Morgunblaðið - 24.12.1960, Qupperneq 1

•„uinptnguM .tuXj rajpiB
Jliui ;3Áaq So“ 'uueq
TgSes „‘ijæinaj; ciuuoq
*r •gjiojq 3qi uiguo
tgjaq uueq So ‘sjajssof)
ijjeq jijiCj Sts eCSAouq
ge ijjae uueq ge ‘juuXq
-[jj 8IJ9A lojpie tgjoq jog
•snei uuijei egjaA ge ssoq
jsigjejq uubh 'JO[SSO0
jijXj iuiiubjj jnppaejq
-o gpjs So jos jn ijjaJ
U9X jnuqefqnA ua
•uueq igedojq ‘„uejo
wtjas ge ej euueSuipuoi
-ssiAg „eCjaq“ ieqs nq“
•eSoi
-jepuiuiijS uueq Tjsojq
‘gidijS ngjoq jiujiuuoui
j»q ujoAq ‘es uueq JeSoq
So ‘nqsuuouqieq 3o sueq
tuiijSoq je i[9X uqeCqnA
igepunjo Ja[SS0fj 'giSioj
* uui ipuegij JnjieCs
jaissao uioq ‘uinjiAS
uinssaq 5 jjiuiura ua
i3o[ijæqo
uinjsæu iba uiuioCjsgieq
jeSoq ‘qieCq eq i BC[9j
So euraq iSuijoj bjoa ge
?q ijjæ i9Aq 80 uuidoip
ego ‘ts[oSuej i jnjjas
jioAq geuue uueq tgiiC
pu ge ‘giA jspCq geq ‘jsne[
-uoa 3o jjæiq jba gtq[oa
IIaX uqeCqiiA njqqoq ji
-jsa[a -tgÁas e iiæA geAq
‘eCs ge uj eq uin Suijq
i jsijdixq sqioj jndpH
uinuis
•tngoj ge ddn ipuejiefqs
jos ijSAjq So mppæqgnep
gjeA uuiinSuojp lun
uinjspj
uinuoq np[oq So uueq
ndiiS sjo[sso{3 uuoui
-jaq ua mge ‘j8ue[ bjbj
ge iqqa qq?J uueq ua
•giSioj jijjC eCquieij jsnej
-qiq igeuqeqs So jje ejge
I uueq jra[ uinuinejs eCq
uibjj qqoS uueq jeSoq
uuijjeq [qqa læs uueq
uios ejei ge geAqe uueq
80 euuis epuei nSujSæi
-jngra essoq ge[oq iqqa
jeS naj, muiieCqnA
!8°q
nssaq nppX[q jme ge ‘um
oas eCs ge gedjqs giJOA
igjeq uinunuupuuoH
•euis nSuigjiA uinuoq
ejjoA ge ssoq [ij suejpCjs
-pue[ IJjeq jijXj jdnCp
Sts eCSieuq So uinujnejs
el'quiBJj eSueS npiAqs
‘siiuegeqjBUi [[J nuioq
uios ‘jhiB' ge ‘ssaq jzt
-jejq nu igjeq J0[ssoo
•sjajssao — ‘suejofjsgjeq
sjjeCs jnjjeq jba ejja<j
•umuuadsnnS goui 3o ran
jgoCj jnjjiCsjqs ‘uuij jbjb
jba uubh ‘Jnjjeq ddn
•inpSuaq guaA Igjeq uui
-mejs e jsja -jnejs ueeq
um Suijq i igjaA e ngpjs
jraq So ‘SJ0[SS0O ran
uuouuaq je jraAS iraq jba
jBtj eSainCuoA ua IJjæq
uinjgo gaui jqe jba nu[
-Sjojsgeqjeui y umgSuq
-uoa JUiCj gJBA uueq
ua uinuis eqqed gaui
ejjoq bjbj ge ej ge uj
giqiui eSaijeqe geqqe[q
IgjBq uuunStrajQ Jas
gaui euioq ge uinuis [uiCs
uinuil ISí^9! 3° 8B3imui e
uutq joj ujnqqou Sbq
•euue
-jeSJoqsqeH unSnq 3o Ja
qssao uin euis nSuiurara
eCSas ge gjA igeqiq [qqa
raas ‘jngeui jnqqejgnq
JEA uaj, jriuiieCqnA
uujs étSuj
-joj uias uueq e njq raui
-puuajS í Jeq Jiujnpuæq
ua ‘tjfl i euiraq jjjb uubh
•euis iraijSoq juiCj gipue[
jlje urn JnSæjj jba uubh
qi»X jmuieCqiiA jba euue
-puæq [Suuoj [jzian
•jjjs puej esjajj ge uj
‘jjaS ge giji[ njeS jraq ua
‘Jaissag ngnjoq (ranun
-uojueq) umunCqiiCj nqsa
ussjas i jiujnpuæg -edajp
ega js[aSuej j eCjas jjoAq
geuue uueq jpi ‘raueq
uias ‘e[iy 'iiæsuiAp SoCra
jba uueq 3o ‘ja[ssao
jaq uuijpCjsspueQ ejjeqs
ejsara bjijb raas ejuiraq
-uui 3o nuipuei bujoCjs
ge ssaq uj ejpCjspuei
jgediqs geq 'S[s jjpun gi
-puei jSe[ igjeq ipiaAJojs
juajja -enq ge tsjojjo
So sueq igoq nppXiq iqqa
80 ueCqe giA ssiAg Jenq
-i njje pip npuejjoCj j
¥
•Iieui njjnjs i ddn
eueq efju giA raninqs
euSaA ssaq So ‘nSos essaq
euunq ge mqqX JUiCj
ueraeS eqq la geq ua
•sueq uinqajje je jsiep S®
[jax raieCquA T«n eunSos
juæi 3o sa[ ujeq jqsa
-ussjas ejseura JiaAH
egoCq ejpua[ja unSnq 3o
raiæse [jiib uSaS ueraes
ejuejs ge jAq i goCq nuil
essaq Jiæjs So suisisjaij
uqej raiaq guaA je»[[B
jnjaq euraq eCjaqgotq
issaq 'neui nSua eSuipua[
-ssiAg Jjjdjqs geq ua
aSesgoCq siSun
-ura as uueq um ueSes
ge ‘tAq ge eCSas ge eiraur
jseiieq leSuigæijuSes
jjSJera ‘niaA 80 unej j [jj
guaA jjeq nax JnraieCq
'IIA JJOAq ‘e muuos eiæj
ge jziqaj injaq Iqqa JB
-pie h unfjAq j jddn gi
-J3A jjeq ‘qax JnraieCqnA
‘eSuipuaissjAg eCjaq ejse
-Sæij ge ‘jtSas HVOVS
!P1 UJI9ÍLII!A
iun ud6d$
L\
VNNVNava Noasaa
VNNvNuva Nousa‘1
91
v
32
LESBÓK BARNANNA
CRETTISSAC A
81. Bóndi var þá af æsku-
skeiði og enginn styrjaldar-
maður. Þótti honum nú mik-
111 vandi að höndum kominn
og spurði Gretti í hljóði, hvað
hann vildi til leggja. Grettir
bað hann því einn játa, er
honum þætti sér smánarlaust.
Berserkurinn mælti við
bónda: „Kjós skjótt annan- ,
hvorn kostinn. Eða hvað ræð- '
ur þér sá hinn mikli hrottinn,
er þar stendur hjá þér, vill
hann eiga leik við mig? Held
ur mun ykkur ægja við mig
að fást, ef eg reiðist“.
„Þá veit það, er reynt er“,
segir Grettir.
82. Berserkurinn fann nú
undandrátt í málinu. Tók
hann þá að grenja hátt og
beit i skjaldarröndina. Grett-
ir varpaði sér um völlinn. Og
©r hann kemur jafnframt
hesti berserksins, slær hann
fæti sínum neðan undir
skjaldarsporðinn svo hart, að
skjöldurinn gekk upp í munn
inn ,svo að rifnaði kjaptur-
inn, en kjálkarnir hlupu ofan
á bringuna. Hafði hann þá
allt eitt atriði, að hann þreif
í hjálminn vinstri hendi og
svifti víkingnum af baki, en
hægri hendi brá hann saxinu,
og setti á hálsinn, svo að af
tók höfuðið .
83. Bóndi þakkaði Gretti
▼el fyrir þetta verk og margir
aðrir. Þótti þessi atburður
bæði vera af hvatleik og harð
fengi unninn.
Fór Grettir síðan austur til
Túnsbergs og hitti Þorstein,
bróður sinn. Tók hann við
Gretti með blíðu og spurði að
ferðum hans.
Grettir sagði honum af við-
■reign sinni vlð berserkinn.
Þorsteinn mælti: „Slyngt
yrði þér um margt, frændi, ef
eigi fylgdu slysin með“.
Grettir svarar: „Þess verð-
ur þó getið, sem gert er“.
Nú var Grettir með Þor-
steini, það sem eftir var vetr-
arins og fram á vorið.
84. Það var einn morgun, er
þeir bræður, Þorsteinn og
Grettir, lágu í svefnlofti sínu,
að Grettir hafði lagt hendur
sfnar undan klæðunum. Þor-
steinn vakti og sá það. Grett-
sN
ir vaknaði litlu síðar.
Þá mælti Þorsteinn: „Séð
hefi eg handleggi þína,
frændi“, sagði hann, „og þyk-
ir mér eigi undarlegt, þó að
mörgum verði þung högg þín,
því að einskis manns hand-
leggi hefi eg slíka séð“.
„Vita máttir þú það“, sagði
Grettir, „að eg myndi ekki
slíku til leiðar koma sem eg
hefi unnið, ef eg væri eigi
allknár“.
31
4 árg. 4 Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ Jólin 1960.
Matth'ias Jochumsson:

n
Fullvel man eg fimmtíu ára sól,
fullvel meir en hálfrar aldar jól.
Man það fyrst, er sviftur allri sút
sat eg barn með rauðan vasaklút.
Kertin brunnu bjart í lágum snúð,
bræður fjórir áttu ljósin prúð.
Mamma settist sjá'lf við okkar borð;
sjáið, eun þá man eg hennar orð:
„Þessa hátíð gefur okkur guð,
guð, hann skapar allan lífsfögnuð.
Án hans gæ/.ku aldrei sprytti rós,
án hans náðar dæi sérhvert ljós.
Þessi ljós, sem gleðja ykkar geð.
guð hefur kveikt svo dýrð hans gætuð séð.
Jólagleðin ijúfa lausnarans
leiðir okkur nú að jötu hans“.
Síðan hóf hún heilög sagnamái,
himnesk birta skein i okkar sál.
Aldrei skvn né skilnineskraftur minn
skildi betur jóiaboðskapinn.