Morgunblaðið - 07.12.1961, Síða 20

20
MORGUISBL AÐIÐ
Fimmtudagur 7. des. 1961
r

Margaret Summerton
HÚSfÐ
VIÐ
SJÖINN
Skáldsaga
75
.J
Oft sofnaði ég meðan hann var
að leika. Og stundum núna, þeg-
ar ég er vakandi, finnst mér ég
heyra hann leika. í>á sofna ég . . .
og þegar ég vakna aftur, finnst
mér hann enn vera á lífi, og að
dauði hans bafi ekki verið annað
en vondur draumur.
En svo breyttist skapið í henni
og hún hallaði sér upp að mér,
og tárin glitruðu á kinnunum,
en augnaráðið var ákaft og rödd-
in biðjandi. En nú. þegar þú ert
komin hingað, Oharlotte, þá get-
ur þú leikið á píanó fyrir mig,
er það ekki?
Því er nú verr og miður, sagði
ég, þá kann ég ekki á píanó.
Ó! Þessi játning varð mér til
foráttu. Hvað geturðu þá gert?
Hamingjan skal vita, að hún
mamma þin er búin að hafa út
úr mér nóga peninga til að geta
alið þig almennilega upp. Hvað
hefur hún gert við þá alla? Eytt
þeim í sjálfa sig?
Hún hefur notað þá til þess að
sjá okkur báðum farborða, og
útvega mér nokkra menntun.
Hún horfði á mig með svo áber-
andi tortryggni, að ég lauk máli
mínu eins og grobbinn krakki: Að
minnsta kosti kom hún því til
leiðar, að ég lærði að tala þrjú
tungumál viðstöðulaust.
Hún veifaði stafnum sínum,
hrokafull á svipinn: Þegar ég var
að alast upp, gat hver veluppaiin
stúlka talað fjögur.
Það er bezt fyrir þig sjálfa,
hvæsti ég.
Hún barði stafnum í yfir'breiðsl
una á gólfinu Ég vil ekki láta
tala þannig við mig. Þarna stend-
ur þú, ósvífinn stelpukrakki og
heldur, að ég sé rétt að segja
hrokkin upp af og þá fáir þú
ánægjuna af að eyða peningun-
um mínum. Víst hefurðu verið að
hugsa um þetta. Láttu mig vita
það. Innilegasta ósk bróður þíns
var að standa yfir höfuðsvörðum
mínum.
f nok'krar sekúndur stóðum
við þarna álíka bálvondar báð-
ar, en svo hjaðnaði þessi reiði
niður. Ég hafði fengið bending-
una mina um að fara. Nú þurfti
ég ekki lengur að gera mér að
góðu, hvorki Edvinu né þetta
andstyggilega hús, þar sem engir
voru elskaðir nema þeir væru
dauðir. Ég fói mér hægt áleiðis
til dyranna.
En rödd hennar stöðvaði mig.
Hvert heldurðu, að þú sért að
fara?
Að láta niður dótið mitt, svar-
aði ég rólega.
Svona tala ekki nema vinnu-
kindur. Snúðu þér við ...........
strax. Komdu hingað til mín!
Ég leit að vísu við, en hreyfði
mig ekki úr sporunum. Hún
horfði á mig með svip, sem var
gramur og sorgbitinn og eins
gamall og dauðinn sjálfur.
Þú ert líklega að bíða eftir því,
að ég biðji þig fyrirgefningar.
Allt í einu fór kipringur um var
ir hennar. Hún brosti, til mín og
hún rétti fram höndina, klaufa-
lega og ófimlega. Og það skal
ég gera, ef þú óskar þess. En
engu að síður var sumt af þessu
satt. Ég á ekki langt eftir ólifað,
og bráðum kemur sá dagur, að
vonir þinar rætast.
Ég gekk til hennar aftur. Ég
vildi, að þú vildir ekki vera að
tala svona. Vertu viss, mig lang-
ar ekkert til þess, að þú deyir,
— Úr því að þú ert ekki ánægður með minn akstur, þá
geturðu sjálfur tekið við stýrinu.
og sem meira er ég held engan
langi neitt til þess.
Fögur orð og vel mælt! Mér
væri næst að halda, að þú hefðir
líka hjartað hays afa þíns, auk
andlitsins ...... En þð væri
nú til ofmikils ætlazt, finnst þér
ekki? Hún hristi höfuðið þreytu-
lega. Ég er nógu greind til þess
að vita, að það er heimska að
trúa á kraftaverk.
Þegar þú ert búin að ná hálf-
um mínum aldri, hefurðu komizt
að því, að varla nokkur maður
er það, sem hann sýnist. Fólk
brosir til manns, sver, að það
elski mann og bíður á meðan eft-
ir því með óþreyju, að maður
hrökki upp af. En þannig var
hann afi þinn ekki og heldur
ekki Danny.
Þá missti hún snögglega allan
áhuga á mér, rétt eins og ég hefði
verið Timmy, og skipaði mér að
senda frú West til hennar. Og
þar eð ég bjóst við, að ég væri
ennþá þreyttari en hún sjálf, þá
hlýddi ég.
Þegar ég var komin út að dyr-
um, kallaði hún á eftir mér: Þú
verður hérna í viku, ein.s og um
var talað og svö engin bjánalæti
með að taka saman dótið þitt.
Ég er búin að heyra nóg af slíku
hjá eldabuskunni.
Edvina hafði gengið með sigur
af hólmi. Þegar ég gekk til her-
bergisins til að laga mig til fyrir
hádegivserðinn, var ég að harma
linjuna í méi;, og sagði sjálfri
mér, að betur hefði ég tekið mig
upp og .farið. Ég vildi ekki finna
til meðaumkunar með Edvinu og
heldur ekkj flækjast inn í þetta
stríð hennar við einmanaleik, elli
og dauða.
Ég var tilbúin til hádegisverð-
arins og beið iðjulaus, þegar bar-
ið var að dyrum og Lísa kom
inn. Hún hafði lagað það, sem
Timmy hafði aflagað og nú var
allt í lagi á henni: málning, hár-
greiðsla og framkoma.
Um leið og hún tyllti sér á
rúmstokkinn, sagði hún: Hefur
verið gaman hjá þér í morgun?
*Já, og hefði verið ennþá meira
gaman ef ekki hefði verið allar
þessar rykhlífar, sagði ég.
Þær eru nú allstaðar í húsinu,
nema þessum fáu hornhm af því,
sem notuð eru. Fyrsta sumarið
eftir að við komum heim, reyndi
Esmond að fá Edvinu til að opna
meira af húsinu og halda sam-
kvæmi, en það bar nú lítinn ár-
angur.
Hún sat álút og var að laga á
sér neglurnar. f þessari átellingu
var hún raunverulega sorgbitin
á svipinn, rétt eins og hún væri
að hugsa um hamingjusamari
liðna daga. Ég hafði eitthvert
heimskulegt meðfætt hugboð um,
að útlit eins og Lísa hafði til að
bera, gæti varið hana öllu mót-
læti og átt bágt með að trúa því,
að þessi sorg hennar væri raun-
veruleg. ,
Mér hafði líka orðið á önnur
reikningsskekkja í sambandi við
Lísu. Mér hafði dottið í hug,
svona í allri vinsemd, að hún
væri ekkert Ijós — ekki kannske
beinlínis heimsk, en að tilfinn-
ingar hennar og hugðarefni væri
hversdagsleg, og snerust ein-
göngu um hennar eigin persónu.
Það var smár vöxtur hennar,
sem hafði blekkt mig, og þessi
hálf-aumlega barnsrödd, og svo
undirlægjuhátturinn gagnyart
Edvinu.
Enda þótt ég sæi hana í öðrum
ham, eimdi þó enn eft'ir af þess-
um fyrsfu hugmyndum um hana,
sem einhverja ævintýrapersónu,
sem væri svo hæg og hógvær í
allri framkomu. Þar hafði mér
heldur betur skjátlazt.
Hún reisti höfuðið svo snöggt,
að ég hrökk við. Litlu vöðvarnir
undir sléttu hörundinu voru
spenntir, og næstu sekúnduna
áður en hún ávarpaði mig, fannst
mér eins og hún væri eitthvað
óróleg.
Talaði hún um okkur?
Tm þig? svaraði ég til þess að
fá tóm til að átta mig.
Já. Okkur Esmond.
Nei ....... Tunga mín vafðist
eitthvað á þessari neitun, og bros
hennar var svo ásakandi, að ég
fann, að hún hafði séð, að ég var
að ljúga. Ég flýtti mér að segja:
Þegar ég fór frá Edvinu áðan,
virtist hún vera þreytt. Eg vona,
að ég hefi ekki gert hana alveg
uppgefna.
Hún leit við, og fór að laga
spennúha á skónum sínum. O, þú
skalt ekki vera að vorkenna
henni, hún er seigari en allt, sem
seigt er.
Gengur nokkuð að hénrii
annað en heltin? spurði ég.
Ekkert tel/jandi. IMjöðmin á
henni var aldrei almennilega
sett saman. Hún brotnaði, eins
og þú veizt, áður en við komum
heim, og hún er alltaf með gigt
í henni síðan. Farnes læknir er
alltaf að vara hana við hjartanu,
af því það sé ekki nægilega sterkt
en það er nú vist varla tiltökumál
hjá manneskju, sem komin er
yfir áttrætt. Og hún hefur háan
blóðþrýsting og ætti þess vegna
ekki að vera að drekka. Hún
reyndi að horfa í augun í mér og
bætti svo við: En eins og þú hef-
ur sjálfsagt þegar tekið eftir, þá
drekkur hún talsvert.
Gerir hún það? Það var auð-
vitað engin ástæða til þess, að við
Lísa værum með neitt pukur um
gaila Edvinu, en ég lét nú samt
eins og þetta kæmi mér á óvart.
Hún svaraði með ákafa: Já,
þú getur verið viss um, að hún
gerir það og alveg sama hvað ég
eða aðrir segja um það við hana.
Það var þess vegna, sem hún datt
niður stigann forðum. Hún var
full!
Þegar ég svaraði þessu engu,
sýndi hún á sér fararsinið. Ég
leit nú inn til þín af því að hann
Ivor hringdi í morgun. Hann þarf
að fara til Árborgar seinnipart-
inn og hann bað mig spyrja,
hvort þú vildir koma með hon-
um .... það er að segja, ef þú
getur farið i heimilisbílnum. Sjálf
er ég bundin í báða skó í dag,
svo að ég yildi gjarna gefa þér
tækifæri til að skoða þig dálítið
um. Hann er ágætis fylgdarmað-
ur. Hvernig lízt þér á þetta?
Ég sagðist gjarna vilja fara,
svo fremi Edvina vildi leyfa mér
það.
O, hún leyfir þér það, vertu
viss. Hún leggur sig alltaf seinni-
partinn frá hádegisverði fram að
tetíma, og hún vill víst gjarna
X- >f
GEISLI GEIMFARI
>f >f >f
•— Hvernig vissi Metallikus að ég
fæddist um borð í geimskipi. Eða að
þú ert ekki frændi minn, Geisli?
i— Gar læknir hefði getað fengið
að vita fæðingarstað þinn með því
að spyrja frú Colby eða frá mann-
tali stjörnuheimsins og á margan
annan háít. Á sama hátt gat hann
fengið að vita að þú átt engan Rog-
er frænda. Gar fóðraði rafeindaheil-
ann með þessum upplýsingum. Hann
svaraði ósjálfrátt!
! vita, hvar þú ert og með hverj»
] um. Hún vill alltaf halda bók
yfir okkur öll.
Ef svo er, þá er mér óskiljan-
legt, hvernig þú hefur getað hald
ið það út að vera hérna alian
þennan tima, svaraði ég rólega.
Timmy og ég eigum heimtingu
á að vera hér! Eg hugsaði með
mér, að aldrei mundi þessi stúlka
leyfa reiði eða æsingi að af-
mynda á sér svipinn, eða herða
röddina, en nú lá við sjálft að
svo yrði.
Fyrirgefðu. Ég átti ekki við
það. En sjálf vildi ég ekki eiga
að dveija hér til langframa, og
svo hélt ég nú líka, að þú værir
með einhverjar ráðagerðir fyrir
framtíðina ......
Já, en það er ýmislegt, sem
enn er óráðstafað og er geysilega
mikilvægt fyrir okkur Timmy.
i Það ættirðu að geta skilið, sagði
j hún og vottaði ofurlítið fyrir
I gremju í röddinni.
Vitanlega.
ailltvarpiö
Fimmtudagur 7. desember
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik
ar — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón-
leikar — 9:10 Veðurfregnir —
9:20 Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:00 „Á frívaktinni"; sjómannaþáttur
(Sigríður Hagalín).
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tillc.
— Tónleikar — 16:00 Veðurfr. —
Tónleikar — 17:00 Fréttir — T^n
leikar).
17:40 Framburðarkennsla í frönsku og
þýzku.
18:00 Fyrir yngstu hlustendurna (Guð
rún Steingrímsdóttir).
18:20 Veðurfregnir — 18:30 Þingfréttir
Tónleikar. — 18:50 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Af vettvangi dómsmálanna (Há
kon Guðmundsson hæstaréttar-
ritari).
20:20 Einsöngur: Adele Stolte syngur
lög eftir Reichardt, Zelter og
Mozart/
20:35 Erindi: NATO-fundur og Berlín
arför (Gísli Jónsson alþingismað
ur).
21:00 Frá tónleikum Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands í Þjóðleikhúsinu;
fyrri hluti. Stjórnandi: Jindrich
Rohan. Einleikari á píanó: Ás-
geir Beinteinsson.
a) I>rjár myndir op. 44 eftir
Jón Leifs (frumflutn.).
b) Píanókonsert í Es-dúr op. 73
eftir Beethoven.
21:45 Af blöðum náttúrufræðinnar: —
Elztu menjar um jarðlífið. (Örn
ólfur Thorlacius fil. kand.).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Upplestur: Dean Acheson rifjaí
upp liðna tíð; VI.: Syrpa frá
Rússlandi (Hersteinn Pálsson rit-
stjóri).
22:30 Harmonikuþáttur (Högni Jóns-
son og Henry J. Eyland).
23:00 Dagskrárlok.
Föstudagur 8. desember
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik
ar — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón-
leikar — 9:10 Veðurfregnir —
9:20 Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar),
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar — 16:00 Veðurfr. —•
Tónleikar — 17:00 Fréttir — Tón
leikar).
17:40 Framburðarkennsla í ésperanto
og spænsku.
18:00 „I>á riðu hetjur um héruð“: Guð
mundur M. Þorláksson talar um
Hrafnkel Freysgoða.
18:20 Veðurfregnir — 18:30 Þingfrétttr
Tónleikar. — 18:50 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Daglegt mál (Bjarni Einarsson
cand. mag).
20:05 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson),
20:35 Frægir söngvarar; VI.: — Nellie
Melba syngur.
21:00 Upplestur: Einar M. Jónsson
skáld les kvæði eftir nokkra
höfunda.
21:10 Dönsk orgeltónlist: Jörgen Berg
frá Kaupmannahöfn leikur á
orgel Dómkirkjunnar í lteykja-
vík.
a) Fjórar stuttar prelúdíur úr
op. 51 eftir Carl Nielsen.
b) Prelúdía, pastoral og fúgato
op. 11 eftir Leif Thybo.
Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn eftir Kristmann Guðmunds-
son; XXXIII. (Höf. les).
Fréttir og veðurfregnir.
Um fiskinn (Stefán Jónsson
f réttamaður).
Á síðkvöldi: Létt klassísk tón-
list.
a) Wolfgang Marschner leikur
fiðlulög eftir Kreisler.
b) Joan Sutherland syngur adur
úr óperum eftir Thomas,
Delibes og Meyerbeer.
e) Konunglega fílharmomusveit*
in í Lundúnum leikur norska
dansa op. 35 eftir Grieg; —
George Weldon stjórnar.
23:20 Dagskrárlok.
21:30
22:00
22:10
22:30