífellt lengri vegna vaxandi
eftirvinnu. Aftur á móti hafi
kaupmáttur launa farið ört hækk
andi og vinnutími stytzt í flest-
um nágrannalöndunum. Hver er
orsök þessa mismunar?
Fáir munu kenna því um, að
verkalýðsfélögin hafi verið of
ihaldssöm í kaupkröfum. Launa-
hækkanir hafa verið knúnar
fram hvað eftir annað, en ætið
endað á einn veg: í verðhækk-
unum, sem etið hafa upp mest-
an eða allan ávinninginn“.
FALSKT
VERÐM YNDUN ARKERFI
Jóhannes Nordal heldur áfram
á þessa leið:
„Nei, skýringin á þessari þró-
un er allt önnur. Hún liggur í þvi
að í nágrannalöndunum hefur
verið rekin heilbrigð efnahags-
stefna, þar sem samkeppni, frjals
verðmynduh og eðlileg fjár-
magnsmyndun hata stuðlað að
því að auka afköst og nýtingu
vinnunnar. En hér á landi hefur
framleiðslan aukizt minna og
lífskjörin batnað hægar en efni
stóðu til, vegna þess að allt e/na-
hagskerfið hefur verið fært nr
lagi af fölsku verðmyndunar-
kerfi, höftum og verðbólgu. Það
er því til mikils að vinna eltki
sízt fyrir launþega, ef takast
mætti að koma hér á heilbrigðu
og sterku efnahagskerfi.“
Þessi ummæli eru vissulega
hin athyglisverðustu. Það er til
mikils að vinna fyrir alla ís-
iendinga í dag. Spurningin er
einfaldlega þessi:
Viljum við halda áfram svika-
myllu verðbólgunnar og leiða
yfir okkur atvinnuleysi og kyrr-
stöðu, eða vill íslenzka þjóðm
leggja grundvöll að aukinni fram
leiðshi, stórfeldri uppbyggingu
og batnandi lífskjörum í landj
sínu?
HIN MIKLA BLEKKING
Hin mikla blekking, sem þjóð-
in hefur elt á undanförnum ár-
um, er í því fólgin, að hún hef-
ur látið telja sér trú um að kaup-
hækkanir, sem engin framleiðslu-
aukning stendur á bak við, gætu
skapað henni kjarabaitur. En
þessi blekking hefur nú verið
afhjúpuð. Mýraljósið, sem leiddi
okkur úr í kviksyndið er slokkn-
að. Þjóðin stendur uppi með erf-
iðleikana og vandræðiu, sem af
gáleysinu hefur leitt.
Viðreisnarráðstafanir núver-
andi ríkisstjórnar eru alvöru-
þrungin tilraun til þess að koma
hinu íslenzka þjóðfélagi á réttan
kjöl, að byggja upp það sem rif-
ið hefur verið niður. að skapa
þjóðinni bjarta og farsæla frara-
tið.